Σε μια εποχή αβεβαιότητας και προσωπικής ευθύνης, ο καθένας επιστρέφει σε αυτό που τον κάνει να ξεχνιέται και να ηρεμεί από την ζοφερή πραγματικότητα. Για πάνω από χίλιους θεατές αυτός ο ασφαλής χώρος είναι όπου εμφανίζεται η Άννα Βίσση.
15 Ιουλίου 2020. Η μέρα όπου η Τέχνη στην Ελλάδα αργά και σταθερά προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια της. Θέατρο και συναυλίες γίνονται για ακόμα μια φορά μέρος της ζωής μας. Ειδικά τώρα που το έχουμε περισσότερο ανάγκη.
Κάπως έτσι ο Δήμος Παπάγου-Χολαργού, μας δίνει την δυνατότητα με το φεστιβάλ που διοργανώνει πάνω από δυο δεκαετίες, ακόμα ένα καλοκαίρι φιλοξενεί τις καλύτερες παραστάσεις και συναυλίες στο Κηποθέατρο Παπάγου. Η πρεμιέρα έγινε την Τετάρτη, με την μια και μοναδική Άννα Βίσση.
Έπειτα από μια αποχή τεσσάρων μηνών, η διαχρονική ερμηνεύτρια έπιασε ξανά το μικρόφωνο και απευθύνθηκε στο κοινό όπως εκείνη ξέρει καλύτερα: μέσα από τα τραγούδια της.
Πρώτα απ’ όλα αξίζει να αναφερθώ στο γεγονός ότι όλα έγιναν με τον τρόπο που πρέπει και με τους κανόνες που έχουν επιβληθεί για την σωστή και ασφαλή διεξαγωγή ανάλογων θεαμάτων. Η προσέλευση στο χώρο γίνονται με υποχρεωτική χρήση μάσκας τόσο των θεατών όσων και των εθελοντών του Φεστιβάλ. Κρατήθηκαν οι ανάλογες αποστάσεις και στις θέσεις σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει. Ίσως κάποιος να περίμενε ένα άβολο σκηνικό που θα θύμιζε κάτι το αποστειρωμένο αλλά η πραγματικότητα διέψευσε και τους πιο κακεντρεχείς. Το κλίμα ήταν άκρως καλοκαιρινό και ζεστό, με τους θεατές να προσέχουν πολύ και την αναμονή για την συναυλία να έχει κορυφωθεί.
Λίγο πριν τις δέκα, η Άννα Βίσση καλωσόρισε το κοινό επι σκηνής ενώ είχε προηγηθεί ένας σύντομος λόγος του δημάρχου, Ηλία Αποστολόπουλου.
Η Άννα Βίσση έκανε την αρχή με το τραγούδι ‘Μαγικό Χαλί‘ του 1988, σε μια ανανεωμένη διασκευή που μπορείτε να ακούσετε στο πρόσφατο άλμπουμ με τις ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εμφανίσεις της, στο Hotel Ερμού. Στην συνέχεια εκμυστηρεύτηκε στο κοινό ότι έχει ένα πρωτόγνωρο άγχος όχι τόσο γιατί έχει να τραγουδήσει μέρες και ήταν η πρώτη της εμφάνιση στην ”νέα” εποχή, όσο ότι στο κοινό ήταν τα εγγόνια της που την άκουγαν πρώτη φορά live. Ο Νίκος και ο Νέστoρας, τα παιδιά της Σοφίας Καρβέλα, ήταν εκεί και επί σκηνής η γιαγιά τους Βίσση τους αφιέρωσε το τραγούδι, ‘Ξανά Μανά‘, όπου όπως μάθαμε ήταν και το αγαπημένο τους.
Απο εκεί και έπειτα η βραδιά βρήκε τον ρυθμό της. Το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο και έμοιαζε λες και τίποτα δεν είχε γίνει και πολύ απλά όλοι είχαμε έρθει στο ετήσιο ραντεβού για την έναρξη της καλοκαιρινής περιοδείας της Βίσση όπως έγινε την ίδια μέρα πριν ένα χρόνο στο Βεάκειο.
Η Άννα Βίσση προσπάθησε να χωρέσει μια δισκογραφία που σε λίγα χρόνια κλείνει πενήντα χρόνια, μέσα σε λίγες ώρες.
‘Παραλύω’, ‘Κακά Παιδιά’, ‘Σχιζοφρένεια’, ‘Μην Ψάχνεις Την Αγάπη’, ‘Τρένο’ αλλά και το ‘Αγάπη Υπερβολική‘ που την ίδια μέρα έκλεινε είκοσι χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε το μακρινό πια, 2000. Ερμήνευσε όμως και τραγούδια από τον νέο της δίσκο που κυκλοφόρησε το 2019 όπως το ‘Μοναξιά‘ που όπως είπε είναι ένα από τα αγαπημένα της αλλά και πολύ ταιριαστό σε όλα αυτά που ζούμε, ‘Συντέλεια του Κόσμου‘.
Μια από τις στιγμές που καθήλωσε το κοινό ήταν όταν ερμήνευσε το ‘Μην Τον Ρωτάς Τον Ουρανό‘ του Χατζιδάκι αλλά και το ‘Όνειρο Απατηλό‘ το οποίο ”ζει” δεύτερη καριέρα μετά την επιτυχία της ταινίας ‘Ευτυχία’. Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή όταν αφιέρωσε ΄‘Το Γιασεμί‘ στην Κύπρο για την μαύρη επέτειο της εισβολής.
Όμως δεν έλειψαν και οι χαριτωμένες στιγμές όπως: όταν ο δήμαρχος ανέβηκε επί σκηνής και χόρεψε μαζί με την Βίσση το ‘Σου Μιλώ και Κοκκινίζεις‘ ή όταν η Άννα αφηγήθηκε μια ιστορία για το τραγούδι ‘Κανένας‘ και την σχέση της κόρης της Σοφίας με τον άντρα της όπου είχαν την 15χρόνη επέτειο τους. Μια αρκετά κωμική στιγμή ήταν όταν η Βίσση παρακαλούσε το κοινό να κάτσει στις θέσεις τους και να μην χορεύει ενώ εκείνη τραγουδούσε το ‘Αγάπη Υπερβολική’, κάτι που για αυτούς που ξέρουν είναι αδύνατο αλλά όπως φάνηκε δυνατόν.
Η συναυλία έκλεισε με το τραγούδι ‘Ηλιοτρόπια‘ και την Βίσση να λέει ότι καταλαβαίνει ότι δεν είπε πολλά από τα τραγούδια της σήμερα αλλά αυτό της δίνει χαρά μιας και είναι μια αφορμή να συναντιούνται ξανά και ξανά και να ακούν κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
Η αλήθεια είναι ότι για συναυλία της Βίσση, η διάρκεια ήταν σχετικά μικρή αλλά όλα έχουν να κάνουν με το χρόνο που της δίνεται και που δεν πρέπει να ξεπερνά τους χρόνους της κοινής ησυχίας.
Εν κατακλείδι ήταν μια πανηγυρική έναρξη τόσο για το Φεστιβάλ του Παπάγου-Χολαργού, όσο και για την ίδια την Βίσση που μπορεί φέτος να κάνει λιγότερες στάσεις ανά την Ελλάδα αλλά η όρεξη της φαίνεται να είναι μεγαλύτερη από κάθε φορά.
Κείμενο / επιμέλεια: Χρήστος Βασιλακόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Βασιλακόπουλος / Φεστιβάλ Παπάγου
