Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το βιβλίο της Ελένης Παπαδόπουλου, με τίτλο «Η ζωή… μια περιπέτεια!». Η συγγραφέας μάς διηγείται τη ζωή του Ορέστη, η οποία αλλάζει άρδην έπειτα από μια σειρά ατυχών-τυχαίων γεγονότων. Οι καταστάσεις τις οποίες βιώνει αποδεικνύουν περίτρανα πως η ευτυχία του κάθε ανθρώπου είναι υποκειμενική και δεν δύναται να μπει σε καλούπια ακολουθώντας νόρμες και στερεότυπα. Μαθήματα ζωής από καθημερινούς ανθρώπους, καινούργιες ευκαιρίες και φερέλπιδα όνειρα συνθέτουν την ιστορία του πρωταγωνιστή, η οποία μας καθιστά θεατές αλλά και συνοδοιπόρους σε αυτό του το ταξίδι…
Απόσπασμα από το βιβλίο
«Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ο ίδιος είχε φτάσει σε ένα τέλμα. Ζούσε μια ζωή αδιάφορη και επαναλαμβανόμενη χωρίς ουσία. Είχε παραιτηθεί από κάθε έννοια δημιουργικότητας κι έμπνευσης. Είχε απορροφηθεί από μια ζωή που είχε καταλήξει να μην είναι ζωή, κι ενώ μέσα του βαθιά το γνώριζε, εντούτοις δεν θα είχε βρει ποτέ τη δύναμη να την αλλάξει. Οπότε, η ζωή πήρε την πρωτοβουλία για λογαριασμό του… Τι μεγάλο που ήταν το μυστήριο της ζωής! Κι αυτός θεατής και μύστης…».
Βιογραφικό
Η Ελένη Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου την άνοιξη του 1978. Έχοντας την τύχη να είναι κόρη στρατιωτικού, μεγάλωσε σε αρκετές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Σπούδασε Φιλολογία κι έκανε μεταπτυχιακό στην Παιδαγωγική της Ισότητας των Φύλων στο ΑΠΘ. Έχει παρακολουθήσει κύκλους σπουδών στο ΕΚΠΑ (Τραπεζική Διοίκηση/ Life Coaching) και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων). Παράλληλα, έχει λάβει πιστοποιήσεις της Τράπεζας Της Ελλάδος, γ και δ (Analysis on Financial Instruments or Issuers και Certified Portfolio Manager). Έχει δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές, «Η συντεχνία του ονείρου», «Επιστροφή – Επτά Ανατολές και μία Δύση» και «Διάβαση Ψυχής». Στα φοιτητικά της χρόνια αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Εξώστης» και «Fanzein». Ζει στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης, είναι μητέρα τριών παιδιών και ασκεί το επάγγελμα της τραπεζικού. Η γραφή και η πρόκληση του λευκού χαρτιού αποτελούσαν πάντα το μέσο μετάβασής της προς τον εαυτό και τον απέναντι.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το βιβλίο της Ελένης Παπαδόπουλου, με τίτλο «Η ζωή… μια περιπέτεια!». Η συγγραφέας μάς διηγείται τη ζωή του Ορέστη, η οποία αλλάζει άρδην έπειτα από μια σειρά ατυχών-τυχαίων γεγονότων. Οι καταστάσεις τις οποίες βιώνει αποδεικνύουν περίτρανα πως η ευτυχία του κάθε ανθρώπου είναι υποκειμενική και δεν δύναται να μπει σε καλούπια ακολουθώντας νόρμες και στερεότυπα. Μαθήματα ζωής από καθημερινούς ανθρώπους, καινούργιες ευκαιρίες και φερέλπιδα όνειρα συνθέτουν την ιστορία του πρωταγωνιστή, η οποία μας καθιστά θεατές αλλά και συνοδοιπόρους σε αυτό του το ταξίδι…
Απόσπασμα από το βιβλίο
«Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ο ίδιος είχε φτάσει σε ένα τέλμα. Ζούσε μια ζωή αδιάφορη και επαναλαμβανόμενη χωρίς ουσία. Είχε παραιτηθεί από κάθε έννοια δημιουργικότητας κι έμπνευσης. Είχε απορροφηθεί από μια ζωή που είχε καταλήξει να μην είναι ζωή, κι ενώ μέσα του βαθιά το γνώριζε, εντούτοις δεν θα είχε βρει ποτέ τη δύναμη να την αλλάξει. Οπότε, η ζωή πήρε την πρωτοβουλία για λογαριασμό του… Τι μεγάλο που ήταν το μυστήριο της ζωής! Κι αυτός θεατής και μύστης…».
Βιογραφικό
Η Ελένη Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου την άνοιξη του 1978. Έχοντας την τύχη να είναι κόρη στρατιωτικού, μεγάλωσε σε αρκετές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Σπούδασε Φιλολογία κι έκανε μεταπτυχιακό στην Παιδαγωγική της Ισότητας των Φύλων στο ΑΠΘ. Έχει παρακολουθήσει κύκλους σπουδών στο ΕΚΠΑ (Τραπεζική Διοίκηση/ Life Coaching) και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων). Παράλληλα, έχει λάβει πιστοποιήσεις της Τράπεζας Της Ελλάδος, γ και δ (Analysis on Financial Instruments or Issuers και Certified Portfolio Manager). Έχει δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές, «Η συντεχνία του ονείρου», «Επιστροφή – Επτά Ανατολές και μία Δύση» και «Διάβαση Ψυχής». Στα φοιτητικά της χρόνια αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Εξώστης» και «Fanzein». Ζει στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης, είναι μητέρα τριών παιδιών και ασκεί το επάγγελμα της τραπεζικού. Η γραφή και η πρόκληση του λευκού χαρτιού αποτελούσαν πάντα το μέσο μετάβασής της προς τον εαυτό και τον απέναντι.
