Θεατές, εργαζόμενοι και καλλιτέχνες, επιστρέφουμε μαζί στους κλειστούς χώρους θεαμάτων.
Για ποιον λόγο επιστρέφουμε σε παραστάσεις, ενώ ξέρουμε από την αρχή το τέλος τους; Γιατί χειροκροτάμε τόσο δυνατά που μπορεί να πονέσουν τα χέρια μας ή φωνάζουμε μπράβο μέχρι να κλείσει η φωνή μας; Η πανδημία του Covid-19 άλλαξε αρκετές από τις συνήθειές μας, όμως δεν μας έκανε να ξεχάσουμε την εμπειρία της ζωντανής παράστασης ή συναυλίας: εκεί που τα φώτα σβήνουν κι εμείς, καλλιτέχνες και θεατές, χάνουμε για λίγο τον εαυτό μας και παραδινόμαστε σε νέους, ανεξερεύνητους κόσμους. Τώρα, οι πόρτες όλων των σκηνών της χώρας ανοίγουν ξανά και όλοι εμείς επιστρέφουμε με ασφάλεια στις πρόβες, στα ωραία ξενύχτια, στην κούραση της προετοιμασίας, στις πολύωρες συζητήσεις μετά την παράσταση, στη συγκίνηση, στο γέλιο, στο χειροκρότημα.
Μέσα από μια καμπάνια αφιερωμένη στον πολιτισμό, παρακολουθούμε καθημερινές σκηνές όπου Έλληνες καλλιτέχνες βρίσκονται στο σπίτι τους και ετοιμάζονται για να βγουν έξω. Όλες οι σκηνές διακόπτονται από χορευτικές φιγούρες, πρόβες, αποστηθίσεις, ερμηνείες που σαν πυροτεχνήματα εμφανίζονται για να ανατρέψουν την κανονικότητα. Οι καλλιτέχνες δίνουν τη «σκυτάλη» στους θεατές, οι οποίοι περπατούν στις γειτονιές της Αθήνας για να φτάσουν σε κάποια από τις σκηνές ή τα θέατρα της πόλης. H μία κίνηση διαδέχεται την άλλη σαν φυσική αλληλουχία, σαν μια ανθρώπινη αλυσίδα που χρειάζεται να μείνει ενωμένη.
Ο πολιτισμός δεν είναι ενικός, αλλά πληθυντικός: μέσα του χωράει όλους τους ανθρώπους, δημιουργούς, καλλιτέχνες, θεατές, εργαζομένους, όλους τους πολιτιστικούς οργανισμούς, τις μεγάλες και μικρές σκηνές, την όπερα και την ηλεκτρονική μουσική, το κλασικό μπαλέτο και το σύγχρονο χοροθέατρο. Ας επιστρέψουμε λοιπόν μαζί στους κλειστούς χώρους θεαμάτων, ακολουθώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια όλων μας. Για να απορροφήσουμε και να επιστρέψουμε ενέργεια. Για να γιορτάσουμε τη δύναμη της ζωντανής εμπειρίας. Για να διεκδικήσουμε πνευματική και ψυχική μετατόπιση. Για να γελάσουμε. Να διαφωνήσουμε. Να συγκινηθούμε. Να σκεφτούμε. Να ονειρευτούμε και να ξορκίσουμε τον φόβο. Να αγαπήσουμε. Για να ξαναζήσουμε όλα εκείνα που μας ενώνουν. Μαζί. Ο πολιτισμός είναι λόγος για να ζούμε, ο πολιτισμός είναι μαζί.
Δείτε το βίντεο εδώ:
