Δείτε και αυτό
Ταριχευμένα ζώα καταλαμβάνουν τη σκηνή και τραγουδούν για τη μακρά ιστορία θανάτων και φόνων στη Μεσόγειο.
Ένα ροκ μιούζικαλ μαύρου χιούμορ κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση. Την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου, στις 21:00, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει ψηφιακά το συγκλονιστικό «The Sea between My Soul» («Η θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου») του Λιβανέζου εικαστικού και μουσικού Raed Yassin, σε μουσική του Αμερικανού Alan Bishop.
Ταριχευμένα ζώα καταλαμβάνουν τη σκηνή και τραγουδούν για τη μακρά ιστορία θανάτων και φόνων στη Μεσόγειο. Μπορεί το παράλογο τραγούδι τους, να αποκαλύψει κάτι για τον κόσμο γύρω μας;
Το «The Sea between My Soul» αφηγείται ιστορίες της Μεσογείου, καλώντας να στοχαστούμε πάνω στο σύγχρονο «εδώ και τώρα». Ποιος είναι πιο κατάλληλος, να μιλήσει για το θάνατο από κάποιο που έχει ήδη πεθάνει; Ζώα που ταριχεύθηκαν – μετά το φυσικό θάνατό τους – αφηγούνται, σε ρόλο ερμηνευτών, την ιστορία τους. Μια πολυαισθητηριακή θεατρική παράσταση, που μετατράπηκε σε κινηματογραφικό θέαμα, υπόσχεται να υπερβεί τα όρια μεταξύ εγκατάστασης, θεάτρου και μουσικής, ζωής και θανάτου. Τα ταριχευμένα ζώα, που εμφανίζονται να τραγουδούν επί σκηνής, εμψυχωμένα από τη φωνή του Άλαν Μπίσοπ, δρουν ως μάρτυρες του θανάτου τους και ως αφηγητές της αδιάκοπα βίαιης πραγματικότητας. Τα ψεύτικα μαρμάρινα μάτια τους και η άψυχή τους γούνα μετουσιώνουν ένα δραματικό όραμα για την περιοχή της Μεσογείου.
Το έργο αποτελεί ένα στοχασμό πάνω στην πολυετή ιστορία θανάτων στη Μεσόγειο Θάλασσα. H νευρική φωνή του Άλαν Μπίσοπ (από τους Sun City Girls) προσθέτει μια άλλη διάσταση στο εσχατολογικό σενάριο για το σημερινό κόσμο.
Η παραγωγή ήταν προγραμματισμένη να κάνει πρεμιέρα στις 13 Μαρτίου 2020 και αναβλήθηκε, λόγω της απαγόρευσης θεαμάτων με φυσική παρουσία θεατών. Το Σεπτέμβριο του 2020 ξαναστήθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και κινηματογραφήθηκε, ειδικά για προβολή στο ψηφιακό περιβάλλον. Στην κινηματογράφηση χρησιμοποιήθηκαν αναμορφικοί φακοί, για να ζωντανέψουν οι πρωταγωνιστές και να ακουστεί καλύτερα η φωνή τους. Επιλέχθηκε αργή κίνηση κάμερας, για να δοθεί έμφαση στην «ακινησία» της σκηνής, αλλά και μια σινεμασκόπ ψευδαίσθηση.
Συντελεστές
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Raed Yassin
Μουσική & Στίχοι: Alan Bishop
Σκηνικά: Hussein Baydoun
Σχεδιασμός φωτισμών: Charlie Astrom
Μετάφραση στίχων: Λένια Ζαφειροπούλου
Τεχνική επίβλεψη: Βασίλης Σάλτας
Σχεδιασμός παραγωγής: Κωνσταντίνος Σακκάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Raisa Hagiu
Βοηθός εκτέλεσης παραγωγής: Αγγέλικα Σταυροπούλου
Τρισδιάστατα μοντέλα & Κατασκευή κτιρίων: Γιώργος Λουκρέζης
Κατασκευή & Εγκατάσταση σκηνικών: Παναγιώτης Λαζαρίδης
Ηλεκτρολογικός εξοπλισμός & Εγκατάσταση φωτιστικών: Νίκος Παπαθανάσης
Διεύθυνση παραγωγής: Delta Pi
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Μουσική – Συντελεστές
Adham Zidan: πιάνο, όργανο, τσέμπαλο, κλαβινέτο, φωνητικά
Alan Bishop: φωνή, ακουστική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, άλτο σαξόφωνο
Amelie Legrand: τσέλο
Aya Hemeda: φωνή, κρουστά
Cherif El Masri: ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά
Eyvind Kang: βιόλα
Jessika Kenney: φωνή
Morgan Mikkelsen: ντραμς
Nadah El Shazley: φωνή
Mark Gergis: mastering
Παραγωγή: Alan Bishop & Adham Zidan
Διάρκεια: 60′
Όλη η μουσική, οι στίχοι και τα κείμενα των αφηγήσεων είναι του Alan Bishop (2019). Οι ηχογραφήσεις και η ηχοληψία έγιναν από τον Adham Zidan στο Κάϊρο, το Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020. Τα ζώα της παράστασης ταριχεύθηκαν, μετά το φυσικό θάνατό τους.
Κινηματογράφηση
Σκηνοθεσία: Χρήστος Σαρρής
Διεύθυνση φωτογραφίας: Έβαν Μαραγκουδάκης
Κάμερα: Δημήτρης Ζιβόπουλος
Ήχος: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους
Σημείωμα του Raed Yassin
«Όπως ακριβώς τα ζώα έχουν απωθηθεί από το κάδρο μας στη σύγχρονη εποχή, το ίδιο ισχύει και για τον ίδιο το θάνατο. Μας προκαλεί δυσφορία, να βλέπουμε κατάματα το θάνατο, παρότι ο άνθρωπος είναι αυτός που ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο. Όλο και περισσότερο αποκρύπτεται από εμάς η όψη του θανάτου, καθώς αποφεύγουμε, με κάθε δυνατό τρόπο, να τον αντικρίσουμε. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι, τα συγκεκριμένα ζώα ενσωματώνουν μια αληθινή αναπαράσταση του θανάτου, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Προκειμένου να αφηγηθεί κανείς μια ιστορία για το θάνατο, δεν υπάρχει καλύτερος αφηγητής από τους ίδιους τους αποθανόντες. Σα να έχουν αναστηθεί από ένα άγνωστο παρελθόν, αυτά τα ζώα εξιστορούν το μοιραίο ταξίδι τους, μιλώντας από μια διάσταση, πέρα από αυτή που ξέρουμε. Απομακρυσμένα από το φυσικό ενδιαίτημά τους και εκτοπισμένα σε ένα αστικό τοπίο, κάπου κοντά στη θάλασσα, η εμφάνισή τους, κατ’ αυτό τον τρόπο, προφητεύει τρόπον τινά την τρέχουσα σκοτεινή στιγμή των καιρών μας.»
Raed Yassin
Ο Ράεντ Γιασίν (γενν. 1979, Βηρυτό Λιβάνου) ζει και εργάζεται στη Βηρυτό και το Βερολίνο. Αποφοίτησε από το Θεατρικό Τμήμα του Ινστιτούτου Καλών Τεχνών της Βηρυτού το 2003 και το 2015 έλαβε μια ερευνητική υποτροφία από την Akademie der Künste der Welt της Κολονίας. Από τους οργανωτές του Irtijal Festival – Φεστιβάλ πειραματικής σύγχρονης μουσικής στη Βηρυτό -, ο Γιασίν έχει κυκλοφορήσει επίσης αρκετά μουσικά άλμπουμ, ενώ το 2009 ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Annihaya.
Το έργο του, ως εικαστικού καλλιτέχνη και μουσικού, πηγάζει από μια εξέταση των προσωπικών του αφηγήσεων και της θέσης τους στη συλλογική ιστορία, μέσα από το φακό της καταναλωτικής κουλτούρας και της μαζικής παραγωγής.
Έχει παρουσιάσει εκθέσεις και περφόρμανς του σε αναρίθμητα μουσεία, Φεστιβάλ και καλλιτεχνικές αίθουσες, ανάμεσά τους στα: Borderline Festival (Στέγη, Αθήνα, 2019), Maerz Musik (Βερολίνο, 2018), Nottingham Contemporary (Νότιγχαμ, 2017), Solomon R. Guggenheim Museum (Νέα Υόρκη, 2016), Leighton House Museum (Λονδίνο, 2015), Akademie der Künste der Welt (Κολονία, 2015), Kunsthalle (Βιέννη, 2015), Stedelijk Museum (Άμστερνταμ, 2014), ICA (Λονδίνο, 2014), Gwangju Museum of Art (Νότια Κορέα, 2014), Castello di Rivoli (Τορίνο, 2014), Fondation Boghossian – Villa Empain (Βρυξέλλες, 2013), Mori Art Museum (Τόκιο, 2012), New Museum (Νέα Υόρκη, 2012), Sharjah Biennial 9 & 10 (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, 2009 & 2011), Centre Georges Pompidou (Παρίσι, 2011) και Delfina Foundation (Λονδίνο, residency 2010 – 11 & 2014). Ο Γιασίν έχει λάβει επίσης διάφορες υποτροφίες και τιμητικές διακρίσεις: Sharjah Art Foundation Project Fund (2014), Abraaj Group Art Prize (2012), Fidus Prize (2009), AFAC grant for production (2010-2018), YATF grant for production (2008 & 2012) και Cultural Resource grant for production (2008). Εκπροσωπείται από την Kalfayan Galleries (Αθήνα), την γκαλερί Isabelle van den Eynde (Ντουμπάι) και τη Marfa’ projects (Βηρυτός).
Alan Bishop
Ο Άλαν Μπίσοπ (γνωστός και με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Alvarius B.) είναι ιδρυτικό μέλος του πειραματικού και πρωτοποριακού συγκροτήματος Sun City Girls, από το Σιάτλ των ΗΠΑ, οι οποίοι διέγραψαν μια πορεία 27 ετών με περισσότερες από πενήντα δισκογραφικές κυκλοφορίες. Η δουλειά του στους Sun City Girls, από κοινού με τον αδελφό του, Richard Bishop, και τον Charles Gocher, επαρκεί από μόνη της ως απόδειξη για την ατρόμητη εξερεύνησή του στις εσχατιές του αυτοσχεδιασμού και της σύνθεσης.
Ο Μπίσοπ, ωστόσο, και μέσω της καλλιτεχνικής περσόνας του Alvarius B., έχει γράψει εκατοντάδες δικά του πρωτότυπα φολκ τραγούδια, σε ένα πρωτόγονο, «απόκοσμο» ύφος, το οποίο είναι εξαιρετικά μοναδικό. Αλλά και ως ερμηνευτής της δουλειάς άλλων καλλιτεχνών, έχει ένα ρεπερτόριο που περιλαμβάνει εκατοντάδες διασκευές τραγουδιών, από τα πιο δυσεύρετα έως τα πιο γνωστά. Όλος αυτός ο όγκος έργου θεμελιώνεται πάνω στην εμμονική αγάπη του για το ιδίωμα των τραγουδοποιών, τη λαϊκή μουσική πέρα και πάνω από σύνορα και τα σάουντρακ του ιταλικού κινηματογράφου, καθώς και στην εξαιρετική του αίσθηση του χιούμορ. Τα τελευταία εννιά χρόνια, ο Μπίσοπ ζει ως επί το πλείστο στο Κάϊρο, συνθέτοντας και ηχογραφώντας νέο υλικό, ως Alvarius B., ενώ συγχρόνως μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στη νέα μπάντα, που δημιούργησε στην Αίγυπτο, τους The Invisible Hands, και στη συνεργασία του με τους Sam Shalabi και Maurice Louca, στο τρίο Dwarfs of East Agouza. Η πιο πρόσφατη σόλο δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο και πρόκειται για ένα τριπλό άλμπουμ – δυναμίτη, με τίτλο «With a Beaker on the Burner and an Otter in the Oven».
