Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, για μια μοναδική παράσταση στο Ηρώδειο

Κάντε share!

Καλοκαίρι 2020

Περιοδεία

«Βάκχες» του Ευριπίδη

Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

Στο πιάνο επί σκηνής ο συνθέτης Στέφανος Κορκολής

Δευτέρα 31 Αυγούστου και Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου: «Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παππά»

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου: Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

Σταθμός για την παρουσίαση της τραγωδίας του Ευριπίδη μέσα από την εναλλακτική σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Σουγάρη είναι η παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου.

Μετά από μια επιτυχημένη πορεία που θα συνεχιστεί στην Αττική, οι «Βάκχες» του Χρήστου Σουγάρη θα κάνουν μια ξεχωριστή στάση στο Ηρώδειο, με το συνθέτη της μουσικής της παράστασης, Στέφανο Κορκολή, να ανεβαίνει στη σκηνή, όπου τόσο συχνά έχει διαπρέψει ως σολίστ, για να συνοδέψει τον εκλεκτό θίασο πολυβραβευμένων ηθοποιών.

Ο Θεός Διόνυσος φθάνει με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα, πατρίδα της μητέρας του Σεμέλης, μαζί με τις Βάκχες που το λατρεύουν, για να επιβάλει τη λατρεία του. Ο εξάδελφός του, Πενθέας, γιος της Αγαύης και ασκών την εξουσία στην πόλη, προσπαθεί να παρεμποδίσει τη νεόφερτη λατρεία, καταδιώκοντας τις μεταμορφωμένες από το Θεό σε μαινάδες γυναίκες της Θήβας και συλλαμβάνοντας το «μυστηριώδη ξένο» ως λάγνο διαφθορέα τους.

Η απόφασή του να μεταμφιεστεί σε γυναίκα για να τις κατασκοπεύσει, σε ώρα έκστασης, στον Κιθαιρώνα, αποβαίνει μοιραία, αφού τον αντιλαμβάνονται και το διαμελίζουν. Στις φρικαλεότητες πρωταγωνιστεί η ίδια του η μητέρα, που επιστρέφει στη Θήβα κρατώντας το κεφάλι του και νομίζοντας ότι έχει σφάξει ένα λιοντάρι…

Βραβευμένος με Κάρολος Κουν, ο Χρήστος Σουγάρης ανανεώνει τις «Βάκχες» τοποθετώντας την πλοκή μέσα σε μια παραμελημένη παιδική χαρά, όπου βασιλεύει ο νεαρός Πενθέας. Όταν εμφανίζεται ο Διόνυσος, ένας νέος Θεός με τους πιστούς του που αρχίζουν να εδραιώνουν τη λατρεία του στον παρηκμασμένο χώρο, τα πάντα γύρω από τους δύο άντρες αποκτούν μία νέα, αχαλιναγώγητη πνοή!

«Η παρηκμασμένη παιδική χαρά, κατεξοχήν χώρος της ανεμελιάς, της αφέλειας, της φαντασίας, του παιχνιδιού και πάνω απ’ όλα της χαράς, έχει καταντήσει μια μαύρη τρύπα που καταπίνει τη φαντασία τα χρώματα και την ευφορία. Έχουμε να κάνουμε με ένα καθρέφτισμα μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, μια ακραία εκδοχή της πόλης στην οποία ζούμε. Με αυτόν τον τρόπο η παράσταση αγγίζει μέσα από τις Βάκχες του Ευριπίδη τη συνάντηση «παλιού» – «νέου» και πραγματεύεται ζητήματα που μας αφορούν ως ενεργούς πολίτες: αυτοπροσδιορισμός, αυτοδιάθεση, αποδοχή, φόβος, ξενοφοβία ιδεοληψία, επιβολή, Εθνική ψυχολογία, ενηλικίωση, συνειδητότητα», σημειώνει ο σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης.