Η ΕΡΤ, τιμώντας τη μνήμη του Βασίλη Αλεξάκη, παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον πολυσύνθετο συγγραφέα, μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ2 και από το Αρχείο της ΕΡΤ.
Ειδικότερα, η ΕΡΤ2 μεταδίδει απόψε, Τρίτη 12 Ιανουαρίου, στις 23:45, την εκπομπή «Μονόγραμμα», παραγωγής 2017, που ήταν αφιερωμένη στη ζωή και στο έργο του.
Ο Βασίλης Αλεξάκης έχει καταθέσει έργο, τόσο στα Ελληνικά όσο και στα Γαλλικά Γράμματα.
Αθηναίος, με ρίζες από τη Σαντορίνη, γεννήθηκε στην Καλλιθέα το 1943. Τελείωσε το Γυμνάσιο, στη Λεόντειο, κι αυτό καθόρισε, εν πολλοίς, την πορεία του, αφού από το σχολείο αυτό, εξασφάλισε μια υποτροφία, για να σπουδάσει Δημοσιογραφία στο εξωτερικό. Έτσι, σε ηλικία 17 ετών, βρέθηκε σπουδαστής στη Γαλλία, στην Ανωτάτη Δημοσιογραφική Σχολή της Λιλ
Τελειώνοντας τη Σχολή, πηγαίνει στο στρατό, στη μόλις τότε δημιουργηθείσα, πριν από τη χούντα, Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων. Και, επειδή την είχε ο στρατός, όσοι στρατιώτες είχαν σχέση με το σινεμά ή με τη δημοσιογραφία, ή γνώριζαν μια ξένη γλώσσα, υπηρετούσαν εκεί. Εκεί, ο Βασίλης Αλεξάκης γνώρισε φίλους ζωής, όπως τον Πανουσόπουλο, τον Περάκη, που έκανε και τη σχετική ταινία «Λούφα και Παραλλαγή», το Θανάση Αρβανίτη, τον Τάκη Γιαννόπουλο. Εκεί, άρχισε να τον ενδιαφέρει το σινεμά. Μετέφραζε ντοκιμαντέρ από τα γαλλικά και έγραφε τα κείμενα για τις εκφωνήτριες. Όλα αυτά, για κάποιους μήνες, μέχρι που έγινε η χούντα, που τους σταμάτησε, αφού έφερε δικούς της.
Ταυτόχρονα, δούλευε για ελληνικές εφημερίδες. Τα πρώτα κείμενα τα έδωσε, τότε, σ’ ένα περιοδικό, που έβγαζε ο Κωστής Μπαστιάς.
Το 1968 έφυγε και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Παντρεύτηκε με Γαλλίδα το 1969, και μπόρεσε, σχετικά εύκολα, να βρει δουλειά. Ο ίδιος πιστεύει ότι βοήθησε κι ο Μάης του ’68, καθώς υπήρχε, τότε, ένα κλίμα πολύ φιλόξενο για τους ξένους.
Στο Παρίσι δούλεψε ως δημοσιογράφος στη «Le Monde» και κριτικός βιβλίου στο ειδικό ένθετο της ίδιας εφημερίδας. Άρχισε να εξοικειώνεται αρκούντως με τη γαλλική γλώσσα, στην οποία τελικά έγραψε τα πρώτα του μυθιστορήματα.
Έπειτα από μια δεκαετία στη Γαλλία, ζώντας με γαλλική οικογένεια, και γράφοντας κάθε μέρα γαλλικά, ως δημοσιογράφος, περιγράφει πώς «άρχισαν να υποχωρούν τα ελληνικά». Όμως, αφού έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά, αισθάνθηκε την ανάγκη να «ξαναμάθει ελληνικά», όπως λέει ο ίδιος. Να ξαναγράψει ελληνικά. Έτσι, έγραψε το «Τάλγκο», το πρώτο βιβλίο στα ελληνικά, και το οποίο, αργότερα, μετέφρασε στα γαλλικά. Το «Τάλγκο» κυκλοφόρησε στην Ελλάδα γύρω στο 1981 και έκτοτε πια χρησιμοποιεί και τις δύο γλώσσες. Γράφει πότε στη μια, πότε στην άλλη.
Η μοναξιά, η μνήμη, η φιλία, η πρώτη λέξη στην ιστορία του κόσμου, η ελληνική κρίση, είναι από τα θέματα που απασχολούν τα μυθιστορήματά του.
Ο Βασίλης Αλεξάκης έχει ασχοληθεί, επίσης, με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο.
Έργα του έχουν εκδοθεί, εκτός από τη Γαλλία, όπου κυκλοφορούν, ταυτόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα, στη Γερμανία, την Ισπανία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντινή, στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ.
Εκτός από τα βιβλία του, έχει σκηνοθετήσει τηλεταινίες, θεατρικά έργα και την ταινία μικρού μήκους «Είμαι κουρασμένος», που απέσπασε το Βραβείο του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου το 1982.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κεσίσογλου
Φωτογραφία: Στάθης Γκόβας
Ηχοληψία: Νίκος Παναγοηλιόπουλος
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης
Την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου, στις 23:45, η ΕΡΤ2 μεταδίδει την εκπομπή «Art Week», παραγωγής 2017, όπου καλεσμένος της Λένας Αρώνη ήταν ο Βασίλης Αλεξάκης.
Ο συγγραφέας, σε μια εξομολογητική συνέντευξη, μιλάει για τη συγγραφική ζωή, την απώλεια, την ασθένεια και την επιθανάτια εμπειρία του, τους άστεγους της Αθήνας, τη φιλία και τη μνήμη.
Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου, στις 23:30, η ΕΡΤ2 μεταδίδει την ταινία «Ξαφνικός έρωτας», που βασίζεται στο μυθιστόρημα «Τάλγκο»του Βασίλη Αλεξάκη. Αισθηματικό δράμα, συμπαραγωγής Ελλάδας – Πορτογαλίας 1984.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Σενάριο: Γιώργος Τσεμπερόπουλος (βασισμένο στο μυθιστόρημα «Τάλγκο» του Βασίλη Αλεξάκη)
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Τραγούδι: Ελένη Βιτάλη
Σκηνογραφία: Νίκος Περάκης
Μοντάζ: Αριστείδης Καρύδης Fuchs & Gianni Livi
Παίζουν: Μπέτυ Λιβανού, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Νικήτας Τσακίρογλου, Μαργαρίτα Λαμπρινού, Θανάσης Παπαγεωργίου, Ειρήνη Κουμαριανού, Σοφία Σεϊρλή, Νίκος Πιλάβιος, Τάσος Παπαδάκης, Κατερίνα Τότσικα, Ανδρέας Κούνδουρος, Βασίλης Τσιπίδης, Γιώργος Χριστοδουλάκης, Γιάννης Τότσικας, Τσε Πανουσόπουλος.
Υπόθεση: Η Ελένη είναι μια κοπέλα από την επαρχία, που ήρθε στην Αθήνα πριν από είκοσι χρόνια. Σήμερα είναι γύρω στα τριάντα, μια επίδοξη χορεύτρια, που δε χορεύει πια, μια παντρεμένη γυναίκα, που δεν είναι ερωτευμένη πια με τον άντρα της, που κάνει μια αδιατάρακτη αστική ζωή. Ο Γρηγόρης είναι ένας πετυχημένος οικονομολόγος, ένας καριερίστας, που έζησε στο Παρίσι πολλά χρόνια και νιώθει νοσταλγία για την Ελλάδα, όπου πέρασε την παιδική του ηλικία.
Όταν συναντιούνται οι δυο τους, γεννιέται ανάμεσά τους ένας ξαφνικός έρωτας, που τους συναρπάζει, απειλώντας τις ήσυχες ζωές τους. Ο έρωτας τους οδηγεί στη Λισαβόνα, και ίσως ακόμη μακρύτερα.
Η ταινία κέρδισε τρία Κρατικά Βραβεία Ποιότητας ΥΠΠΟ: Καλύτερης Ταινίας, Α‘ Γυναικείου Ρόλου (Μπέτυ Λιβανού) και Βραβείο Φωτογραφίας (Γιώργος Πανουσόπουλος).
Εδώ μπορείτε να δείτε μια εκπομπή – ντοκουμέντο (1996), όπου ο συγγραφέας, καλεσμένος του Δημήτρη Πανταζόπουλου, μιλά για την ιστορία και τον κόσμο της Ελληνικής Τηλεόρασης «30 χρόνια μετά», με συνομιλητές το Ροβήρο Μανθούλη και τον Άρη Σταύρου.
