Καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου ήταν χθες (Δευτέρα 16 Νοεμβρίου) στο «Ενώπιος Ενωπίω» ο ηθοποιός Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων, για τη δύσκολη περίοδο που περνά το θέατρο εν μέσω πανδημίας αλλά και για τη σύντροφο της ζωής του.
Αρχικά, ο ταλαντούχος ηθοποιός εξήγησε πως ο ίδιος και οι συνάδελφοι του βιώνουν την αναγκαστική αποχή τους από την «ψυχοθεραπεία» τους, το θέατρο, αφού το διάστημα αυτό δεν πραγματοποιείται καμία παράσταση, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω εξάπλωση του Covid-19: «Η αλήθεια είναι ότι είναι σαν να υπάρχει λιγότερο οξυγόνο για εμάς για να αναπνεύσουμε. Το θέατρο ναι μεν είναι το επάγγελμα το οποίο διαλέξαμε να κάνουμε, αλλά είναι και η ζωή μας! Ακούγεται πολλές φορές γραφικό όταν λέμε ότι είναι λειτούργημα. Στην ουσία, όμως, πραγματικά είναι ένα λειτούργημα, το οποίο αφορά το κοινό, το οποίο ψυχοθεραπεύεται, ψυχαγωγείται. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό το θέατρο για τον θεατή και έχει αποδειχθεί και το λίγο διάστημα που κατάφεραν τα θέατρα να ανοίξουν. Ακόμα και στο 30% γέμιζε σε κάθε παράσταση από θεατές!» Επιπλέον, τόνισε ότι σε κανένα θέατρο δεν εντοπίστηκε κρούσμα κορονοϊού, καθώς τηρούνταν με προσοχή όλα τα μέτρα προστασίας. «Ήτανε φανταστικό το πώς λειτούργησε ο κόσμος και η παραγωγή απέναντι στους κανόνες που η πολιτεία έδωσε.»
Έπειτα, μας έλυσε και μία άλλη απορία: Πώς αισθάνονται άραγε οι ηθοποιοί πάνω στο σανίδι, βλέποντας το κοινό να τους παρακολουθεί και να τους χειροκροτά, φορώντας προστατευτική μάσκα; «Είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι πάνω στην σκηνή και να έχεις να παίζεις για 200 ή 300 χειρούργους από κάτω, που μόλις τελείωσαν την επέμβαση και ξεχάσανε να βγάλουν την μάσκα. Είναι σίγουρα τραγικό! Δεν αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεται ο θεατής, βλέποντας αυτό που κάνεις.»
Στην συνέχεια, ο αγαπητός καλλιτέχνης γνωστοποίησε πότε του γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία: «Ξεκίνησε σαν ένα παιδικό όνειρο! Τριών-τεσσάρων χρόνων θυμάμαι να λέω «θέλω να γίνω ηθοποιός!»
Παράλληλα, αποκάλυψε πως, όταν ήταν παιδί, συνήθιζε να κατασκευάζει με σεντόνια, πάνω στο κρεβάτι, ένα αυτοσχέδιο θέατρο και να καλεί τα συγγενικά του πρόσωπα να τον δουν στην «παράσταση» που έδινε! «Ήθελα να παίζω θέατρο στους γονείς μου και τα αδέλφια μου!»
Σχετικά με το πώς οι γονείς του δέχτηκαν το όνειρό του να γίνει ηθοποιός, υπογράμμισε: «Στην αρχή, όταν ήμουνα πολύ μικρός, πρέπει να το είδανε κάτι ως ίωση, ότι θα του περάσει κάποια στιγμή! Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι της βιοπάλης που κυνηγούσανε «να βγάλουν τα προς το ζην» για να ζήσουν τα παιδιά τους, να έχουν μία καλύτερη ζωή!» Επίσης, βεβαίωσε πως ποτέ δεν πίεσαν ούτε αυτόν ούτε τα αδέλφια του να ασχοληθούν με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα παρά την θέλησή τους. Αντιθέτως, τους παρότρυναν να κάνουν στην ζωή τους αυτό που πραγματικά αγαπούν και τους γεμίζει: «Από την αρχή είπαν «αυτό που θα ονειρευτείτε θα κάνετε το αδύνατον δυνατό να το ακολουθήσετε!» Ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικοί!» Ωστόσο, όταν μεγάλωσε λίγο, του είπαν: «Ακολούθησε το, αλλά βρες και μία δουλειά να κάνεις!»
Όσον αφορά τον ίδιο και την επιλογή του να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική, σημείωσε: «Ήθελα από νωρίς να ξέρω όχι μόνο αν αξίζω, αλλά αν έχω τις δυνατότητες να φτάσω ψηλά, εννοώ σε επίπεδο ηθοποιού.»
Πόσο δύσκολο, όμως, είναι για έναν καταξιωμένο ηθοποιό του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, όπως ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, να ισορροπήσει προσωπική και επαγγελματική ζωή; Για αυτό, απάντησε: «Μέχρι πριν περίπου τρία χρόνια ήμουνα περισσότερο δοσμένος στην δουλειά χειμώνα-καλοκαίρι. Δούλευα είτε στο θέατρο της Αθήνας είτε σε περιοδείες το καλοκαίρι, που δεν έχει σταματημό αυτό, γιατί πριν τελειώσουν οι παραστάσεις, έχεις ξεκινήσει πρόβες για το καλοκαίρι και το αντίστροφο για το χειμώνα. Όταν, λοιπόν, έφτασα στα 47 μου χρόνια, συνειδητοποίησα ότι πάνω από τρεις μέρες διακοπές δεν είχα κάνει τα τελευταία τότε δέκα χρόνια και ότι έπρεπε να μοιράσω σωστά και την προσωπική μου ζωή και τα όνειρα μου μέσα από την επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Αποφάσισα ότι πρέπει χωρίς φόβο αλλά με πάθος να κερδίσω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου!»
Τέλος, αναφέρθηκε στην γοητευτική σύζυγό του, την Λίνα Πρίντζου, την οποία γνώρισε σε τράπεζα ως υπάλληλο: «Εκεί με έναν μαγικό τρόπο γνωριστήκαμε, συναντηθήκαμε και είπαμε ότι «κάποια στιγμή θα πάμε ένα ταξίδι μαζί»! Αυτό το ταξίδι έχει κρατήσει τώρα δέκα χρόνια, ένα πολύ ωραίο ταξίδι! Η Λίνα είναι ένα ξωτικό. Νομίζω είμαι τυχερός, γιατί είναι «λίγο συλλεχτικό κομμάτι»! Έχει κάποια προτερήματα. Το να τσακώνεσαι με μία γυναίκα και μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα, να έχει την μνήμη του χρυσόψαρου, και να το ξεχνάει ότι τσακωθήκατε, αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι είναι από τους πιο καλοσυνάτους ανθρώπους που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη! Σκέφτεται πάντοτε το καλό του άλλου, προσπαθεί να βοηθήσει τον αδύναμο. Είναι μαγική! Το ότι περνάν τα χρόνια και δεν σκεφτόμαστε τον χρόνο που είμαστε μαζί, νομίζω είναι ιδανικό.»
Να θυμίσουμε ότι, πέρα από τις μεγάλες επιτυχίες του ως ηθοποιός τόσο στην τηλεόραση στις σειρές, μεταξύ άλλων, «Εγκλήματα», «Είσαι το ταίρι μου», «Με λένε Βαγγέλη» όσο και στο θέατρο-κινηματογράφο, έχει και άλλα ταλέντα! Έχει στιχουργήσει το πολύ όμορφο τραγούδι «Ας χαθείς», το οποίο ερμηνεύει ο σπουδαίος τραγουδιστής και συνθέτης Χρήστος Θηβαίος!
Καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου ήταν χθες (Δευτέρα 16 Νοεμβρίου) στο «Ενώπιος Ενωπίω» ο ηθοποιός Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων, για τη δύσκολη περίοδο που περνά το θέατρο εν μέσω πανδημίας αλλά και για τη σύντροφο της ζωής του.
Αρχικά, ο ταλαντούχος ηθοποιός εξήγησε πως ο ίδιος και οι συνάδελφοι του βιώνουν την αναγκαστική αποχή τους από την «ψυχοθεραπεία» τους, το θέατρο, αφού το διάστημα αυτό δεν πραγματοποιείται καμία παράσταση, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω εξάπλωση του Covid-19: «Η αλήθεια είναι ότι είναι σαν να υπάρχει λιγότερο οξυγόνο για εμάς για να αναπνεύσουμε. Το θέατρο ναι μεν είναι το επάγγελμα το οποίο διαλέξαμε να κάνουμε, αλλά είναι και η ζωή μας! Ακούγεται πολλές φορές γραφικό όταν λέμε ότι είναι λειτούργημα. Στην ουσία, όμως, πραγματικά είναι ένα λειτούργημα, το οποίο αφορά το κοινό, το οποίο ψυχοθεραπεύεται, ψυχαγωγείται. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό το θέατρο για τον θεατή και έχει αποδειχθεί και το λίγο διάστημα που κατάφεραν τα θέατρα να ανοίξουν. Ακόμα και στο 30% γέμιζε σε κάθε παράσταση από θεατές!» Επιπλέον, τόνισε ότι σε κανένα θέατρο δεν εντοπίστηκε κρούσμα κορονοϊού, καθώς τηρούνταν με προσοχή όλα τα μέτρα προστασίας. «Ήτανε φανταστικό το πώς λειτούργησε ο κόσμος και η παραγωγή απέναντι στους κανόνες που η πολιτεία έδωσε.»
Έπειτα, μας έλυσε και μία άλλη απορία: Πώς αισθάνονται άραγε οι ηθοποιοί πάνω στο σανίδι, βλέποντας το κοινό να τους παρακολουθεί και να τους χειροκροτά, φορώντας προστατευτική μάσκα; «Είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι πάνω στην σκηνή και να έχεις να παίζεις για 200 ή 300 χειρούργους από κάτω, που μόλις τελείωσαν την επέμβαση και ξεχάσανε να βγάλουν την μάσκα. Είναι σίγουρα τραγικό! Δεν αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεται ο θεατής, βλέποντας αυτό που κάνεις.»
Στην συνέχεια, ο αγαπητός καλλιτέχνης γνωστοποίησε πότε του γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία: «Ξεκίνησε σαν ένα παιδικό όνειρο! Τριών-τεσσάρων χρόνων θυμάμαι να λέω «θέλω να γίνω ηθοποιός!»
Παράλληλα, αποκάλυψε πως, όταν ήταν παιδί, συνήθιζε να κατασκευάζει με σεντόνια, πάνω στο κρεβάτι, ένα αυτοσχέδιο θέατρο και να καλεί τα συγγενικά του πρόσωπα να τον δουν στην «παράσταση» που έδινε! «Ήθελα να παίζω θέατρο στους γονείς μου και τα αδέλφια μου!»
Σχετικά με το πώς οι γονείς του δέχτηκαν το όνειρό του να γίνει ηθοποιός, υπογράμμισε: «Στην αρχή, όταν ήμουνα πολύ μικρός, πρέπει να το είδανε κάτι ως ίωση, ότι θα του περάσει κάποια στιγμή! Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι της βιοπάλης που κυνηγούσανε «να βγάλουν τα προς το ζην» για να ζήσουν τα παιδιά τους, να έχουν μία καλύτερη ζωή!» Επίσης, βεβαίωσε πως ποτέ δεν πίεσαν ούτε αυτόν ούτε τα αδέλφια του να ασχοληθούν με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα παρά την θέλησή τους. Αντιθέτως, τους παρότρυναν να κάνουν στην ζωή τους αυτό που πραγματικά αγαπούν και τους γεμίζει: «Από την αρχή είπαν «αυτό που θα ονειρευτείτε θα κάνετε το αδύνατον δυνατό να το ακολουθήσετε!» Ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικοί!» Ωστόσο, όταν μεγάλωσε λίγο, του είπαν: «Ακολούθησε το, αλλά βρες και μία δουλειά να κάνεις!»
Όσον αφορά τον ίδιο και την επιλογή του να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική, σημείωσε: «Ήθελα από νωρίς να ξέρω όχι μόνο αν αξίζω, αλλά αν έχω τις δυνατότητες να φτάσω ψηλά, εννοώ σε επίπεδο ηθοποιού.»
Πόσο δύσκολο, όμως, είναι για έναν καταξιωμένο ηθοποιό του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, όπως ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, να ισορροπήσει προσωπική και επαγγελματική ζωή; Για αυτό, απάντησε: «Μέχρι πριν περίπου τρία χρόνια ήμουνα περισσότερο δοσμένος στην δουλειά χειμώνα-καλοκαίρι. Δούλευα είτε στο θέατρο της Αθήνας είτε σε περιοδείες το καλοκαίρι, που δεν έχει σταματημό αυτό, γιατί πριν τελειώσουν οι παραστάσεις, έχεις ξεκινήσει πρόβες για το καλοκαίρι και το αντίστροφο για το χειμώνα. Όταν, λοιπόν, έφτασα στα 47 μου χρόνια, συνειδητοποίησα ότι πάνω από τρεις μέρες διακοπές δεν είχα κάνει τα τελευταία τότε δέκα χρόνια και ότι έπρεπε να μοιράσω σωστά και την προσωπική μου ζωή και τα όνειρα μου μέσα από την επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Αποφάσισα ότι πρέπει χωρίς φόβο αλλά με πάθος να κερδίσω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου!»
Τέλος, αναφέρθηκε στην γοητευτική σύζυγό του, την Λίνα Πρίντζου, την οποία γνώρισε σε τράπεζα ως υπάλληλο: «Εκεί με έναν μαγικό τρόπο γνωριστήκαμε, συναντηθήκαμε και είπαμε ότι «κάποια στιγμή θα πάμε ένα ταξίδι μαζί»! Αυτό το ταξίδι έχει κρατήσει τώρα δέκα χρόνια, ένα πολύ ωραίο ταξίδι! Η Λίνα είναι ένα ξωτικό. Νομίζω είμαι τυχερός, γιατί είναι «λίγο συλλεχτικό κομμάτι»! Έχει κάποια προτερήματα. Το να τσακώνεσαι με μία γυναίκα και μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα, να έχει την μνήμη του χρυσόψαρου, και να το ξεχνάει ότι τσακωθήκατε, αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι είναι από τους πιο καλοσυνάτους ανθρώπους που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη! Σκέφτεται πάντοτε το καλό του άλλου, προσπαθεί να βοηθήσει τον αδύναμο. Είναι μαγική! Το ότι περνάν τα χρόνια και δεν σκεφτόμαστε τον χρόνο που είμαστε μαζί, νομίζω είναι ιδανικό.»
Να θυμίσουμε ότι, πέρα από τις μεγάλες επιτυχίες του ως ηθοποιός τόσο στην τηλεόραση στις σειρές, μεταξύ άλλων, «Εγκλήματα», «Είσαι το ταίρι μου», «Με λένε Βαγγέλη» όσο και στο θέατρο-κινηματογράφο, έχει και άλλα ταλέντα! Έχει στιχουργήσει το πολύ όμορφο τραγούδι «Ας χαθείς», το οποίο ερμηνεύει ο σπουδαίος τραγουδιστής και συνθέτης Χρήστος Θηβαίος!
