Για δεύτερη φορά στην καριέρα της, η Άννα Βίσση βρέθηκε στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηνών. Ακριβώς ένα χρόνο μετά την πρώτη της εμφάνιση στον πιο δημοφιλή πολυχώρο στο κέντρο της Αθήνας, η Άννα Βίσση υποδέχτηκε σταθερούς θαυμαστές της και όποιον πρόλαβε και αγόρασε ένα εισιτήριο πριν η συναυλία γίνει sold out.
Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί ότι για όλους όσοι δεν κατάφεραν να είναι μέσα στο χώρο, ο Δήμος Αθηνών είχε προνοήσει για διαδικτυακή κάλυψη της συναυλίας.
Η Άννα Βίσση επί σκηνής, δέκα λεπτά μετά της εννιά καλωσόρισε το κοινό με το τραγούδι, «Μαγικό Χαλί». Να σημειώσουμε ότι ήταν η δεύτερη εμφάνιση της Άννα Βίσση μέσα σε διάστημα έξι μηνών στην Αττική, μετά και το τέλος της καραντίνας. Η πρώτη δόθηκε στο Κηποθέατρο Παπάγου. Κάθε ζωντανή εμφάνιση της Άννας Βίσση, είναι μια εμπειρία που πρέπει κάποιος να ζήσει, τουλάχιστον, μια φορά. Ιδιαίτερα αυτή τη φορά, που όπως είπε η και ίδια, της είχε λείψει τόσο η επαφή με τον κόσμο όσο και το να είναι πάνω στην σκηνή, ειδικά στο κοινό της Αθήνας.
Μέσα από μια δισκογραφική πορεία, που μετράει σχεδόν τα πενήντα χρόνια, το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο. Από τις κλασσικές διαχρονικές επιτυχίες όπως το «Τρένο», «Κυψέλη», «Πράγματα» και πιο καινούργιες σαν το «Ξανά Μανά» και «Φλεγόμενος Τροχός». Ενώ είχε μια ιδιαίτερη έκπληξη για το κοινό αφού πρόσθεσε στο πρόγραμμα της, το τραγούδι «Παράξενες Εικόνες» από τον ομότιτλο δίσκο του 2004, το οποίο έχει τραγουδήσει ζωντανά σπάνια εδώ και δεκαέξι χρόνια.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα τελευταία χρόνια η Άννα Βίσση έχει ανακαλύψει υπέροχους μουσικούς που αποτελούν τη μπάντα της επί πέντε χρόνια στο Hotel Ερμού και έχουν δώσει μια νέα πνοή στα τραγούδια της, ανακαλύπτοντας και η ίδια διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να ακούσεις ένα τραγούδι που έχει περάσει μέσα στο dna σου μετά από τόσα χρόνια. Η χημεία της με τη μπάντα είναι ολοφάνερη και έγινε φανερό όταν για λόγο χρόνου έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν ώστε να πουν όσα περισσότερα τραγούδια μπορούσαν κοντά στο τέλος για να μην αφήσουν κανέναν παραπονεμένο.
Τηρώντας το ωράριο που έχει επιβληθεί με τα μέτρα καταπολέμησης της πανδημίας, η Άννα Βίσση έπρεπε να κλείσει τη συναυλία πριν το ρολόι δείξει δώδεκα. Αλλάζοντας το πρόγραμμα, έδιωξε τη μπάντα της από τη σκηνή έναν προς έναν και μένοντας μόνη χωρίς μουσικούς και με μόνη της παρέα το κοινό και τη φωνή της έκλεισε τη συναυλία με το «Ερωτευμενάκι». Μια ερμηνεία που αξίζει να βρείτε στα social media και να τη δείτε.
Ήταν μια ιδιαίτερη συναυλία, με πολύ καλή ακουστική και με μια Άννα Βίσση άρτια όπως πάντα αλλά με παραπάνω συγκίνηση στην ερμηνεία της.
Κάπου εδώ να υπογραμμίσω ότι ο χώρος είχε διαμορφωθεί απόλυτα στα δεδομένα της εποχής και τηρήθηκαν όλα όσα έχουν ανακοινωθεί ως προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή μιας συναυλίας εν μέσω πανδημίας.
