Ο Πέτρος Λαγούτης είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες ηθοποιούς. Η αποδοχή του από το κοινό δεν έχει προκύψει τυχαία. Διαθέτει απεριόριστο υποκριτικό ταλέντο, επιμονή, πάθος και αγάπη για αυτό που κάνει. Η αρχή της πορείας του πραγματοποιήθηκε όταν βρισκόταν στο 4ο έτος των σπουδών του. Ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά όταν αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Έτσι, στα 21 του χρόνια, ξεκίνησε τις σπουδές του, στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν . Η πρώτη του δουλειά, ως απόφοιτος, ήταν η συμμετοχή του στο “Σκλαβί”, της Ξένιας Καλογεροπούλου, στο Θέατρο Πόρτα . Όπως λέει και ο ίδιος, η συμμετοχή του στην παράσταση ήταν ιδιαίτερα καθοριστική για την καριέρα του. Από τότε έχει ενσαρκώσει πολλούς ρόλους και έχει συνεργαστεί με διάφορους καλλιτέχνες συμμετέχοντας σε κορυφαίες παραγωγές στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο , ενώ η χαρακτηριστική του φωνή συχνά προσφέρεται σε διαφημιστικά σποτ. Στο θέατρο έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις «Μέθοδος Γκρόνχολμ» , «Το Γάλα» , «Ιφιγένεια Εν Ταύροις» του Γκαίτε, «Τα Ορφανά» «Διπλή Απιστία» και «Το πείραμα». Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές, «Δέκατη Εντολή», «Όνειρο Ήταν», «Αστυνόμος Μπέκας», «Πάνω από το Νόμο», «Αληθινοί Έρωτες», «8 Λέξεις» και «Έτερος εγώ». Το 2013, τον είδαμε να παρουσιάζει την εκπομπή «Dr. Cook». Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει στις ταινίες «Η Κληρονόμος» , «Επικίνδυνες Μαγειρικές» , «Κλέφτες» , «Λούφα και Απαλλαγή Ι4» , «Κάτω από τ’ Αστρα».
Έχοντας σπουδάσει ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά τι είναι αυτό που σας παρότρυνε να ασχοληθείτε εν τέλει με την υποκριτική; Σας στήριζαν οι δικοί σας άνθρωποι;
Οι δικοί μου άνθρωποι ούτε με στήριξαν ούτε μου το απαγόρευσαν. Οποιοδήποτε παιδί, όταν στα 21-22 στο 4ο πανεπιστημιακό έτος ξαφνικά λέει στους γονείς του ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο, λογικό να μην είναι και ότι καλύτερο για αυτούς. Το δέχτηκαν ωστόσο γιατί ήμουν αποφασισμένος. Όταν το πράγμα άρχιζε και πήγαινε καλά ήταν όλο και περισσότερο μαζί μου. Δεν τους είχα ποτέ απέναντι μου. Τώρα σε σχέση με το Πανεπιστήμιο, δεν μου άρεσε αυτό που σπούδαζα. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να δουλεύει στον χώρο των ναυτιλιακών. Καταλάθος βρέθηκα εκεί. Ήθελα να σπουδάσω ψυχολογία. Δεν μπήκα για λίγα μόρια στο Πάντειο. Εκείνη την περίοδο δύο κοντινοί μου άνθρωποι με παρότρυναν πολύ να πάω προς την κατεύθυνση της υποκριτικής. Έτσι, το πήρα απόφαση.
Έχετε συντελέσει πολλά έργα στον κινηματογράφο στο θέατρο και στη τηλεόραση. Ποια συνεργασία ξεχωρίζετε μέχρι τώρα και για ποιο λόγο;
Στο θέατρο δεν μπορώ να μην αναφέρω το έργο «Μέθοδος Γκρόνχολμ» που παίχτηκε στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Από κει και πέρα θα ξεχωρίσω την πρώτη μου δουλειά με το που τελείωσα την σχολή: «Το σκλαβί» στο Θέατρο Πόρτα. Θα ξεχωρίσω επίσης και «Το Γάλα» στο Εθνικό. Αυτά θα ξεχωρίσω θεατρικά. Από κει και πέρα, στην τηλεόραση και το σινεμά θα πω πάλι για μια δουλειά που κάνω τώρα. Θα πω το «Έτερος εγώ», που δεν ξέρω καν αν μπορώ να το πω τηλεόραση. Είναι τηλεόραση που γίνεται με κινηματογραφικούς όρους. Νομίζω ότι είναι ένα κομβικό σημείο και αυτό στην πορεία μου. Είμαι πολύ χαρούμενος και πολύ περήφανος που είμαι σε αυτή την δουλειά.
https://www.instagram.com/p/B3rdcuhpTXC/
Με ποιόν ρόλο τον οποίο έχετε υποδυθεί στο παρελθόν ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν ταυτίζομαι με τους ρόλους μου. Προσπαθώ να τους ανακαλύψω και μετά να τους αποκαλύψω. Δεν ταυτίζομαι. Κοινά στοιχεία μπορεί να υπάρχουν με τους ρόλους χωρίς να σημαίνει ότι ταυτίζεσαι απαραίτητα με αυτούς. Έτσι και αλλιώς κάθε ρόλος είναι η δική σου οπτική πάνω σε ένα κείμενο και σε σειρές που χοροπηδούν πάνω σε ένα χαρτί. Οπότε, θέλοντας και μη, είσαι και εσύ μέσα.
Η οικειότητα που διαθέτετε με την ηθοποιό Μυρτώ Αλικάκη καθιστά εύκολη την διαδικασία των γυρισμάτων που πραγματοποιείτε μαζί ή το ανάποδο;
Εύκολο. Με οποιονδήποτε άνθρωπο έχεις μια οικειότητα και έχεις αναπτύξει κάποιους άλλους κώδικες επικοινωνίας το πράγμα διευκολύνεται. Συγκεκριμένα με την Μυρτώ όντας μαζί τόσα χρόνια, δέκα χρόνια μαζί, έχοντας δυο παιδιά και είκοσι χρόνια ουσιαστικά κοινής πορείας στη ζωή, είναι λογικό αυτά να μας δίνουν μια οικειότητα η οποία μόνο καλό μπορεί να κάνει στην δουλειά.
Παρατηρείται στην τηλεόραση ότι συχνά αναθέτονται ρόλοι και δουλείες σε μη επαγγελματίες ηθοποιούς. Συμφωνείτε με αυτό ή το επικρίνετε;
Η δουλειά μας είναι μια δουλειά που αν «δεν τα λες» θα σε πετάξει έξω από μόνη της . Δηλαδή, είναι λογικό, ζούμε σε μια εποχή που έτσι και αλλιώς έχει καταργηθεί η άδεια εξασκήσεως του ηθοποιού. Οπότε είναι λογικό πολλές παραγωγές να αποζητούν τρόπους για να κερδίσουν μερίδιο τηλεθέασης. Στο πλαίσιο αυτού του τρόπου σκέψης έρχεται η εισαγωγή ατόμων που έγιναν γνωστοί με άλλους τρόπους . Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να του δοθεί μια ευκαιρία την οποία είτε θα την πετάξει στα σκουπίδια είτε θα την εκμεταλλευτεί .Κάποιοι από αυτούς καταφέρνουν να αποδείξουν στην πορεία ότι καταφέρνουν να σταθούν στον δικό μας χώρο και στην δική μας δουλειά. Με το καλό. Οι υπόλοιποι, απλά όπως μπήκαν, θα βγούνε. Αυτό ισχύει και για ηθοποιούς. Πολλοί μπορεί να θέλουν και να προσπαθούν να κάνουν αυτό το επάγγελμα. Ο καλύτερος κριτής όμως, πάντα, μα πάντα, είναι το κοινό. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που δεν τελείωσαν σχολή υποκριτικής , ωστόσο ήταν φτιαγμένοι για αυτή την δουλειά. Οπότε ποιος είμαι εγώ και ο καθένας για να κρίνει αν κάποιος κάνει για αυτή την δουλειά ή όχι;
https://www.instagram.com/p/CCWC2Izsjoi/
Δείχνετε αρκετά προσγειωμένος και συνειδητοποιημένος. Ποιο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι αυτό που αποτρέπει την αλαζονική συμπεριφορά από έναν καλλιτέχνη ,παρά τις επιτυχίες του;
Είναι θέμα χαρακτήρα σε μεγάλο βαθμό. Είναι κάποια στοιχεία που τα έχεις ή δεν τα έχεις. Από κει και πέρα φυσικά είναι και αποτέλεσμα πραγμάτων. Δηλαδή είναι τελείως διαφορετικό να έρθει μια τεράστια, αναπάντεχη επιτυχία σε ένα παιδί 20-21 που μόλις τελείωσε την σχολή και δεν είχε κάνει κάτι άλλο πριν. Εκεί ίσως να είναι πιο πιθανό να «καβαλήσει το καλάμι» κανείς. Αλλά νομίζω ότι και πάλι αν είναι μετρημένος ο χαρακτήρας του σύντομα θα το βρει. Όλοι εμείς σε αυτόν τον χώρο έχουμε την τάση να είμαστε δημιουργικοί. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι είναι κανείς ανώτερος από έναν άλλον τον οποίο ξυπνάει το πρωί να πάει στην δουλειά του.
Πώς διαχειρίζεστε τον ανταγωνισμό που υπάρχει στον χώρο του επαγγέλματος σας;
Αυτό είναι κάτι που το παίρνεις απόφαση από νωρίς. Με το που ξεκινάς το καταλαβαίνεις πολύ γρήγορα. Βλέπεις ότι κάθε έξι μήνες θα ψάχνεις για δουλειά και θα περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο. Θέλει γερό στομάχι. Αποφασίζεις ότι μπορείς να ζήσεις με αυτό επειδή αγαπάς αυτό που κάνεις και θα προσπαθήσεις για αυτό. Έτσι πορεύεσαι συνειδητοποιημένος και παίζεις με τους όρους της δουλειάς που επέλεξες. Όλα τα πράγματα έχουν δυο πλευρές. Αυτό που από την μια φαντάζει δύσκολο, ωστόσο το ίδιο είναι εκείνο που μας κρατάει και σε εγρήγορση , ζωντανούς και νέους τελικά.
Διανύουμε μία εποχή αλλαγών τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο. Έχει επηρεάσει τις επιλογές σας στις προτάσεις που σας έχουν γίνει;
Με τα τελευταία γεγονότα τα πράγματα έχουν δυσκολέψει για όλους. Αυτό όμως ταυτόχρονα το κάνει ευκολότερο. Είναι άλλο να δυσκολεύεσαι επειδή δυσκολεύονται όλοι και άλλο να δυσκολεύεσαι γιατί αισθάνεσαι ότι εσύ δεν είσαι ικανός. Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή. Οι επιλογές έτσι και αλλιώς είναι λιγότερες από ότι ήταν κάποτε. Στο πλαίσιο αυτό, ο καθένας με τις δυνάμεις του, τα θέλω του και τα πιστεύω του προσπαθεί να μένει πιστός στις αρχές του και στις αξίες του και να προχωράει σε ανάλογες επιλογές, όσο μπορεί. Γιατί δε μπορεί να πει κανείς ότι στην δουλειά μας, σε μια τέτοια εποχή είναι εφικτό κανείς να πηγαίνει εύκολα μόνο με βάση τα «πιστεύω» του. Όσο μπορείς προσπαθείς να το καταφέρεις. Σαφώς έχει επηρεάσει τις επιλογές μου η κατάσταση. Προσπαθώ απλώς να αφήνω την κατάσταση να γίνεται πρωταγωνίστρια .
Η τέχνη φαίνεται να αντιμετωπίζεται ως χόμπι σύμφωνα με τα πρόσφατα εκπαιδευτικά μέτρα. Ποια θεωρείτε ότι είναι η θέση της στην σύγχρονη κοινωνία και που οφείλεται αυτό;
Νομίζω ότι ζούμε σε μια χώρα που το σύστημα της ανέκαθεν δεν προωθούσε την τέχνη στα σχολεία. Ούτε εγώ έζησα εποχές που η τέχνη ήταν πρωτευούσης σημασίας στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το θεωρώ κατάντια της κοινωνίας αυτό το γεγονός, της εποχής και της χώρας. Είναι πολύ κρίμα που στην συγκεκριμένη χώρα ο πολιτισμός ιστορικά έχει παίξει τεράστιο ρόλο. Θα μπορούσε και σήμερα να έχει κάποιο ρόλο, όχι μόνο στο πλαίσιο της μόρφωσης και της κουλτούρας αλλά και στο οικονομικό. Θα μπορούσε η τέχνη να είναι ένα βασικό εξαγώγιμο είδος και δεν το εκμεταλλευόμαστε. Εφόσον στα ανώτερα κλιμάκια της τέχνης δεν προωθείται με αυτόν τον τρόπο τότε δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι στο εκπαιδευτικό σύστημα θα είχε άλλη θέση. Είναι κρίμα που συμβαίνει αυτό . Είναι πολύ απογοητευτικό για τα παιδιά. Δεν το βλέπω πολύ εύκολο να αλλάξει αυτό το γεγονός. Ζούμε σε μια κοινωνία που όλα καθορίζονται από το χρήμα και το κέρδος και η τέχνη δεν μετριέται έτσι εύκολα με τον ίδιο τρόπο.
https://www.instagram.com/p/B47bfOIHNoB/
Αισθάνεστε ότι δίνετε μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσωπική σας ή στην επαγγελματική σας ζωή;
Σε γενικές γραμμές προσπαθώ να τα ισορροπώ. Το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί σε κάποιες περιόδους να πέσει το βάρος στην δουλειά. Αλλά μετά ίσως κάθεσαι για τρείς μήνες. Είναι μια δουλειά που έτσι και αλλιώς έχει περίεργες ισορροπίες. Προσπαθώ πάντα να έχω ιεραρχία και προτεραιότητες τουλάχιστον σε σχέση με τα παιδιά μου. Νομίζω ότι τα καταφέρνω σε μεγάλο βαθμό. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θα γείρω εύκολα ούτε προς το ένα ούτε προς το άλλο. Αν είναι να γείρω ωστόσο θα το κάνω ευκολότερα προς την προσωπική μου ζωή.
Ποιες από τις λάθος αποφάσεις που έχετε πάρει στο παρελθόν θα ξαναπέρνατε αν γυρνούσατε τον χρόνο;
Υπάρχουν δυο τρόποι για να αντιμετωπίσει κανείς ένα λάθος. Ο ένας είναι να κάθεται και να χτυπιέται πάνω από αυτό. Ο άλλος είναι να προσπαθήσει να μάθει από αυτό. Δεν υπάρχει λάθος για το οποίο μετανιώνω. Μπορούσα κάποιες αποφάσεις που είχα πάρει στο παρελθόν να τις έχω δει καλύτερα με το μυαλό που έχω σήμερα αλλά δεν έχει νόημα γιατί αυτός ήμουν, έτσι ένιωθα, αυτό έκανα. Αν τελικά έκανα κάποιο λάθος και το είδα μετά, οφείλω στον εαυτό μου να μάθω από αυτό το λάθος και να προχωρήσω παρακάτω. Αυτή είναι η ζωή γενικότερα. Μπορεί να κάνεις λάθη αλλά το σημαντικό είναι να μην υπερασπίζεσαι τα λάθη σου. Δεν μετανιώνω για τα λάθη μου γιατί αυτά αποτέλεσαν σύμβουλο για μελλοντικές αποφάσεις μου. Για να μάθεις να αποφεύγεις τις παγίδες πρέπει πρώτα να σκοντάψεις.
Τι συμβουλή θα δίνατε στον δέκα χρόνια νεότερο εαυτό σας;
Η συμβουλή που θα του έδινα θα ήταν να μάθει να μετράει μέχρι το 100 καμιά φορά πριν αντιδράσει και πάρει μια παρορμητική απόφαση.
Τι θα συμβούλευατε τους νέους ηθοποιούς σήμερα;
Να έχουν υπομονή και να σκάβουν το χωράφι τους. Το χωράφι μας είναι η δουλειά μας. Η δουλειά μας είναι οι γνώσεις μας, οι παραστάσεις που έχουμε στο κεφάλι μας, η παρατήρηση γενικώς. Με λίγο λόγια να αποκτήσει επιμονή και υπομονή.
Ποιους στόχους έχετε θέσει και θέλετε να πραγματοποιήσετε τα επόμενα χρόνια;
Δεν ξέρω αν έχω στόχους με την έννοια που το λες. Πιστεύω ότι όταν οι άνθρωποι είμαστε καλά με τον εαυτό μας πάνε καλά και όλα τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε. Ο στόχος μου είναι η κατάκτηση μιας εσωτερικής γαλήνης που φέρνει ηρεμία, ησυχία και νηφαλιότητα στις αποφάσεις μας.
