Η Τίνα Αλεξοπούλου θα εμφανιστεί για δύο βράδια στο Θέατρο Κολοσσαίον, σε μια παράσταση – αφιέρωμα στην αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, αφού φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή της. Μετά από τις επιτυχημένες εμφανίσεις της σε Ευρωπαϊκές πόλεις, έρχεται και στην Ελλάδα για να «τιμήσει» με τη μουσική της παράσταση «100 χρόνια Μελίνα» την αξέχαστη καλλιτέχνιδα, η οποία ως Υπουργός Πολιτισμού είχε δώσει αγώνα για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Γεννήθηκε στο Βαθύ Σάμου, σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (με υποτροφία του ΙΚΥ) στο University of Exeter του Λονδίνου (Master in Performing Arts). Παρόλο που είχε σημαντικές συνεργασίες στο χώρο του θεάτρου, με συμμετοχή σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε Επιδαυρο και Ηρώδειο, φαίνεται πως το τραγούδι είναι η μεγάλη της αγάπη.
Ας μάθουμε και τι λέει η ίδια.
Παρόλο που είχατε ένα πολύ καλό ξεκίνημα στα πρώτα σας βήματα στο θέατρο, τι άλλαξε στην πορεία;
Συνειδητοποίησα ότι η μεγάλη μου αγάπη είναι ο συνδυασμός τραγουδιού και θεάτρου δηλαδή το μιούζικαλ. Αλλά επειδή δυστυχώς στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο διαδεδομένο σαν είδος, προτίμησα να δημιουργήσω ένα συγκρότημα με το οποίο διαλέγαμε αγαπημένα τραγούδια από μιούζικαλ και τα παρουσιάζαμε σε μουσικές σκηνές. Μερικές από τις πρώτες μου μουσικές παραστάσεις ήταν:‘Taste the Music All’, ‘Μιούζικαλ Τσέπης’, ‘Musical Highlights’ στο Half Note Jazz Club” κ.α. Αυτό οδήγησε σε πολλά τζαζ και swing ακούσματα τα οποία λάτρεψα και μετά η ενασχόληση με την μουσική με πήρε στην δίνη της όπου έφτασα να τραγουδάω σε 8 γλώσσες και διαφορετικά είδη μουσικής μέχρι και αραβικά…στο 12ημερο Φεστιβάλ στο Λίβανο, καλεσμένη της Ελληνικής Πρεσβείας.
Οι θεατρικές σπουδές βοήθησαν στην παραγωγή των μουσικών παραστάσεων;
Εννοείται! Το κάθε τραγούδι αποτελεί ένα μικρό μονόλογο που οφείλεις να ερμηνεύσεις πάνω στην σκηνή. Δεν είναι μόνο νότες. Μεταφέρει ένα συναίσθημα, μια ιστορία, το από κάτω κείμενο…
Πιστεύετε πως πρέπει να έχει και θεωρητική κατάρτιση κάποιος που θέλει να μπει στον καλλιτεχνικό χώρο;
Η θεωρητική κατάρτιση για κάποιους μπορεί να μην θεωρείται αναγκαία αλλά για μένα είναι. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να ξέρει κανείς την ιστορία της Τέχνης του. Να γνωρίζει πότε, πώς μπήκαν τα θεμέλια, το πώς οδηγηθήκαμε στην εξέλιξη του, στο σήμερα. Φωτίζονται ερωτήματα υπαρξιακά μπορώ να πω και όλα μπαίνουν σε μια προοπτική. Οι σπουδές μου στην Θεατρολογία στην Φιλοσοφική Αθηνών είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες που βίωσα. Είχα εξαιρετικούς καθηγητές όπως τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, τον Μάριο Πλωρίτη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο…Διαβάζαμε αρχαίες τραγωδίες, σύγχρονο θέατρο, Ιστορία της Τέχνης, Μετρική της Νεοελληνικής ποίησης, κείμενα με υπέροχα νοήματα, μεστά από σοφία. Είχα μπει τόσο βαθιά σε αυτό τον κόσμο που κάποια στιγμή με κάλεσαν στην γραμματεία και μου λένε. «Συγχαρητήρια βγήκατε πρώτη στο έτος σας, ορίστε η υποτροφία σας». Ούτε που ήξερα ότι υπάρχει υποτροφία, ούτε το επεδίωξα. Απλώς μου άρεσε τόσο πολύ να διαβάζω τα μαθήματα που έγραψα στις εξετάσεις άριστα…
Θυμάστε κάτι που να σας έκανε να αναρωτηθείτε, αν η επιλογή σας είναι σωστή;
Δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ για την επιλογή, γιατί ήταν αυτό που πάντα ήθελα να κάνω στην ζωή μου και το χαίρομαι πραγματικά. Αυτό που αναρωτιέμαι και λυπάμαι είναι το πόσο δύσκολο είναι κάθε φορά να είσαι ενεργός καλλιτέχνης. Με στεναχωρεί όταν κάποιοι δεν κατανοούν ότι δεν είναι είδος πολυτελείας αλλά ουσιαστική ψυχολογική ανάγκη για τον άνθρωπο και χρειάζεται στήριξη όπως κάθε άλλος τομέας. Η Μελίνα Μερκούρη ως Υπουργός Πολιτισμού είχε υπογραμμίσει την αναγκαιότητα της Τέχνης και την είχε στηρίξει στην οχτάχρονη θητεία της. Για παράδειγμα ήταν η πρώτη που είχε εισαγάγει το μάθημα του Θεάτρου στα σχολεία και ήταν εκείνη που ίδρυσε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, τα γνωστά μας ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Η Μελίνα Μερκούρη πώς μπήκε στη ζωή σας;
Μπήκε μαγικά και έτσι έχει παραμείνει. Τραγουδούσα σε ένα live σε διάφορες γλώσσες αλλά τα περισσότερα τραγούδια ήταν στα γαλλικά γιατί λατρεύω τη γλώσσα και την μουσική τους. Έτυχε στους ακροατές να είναι ο Γάλλος μουσικός και παραγωγός Pierre Maraval που μαζί με την σύζυγο του είχαν έρθει για διακοπές. Όταν με άκουσε, η προφορά μου του θύμισε έντονα την προφορά της Μελίνας Μερκούρη και εκεί του ήρθε η ιδέα να παρουσιάσουμε ένα αφιέρωμα για την Μελίνα στο Παρίσι με αφορμή τα 25 χρόνια από τον θάνατό της, το 2014. Όταν μου το πρότεινε, εξεπλάγην και, επίσης, φοβήθηκα μήπως κάποιοι μπουν σε διαδικασία σύγκρισης. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι η Μελίνα είναι μια και ότι εγώ έτσι κι αλλιώς δεν θα προσπαθούσα να τη μιμηθώ. Απλώς θα γινόμουν το μέσο για να ακουστούν τα τραγούδια της και να ειπωθεί η απίστευτη ιστορία της, με σεβασμό στην μνήμη της. Και έτσι κι έγινε. Δουλέψαμε για την παράσταση ενάμιση χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και μικρές ιστορίες που μου είχε διηγηθεί από την ζωή της ο αδερφός της Σπύρος Μερκούρης. Είχα την τιμή να μου παραχωρήσει συνέντευξη από την οποία άντλησα υλικό. Επίσης, ενδιάμεσα από τα τραγούδια υπάρχουν μικρά αποσπάσματα βίντεο με ντοκουμέντα από την ζωή της. Εδώ βοήθησε και η θεωρητική κατάρτιση που λέγαμε πριν. Αντιμετώπισα την έρευνα σαν θεατρολόγος και σταχυολόγησα σημαντικά κομμάτια της ζωής της από πλήθος συνεντεύξεων και άρθρων.
Πιστεύετε ότι έχετε κοινά γνωρίσματα;
Το πάθος για αυτά που αγαπάει. Και η κοινή αγάπη για την Ελλάδα. Ο Σπύρος Μερκούρης μου είχε πει ότι ‘Έβαλε στα χείλη των Ελλήνων τη λέξη «πολιτισμός» και στα χείλη των ξένων τη λέξη «Ελλάδα».’ Μακάρι κι εγώ να μπορούσα μέσα από την τέχνη μου να συμβάλλω με κάποιον τρόπο να ακουστεί η Ελλάδα για κάτι καλό επιτέλους. Κάτι που να μας κάνει περήφανους. Που να συμβάλλει σε ένα σύγχρονο ουσιαστικό πολιτιστικό έργο. Η Μελίνα είχε πει κάτι το οποίο ενστερνίζομαι απόλυτα: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς.»
Ποια η γνώμη σας για το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό; Θα καταφέρει να σταθεί αντάξιος της αρχαίας μας κληρονομιάς;
Για να υπάρξει σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός πρέπει να υπάρχουν και οι συνθήκες για να ευδοκιμήσει. Και καταρχήν η νοοτροπία. Ζούμε σε μια τόσο υλιστική εποχή που τα πρότυπα είναι πολύ διαφορετικά. Ακόμα μερικοί θεωρούν ότι είναι περιττό να διδάσκονται τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία, ενώ είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του παιδιού και για να βρει διέξοδο να εκφραστεί ο ψυχισμός του. Επομένως, για να αλλάξει αυτό θα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και περιβάλλον για να αναπτυχθεί. Καθώς ταλέντα υπάρχουν πάρα πολλά και ικανά αλλά είμαστε σαν αγριόχορτα σε βραχώδη περιοχή που προσπαθούν να πιαστούν από τον γκρεμό για να βρουν λίγο ήλιο και νερό. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια κοιλάδα έτοιμη ποτισμένη… Οι αρχαίοι αναπτύχθηκαν για πολλούς λόγους αλλά ένας από αυτούς ήταν το γεγονός ότι η Τέχνη αποτελούσε μέρος των λατρευτικών τους τελετουργιών. Επιπλέον, θεωρούνταν οι τέχνες θεραπευτικές -όπως και αποδεικνύεται επιστημονικά στις μέρες μας ότι πραγματικά είναι. -Επίσης, στηρίζονταν σε χορηγούς και συγκεκριμένα στις γιορτές η παρακολούθηση θεάτρου ήταν υποχρεωτική. Φαντάζεσαι στις μέρες μας να υπήρχε κονδύλι που να έλεγε σε όλους του πολίτες: «Θα πας υποχρεωτικά στο θέατρο»; Τώρα συμβαίνει σχεδόν το αντίθετο. Και πολύ πριν την πανδημία. Σε υποχρεώνουν σχεδόν να τα παρατήσεις είτε ως καλλιτέχνης είτε ως θεατής…
Θεωρείτε πως υπάρχουν και σήμερα Έλληνες που νοιάζονται για αυτόν τον τόπο;
Υπάρχουν σίγουρα αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτό…
Εσείς, σαν Τίνα, πώς βιώσατε και βιώνετε την πανδημία;
Ευτυχώς από υγεία είμαστε καλά. Όσο για το χρόνο μέσα στην καραντίνα ήταν πολύ δημιουργικός και έγραψα αρκετούς καινούργιους στίχους. Παράλληλα προέκυψε μια συνεργασία με ένα εξαιρετικό μουσικό/τραγουδιστή και ολοκληρώσαμε 6 νέα τραγούδια τα οποία θα κυκλοφορήσουν εν ευθέτω χρόνω.
Αυτό που πιο πολύ με ανησυχεί είναι το τώρα και το μέλλον. Αν δε βρεθεί σύντομα λύση τότε ο καλλιτεχνικός κόσμος και μαζί οι τεχνικοί που δουλεύουν στις παραγωγές καθώς και οι παραγωγοί θεαμάτων απειλούνται σοβαρά. Ερχόμαστε από μια δεκάχρονη οικονομική κρίση και τώρα η πανδημία… Και ενώ αποδείχθηκε περίτρανα πόσο αναγκαία ήταν η κάθε είδους τέχνη κατά της διάρκεια του εγκλεισμού, μόλις αυτό τέλειωσε δεν αντιμετωπίστηκαν οι άνθρωποι της Τέχνης με ένα οργανωμένο πρόγραμμα στήριξης αλλά με σπασμωδικές κινήσεις, θολά μέτρα για το αν και πώς θα γίνουν οι συναυλίες και οι θεατρικές παραστάσεις κ.α… Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα.
Θα τολμήσω να σας ρωτήσω για τα μελλοντικά σας σχέδια, παρόλο που οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές. Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
Μετά τις παραστάσεις του αφιερώματος στην Θεσσαλονίκη θα συνεχιστεί η περιοδεία και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, αν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Επίσης, η παράσταση θα ξαναπαρουσιαστεί για τρίτη φορά στο Παρίσι σε ένα υπέροχο θέατρο στο γνωστό προάστιο των Βερσαλλιών, τον Οκτώβριο του 2021…Θεού θέλοντος και κορονοϊού επιτρέποντος.
Θέλετε να δώσετε κάποια συμβουλή στα νέα παιδιά που ονειρεύονται να σταδιοδρομήσουν στον κόσμο του θεάματος;
Δουλειά, επιμονή και αναμονή.
INFO: «100 χρόνια Μελίνα» με την Τίνα Αλεξοπούλου, στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίο (Περισσότερα ΕΔΩ!)
Η Τίνα Αλεξοπούλου θα εμφανιστεί για δύο βράδια στο Θέατρο Κολοσσαίον, σε μια παράσταση – αφιέρωμα στην αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, αφού φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή της. Μετά από τις επιτυχημένες εμφανίσεις της σε Ευρωπαϊκές πόλεις, έρχεται και στην Ελλάδα για να «τιμήσει» με τη μουσική της παράσταση «100 χρόνια Μελίνα» την αξέχαστη καλλιτέχνιδα, η οποία ως Υπουργός Πολιτισμού είχε δώσει αγώνα για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Γεννήθηκε στο Βαθύ Σάμου, σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (με υποτροφία του ΙΚΥ) στο University of Exeter του Λονδίνου (Master in Performing Arts). Παρόλο που είχε σημαντικές συνεργασίες στο χώρο του θεάτρου, με συμμετοχή σε παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε Επιδαυρο και Ηρώδειο, φαίνεται πως το τραγούδι είναι η μεγάλη της αγάπη.
Ας μάθουμε και τι λέει η ίδια.
Παρόλο που είχατε ένα πολύ καλό ξεκίνημα στα πρώτα σας βήματα στο θέατρο, τι άλλαξε στην πορεία;
Συνειδητοποίησα ότι η μεγάλη μου αγάπη είναι ο συνδυασμός τραγουδιού και θεάτρου δηλαδή το μιούζικαλ. Αλλά επειδή δυστυχώς στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο διαδεδομένο σαν είδος, προτίμησα να δημιουργήσω ένα συγκρότημα με το οποίο διαλέγαμε αγαπημένα τραγούδια από μιούζικαλ και τα παρουσιάζαμε σε μουσικές σκηνές. Μερικές από τις πρώτες μου μουσικές παραστάσεις ήταν:‘Taste the Music All’, ‘Μιούζικαλ Τσέπης’, ‘Musical Highlights’ στο Half Note Jazz Club” κ.α. Αυτό οδήγησε σε πολλά τζαζ και swing ακούσματα τα οποία λάτρεψα και μετά η ενασχόληση με την μουσική με πήρε στην δίνη της όπου έφτασα να τραγουδάω σε 8 γλώσσες και διαφορετικά είδη μουσικής μέχρι και αραβικά…στο 12ημερο Φεστιβάλ στο Λίβανο, καλεσμένη της Ελληνικής Πρεσβείας.
Οι θεατρικές σπουδές βοήθησαν στην παραγωγή των μουσικών παραστάσεων;
Εννοείται! Το κάθε τραγούδι αποτελεί ένα μικρό μονόλογο που οφείλεις να ερμηνεύσεις πάνω στην σκηνή. Δεν είναι μόνο νότες. Μεταφέρει ένα συναίσθημα, μια ιστορία, το από κάτω κείμενο…
Πιστεύετε πως πρέπει να έχει και θεωρητική κατάρτιση κάποιος που θέλει να μπει στον καλλιτεχνικό χώρο;
Η θεωρητική κατάρτιση για κάποιους μπορεί να μην θεωρείται αναγκαία αλλά για μένα είναι. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να ξέρει κανείς την ιστορία της Τέχνης του. Να γνωρίζει πότε, πώς μπήκαν τα θεμέλια, το πώς οδηγηθήκαμε στην εξέλιξη του, στο σήμερα. Φωτίζονται ερωτήματα υπαρξιακά μπορώ να πω και όλα μπαίνουν σε μια προοπτική. Οι σπουδές μου στην Θεατρολογία στην Φιλοσοφική Αθηνών είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες που βίωσα. Είχα εξαιρετικούς καθηγητές όπως τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, τον Μάριο Πλωρίτη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο…Διαβάζαμε αρχαίες τραγωδίες, σύγχρονο θέατρο, Ιστορία της Τέχνης, Μετρική της Νεοελληνικής ποίησης, κείμενα με υπέροχα νοήματα, μεστά από σοφία. Είχα μπει τόσο βαθιά σε αυτό τον κόσμο που κάποια στιγμή με κάλεσαν στην γραμματεία και μου λένε. «Συγχαρητήρια βγήκατε πρώτη στο έτος σας, ορίστε η υποτροφία σας». Ούτε που ήξερα ότι υπάρχει υποτροφία, ούτε το επεδίωξα. Απλώς μου άρεσε τόσο πολύ να διαβάζω τα μαθήματα που έγραψα στις εξετάσεις άριστα…
Θυμάστε κάτι που να σας έκανε να αναρωτηθείτε, αν η επιλογή σας είναι σωστή;
Δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ για την επιλογή, γιατί ήταν αυτό που πάντα ήθελα να κάνω στην ζωή μου και το χαίρομαι πραγματικά. Αυτό που αναρωτιέμαι και λυπάμαι είναι το πόσο δύσκολο είναι κάθε φορά να είσαι ενεργός καλλιτέχνης. Με στεναχωρεί όταν κάποιοι δεν κατανοούν ότι δεν είναι είδος πολυτελείας αλλά ουσιαστική ψυχολογική ανάγκη για τον άνθρωπο και χρειάζεται στήριξη όπως κάθε άλλος τομέας. Η Μελίνα Μερκούρη ως Υπουργός Πολιτισμού είχε υπογραμμίσει την αναγκαιότητα της Τέχνης και την είχε στηρίξει στην οχτάχρονη θητεία της. Για παράδειγμα ήταν η πρώτη που είχε εισαγάγει το μάθημα του Θεάτρου στα σχολεία και ήταν εκείνη που ίδρυσε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, τα γνωστά μας ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Η Μελίνα Μερκούρη πώς μπήκε στη ζωή σας;
Μπήκε μαγικά και έτσι έχει παραμείνει. Τραγουδούσα σε ένα live σε διάφορες γλώσσες αλλά τα περισσότερα τραγούδια ήταν στα γαλλικά γιατί λατρεύω τη γλώσσα και την μουσική τους. Έτυχε στους ακροατές να είναι ο Γάλλος μουσικός και παραγωγός Pierre Maraval που μαζί με την σύζυγο του είχαν έρθει για διακοπές. Όταν με άκουσε, η προφορά μου του θύμισε έντονα την προφορά της Μελίνας Μερκούρη και εκεί του ήρθε η ιδέα να παρουσιάσουμε ένα αφιέρωμα για την Μελίνα στο Παρίσι με αφορμή τα 25 χρόνια από τον θάνατό της, το 2014. Όταν μου το πρότεινε, εξεπλάγην και, επίσης, φοβήθηκα μήπως κάποιοι μπουν σε διαδικασία σύγκρισης. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι η Μελίνα είναι μια και ότι εγώ έτσι κι αλλιώς δεν θα προσπαθούσα να τη μιμηθώ. Απλώς θα γινόμουν το μέσο για να ακουστούν τα τραγούδια της και να ειπωθεί η απίστευτη ιστορία της, με σεβασμό στην μνήμη της. Και έτσι κι έγινε. Δουλέψαμε για την παράσταση ενάμιση χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και μικρές ιστορίες που μου είχε διηγηθεί από την ζωή της ο αδερφός της Σπύρος Μερκούρης. Είχα την τιμή να μου παραχωρήσει συνέντευξη από την οποία άντλησα υλικό. Επίσης, ενδιάμεσα από τα τραγούδια υπάρχουν μικρά αποσπάσματα βίντεο με ντοκουμέντα από την ζωή της. Εδώ βοήθησε και η θεωρητική κατάρτιση που λέγαμε πριν. Αντιμετώπισα την έρευνα σαν θεατρολόγος και σταχυολόγησα σημαντικά κομμάτια της ζωής της από πλήθος συνεντεύξεων και άρθρων.
Πιστεύετε ότι έχετε κοινά γνωρίσματα;
Το πάθος για αυτά που αγαπάει. Και η κοινή αγάπη για την Ελλάδα. Ο Σπύρος Μερκούρης μου είχε πει ότι ‘Έβαλε στα χείλη των Ελλήνων τη λέξη «πολιτισμός» και στα χείλη των ξένων τη λέξη «Ελλάδα».’ Μακάρι κι εγώ να μπορούσα μέσα από την τέχνη μου να συμβάλλω με κάποιον τρόπο να ακουστεί η Ελλάδα για κάτι καλό επιτέλους. Κάτι που να μας κάνει περήφανους. Που να συμβάλλει σε ένα σύγχρονο ουσιαστικό πολιτιστικό έργο. Η Μελίνα είχε πει κάτι το οποίο ενστερνίζομαι απόλυτα: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς.»
Ποια η γνώμη σας για το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό; Θα καταφέρει να σταθεί αντάξιος της αρχαίας μας κληρονομιάς;
Για να υπάρξει σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός πρέπει να υπάρχουν και οι συνθήκες για να ευδοκιμήσει. Και καταρχήν η νοοτροπία. Ζούμε σε μια τόσο υλιστική εποχή που τα πρότυπα είναι πολύ διαφορετικά. Ακόμα μερικοί θεωρούν ότι είναι περιττό να διδάσκονται τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία, ενώ είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του παιδιού και για να βρει διέξοδο να εκφραστεί ο ψυχισμός του. Επομένως, για να αλλάξει αυτό θα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και περιβάλλον για να αναπτυχθεί. Καθώς ταλέντα υπάρχουν πάρα πολλά και ικανά αλλά είμαστε σαν αγριόχορτα σε βραχώδη περιοχή που προσπαθούν να πιαστούν από τον γκρεμό για να βρουν λίγο ήλιο και νερό. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια κοιλάδα έτοιμη ποτισμένη… Οι αρχαίοι αναπτύχθηκαν για πολλούς λόγους αλλά ένας από αυτούς ήταν το γεγονός ότι η Τέχνη αποτελούσε μέρος των λατρευτικών τους τελετουργιών. Επιπλέον, θεωρούνταν οι τέχνες θεραπευτικές -όπως και αποδεικνύεται επιστημονικά στις μέρες μας ότι πραγματικά είναι. -Επίσης, στηρίζονταν σε χορηγούς και συγκεκριμένα στις γιορτές η παρακολούθηση θεάτρου ήταν υποχρεωτική. Φαντάζεσαι στις μέρες μας να υπήρχε κονδύλι που να έλεγε σε όλους του πολίτες: «Θα πας υποχρεωτικά στο θέατρο»; Τώρα συμβαίνει σχεδόν το αντίθετο. Και πολύ πριν την πανδημία. Σε υποχρεώνουν σχεδόν να τα παρατήσεις είτε ως καλλιτέχνης είτε ως θεατής…
Θεωρείτε πως υπάρχουν και σήμερα Έλληνες που νοιάζονται για αυτόν τον τόπο;
Υπάρχουν σίγουρα αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτό…
Εσείς, σαν Τίνα, πώς βιώσατε και βιώνετε την πανδημία;
Ευτυχώς από υγεία είμαστε καλά. Όσο για το χρόνο μέσα στην καραντίνα ήταν πολύ δημιουργικός και έγραψα αρκετούς καινούργιους στίχους. Παράλληλα προέκυψε μια συνεργασία με ένα εξαιρετικό μουσικό/τραγουδιστή και ολοκληρώσαμε 6 νέα τραγούδια τα οποία θα κυκλοφορήσουν εν ευθέτω χρόνω.
Αυτό που πιο πολύ με ανησυχεί είναι το τώρα και το μέλλον. Αν δε βρεθεί σύντομα λύση τότε ο καλλιτεχνικός κόσμος και μαζί οι τεχνικοί που δουλεύουν στις παραγωγές καθώς και οι παραγωγοί θεαμάτων απειλούνται σοβαρά. Ερχόμαστε από μια δεκάχρονη οικονομική κρίση και τώρα η πανδημία… Και ενώ αποδείχθηκε περίτρανα πόσο αναγκαία ήταν η κάθε είδους τέχνη κατά της διάρκεια του εγκλεισμού, μόλις αυτό τέλειωσε δεν αντιμετωπίστηκαν οι άνθρωποι της Τέχνης με ένα οργανωμένο πρόγραμμα στήριξης αλλά με σπασμωδικές κινήσεις, θολά μέτρα για το αν και πώς θα γίνουν οι συναυλίες και οι θεατρικές παραστάσεις κ.α… Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα.
Θα τολμήσω να σας ρωτήσω για τα μελλοντικά σας σχέδια, παρόλο που οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές. Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
Μετά τις παραστάσεις του αφιερώματος στην Θεσσαλονίκη θα συνεχιστεί η περιοδεία και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, αν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Επίσης, η παράσταση θα ξαναπαρουσιαστεί για τρίτη φορά στο Παρίσι σε ένα υπέροχο θέατρο στο γνωστό προάστιο των Βερσαλλιών, τον Οκτώβριο του 2021…Θεού θέλοντος και κορονοϊού επιτρέποντος.
Θέλετε να δώσετε κάποια συμβουλή στα νέα παιδιά που ονειρεύονται να σταδιοδρομήσουν στον κόσμο του θεάματος;
Δουλειά, επιμονή και αναμονή.
