Βροχή πέφτουν οι καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης και εργασιακής κακοποίησης, στο δρόμο που χάραξαν η Σοφία Μπεκατώρου και η Ζέτα Δούκα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη μέρα που η Χρυσή Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, κατήγγειλε δημόσια τη σεξουαλική της κακοποίηση σε μικρή νεαρή ηλικία από γνωστό παράγοντα της της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, σοκάροντας το πανελλήνιο. «Εμένα με ενδιαφέρει να μην κάνει ποτέ ξανά κακό σε κανέναν», αναφέρει στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» ως έναν από τους κύριους λόγους που την προέτρεψαν να σπάσει τη σιωπή της, τη στιγμή που, φυσικά, και η ίδια ένιωσε έτοιμη να μιλήσει για αυτό το συμβάν. Αυτή η εξομολόγηση και κατάθεση ψυχής της Σοφίας Μπεκατώρου ήταν μόνο η αρχή για πολλά άλλα θύματα να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να μοιραστούν τις δικές τους τραυματικές εμπειρίες.
Λίγες μέρες μετά την καταγγελία, ο ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης, μιλώντας παράλληλα για τη διαρκή κατάχρηση εξουσίας που λαμβάνει χώρα στον κόσμο του αθλητισμού, επιβεβαίωσε και ένα ακόμη σοβαρό περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης, στο οποίο η Σοφία Μπεκατώρου είχε αναφερθεί στις δηλώσεις της. Αυτή τη φορά αφορούσε ένα παιδί μόλις 11 ετών. Το περιστατικό έγινε αφορμή για προβληματισμούς για όσα χρειάστηκε πολλές φορές να υπομείνουν οι αθλητές της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Περιστατικά από τον χώρο του αθλητισμού συνέχισαν να έρχονται στη δημοσιότητα. Μέσα από αναρτήσεις τους, η διεθνής πολίστρια Μάνια Μπίκοφ και η κολυμβήτρια τεχνικής κολύμβησης Ρεμπέα Ιατρίδου, φέρνοντας στη μνήμη τους τις δικές τους φριχτές εμπειρίες μοιράστηκαν τα βιώματά τους ως θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. «Πολύ φοβάμαι πως πολλές αθλήτριες έχουν ανάλογες ή πολύ πιο σοβαρές ιστορίες να διηγηθούν. Το λάθος δεν είναι ότι πνίξαμε τις ιστορίες μέσα μας. Το λάθος είναι ότι δεν είχαμε την αίσθηση ότι θα μας (υπο)στηρίξουν για να τις πούμε και φυσικά φοβόμασταν τον σχολιασμό και την κριτική από τους “δικαστές” γι’ αυτό δεν είχαμε το θάρρος. Η κάθε γυναίκα χρειάζεται τη στήριξη μας αν και όταν αποφασίσει να μιλήσει, όταν βρει το θάρρος μέσα της.» αναφέρει η Ιατρίδου στην ανάρτησή της. Πολλές αναρτήσεις ακολούθησαν, όλες με το #metoo και #ΜεΤηΣοφια και με έναν κοινό στόχο: να σπάσει η αλυσίδα της σιωπής και της ανοχής και να αρχίσουν τέτοια περιστατικά να αποκαλύπτονται και να τιμωρούνται.
Δυστυχώς, η βία έχει πολλά πρόσωπα και πολλές μορφές. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα έρχονται αντιμέτωποι με τον εργασιακό εκφοβισμό και την κακοποίηση λεκτική, ψυχολογική ή σωματική στο χώρο εργασίας τους. Για αυτή τη μορφή βίας μίλησε η Ζέτα Δούκα κατά του Γιώργου Κιμούλη, κάνοντας μια θαρραλέα εξομολόγηση. «Συνάντησα μια απίστευτης έντασης ψυχολογική και λεκτική βία εντός και εκτός σκηνής, με εξάρσεις, περιστατικά θυμού, απαξίωσης, ειρωνείας σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Πάνω στη σκηνή έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να προκαλέσει στον άλλον ένα βραχυκύκλωμα για να τα χάσει» αναφέρει μεταξύ άλλων η Ζέτα Δούκα αναφερόμενη στη συνεργασία της με το Γιώργο Κιμούλη στην παράσταση «Πιο Κοντά» το 2008. Στην εκπομπή της Δανάης Μπάρκα., στο Mega , η Δούκα κάλεσε και άλλους ηθοποιούς να μιλήσουν εάν έχουν αντιμετωπίσει τέτοιου είδους συμπεριφορές. Και πράγματι, έτσι έγινε.
Οι καταγγελίες για εργασιακό bullying εναντίον του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιώργου Κιμούλη έγιναν περισσότερες. Ακολούθησε η καταγγελία της Ευδοκίας Ρουμελιώτη, η οποία, μάλιστα είχε μιλήσει από την πρώτη στιγμή για τα όσα βίωσε αμέσως μετά τη συνεργασία της, χωρίς, ωστόσο να έχει λάβει ιδιαίτερη διάσταση. «Με κακοποίησε ψυχικά, το bullying που έχω υποστεί αισθάνομαι ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Μετά την συνεργασία μου με τον Κιμούλη φοβόμουν να ανέβω στη σκηνή. Την ώρα που έπαιζα με έβριζε χυδαία», είναι κάποια από τα όσα ομολόγησε η ηθοποιός στην εκπομπή της Δανάης Μπάρκα . Ακολούθησε μια συναισθηματικά φορτισμένη ανάρτηση της Κατερίνας Γερονικολού, στην οποία αναφέρθηκε για τον τρόπο με τον οποίο βίωσε τον εργασιακό εκφοβισμό. Σε αναρτήσεις και δηλώσεις τους οι ηθοποιοί Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Φαίη Ξυλά , Κατερίνα Παπουτσάκη, Νίκος Ψαρράς και Αιμιλία Υψηλάντη κατήγγειλαν την τραυματική συνεργασία που είχαν με τον Κιμούλη, σχηματίζοντας με αυτό τον τρόπο το «πρόσωπο» της βίας που κυριαρχεί στον εργασιακό χώρο του θεάματος.
Ο Γιώργος Κιμούλης παρόλα αυτά δεν είναι ο μόνος που εξαιτίας της εργασιακής του υπεροχής θεώρησε πως είναι δικαίωμά του να εκμεταλλεύεται τους άλλους. Πρόσφατα, σε ανάρτησή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ηθοποιοί Τζένη Μπότση, Αγγελική Λάμπρη και Λουκία Μιχαλά κατήγγειλαν τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Σπυρόπουλο για σεξουαλική παρενόχληση εις βάρος τους, παίρνοντας το θάρρος από τις άλλες γυναίκες που προχώρησαν σε τέτοιου είδους καταγγελίες. Μέρα με τη μέρα, προστίθενται νέες αποκαλύψεις για σεξουαλική ή εργασιακή παρενόχληση\κακοποίηση δημιουργώντας την εξής απορία: Πόσο ακόμα η αυθαιρεσία θα γίνεται κανονικότητα;
Η στάση του Γιώργου Κιμούλη στις κατηγορίες ήταν εις βάρος του ήταν ολοφάνερα κυνική. «Είναι της μόδας οι καταγγελίες τύπου Μπεκατώρου» ήταν μια από τις φράσεις που χρησιμοποίησε για να αποδείξει την αθωότητά του. Σαφώς και η νομική οδός και οι θεσμοθετημένες διαδικασίες είναι ο μόνος τρόπος να αποδοθεί δικαιοσύνη και να φανεί η πραγματική ενοχή κάποιου. Ωστόσο, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για τοξική και ψυχοφθόρα συμπεριφορά ως προς τους συναδέλφους του, είναι φανερό πως ο κύριος Κιμούλης δεν αντιλαμβάνεται το αντίκτυπο των πράξεών του και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ακυρώνοντας τις προσπάθειες των θυμάτων να βρουν το δίκιο τους, νομιμοποιείται ένα ολόκληρο μοτίβο εκμετάλλευσης μιας θέσης ισχύος απέναντι σε ανθρώπους, προς τους οποίους θα έπρεπε να αποδίδεται σεβασμός. Ο σεβασμός στο χώρο εργασίας είναι ένα θεμελιώδες και αναφαίρετο δικαίωμα και ως τέτοιο θα έπρεπε να διεκδικείται κάθε φορά που ο κάθε Κιμούλης δεν το αναγνωρίζει. Εάν η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας είναι μόδα, τότε είναι μια μόδα που πρέπει να μείνει για πολύ καιρό. Μέχρι ο κόσμος να γίνει καλύτερος.
Όπως και έχει προαναφερθεί, η διαπόμπευση και το λαϊκό ή τηλεοπτικό δικαστήριο δεν είναι η λύση. Η λύση θα έρθει από τη δικαιοσύνη, όπου θα εξεταστούν λεπτομερώς τα στοιχεία και θα υπάρξουν μάρτυρες να υπερασπίσουν την άποψή τους για τα γεγονότα. Ωστόσο, ο κοινωνικός αντίκτυπος που έχει η δημοσιοποίηση τέτοιων περιστατικών είναι τεράστιο. Δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσουν συζητήσεις, να υπάρξει ενημέρωση πάνω στο ζήτημα της σεξουαλικής και εργασιακής βίας και να τεθούν με αυτό τον τρόπο τα θεμέλια να γίνει ακόμα και η νομοθεσία και η διαδικασία της καταγγελίας πιο φιλική προς τα θύματα αυτής της μάστιγας, χωρίς τη διαπόμπευσή τους. Χρειάζεται φυσικά και οι ίδιοι οι θεσμοί των σωματείων να μεριμνήσουν ούτως ώστε το θύμα να αισθάνεται όσο το δυνατόν λιγότερη ντροπή στη διαδικασία καταγγελίας και να αισθάνεται ασφαλές και προστατευμένο.
Η Καίτη Γαρμπή σχολίασε πολύ εύστοχα «Δεν είναι της μόδας οι καταγγελίες τύπου Μπεκατώρου, είναι της μόδας η Αλήθεια.». Ήρθε η ώρα, λοιπόν, η αλήθεια να λάμψει και να γίνει γνωστή η πατριαρχική, κακοποιητική συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που με τη συμπεριφορά τους κατέστρεψαν ζωές άλλων. Ήρθε η ώρα μόδα να γίνουν το θάρρος, η δύναμη και η δικαιοσύνη και οι ιστορίες αυτών των διάσημων προσώπων να γίνουν η αφετηρία και για άλλους ανθρώπους που έχουν βιώσει παρόμοια τραύματα. Ας σπάσει, λοιπόν, η αλυσίδα της σιωπής. Κανείς- καμία- κανένα@ πια μόν@!
