Χριστούγεννα στο mikrofwno μέσα από προσωπικές αφηγήσεις νέων και αγαπημένων καλλιτεχνών!
Φεύγει μια ακόμα χρονιά -και τι χρονιά(!)- αφήνοντας πίσω της, είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο, στιγμές και αναμνήσεις ευχάριστες και δυσάρεστες. Ο καθένας μας έζησε μια ολότελα διαφορετική ιστορία και φέτος, που θα έχει να αφηγείται τον καινούργιο χρόνο και για πολλά χρόνια ακόμη!
Πριν κλείσει η χρονιά διάσημοι καλλιτέχνες θυμούνται και μας περιγράφουν τη δική τους ξεχωριστή Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Μια μέρα από τις 365 του έτους, μια μοναδική μέρα που ριζώθηκε στα βάθη της καρδιάς κι έγινε μνήμη παντοτινή. Λίγο πριν ανοίξει, λοιπόν, νέες πόρτες το 2021 και γράψει καινούργιες ιστορίες η καρδιά, αγαπημένοι καλλιτέχνες επιλέγουν να θυμηθούν μαζί με τους αναγνώστες του mikrofwno.gr όμορφες γιορτινές στιγμές.
Η οικονομική κρίση, που άρχισε το 2009, και μας ταλαιπωρεί μέχρι και σήμερα, ανάγκασε πολλούς να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα, και ανάμεσά σε αυτούς η μητέρα μου και η αδερφή μου. Τα πιο ωραία Χριστούγεννα που πέρασα, ήταν εκείνα που είχαν έρθει από το εξωτερικό και μετά από καιρό ήμασταν όλοι μαζί, ξανά, κάτω από την ίδια στέγη. Η μητέρα μου, η αδερφή μου, η σύντροφός μου και τα παιδιά μας. Υπέροχες στιγμές, γεμάτες χαμόγελα, χαρούμενες φωνές και αγάπη, που έκαναν τις δύο εβδομάδες των εορτών να περάσουν χωρίς να το καταλάβουμε. Ανυπομονώ για την επόμενη φορά. Monsieur Zeraw
Μια ιστορία που θυμάμαι πολύ έντονα, από τα παιδικά μου χρόνια, με πάει πίσω, στην εποχή του νηπιαγωγείου, όταν επιλέχθηκα για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου να είμαι εγώ ο «Άγιος Βασίλης», ντυμένος με τη στολή, που θα μοιράσει τα δώρα στους συμμαθητές μου. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά που είχα, δίνοντας τα δώρα και βλέποντας τις αντιδράσεις των άλλων παιδιών! Stan Αντιπαριώτης
Ήμουν περίπου 10 χρόνων στην Ολλανδία όταν πήρα για δώρο Χριστουγέννων το πρώτο μου μικρόφωνο. Είναι η περίοδος που έχω αρχίσει και συνειδητοποιώ την αγάπη μου για το τραγούδι και ζητάω από την μαμά μου να πάω στο Voice Kids της Ολλανδίας. Η μητέρα μου παρόλου που κανείς από την οικογένειά μας δεν έχει ασχοληθεί με τον χώρο του τραγουδιού, ήταν πολύ θετική! Από τότε δεν αποχωρίστηκα ποτέ το μικρόφωνο που μου πήρε η μητέρα μου! Λίγο καιρό αργότερα πήγα στο Voice Kids της Ολλανδίας ! Stefania
Ήμουν γύρω στα επτά μου χρόνια όταν εκείνα τα Χριστούγεννα ήθελα ο Αι Βασίλης να μου φέρει πολλά δώρα. Έκατσα και σκέφτηκα τι πρέπει να κάνω ώστε να προσέξει ότι είμαι καλό παιδί και αξίζω τα δώρα που θέλω να μου φέρει. Έτσι λοιπόν αποφάσισα πως για μια εβδομάδα θα είμαι καλό κορίτσι, θα κάνω όλα τα μαθήματά μου, θα ακούω περισσότερο τους γονείς μου, ώστε να το δει ο Αι Βασίλης και να μου φέρει τα δώρα που ήθελα. Αυτό το «επιχειρηματικό σχέδιο» των παιδικών μου Χριστουγέννων έχω να το θυμάμαι.(γέλια) Xenia Ghali
15 Δεκεμβρίου 2009. Τη θυμάμαι καλά εκείνη την ημέρα. Είναι βλέπεις και τα γενέθλια του άντρα μου, τότε λίγες μέρες πριν την πιο σημαντική άφιξη στη ζωή μου. Πριν η λέξη «μαμά» αποκτήσει άλλη σημασία. Η αρχή μιας νέας παράδοσης, με μια οικογένεια που την διαλέξαμε μεγαλώνοντας, ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Ανυπόμονη τότε, είπα να αρχίσω μόνη να στολίζω. Ωροσκόπος στον παρθένο βλέπεις, μπορώ καλύτερα μόνη μου, σκέφτηκα. Το σώμα δεν είχε την ίδια άποψη. Τότε δεν μπορούσα καν να βρεθώ πιο κοντά από το ένα μέτρο με κάποιον, υπήρχε ένα φυσικό pregnancydistancing.Αφού έριξα το δέντρο δυο φορές, όχι εγώ η κοιλιά μου, αποφάσισα να περιμένω να έρθουν και οι άλλοι. Μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα, τα τραγούδια και τα καλούδια που τσιμπολογούσαμε, η αγωνία γι’ αυτό που ερχόταν ήταν εμφανής ακριβώς όπως και η κυκλοθυμία μου. Κάνεις δε θα ξεχάσει τη στιγμή που με έπιασε εκείνο το νευρικό γέλιο, που πολύ γρήγορα έγινε κλάμα. Κάποιοι κοιτούσαν αποσβολωμένοι, οι ψύχραιμοι απλά γελούσαν. Βλέπεις όπως ακόμη και σήμερα, ένας στίχος μπορεί να με κάνει να κλάψω. Όταν συνειδητοποίησα την εικόνα μου στους γύρω, έβαλα τα γέλια και η «κανονικότητα» επέστρεψε στο δωμάτιο. Έμεναν ακόμη λίγες μέρες χωρίς ενοχές για τα 2 κιλά κάστανα που έτρωγα ημερησίως, χωρίς κανένα άγχος για τα 18 κιλά που είχα πάρει. Θα ξανά έπαιρνα άλλα τόσα για την Κατερίνα. Η παράδοση αυτή είναι εδώ μέχρι σήμερα, με ή χωρίς κάστανα! Βίκυ Καρατζόγλου
Η δική μου χριστουγεννιάτικη ιστορία εκτυλίχθηκε στο Μόναχο το 2016, όταν και άρχισα να δουλεύω ως delivery boy με το ποδήλατο που είχα αγοράσει. Είμαι μεγάλος fanτων Χριστουγέννων και έτσι, από τον Σεπτέμβριο που ξεκίνησα να δουλεύω μέχρι τον Δεκέμβριο, έκρυβα τα χρήματα και ετοίμαζα μία μεγάλη έκπληξη. Με τα χρήματα αυτά αγόρασα ένα πολύ μεγάλο δέντρο σαν αυτό της φωτογραφίας μου, πάρα πολλά δώρα, στολίδια και μινιατούρες… Έχοντας τη μικρή μου αδερφή ως «συνεργό» στολίσαμε το σπίτι και κάναμε έκπληξη στους δικούς μας! Ήταν νομίζω τα καλύτερα Χριστούγεννα που περάσαμε ποτέ! Γιάννης Γρόσης
Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή! Έχω πολλές ιστορίες να πω αλλά θα μοιραστώ μαζί σας μία από τη παιδική μου ηλικία…Όταν ήμουν μικρός και περίμενα τον Άγιο Βασίλη οι γονείς μου έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μην μου χαλάσουν το όνειρο! Έτσι, κάθε φορά παραμονή Πρωτοχρονιάς αφήναμε στο τζάκι ένα ποτήρι κονιάκ, ένα πιατάκι με ένα μελομακάρονο ή έναν κουραμπιέ και τέσσερα καρότα, με σκοπό όταν έρθει ο Άγιος Βασίλης να έχουμε κάτι να «τρατάρουμε,» και αυτόν και τους ταράνδους του! Κάθε χρόνο, λοιπόν, ο πατέρας μου ξυπνούσε στις 7 το πρωί, έπινε το κονιάκ, έτρωγε το μελομακάρονο ή τον κουραμπιέ και έκοβε τα καρότα στη μέση, ούτως ώστε εγώόταν ξυπνήσω να πιστέψω ότι ο Άγιος Βασίλης και ήρθε και… σερβιρίστηκε! Γιάννης Λάφης
Τα Χριστούγεννα που μου άλλαξαν τη ζωή, θυμάμαι ήμουν 8 ετών, όταν είπα στον πατέρα μου «Ας μου φέρει ο Άγιος Βασίλης ότι θέλει φέτος». Αυτή ήταν και η χρονιά που πήρα για δώρο την πρώτη μου κιθάρα! Είχα μια ιδιαίτερη κλίση, και αγάπη στη μουσική, από πολύ μικρή ηλικία και έτσι τότε σκέφτηκα, πως ο Άγιος Βασίλης θεώρησε πως είναι το κατάλληλο δώρο για μένα! Μερικά χρόνια μετά, με αυτή την κιθάρα, έγραφα τα πρώτα μου τραγούδια, στη συνέχεια έπαιζα με το δικό μου συγκρότημα και έπειτα σπούδασα μουσική και εργάστηκα σα μουσικός και τραγουδιστής. Κάπως έτσι, ένα δώρο Χριστουγέννων όταν ήμουν παιδί, άλλαξε όλη μου τη ζωή! Γιάννης Φακινός
Από πολύ μικρός θυμάμαι πως ανυπομονούσα τόσο πολύ για τα Χριστούγεννα που με δυσκολία κρατιόμουν να μην ανοίξω τα δώρα κάτω από το δέντρο! Αυτός ήταν και ένας λόγος που οι γονείς μου με «μάλωναν», καθώς δεν κατάφερνα να συγκρατηθώ πάντα! Μια χρονιά λοιπόν πιάνω κρυφά το μεγάλο πανέμορφο κουτί που βρισκόταν κάτω από το δέντρο ελπίζοντας πως θα αντικρίσω το καλύτερο δώρο… το ανοίγω και βλέπω μέσα ένα σακουλάκι μπαλόνια! Τρέχω στους γονείς μου και ρωτάω στεναχωρημένος: «αυτό είναι το δώρο μου για φέτος;». Για να πάρω την απάντηση: «ναι, αφού δεν κάνεις υπομονή να τα ανοίξεις την ώρα που πρέπει!». Γιώργος Λιβάνης
Τα Χριστούγεννα ήταν και παραμένει η αγαπημένη μου περίοδος του χρόνου. Εδώ και πολλά χρόνια βέβαια δουλεύω ασταμάτητα τις μέρες των γιορτών και οι μέρες είναι αρκετά φορτωμένες από υποχρεώσεις αλλά δεν χάνουν τη μαγεία τους. Συγκεκριμένα δεν αφήνω να χαθεί η μαγεία τους. Το σπίτι μας είναι στολισμένο από τα μέσα Νοεμβρίου και οι Χριστουγεννιάτικες γλυκές μυρωδιές ευωδιάζουν το σπίτι. Από τα παιδικές μου αναμνήσεις έχω να θυμάμαι πολύ έντονα τα Χριστούγεννα όπου ταξιδεύαμε με την μητέρα μου στην Αυστρία και άλλοτε στην Ελβετία για διακοπές δυο εβδομάδων και σκι. Εκεί όπου το χιονισμένο τοπίο και οι καθημερινές δραστηριότητες δημιουργούσαν το απόλυτο Χριστουγεννιάτικο σκηνικό σαν παραμύθι. Αυτά είναι τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα από το παρελθόν αλλά πιστεύω ότι και τα φετινά θα είναι για εμένα γιατί λόγω της κατάστασης και της καραντίνας δεν εργάζομαι και θα μπορώ να περάσω τις μέρες όπως θέλω με τον γιο μου μιας και είναι η πρώτη χρονιά που δε θα είμαι σπίτι συνέχεια από τότε που γεννήθηκε. Έλλη Κοκκίνου
Τα τελευταία 15 χρόνια περνώ τις γιορτινές μέρες πάντα δουλεύοντας και συνήθως μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, με παντελή έλλειψη ελεύθερου χρόνου! Καθώς λοιπόν είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώντας πάντα να εστιάζω στα καλά της κάθε κατάστασης, φέτος νομίζω θα κάνω τις καλύτερες γιορτές μου, μιας και είναι μιας μοναδικής φύσεως ευκαιρία να γιορτάσω τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μαζί με τους αγαπημένους μου και σκοπεύω να το εκμεταλλευτώ στο έπακρον! Καλές γιορτές σε όλους με υγεία, αγάπη, τύχη και κουράγιο μέχρι να βγούμε από την πανδημία. Ηλίας Βρεττός
Χριστούγεννα σημαίνει γέννηση του Θεανθρώπου μας, σημαίνει αγάπη, σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει χαρά, όμορφες στιγμές, παρέα, κάτι το οποίο φέτος θα πρέπει να το στερηθούμε. Eκείνα τα Χριστούγεννα που είναι χαραγμένα στη μνήμη μου είναι πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν 13, 14 χρονών, όπου είχε έρθει στο σπίτι μια φιλική οικογένεια με τα παιδιά τους, για τραπέζι το μεσημέρι. Κατά τη διάρκεια του τραπεζιού, άρχισε να χιονίζει και μέσα σε 2 ώρες το είχε στρώσει τόσο πολύ, που μετά δε μπορούσαν να φύγουν. Έτσι αναγκάστηκαν να μείνουν σε εμάς και παρότι είχαμε διακοπή ρεύματος, λόγω χιονιά και λίγο ταλαιπωρία (για 6, 7 ώρες, για θέρμανση μόνο τζάκι) ήταν από τα πιο ξεχωριστά μου Χριστούγεννα, με πολύ παιχνίδι, χιονοπόλεμο, με πολύ γέλιο, οικογενειακές στιγμές και ανεμελιά. Εύχομαι σε όλους φέτος οι γιορτινές μέρες να φέρουν υγεία, αγάπη, ελπίδα κα προσμονἠ, μετά τη μπόρα, την καταιγίδα, θα βγει το ουράνιο τόξο για όλους μας. Θανάσης Βασιλάκος
Μια πολύ χαρακτηριστική ανάμνηση των Χριστουγέννων ήταν, όταν το 1999, στη γιορτή του σχολείου, μπροστά σε κόσμο, έπρεπε να πω ένα ποίημα για τα Χριστούγεννα. Τότε ήμουν, θυμάμαι, πολύ ντροπαλό παιδί και όλοι φοβόντουσαν ότι δε θα τα καταφέρω από το άγχος μου. Έρχεται η σειρά μου κι εκεί που όλοι περίμεναν να πω το ποίημα μου, εγώ ξεκίνησα να τραγουδάω το τραγούδι του Σάκη Ρουβά, «Μετά από σένα το χάος», που μόλις τότε είχε βγει, επειδή μάλλον το άκουγα και είχε μείνει στο μυαλό μου! Όλοι έσκασαν στα γέλια και το ποίημα τελικά δεν το είπα ποτέ! Μάνος Τάκος
Στο Λιμάνι Χερσονήσου, στην Κρήτη όπου μεγάλωσα, τα Χριστούγεννα ήταν μια υπόθεση περισσότερο οικογενειακή μια και εκείνα τα χρόνια η στολισμένη αγορά, οι κατάμεστοι δρόμοι κι οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις συνέβαιναν κυρίως στο Ηράκλειο και στις μεγάλες πόλεις. Έτσι τα παιδικά μου Χριστούγεννα τα θυμάμαι σε ένα κλίμα οικογενειακής θαλπωρής με τζάκι αναμμένο κι εμένα με τη μικρή μου αδελφή να βοηθάμε τη μαμά στην κουζίνα, πλάθοντας κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Το μεγαλύτερο eventτων παιδικών μου Χριστουγεννιάτικων αναμνήσεων είναι το ρεβεγιόν που οργάνωνε στο σπίτι της κάθε χρόνο η νονά μου. Θυμάμαι τη μαμά να μας ντύνει με τα καλά μας ρουχαλάκια και να φτάνουμε στο σπίτι της νονάς το οποίο ήταν γεμάτο κόσμο κι ωραίες μυρωδιές που μας κατέκλυζαν από την κουζίνα της. Θυμάμαι τα γέλια των μεγάλων, τους χορούς και τα αστεία τους και με ιδιαίτερη συγκίνηση το σκυλάκι της νονάς μου, την Αμάντα, που μας έκανε παρέα σε όλη τη διάρκεια της γιορτής. Μετά από λίγο πέφταμε εγώ κι η αδελφή μου για ύπνο στην κρεβατοκάμαρα της νονάς όσο το γλέντι συνεχιζόταν και θυμάμαι τους γονείς να μας κουβαλάνε στο αυτοκίνητο για το δρόμο της επιστροφής. Υπήρχε μια αίσθηση ζεστασιάς και συναισθηματικής ασφάλειας σε εκείνα τα Χριστούγεννα που βρίσκω μέχρι τώρα ανεκτίμητη. Μαρία Παπαλεοντίου
Θυμάμαι έντονα όταν ήμουν 7 ή 8 χρόνων τα Χριστούγεννα που νόμιζα πως είχα δει τον Άγιο Βασίλη ένα βράδυ πριν πάω για ύπνο όπου νύσταζα πολύ! Από εκείνο το βράδυ και μετά, ξύπναγα κάθε βράδυ αφού θα έβαζα πρώτα γάλα και μελαμοκάρονα κάτω από το δέντρο και περίμενα να τον ξαναδώ! Μαντέψτε ποια ήταν η κατάληξη… χαχα! Καλές γιορτές σε όλους! Στέλιος Λεγάκης
Την περίοδο των Χριστουγέννων, θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου τα μεσημέρια να πηγαίνει και να ξαπλώνει στο σαλόνι του σπιτιού, δίπλα στο τζάκι. Ήταν η αγαπημένη μου ώρα της μέρας. Όταν ξυπνούσα και είχε πια νυχτώσει έξω και υπήρχαν μόνο τα φωτάκια από το δέντρο αναμμένα, να φωτίζουν το δωμάτιο! Τάνια Καρρά
Τα περισσότερα Χριστούγεννα τα έχω περάσει δουλεύοντας καθώς είχα εμφανίσεις. Ωστόσο, έχω ένα αστείο περιστατικό που θα θυμάμαι πάντα. Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς με έναν φίλο μου αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να κάνουμε αλλαγή χρόνου στην Αράχωβα και ξεκινήσαμε από την Αθήνα βράδυ με το αμάξι. Ο καιρός ήταν πολύ κρύος με αποτέλεσμα να έχει πάγο σε κάποια σημεία του δρόμου και να πηγαίνουμε πολύ αργά. Τα μεσάνυχτα μας βρήκαν… στη διαδρομή, οπότε κάναμε δεξιά και υποδεχθήκαμε το νέο έτος στη μέση του δρόμου μέσα στο αμάξι! Μετά τις ευχές και τα γέλια, συνεχίσαμε για Αράχωβα… Ήταν η πιο αστεία Πρωτοχρονιά που μου έτυχε ποτέ! Χριστίνα Σάλτη
