Scroll down for English!
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον μαγικό κόσμο των χορευτών, μαθαίνουμε λίγα πράγματα παραπάνω για την καθημερινότητα και τις συνήθειες τους πριν αλλά και μετά την καραντίνα…
Τώρα που οι κοινωνικές επαφές περιορίστηκαν στο ελάχιστο και νιώθουμε μόνοι και αποκομμένοι, είναι ευκαιρία να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους για να ενωθούμε ξανά. Και αφού η φυσική επαφή είναι για την ώρα δύσκολη, μια καλή ιδέα είναι να μπούμε, έστω και μέσω της οθόνης του κινητού ή του υπολογιστή μας, λίγο πιο κοντά στον κόσμο των χορευτών και να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δίνοντας βήμα σε αυτούς τους ανθρώπους, έχουμε να μάθουμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Να νιώσουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, πιο αλληλέγγυοι, πιο συντροφικοί. Να προβληματιστούμε, να αφουγκραστούμε και να συμπαρασταθούμε, να νιώσουμε λιγότερο μόνοι. Το αφιέρωμα αυτό έχει σκοπό να αναδείξει ότι ακόμα και αν μας χωρίζουν πολλά, πάντα θα μας ενώνουν περισσότερα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το είδος, τις γνώσεις και το υπόβαθρο του καθενός.
Πάμε λοιπόν να συνεχίσουμε το ταξίδι μας!
Πες μας λίγα λόγια για ‘σένα!
Νεφέλη Μακρίδου (itsnefelimak)
Είμαι 23 χρονών και χορεύω απ’ τα 6 μου, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο επαγγελματικά. Έχω προπονηθεί σε διάφορα είδη χορού όπως σύγχρονο, μπαλέτο, jazz, tap, heels και street, αρχικά στην Κύπρο απ’ όπου και κατάγομαι, και στην συνέχεια στην Αγγλία, στην Αμερική και στην Ελλάδα.
Ορφέας Χατζησπύρου (orfeas_chatzispirou)
Είμαι 20 ετών, είμαι φοιτητής στο τρίτο έτος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και ασχολούμαι με τον χορό από την ηλικία των 6. Τα τελευταία 6-7 χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά και έχω χορέψει σε πολλές παραγωγές μπαλέτου και μιούζικαλ.
Μαρία Γιώρτσα (marieej_)
Ασχολούμαι με το μπαλέτο 16 χρόνια ερασιτεχνικά και αγωνιστικά και με το hip-hop τους τελευταίους 2 μήνες.
Αφροδίτη Ζαρνάβαλου (afrozarna)
Ασχολούμαι με το χορό από παιδί, κάνοντας διάφορα είδη όπως μπαλέτο, hip-hop, παραδοσιακούς, ευρωπαϊκούς και latin (με μια αγάπη προς τον τελευταίο). ‘Όταν μπήκα σε all ladies στη Λάρισα, που ήμουν περίπου 3 χρόνια, ξεκίνησε το όνειρο των διαγωνισμών και τα τελευταία 5 χρόνια παίρνω μέρος σε διαγωνισμούς Ελλάδα – Εξωτερικό με τον καβαλιέρο μου.
Χριστίνα Κοτζαμπασίδου (kotzadance)
Είμαι 22 ετών. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολούμαι με pole dancing, high heels και μοντέρνο χορό. Φέτος ξεκίνησα τις επαγγελματικές μου σπουδές στον μοντέρνο χορό ενώ παράλληλα διδάσκω high heels.
Μια γνώμη για την επικαιρότητα και τα μέτρα που αφορούν τον χώρο του πολιτισμού;
Νεφέλη: Τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί κατανοώ ότι είναι για την προστασία μας, αλλά πολλά είναι αβάσιμα κατά την γνώμη μου, όπως βέβαια το κλείσιμο των σχολών χορού αφού από τις 18 Μαΐου που άνοιξαν μέχρι και τις 3 Νοεμβρίου που έκλεισαν, δεν παρουσίασαν ούτε ένα κρούσμα.
Ορφέας: Τα μέτρα τα οποία έχει πάρει η κυβέρνηση πιστεύω ότι περιθωριοποιούν τους χορευτές και γενικότερα τους καλλιτέχνες μέσω της απόφασης να μην λάβουν επίδομα λόγω αναστολής. Έπειτα η κυβέρνηση στοχοποίησε τα θέατρα κρίνοντάς τα επικίνδυνα και ακατάλληλα να υποδεχτούν κόσμο εν μέσω πανδημίας, μειώνοντας την πληρότητα στο 30% ενώ η εστίαση και τα καταστήματα λιανικής λειτουργούσαν κανονικά…
Μαρία: Δεν είμαι πολύ ενημερωμένη για τα πολιτιστικά δρώμενα γενικά. Ωστόσο θεωρώ ότι ο κλάδος αργοπεθαίνει και μαζί με αυτόν και οι άνθρωποι που ασχολούνται βιοποριστικά με αυτόν . Είναι στενάχωρο ότι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων χρηματοδοτούνται ως πληττόμενοι και οι άνθρωποι του κλάδου αυτού είναι στο τίποτα ακόμα.
Αφροδίτη: Αυτή τη στιγμή που μιλάμε περνάμε τη 2η φάση του lock down, κάτι που δε θυμίζει τίποτα τη πρώτη. Δε μπορώ να πω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ιός, αλλά θεωρώ πως όλο αυτό είναι υπερβολικό. Η προσωπική υγιεινή και η προστασία του οργανισμού μας και των γύρω μας είναι κάτι αυτονόητο, οπότε ας πάμε παρακάτω!
Χριστίνα: Όσον αφορά την επικαιρότητα, μας έχει επηρεάσει αρκετά η καραντίνα, καθώς δεν δύναται να πραγματοποιηθούν κανονικά τα επαγγελματικά μαθήματα χορού επομένως κάνουμε μόνο τα θεωρητικά online. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας πάει πίσω και να αναβάλει τις εξετάσεις μας από Μάρτιο σε Ιούνιο.
Περιέγραψε μας μια τυπική χορευτική ρουτίνα προ-covid:
Νεφέλη: Σε μια τυπική εβδομάδα προ Covid, είχα διδασκαλίες, παρακολούθηση μαθημάτων και πρόβες, περίπου 2-5 ώρες κάθε μέρα, ανάλογα με την μέρα βέβαια, καθώς βεβαία και παράσταση κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ.
Ορφέας: Πριν τον Covid και συγκεκριμένα το lock down είχα προπονήσεις μαθήματα και πρόβες 6 φορές την εβδομάδα από 7-8 ώρες.
Μαρία: Γενικά, προσπαθούσα να προπονούμαι μόνη κάθε μέρα για 1-2 ώρες. Οι προπονήσεις στην αίθουσα ήταν συνολικά 6-8 ώρες περίπου και αφορούσε 3 μέρες προπόνησης.
Αφροδίτη: Τι μου θύμισες τώρα! Το πρωί στη δουλειά και μετά στη σχολή για προπόνηση και μάθημα. Αυτή ήταν η καθημερινότητα και μου λείπει! Τα κανόνιζα έτσι, ώστε το τελευταίο πράγμα που θα κάνω πριν γυρίσω σπίτι να είναι ο χορός.
Χριστίνα: Πριν από την καραντίνα έκανα εβδομαδιαία περίπου 15 ώρες μαθήματα χορού (πρακτικά και θεωρητικά), συν 4 ώρες δικής μου προπόνησης.
Με ποιον τρόπο προπονείσαι τώρα πια;
Νεφέλη: Δυστυχώς ο μόνος προσωπικός χώρος που έχω τώρα για να προπονηθώ είναι το δωμάτιό μου, το οποίο δεν έχει την άνεση μιας αίθουσας χορού. Βέβαια, ένας χορευτής μπορεί να χορέψει παντού, οπότε δεν μας περιορίζει τίποτα, ούτως η άλλως και πριν η έμπνευση μου ερχόταν σπίτι μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μου λείπουν άλλα πράγματα, όπως η σχέση που έχω με τους μαθητές μου και τους συγχορευτές μου, και η χαρά που παίρνουμε όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί σε μια αίθουσα.
Ορφέας: Πλέον προπονούμαστε και κάνουμε μαθήματα διαδικτυακά από το σπίτι μας. Προσπαθούμε να κρατήσουμε το πρόγραμμα όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που είχαμε στη σχολή, ώστε να κρατηθούμε σε φόρμα και σε κατάλληλη κατάσταση για την επιστροφή μας στη σχολή και στη σκηνή. Η αλλαγή από τη σχολή στο δωμάτιο μου ήταν αρκετά δύσκολη, αλλά πλέον έχω βρει το τρόπο να γυμνάζομαι και να προπονούμαι αρκετά. Κάποιες μέρες της εβδομάδας βγαίνω για τρέξιμο, επίσης.
Μαρία: Πλέον προπονούμαι στην ταράτσα όταν το επιτρέπει ο καιρός. Έχω εξοπλιστεί με κάποια βασικά πράγματα, όπως στρώμα γυμναστικής, ελαστικούς ιμάντες και spinner. Γενικά δεν βοηθάει ο χώρος, αλλά από το τίποτα καλό είναι κι αυτό…
Αφροδίτη: Δυστυχώς, δεν έχω τον χώρο που θα ήθελα για προπόνηση. Προσπαθώ να κάνω πολύ basic πράγματα και τεχνική. Λίγο rumba walk πηγαίνοντας από το σαλόνι στο δωμάτιο! Και stretching, γιατί, όπως και να έχει, όταν σταματάς τόσο απότομα την προπόνηση το σώμα επηρεάζεται.
Χριστίνα: Για την προπόνηση μου πηγαίνω είτε στο γυμναστήριο (όταν ήταν ανοιχτά), είτε στο σπίτι, το οποίο έχω εξοπλίσει με στύλο pole dancing και λοιπό εξοπλισμό γυμναστικής.
Περισσότερο μου λείπει…
Νεφέλη: Οι παραστάσεις, το αίσθημα του να βγαίνεις πάνω σε μια σκηνή κάνοντας αυτό που αγαπάς και να μπορείς να ζεις από αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Ορφέας: Από την χορευτική ζωή μου λείπει περισσότερο από όλα η επαφή.
Μαρία: Όλα… Μου λείπει η σκηνή, οι χορογραφίες, η ομάδα μου. Περισσότερο μου λείπουν τα ταξίδια που κάναμε με αφορμή τους αγώνες επειδή ταυτόχρονα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω και να χορέψω.
Αφροδίτη: Τα πάντα… Από το σάκο που φτιάχνω για τη προπόνηση, μέχρι και τα νεύρα που δε βγαίνει το βήμα και τη κούραση!
Χριστίνα: Το να κάνω όνειρα και σχέδια για το μέλλον δίχως φόβο και ανασφάλεια.
Φοβάμαι…
Νεφέλη: Ότι θα χάσω μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου μένοντας σπίτι επειδή με αναγκάζουν, ενώ θα έπρεπε να είμαι εκεί έξω και να αρπάζω την ζωή από τα μαλλιά!
Ορφέας: Φοβάμαι πως μετά τον covid δεν θα υπάρχουν ευκαιρίες να χορέψεις, καθώς ο καλλιτεχνικός χώρος έχει πληγεί αρκετά οικονομικά και οι παραστάσεις και οι παράγωγες θα μειωθούν…
Μαρία: Ότι έχω χάσει την φόρμα μου με τόσες διακοπές και θα δυσκολευτώ λόγω ηλικίας να επανέλθω ειδικά με τον καιρό, λόγω του ότι δεν μπορώ πλέον να ανεβαίνω στην ταράτσα γιατί κάνει κρύο.
Αφροδίτη: Μη συνηθίσουμε σε αυτή τη ρουτίνα και ξεχάσουμε τι μας δίνει ζωή και χαρά.
Χριστίνα: Πως είναι πολύ πιθανό οι σχολές χορού (μικρές επιχειρήσεις) να μην αντέξουν
την κρίση του κορωνοϊού και πολλές από αυτές να κλείσουν.
Εύχομαι…
Νεφέλη: Να σταματήσουν οι άνθρωποι να νοιάζονται μόνο για το χρήμα και να καταλάβουν ποιες είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής.
Ορφέας: Να γυρίσουμε όλοι στην κανονικότητα και μην φοβόμαστε την επαφή!
Μαρία: Να ξεπεράσουμε σύντομα όλη αυτή την κατάσταση και να επανέλθω στην χορευτική καθημερινότητα μου.
Αφροδίτη: Να βρούμε όσο πιο σύντομα τους ρυθμούς μας και να βρεθούμε πάλι όλοι στο παρκέ!
Χριστίνα: Σε μερικά χρόνια από τώρα ο χορός να είναι σχολικό μάθημα και γενικότερα οι τέχνες στην χώρα μας να ανθίσουν ριζικά!
Ευχαριστούμε πολύ όλους τους χορευτές για τη συμμετοχή τους στο αφιέρωμα.
Ευχαριστούμε, επίσης, την Μαρία Γιώρτσα για τη φωτογραφία εξώφυλλου.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ.
ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΕΔΩ
Continuing our journey in the magical world of dancers, we learn a few more things about their daily lives and habits before and after quarantine …
Now that social contacts are restricted, making us feel lonely and disconnected, we have the opportunity to try and find ways to reunite. And since physical contact is difficult at the moment, it is a good idea to enter the world of dancers, even through the screens of our phones or computers, and listen to what they have to say. It is certain that by “giving the stage” to these people, there is a lot of interesting things to learn from them. It’s a good way to feel closer and stand with each other. To think, to listen and to support, to feel less lonely. This project’s aim is to show that, even if we have a lot of differences, we have also a lot of things in common, regardless the age, type, knowledge and background of each other.
Let’s go on with our journey, shall we?
Tell us a few words about you…
Nefeli Makridou (itsnefelimak)
I am 23 years old and I have been dancing since I was 6, for the last year and a half professionally. I have trained in various types of dance such as contemporary, ballet, jazz, tap, heels and street, first in Cyprus where I come from, and then in England, U.S.A. and Greece.
Orpheas Chatzispirou (orfeas_chatzispirou)
I am 20 years old, I am third year student of the National Opera of Greece, and I have been involved in dance since the age of 6. For the last 6-7 years I have been working professionally and I have danced in many ballet and musical productions.
Maria Yiortsa (marieej_)
I have been dancing ballet for 16 years as an amateur and competitively and I also took up hip-hop dancing two months before the quarantine started.
Aphrodite Zarnavalou (afrozarna)
I have been involved in dance since I was a child, doing various genres such as ballet, hip-hop, traditional greek dances, ballroom and Latin which is also what I stuck with. When I joined an All ladies competitive group in Larissa three years ago, the dream of competitions began for me. I have been taking part in various latin competitions both in Greece and abroad with my dance partner for the past five years.
Christina Kotzabasidou (kotzadance)
I am 22 years old. For the past three years I have been involved in pole dancing, high heels and modern dance. This year I started my professional studies in modern dance and I also started teaching High heels.
Can you tell us your opinion on the governmental covid-19 measures and especially those concerning the culture branch?
Nefeli: I understand that the measures implemented are for our protection, but many of them are unfounded in my opinion. For example, the closure of the dance schools was not necessary, since from the 18th of May when they opened until the 3rd of November when they closed, they did not present a single case of covid-19…
Orpheas: I believe the measures taken by the government marginalize dancers and artists in general, since it was unfair for them both not being able to work and not being able to receive an allowance due to their suspension. The government then targeted theaters, deeming them dangerous and unable to welcome people in the midst of a pandemic, reducing occupancy to 30%, while restaurants and retail outlets were still operating normally.
Maria: To be honest, I’m not fully aware of the measures. However, I believe that the culture industry is slowly dying and so are the people who make a living from it. It is unfortunate that large chain stores are being funded as victims and the people in this industry are still forgotten.
Aphrodite: At the moment we are talking, we are going through a second lock down, and it doesn’t resemble the first for sure. I can not even say whether there is a virus or not. I just think this is all too much. Personal hygiene and protection of our body and those around us is something that goes without saying, so let’s move on!
Christina: In terms of topicality, we have been quite affected by the quarantine, as professional dance lessons can not be held normally so we only do the theoretical ones online. This has the effect of taking us back and postponing our exams from March to June.
Describe us a typical pre-covid week:
N.: In a typical week before Covid, I had tutorials, classes and rehearsals, about 2-5 hours each day, depending on the day of course, as well as showcases every Friday and Saturday night.
O.: Before covid and the lock down, I had training lessons and rehearsals 6 times a week for 7-8 hours.
M.: Generally, I tried to train alone every day for 1-2 hours. The training in the hall was a total of about 6-8 hours and referred to 3 days of training.
A.: I’m feeling nostalgic remembering my daily routine: In the morning I would go to work and then at my dance school for training and lessons. This was my everyday life and I miss it! I arranged my schedule so that the last thing I would do before I got home was dance…
C.: Before the quarantine I did about 15 hours of dance lessons per week (practical and theoretical), plus 4 hours of my own training.
How do you practice now?
N.: Unfortunately the only personal space I have now to train is my room, which doesn’t resemble the dance hall, of course. Nevertheless, a dancer can dance anywhere, so this shouldn’t stop me. Thus, even before covid and lock downs, my inspiration came from my house. However, that doesn’t mean that I don’t miss other things, such as the relationship I have with my students and my classmates, and the joy we get when we are all together in a room.
O.: We now train and take lessons online. We try to keep the program as close as possible to what we had at the dance school, in order to stay in shape and in a suitable condition for our return on stage. Changing from the dance school to my room was quite difficult, but now I have found a way to exercise and train a lot. Some days of the week I go out for jogging, too.
M.: At the moment I train on the roof when the weather is good. I have purchased some basic exercise tools like mat, elastic straps and spinners. Generally the space I own doesn’t help, but it’s better than doing nothing!
A.: Unfortunately, I don’t have the space I’d like for my training. I try to do very basic things and practice my technique. A little rumba walk going from the living room to the bedroom maybe! And stretching, because, no matter what, when you stop training so abruptly, the body is affected.
C.: For my training I would normally go to the gym (when they were open), but now I practice at home, since I am equipped with a pole and other fitness equipment.
What I’m missing the most is…
N.: The shows, the feeling of being on the stage, doing what you love, and also live from that, all these are irreplaceable.
O.: What I miss the most from my dance life is physical contact!
M.: Everything… I miss the stage, the choreographies, my team. What I miss the most is traveling for competitions, because I was given the chance to dance and travel at the same time!
A.: Every single thing! Even preparing my bag before I go for practice or having a bad temper because I couldn’t remember my choreo and being exhausted at the end of the day.
C.: Dreaming and making plans for the future without fear and insecurities…
What I’m mostly afraid of is…
N.: That I’m losing some of the best years of my life locked up in my house because I’m forced to, instead of going out there and living my life to the fullest!
O.: We won’t have a lot of opportunities to dance, because the arts industry is severely damaged and shows and productions are reduced a lot…
M.: I won’t be able to stay in shape with all these breaks, and, due to my age, It will be very hard for me to go back to what I was. Moreover, it’s getting too cold to practice on my roof.
A.: We will get used to this life and forget what gave us pleasure and joy!
C.: That it’s very possible many dance schools (and small businesses in general) won’t be able to cope with the crisis and close.
I wish…
N.: People would stop caring only about the money and appreciate the real values of life!
O.: We all go back to our lives not being afraid of physical contact!
M.: This situation ends soon and I return to my dancing life…
A.: We all find our shape and meet at the dance floor soon.
C.: Dance will be a school lesson in our country in the years coming and the art industry will blossom!
A big thanks to the dancers that took part in this project.
Special thanks to Maria Yiortsa for the cover photo.
YOU CAN READ PART I HERE
AND PART III HERE.
Scroll down for English!
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον μαγικό κόσμο των χορευτών, μαθαίνουμε λίγα πράγματα παραπάνω για την καθημερινότητα και τις συνήθειες τους πριν αλλά και μετά την καραντίνα…
Τώρα που οι κοινωνικές επαφές περιορίστηκαν στο ελάχιστο και νιώθουμε μόνοι και αποκομμένοι, είναι ευκαιρία να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους για να ενωθούμε ξανά. Και αφού η φυσική επαφή είναι για την ώρα δύσκολη, μια καλή ιδέα είναι να μπούμε, έστω και μέσω της οθόνης του κινητού ή του υπολογιστή μας, λίγο πιο κοντά στον κόσμο των χορευτών και να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δίνοντας βήμα σε αυτούς τους ανθρώπους, έχουμε να μάθουμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Να νιώσουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, πιο αλληλέγγυοι, πιο συντροφικοί. Να προβληματιστούμε, να αφουγκραστούμε και να συμπαρασταθούμε, να νιώσουμε λιγότερο μόνοι. Το αφιέρωμα αυτό έχει σκοπό να αναδείξει ότι ακόμα και αν μας χωρίζουν πολλά, πάντα θα μας ενώνουν περισσότερα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το είδος, τις γνώσεις και το υπόβαθρο του καθενός.
Πάμε λοιπόν να συνεχίσουμε το ταξίδι μας!
Πες μας λίγα λόγια για ‘σένα!
Νεφέλη Μακρίδου (itsnefelimak)
Είμαι 23 χρονών και χορεύω απ’ τα 6 μου, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο επαγγελματικά. Έχω προπονηθεί σε διάφορα είδη χορού όπως σύγχρονο, μπαλέτο, jazz, tap, heels και street, αρχικά στην Κύπρο απ’ όπου και κατάγομαι, και στην συνέχεια στην Αγγλία, στην Αμερική και στην Ελλάδα.
Ορφέας Χατζησπύρου (orfeas_chatzispirou)
Είμαι 20 ετών, είμαι φοιτητής στο τρίτο έτος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και ασχολούμαι με τον χορό από την ηλικία των 6. Τα τελευταία 6-7 χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά και έχω χορέψει σε πολλές παραγωγές μπαλέτου και μιούζικαλ.
Μαρία Γιώρτσα (marieej_)
Ασχολούμαι με το μπαλέτο 16 χρόνια ερασιτεχνικά και αγωνιστικά και με το hip-hop τους τελευταίους 2 μήνες.
Αφροδίτη Ζαρνάβαλου (afrozarna)
Ασχολούμαι με το χορό από παιδί, κάνοντας διάφορα είδη όπως μπαλέτο, hip-hop, παραδοσιακούς, ευρωπαϊκούς και latin (με μια αγάπη προς τον τελευταίο). ‘Όταν μπήκα σε all ladies στη Λάρισα, που ήμουν περίπου 3 χρόνια, ξεκίνησε το όνειρο των διαγωνισμών και τα τελευταία 5 χρόνια παίρνω μέρος σε διαγωνισμούς Ελλάδα – Εξωτερικό με τον καβαλιέρο μου.
Χριστίνα Κοτζαμπασίδου (kotzadance)
Είμαι 22 ετών. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολούμαι με pole dancing, high heels και μοντέρνο χορό. Φέτος ξεκίνησα τις επαγγελματικές μου σπουδές στον μοντέρνο χορό ενώ παράλληλα διδάσκω high heels.
Μια γνώμη για την επικαιρότητα και τα μέτρα που αφορούν τον χώρο του πολιτισμού;
Νεφέλη: Τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί κατανοώ ότι είναι για την προστασία μας, αλλά πολλά είναι αβάσιμα κατά την γνώμη μου, όπως βέβαια το κλείσιμο των σχολών χορού αφού από τις 18 Μαΐου που άνοιξαν μέχρι και τις 3 Νοεμβρίου που έκλεισαν, δεν παρουσίασαν ούτε ένα κρούσμα.
Ορφέας: Τα μέτρα τα οποία έχει πάρει η κυβέρνηση πιστεύω ότι περιθωριοποιούν τους χορευτές και γενικότερα τους καλλιτέχνες μέσω της απόφασης να μην λάβουν επίδομα λόγω αναστολής. Έπειτα η κυβέρνηση στοχοποίησε τα θέατρα κρίνοντάς τα επικίνδυνα και ακατάλληλα να υποδεχτούν κόσμο εν μέσω πανδημίας, μειώνοντας την πληρότητα στο 30% ενώ η εστίαση και τα καταστήματα λιανικής λειτουργούσαν κανονικά…
Μαρία: Δεν είμαι πολύ ενημερωμένη για τα πολιτιστικά δρώμενα γενικά. Ωστόσο θεωρώ ότι ο κλάδος αργοπεθαίνει και μαζί με αυτόν και οι άνθρωποι που ασχολούνται βιοποριστικά με αυτόν . Είναι στενάχωρο ότι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων χρηματοδοτούνται ως πληττόμενοι και οι άνθρωποι του κλάδου αυτού είναι στο τίποτα ακόμα.
Αφροδίτη: Αυτή τη στιγμή που μιλάμε περνάμε τη 2η φάση του lock down, κάτι που δε θυμίζει τίποτα τη πρώτη. Δε μπορώ να πω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ιός, αλλά θεωρώ πως όλο αυτό είναι υπερβολικό. Η προσωπική υγιεινή και η προστασία του οργανισμού μας και των γύρω μας είναι κάτι αυτονόητο, οπότε ας πάμε παρακάτω!
Χριστίνα: Όσον αφορά την επικαιρότητα, μας έχει επηρεάσει αρκετά η καραντίνα, καθώς δεν δύναται να πραγματοποιηθούν κανονικά τα επαγγελματικά μαθήματα χορού επομένως κάνουμε μόνο τα θεωρητικά online. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας πάει πίσω και να αναβάλει τις εξετάσεις μας από Μάρτιο σε Ιούνιο.
Περιέγραψε μας μια τυπική χορευτική ρουτίνα προ-covid:
Νεφέλη: Σε μια τυπική εβδομάδα προ Covid, είχα διδασκαλίες, παρακολούθηση μαθημάτων και πρόβες, περίπου 2-5 ώρες κάθε μέρα, ανάλογα με την μέρα βέβαια, καθώς βεβαία και παράσταση κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ.
Ορφέας: Πριν τον Covid και συγκεκριμένα το lock down είχα προπονήσεις μαθήματα και πρόβες 6 φορές την εβδομάδα από 7-8 ώρες.
Μαρία: Γενικά, προσπαθούσα να προπονούμαι μόνη κάθε μέρα για 1-2 ώρες. Οι προπονήσεις στην αίθουσα ήταν συνολικά 6-8 ώρες περίπου και αφορούσε 3 μέρες προπόνησης.
Αφροδίτη: Τι μου θύμισες τώρα! Το πρωί στη δουλειά και μετά στη σχολή για προπόνηση και μάθημα. Αυτή ήταν η καθημερινότητα και μου λείπει! Τα κανόνιζα έτσι, ώστε το τελευταίο πράγμα που θα κάνω πριν γυρίσω σπίτι να είναι ο χορός.
Χριστίνα: Πριν από την καραντίνα έκανα εβδομαδιαία περίπου 15 ώρες μαθήματα χορού (πρακτικά και θεωρητικά), συν 4 ώρες δικής μου προπόνησης.
Με ποιον τρόπο προπονείσαι τώρα πια;
Νεφέλη: Δυστυχώς ο μόνος προσωπικός χώρος που έχω τώρα για να προπονηθώ είναι το δωμάτιό μου, το οποίο δεν έχει την άνεση μιας αίθουσας χορού. Βέβαια, ένας χορευτής μπορεί να χορέψει παντού, οπότε δεν μας περιορίζει τίποτα, ούτως η άλλως και πριν η έμπνευση μου ερχόταν σπίτι μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μου λείπουν άλλα πράγματα, όπως η σχέση που έχω με τους μαθητές μου και τους συγχορευτές μου, και η χαρά που παίρνουμε όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί σε μια αίθουσα.
Ορφέας: Πλέον προπονούμαστε και κάνουμε μαθήματα διαδικτυακά από το σπίτι μας. Προσπαθούμε να κρατήσουμε το πρόγραμμα όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που είχαμε στη σχολή, ώστε να κρατηθούμε σε φόρμα και σε κατάλληλη κατάσταση για την επιστροφή μας στη σχολή και στη σκηνή. Η αλλαγή από τη σχολή στο δωμάτιο μου ήταν αρκετά δύσκολη, αλλά πλέον έχω βρει το τρόπο να γυμνάζομαι και να προπονούμαι αρκετά. Κάποιες μέρες της εβδομάδας βγαίνω για τρέξιμο, επίσης.
Μαρία: Πλέον προπονούμαι στην ταράτσα όταν το επιτρέπει ο καιρός. Έχω εξοπλιστεί με κάποια βασικά πράγματα, όπως στρώμα γυμναστικής, ελαστικούς ιμάντες και spinner. Γενικά δεν βοηθάει ο χώρος, αλλά από το τίποτα καλό είναι κι αυτό…
Αφροδίτη: Δυστυχώς, δεν έχω τον χώρο που θα ήθελα για προπόνηση. Προσπαθώ να κάνω πολύ basic πράγματα και τεχνική. Λίγο rumba walk πηγαίνοντας από το σαλόνι στο δωμάτιο! Και stretching, γιατί, όπως και να έχει, όταν σταματάς τόσο απότομα την προπόνηση το σώμα επηρεάζεται.
Χριστίνα: Για την προπόνηση μου πηγαίνω είτε στο γυμναστήριο (όταν ήταν ανοιχτά), είτε στο σπίτι, το οποίο έχω εξοπλίσει με στύλο pole dancing και λοιπό εξοπλισμό γυμναστικής.
Περισσότερο μου λείπει…
Νεφέλη: Οι παραστάσεις, το αίσθημα του να βγαίνεις πάνω σε μια σκηνή κάνοντας αυτό που αγαπάς και να μπορείς να ζεις από αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Ορφέας: Από την χορευτική ζωή μου λείπει περισσότερο από όλα η επαφή.
Μαρία: Όλα… Μου λείπει η σκηνή, οι χορογραφίες, η ομάδα μου. Περισσότερο μου λείπουν τα ταξίδια που κάναμε με αφορμή τους αγώνες επειδή ταυτόχρονα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω και να χορέψω.
Αφροδίτη: Τα πάντα… Από το σάκο που φτιάχνω για τη προπόνηση, μέχρι και τα νεύρα που δε βγαίνει το βήμα και τη κούραση!
Χριστίνα: Το να κάνω όνειρα και σχέδια για το μέλλον δίχως φόβο και ανασφάλεια.
Φοβάμαι…
Νεφέλη: Ότι θα χάσω μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου μένοντας σπίτι επειδή με αναγκάζουν, ενώ θα έπρεπε να είμαι εκεί έξω και να αρπάζω την ζωή από τα μαλλιά!
Ορφέας: Φοβάμαι πως μετά τον covid δεν θα υπάρχουν ευκαιρίες να χορέψεις, καθώς ο καλλιτεχνικός χώρος έχει πληγεί αρκετά οικονομικά και οι παραστάσεις και οι παράγωγες θα μειωθούν…
Μαρία: Ότι έχω χάσει την φόρμα μου με τόσες διακοπές και θα δυσκολευτώ λόγω ηλικίας να επανέλθω ειδικά με τον καιρό, λόγω του ότι δεν μπορώ πλέον να ανεβαίνω στην ταράτσα γιατί κάνει κρύο.
Αφροδίτη: Μη συνηθίσουμε σε αυτή τη ρουτίνα και ξεχάσουμε τι μας δίνει ζωή και χαρά.
Χριστίνα: Πως είναι πολύ πιθανό οι σχολές χορού (μικρές επιχειρήσεις) να μην αντέξουν
την κρίση του κορωνοϊού και πολλές από αυτές να κλείσουν.
Εύχομαι…
Νεφέλη: Να σταματήσουν οι άνθρωποι να νοιάζονται μόνο για το χρήμα και να καταλάβουν ποιες είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής.
Ορφέας: Να γυρίσουμε όλοι στην κανονικότητα και μην φοβόμαστε την επαφή!
Μαρία: Να ξεπεράσουμε σύντομα όλη αυτή την κατάσταση και να επανέλθω στην χορευτική καθημερινότητα μου.
Αφροδίτη: Να βρούμε όσο πιο σύντομα τους ρυθμούς μας και να βρεθούμε πάλι όλοι στο παρκέ!
Χριστίνα: Σε μερικά χρόνια από τώρα ο χορός να είναι σχολικό μάθημα και γενικότερα οι τέχνες στην χώρα μας να ανθίσουν ριζικά!
Ευχαριστούμε πολύ όλους τους χορευτές για τη συμμετοχή τους στο αφιέρωμα.
Ευχαριστούμε, επίσης, την Μαρία Γιώρτσα για τη φωτογραφία εξώφυλλου.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ.
ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΕΔΩ
Continuing our journey in the magical world of dancers, we learn a few more things about their daily lives and habits before and after quarantine …
Now that social contacts are restricted, making us feel lonely and disconnected, we have the opportunity to try and find ways to reunite. And since physical contact is difficult at the moment, it is a good idea to enter the world of dancers, even through the screens of our phones or computers, and listen to what they have to say. It is certain that by “giving the stage” to these people, there is a lot of interesting things to learn from them. It’s a good way to feel closer and stand with each other. To think, to listen and to support, to feel less lonely. This project’s aim is to show that, even if we have a lot of differences, we have also a lot of things in common, regardless the age, type, knowledge and background of each other.
Let’s go on with our journey, shall we?
Tell us a few words about you…
Nefeli Makridou (itsnefelimak)
I am 23 years old and I have been dancing since I was 6, for the last year and a half professionally. I have trained in various types of dance such as contemporary, ballet, jazz, tap, heels and street, first in Cyprus where I come from, and then in England, U.S.A. and Greece.
Orpheas Chatzispirou (orfeas_chatzispirou)
I am 20 years old, I am third year student of the National Opera of Greece, and I have been involved in dance since the age of 6. For the last 6-7 years I have been working professionally and I have danced in many ballet and musical productions.
Maria Yiortsa (marieej_)
I have been dancing ballet for 16 years as an amateur and competitively and I also took up hip-hop dancing two months before the quarantine started.
Aphrodite Zarnavalou (afrozarna)
I have been involved in dance since I was a child, doing various genres such as ballet, hip-hop, traditional greek dances, ballroom and Latin which is also what I stuck with. When I joined an All ladies competitive group in Larissa three years ago, the dream of competitions began for me. I have been taking part in various latin competitions both in Greece and abroad with my dance partner for the past five years.
Christina Kotzabasidou (kotzadance)
I am 22 years old. For the past three years I have been involved in pole dancing, high heels and modern dance. This year I started my professional studies in modern dance and I also started teaching High heels.
Can you tell us your opinion on the governmental covid-19 measures and especially those concerning the culture branch?
Nefeli: I understand that the measures implemented are for our protection, but many of them are unfounded in my opinion. For example, the closure of the dance schools was not necessary, since from the 18th of May when they opened until the 3rd of November when they closed, they did not present a single case of covid-19…
Orpheas: I believe the measures taken by the government marginalize dancers and artists in general, since it was unfair for them both not being able to work and not being able to receive an allowance due to their suspension. The government then targeted theaters, deeming them dangerous and unable to welcome people in the midst of a pandemic, reducing occupancy to 30%, while restaurants and retail outlets were still operating normally.
Maria: To be honest, I’m not fully aware of the measures. However, I believe that the culture industry is slowly dying and so are the people who make a living from it. It is unfortunate that large chain stores are being funded as victims and the people in this industry are still forgotten.
Aphrodite: At the moment we are talking, we are going through a second lock down, and it doesn’t resemble the first for sure. I can not even say whether there is a virus or not. I just think this is all too much. Personal hygiene and protection of our body and those around us is something that goes without saying, so let’s move on!
Christina: In terms of topicality, we have been quite affected by the quarantine, as professional dance lessons can not be held normally so we only do the theoretical ones online. This has the effect of taking us back and postponing our exams from March to June.
Describe us a typical pre-covid week:
N.: In a typical week before Covid, I had tutorials, classes and rehearsals, about 2-5 hours each day, depending on the day of course, as well as showcases every Friday and Saturday night.
O.: Before covid and the lock down, I had training lessons and rehearsals 6 times a week for 7-8 hours.
M.: Generally, I tried to train alone every day for 1-2 hours. The training in the hall was a total of about 6-8 hours and referred to 3 days of training.
A.: I’m feeling nostalgic remembering my daily routine: In the morning I would go to work and then at my dance school for training and lessons. This was my everyday life and I miss it! I arranged my schedule so that the last thing I would do before I got home was dance…
C.: Before the quarantine I did about 15 hours of dance lessons per week (practical and theoretical), plus 4 hours of my own training.
How do you practice now?
N.: Unfortunately the only personal space I have now to train is my room, which doesn’t resemble the dance hall, of course. Nevertheless, a dancer can dance anywhere, so this shouldn’t stop me. Thus, even before covid and lock downs, my inspiration came from my house. However, that doesn’t mean that I don’t miss other things, such as the relationship I have with my students and my classmates, and the joy we get when we are all together in a room.
O.: We now train and take lessons online. We try to keep the program as close as possible to what we had at the dance school, in order to stay in shape and in a suitable condition for our return on stage. Changing from the dance school to my room was quite difficult, but now I have found a way to exercise and train a lot. Some days of the week I go out for jogging, too.
M.: At the moment I train on the roof when the weather is good. I have purchased some basic exercise tools like mat, elastic straps and spinners. Generally the space I own doesn’t help, but it’s better than doing nothing!
A.: Unfortunately, I don’t have the space I’d like for my training. I try to do very basic things and practice my technique. A little rumba walk going from the living room to the bedroom maybe! And stretching, because, no matter what, when you stop training so abruptly, the body is affected.
C.: For my training I would normally go to the gym (when they were open), but now I practice at home, since I am equipped with a pole and other fitness equipment.
What I’m missing the most is…
N.: The shows, the feeling of being on the stage, doing what you love, and also live from that, all these are irreplaceable.
O.: What I miss the most from my dance life is physical contact!
M.: Everything… I miss the stage, the choreographies, my team. What I miss the most is traveling for competitions, because I was given the chance to dance and travel at the same time!
A.: Every single thing! Even preparing my bag before I go for practice or having a bad temper because I couldn’t remember my choreo and being exhausted at the end of the day.
C.: Dreaming and making plans for the future without fear and insecurities…
What I’m mostly afraid of is…
N.: That I’m losing some of the best years of my life locked up in my house because I’m forced to, instead of going out there and living my life to the fullest!
O.: We won’t have a lot of opportunities to dance, because the arts industry is severely damaged and shows and productions are reduced a lot…
M.: I won’t be able to stay in shape with all these breaks, and, due to my age, It will be very hard for me to go back to what I was. Moreover, it’s getting too cold to practice on my roof.
A.: We will get used to this life and forget what gave us pleasure and joy!
C.: That it’s very possible many dance schools (and small businesses in general) won’t be able to cope with the crisis and close.
I wish…
N.: People would stop caring only about the money and appreciate the real values of life!
O.: We all go back to our lives not being afraid of physical contact!
M.: This situation ends soon and I return to my dancing life…
A.: We all find our shape and meet at the dance floor soon.
C.: Dance will be a school lesson in our country in the years coming and the art industry will blossom!
A big thanks to the dancers that took part in this project.
Special thanks to Maria Yiortsa for the cover photo.
YOU CAN READ PART I HERE
AND PART III HERE.
