Δείτε και αυτό
Έπειτα από την πρόσφατη κυκλοφορία του τραγουδιού « Τα νυχτολούλουδα», η Ευτυχία Μητρίτσα συνομιλεί με τον Χρήστο Πανοηλία σε μία διαδικτυακή συνέντευξη για το καλλιτεχνικό της έργο και τον τρόπο που βιώνει αυτή την εποχή.
Ερχόμενη από την Καρδίτσα, μεγάλωσε μέσα στη μουσική την οποία αντιμετώπιζε ως μέσο επικοινωνίας με τους άλλους και οδηγό ανακάλυψης του εαυτού της. Αυτό τον καιρό, παραδίδει κομμάτια τα οποία θυμίζουν κάτι από το παρελθόν και φέρουν τη φρεσκάδα του παρόντος. Η γλυκιά της ματιά στη σύγχρονη κοινωνία και η σπιρτόζικη διάθεση της, την ξεχωρίζουν ως αληθινή καλλιτέχνιδα που αξίζει κανείς να εξερευνήσει.
Γνωρίστε την λοιπόν…
(Recording on ξεκινάμε)
Γεια σου Ευτυχία. Ξεκινώντας θα ήθελα να συστηθείς στους αναγνώστες του mikrofwno.gr περιγράφοντας τον εαυτό σου με πέντε λέξεις.
Γεια χαρά! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σε αυτή την κουβέντα. Δύσκολο να μιλάς για τον εαυτό σου.. Τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, δασκάλα, ζωόφιλη, ανήσυχη.
Τι είναι αυτό που σε ανησυχεί περισσότερο αυτές τις μέρες που διανύουμε;
Είμαι ανήσυχη με την έννοια της αναζήτησης του καλυτέρου εαυτού μου, μέσα σε όποιες συνθήκες έχω κάθε φορά να αντιμετωπίσω. Αυτό που με ανησυχεί εν μέρει περισσότερο αυτή την αλλόκοτη περίοδο που ζούμε, είναι τα απόνερα της αφύσικης συνθήκης που όλοι βιώσαμε, τώρα που υποτίθεται πως θα επανέλθει η λεγόμενη “φυσιολογική” ζωή. Συνήθως οι παρενέργειες εμφανίζονται σε δεύτερο χρόνο. Ως κοινωνία θα χρειαστούμε φροντίδα και αλληλεγγύη.
Ναι σίγουρα.. παρόλ’ αυτά η κοινωνία φαίνεται να έχει θυμό, αγανάκτηση και ένταση. Πιστεύεις πως η φροντίδα και η αλληλεγγύη θα ανακύψει φυσικά ή είναι ευθύνη των ατόμων με εξουσία, κοινωνική θέση και δημόσιο λόγο;
Η κοινωνία και η εξουσία είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όσο όμως το φαινόμενο της απομάκρυνσης των κέντρων εξουσίας από τη βάση της κοινωνίας δημιουργεί μεγάλες ψαλίδες σε όλα τα πεδία, πιστεύω πως η ανάγκη να επανεφεύρουμε την έννοια της συλλογικότητας στην προσωπική μας μικροκλίμακα, αλλά και μέσα από θεσμούς, γίνεται και θα γίνει ακόμα περισσότερο επιτακτική. Πιστεύω πως πάντα οι λαοί θα έχουν τον τελευταίο λόγο, ακόμα κι αν χρειάζεται πολύς αγώνας και πολλές μάχες που μοιάζουν χαμένες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και μάλιστα πολύ πρόσφατα, από τη δίκη της Χρυσής Αυγής, μέχρι τα νομοσχέδια που η κυβέρνηση παίρνει πίσω λόγω της αντίδρασης του κόσμου.
Μάλιστα, σαφέστατα τοποθετημένη άποψη. Εσύ σαν δημιουργός/ τραγουδοποιός, πως παίρνεις θέση μέσα σε αυτή τη συνθήκη; Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην Ελλάδα του 2021 όπως τον αντιλαμβάνεσαι και τον υπηρετείς;
Η μεγαλύτερη δύναμη του καλλιτέχνη είναι να παραμένει πιστός σε αυτό που σκέφτεται και ονειρεύεται, δηλαδή στην “ομορφιά” με τη φιλοσοφική έννοια. H αισθητική είναι στάση πολιτικής έκφρασης, αλλά και γιατρικό για την ανθρώπινη ψυχή. Προσωπικά πέρα από τη δημιουργική διαδικασία, προσπαθώ να ενημερώνομαι ώστε μέσα από το διάλογο με τους συναδέλφους μου και τα θεσμικά μας όργανα να προστατεύσουμε όσο μπορούμε καλύτερα την καλλιτεχνική ελευθερία και έκφραση.
Ελευθερία και Έκφραση… Πιστεύεις υπάρχει ελευθερία σήμερα για να εκφραστεί και να εκφράσει ο καθένας μας ότι επιθυμεί;
Τηρουμένων των αναλογιών ναι. Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης… Ωστόσο εκεί που υπάρχει πρόβλημα είναι στο πώς ο διάλογος αυτός θα μπορέσει να δώσει καρπούς, γιατί ο ψηφιακός κόσμος δημιουργεί και μεγάλη περιχαράκωση. Έτσι λειτουργούν οι αλγόριθμοι. Η αληθινή ζωή και η ζωντανή επικοινωνία είναι πιο εύφορο έδαφος.
Είναι σαν την ηχογράφηση ενός τραγουδιού. Πολύ πιο φαινομενικά άρτιο, αλλά άψυχο θα ακουστεί αν όλοι οι μουσικοί στείλουν το παίξιμό τους από το σπίτι ο καθένας κατά μόνας. Ενώ αν βρεθούν όλοι μαζί στο στούντιο η ενέργεια θα πολλαπλασιαστεί.
Τελευταία ερώτηση: Επιστροφή στην κανονικότητα. Εσύ σε ποια κανονικότητα εύχεσαι να επιστρέψουμε; Ποια μαθήματα θεωρείς πως είναι καλό να πάρουμε μέσα από όλη αυτή την κατάσταση που ζήσαμε, και πως να μας βρει η επόμενη μέρα;
Θέλω να παραδεχτώ πως η λέξη “κανονικότητα” δε μου αρέσει καθόλου. Μου φαίνεται πολύ στενή και καταπιεστική. Τίποτα στη φύση δεν είναι κανονικό. Η διαφορετικότητα, η ποικιλία και η προσαρμοστικότητα είναι πιο δομικά της χαρακτηριστικά. Νομίζω πως ένα είναι το μεγάλο μάθημα που πρέπει να πάρουμε από την πανδημία. Πως ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της φύσης και άρα του εαυτού του. Είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ελπίζω να μη συνεχίσουμε τη ζωή μας στον πλανήτη με την ίδια απερισκεψία.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Ελπίζω σύντομα να τα πούμε με αφορμή κάποιες ζωντανές εμφανίσεις που σε όλους μας έχουν λείψει.
