Ο Χρήστος Πανολίας μιλά με τη Ζαχαρούλα Κληματσάκη και ξετυλίγει έναν άνθρωπο αφιερωμένο στην τέχνη και στην έκφραση, καθώς εκεί είναι η προσωπική πηγή ευτυχίας της.
Αφού συμμετείχε σε μεγάλες θεατρικές παραγωγές διάσημων σκηνοθετών σε Επίδαυρο, Μέγαρο Μουσικής και Ηρώδειο, το 2013 έβαλε μπροστά τη μουσική της καριέρα κυκλοφορώντας το δίσκο «Ζαχαρούλα» από την Antelma του Στάθη Δρογώση και έκτοτέ επιστρέφει στο προσκήνιο κυκλοφορώντας μεμονωμένα singles ενώ εμφανίζεται σε γνωστές αθηναϊκές συναυλιακές σκηνές. Το 2017 γίνεται μέλος του roster του Μίλτου Καρατζά στη Final Touch – Label της Walnut Entertainment όπου κυκλοφορεί διασκευές παλιών ελαφρολαϊκών ελληνικών τραγουδιών ενώ σχεδιάζει ποικιλόμορφα project με χοροθεατρικές πινελιές.
Το 2020 η καραντίνα έβαλε σε παύση στα συναυλιακά σχέδια της και η Ζαχαρούλα αποφάσισε να ερμηνεύσει ένα τραγούδι για τη μοναξιά της κοινωνικής απόστασης με τίτλο “Καθρέφτης“.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Τι είναι η τέχνη για σένα;
Η τέχνη είναι η ευγενής απεικόνιση του υποσυνείδητου. Μια απελευθερωτική διαδικασία που επιτρέπει τόσο στον πομπό όσο και στο δέκτη να εκφράσει και να αισθανθεί κάθε σκέψη, φόβο και πόθο. Για ‘μένα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Ανέκαθεν ακροβατούσα ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία και η τέχνη απενοχοποιεί αυτό μου το δίλημμα.
Τι πιστεύεις για τις ταμπέλες στον καλλιτεχνικό κόσμο;
Οι ταμπέλες στον καλλιτεχνικό κόσμο, και όχι μόνο, δεν βοηθούν πουθενά. Στριμώχνοντας μέσα σε κατηγορίες την δημιουργία και τους δημιουργούς αλλοιώνεις αυτόματα την ιδιαιτερότητα και τη μοναδικότητά τους. Ο κάθε καλλιτέχνης οφείλει στον εαυτό του να μάθει και να δοκιμαστεί σε πολλές και διαφορετικές συνθήκες. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος μέσα από τον οποίο θα οδηγηθεί στο προσωπικό του όραμα.
Τι θες να πεις μέσα από την κυκλοφορία σου «Καθρέφτης»;
«Ο Καθρέφτης» είναι ένα τραγούδι που αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, περιμένοντας έναν άντρα να την επισκεφτεί όποτε και εφόσον αυτός το αποφασίσει. Βιώνει μια κατάσταση εγκλεισμού αντίστοιχή με αυτή που ζούμε αυτό το διάστημα όλοι μας. Τα συναισθήματά μας διογκώνονται και οι σκέψεις μας πολλαπλασιάζονται. Η μοναξιά όμως “είναι καθρέφτης και σπάει” όπως λένε οι στίχοι του Νίκου Χατζηευστρατίου. Μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε το μέσα μας όπως στ’αλήθεια είναι. Να το αγκαλιάσουμε, να το αγαπήσουμε, να σπάσουμε τα δεσμά του και να προχωρήσουμε παρακάτω.
Τι είναι αυτό που σε παρακινεί να εξελίσσεσαι δημιουργικά εν μέσω lockdown;
Πάντα επιδιώκω να εξελίσσομαι και να πηγαίνω παραπέρα. Να μελετάω, να δουλεύω σκληρά, να ανακαλύπτω, να παρατηρώ. Η εποχή που ζούμε είναι πρωτόγνωρα δύσκολη και ασφυκτική. Προσπαθώ όμως καθημερινά να μην πέφτει η ψυχολογία μου και κάθε μαύρη σκέψη να τη μετουσιώνω σε δράση. Ένας μεγάλος εχθρός αυτή τη στιγμή είναι η απραξία. Και με αυτήν μάχομαι καθημερινά και προς το παρόν βγαίνω νικήτρια.
Τι μήνυμα στέλνεις σε όσους σε ακούν αυτή την περίοδο;
Να προσέχουμε την υγεία μας και να φροντίζουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Να προσπαθήσουμε να κάνουμε υπομονή και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον με κάθε δυνατό τρόπο. Η αγάπη είναι το φάρμακο κάθε ασθένειας. Να την ποτίζουμε καθημερινά και να την προσφέρουμε απλόχερα. Εύχομαι η καινούρια χρονιά να είναι πιο γενναιόδωρη και σύντομα να ξανανταμώσουμε αγκαλιασμένοι.
Μπορείτε να δείτε το video clip της Ζαχαρούλας Κληματσάκη – Καθρέφτης εδώ:
