Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου στις 23:00, ο Γιάννης Μπέζος και η Ναταλία Τσαλίκη στο «Προσωπικά» με την Έλενα Κατρίτση στην ΕΡΤ1.
Η Ναταλία Τσαλίκη και ο Γιάννης Μπέζος, σε μία από τις σπάνιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις τους, την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020, στις 23:00, στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Προσωπικά», με την Έλενα Κατρίτση, μοιράζονται μαζί μας στιγμές από την προσωπική τους ζωή και την πορεία που διέγραψαν στα τηλεοπτικά πλατό και στις θεατρικές σκηνές.
«Βγαίνεις στη σκηνή κουβαλώντας τον εαυτό σου, την αλήθεια σου, τις ρωγμές, τις αδυναμίες, αυτό που σου έτυχε εκείνη την ημέρα. Δεν τα αφήνεις στο καμαρίνι και λες ”τώρα θα σας παίξω μια άλλη”. Αν, λοιπόν, αυτό που σου έτυχε είναι να έχεις πάει στην κηδεία της μητέρας σου, όλη αυτή η πίκρα και ο πόνος θα βγει στον ρόλο και θα είναι πιο αληθινός». «Αν νιώθεις καλά με τη συνείδησή σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα», λέει ο Γιάννης Μπέζος και συνεχίζει: «Θυμάμαι που έλεγα στον αείμνηστο πατέρα μου ‘‘κουράστηκα’’. Και μου απαντούσε: ‘‘Γιάννη, μέσα σου, είσαι καλά; Μην ανησυχείς, λοιπόν, θα ξεκουραστείς’’. Και είχε απόλυτο δίκιο. Μέσα μου αισθάνομαι 15 χρόνων, δεν με απασχολούν οι ώρες δουλειάς».
Πολλές οι ώρες που τον κρατούσαν μακριά από τη Ναταλία και την κόρη τους Ηρώ, στην οποία απονεμήθηκε πέρυσι το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη», που δίνεται για την καλύτερη ερμηνεία νέας ηθοποιού. «Θα μπορούσα να είχα κάνει λιγότερα πράγματα, δεν χρειαζόντουσαν όλα αυτά. Απολογήθηκα γι’ αυτό αργότερα και έκανα ολόκληρη κουβέντα για να μην της μένει μέσα της. Έγινε και δεν ξεγίνεται, αλλά δεν μας φοβίζει πια».
Σε μία ειλικρινή συζήτηση με την Έλενα Κατρίτση, η Ναταλία Τσαλίκη και ο Γιάννης Μπέζος ανοίγουν την καρδιά τους και μιλούν για όσα τους κρατούν μαζί 36 χρόνια, για όσα αγαπά ο ένας στον άλλον και κυρίως γι’ αυτό που θα τους έλειπε, εάν δεν το ζούσαν καθημερινά.
«Δεν μας έρχονται τα πράγματα πάντα όπως θέλουμε. Και εμείς βιώσαμε δυσκολίες, κρίσεις, κόντρες», λέει η Ναταλία. «Φυσικά και θα ήθελα να είναι πιο κοντά ο Γιάννης. Κι εγώ, σίγουρα, έχω κάνει πράγματα που έχουν ενοχλήσει την Ηρώ. Το θέμα είναι να τα αναγνωρίζουμε και να ζητάμε συγγνώμη… Τι θα μου έλειπε; Η αλήθεια του. Είναι το παν. Είτε με στεναχωρεί, είτε μου αρέσει, είτε όχι. Και φυσικά… τον αγαπώ. Να τα λέμε και αυτά…».
