Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος εμπνέεται από το μύθο του Φαέθοντα και έχοντας ως αφετηρία τα ελάχιστα αποσπάσματα που έχουν διασωθεία πό την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, δημιουργεί μια μουσικοθεατρική performance που ακροβατεί ανάμεσα στην ποιητικότητα και στο ρεαλισμό, αναπλάθοντας το μύθο και προεκτείνοντάς το μέχρι του πεδίου της αναρώτησης γύρω από το ποια είναι η διάσταση του τραγικού στο σήμερα.
Ο μύθος
Σύμφωνα με το μύθο, η Κλυμένη, σύζυγος του βασιλιά των Αιθιόπων Μέροπα, αποκαλύπτει στο γιο της Φαέθοντα πως ο πραγματικός πατέρας του είναι ο Ήλιος. Προς επιβεβαίωση των λόγων της προτρέπει το δύσπιστο νέο να επισκεφθεί το γειτονικό ανάκτορο του πατέρα και να του ζητήσει οποιαδήποτε χάρη. Εκείνος, ο Ήλιος, θα του την κάνει οπωσδήποτε, αφού σ’ αυτό είχε δεσμευτεί με θείο όρκο τη νύχτα που πλάγιασε μαζί της.
Ο Φαέθων φθάνει στο παλάτι του Ήλιου και του ζητά αυτό που είναι απαγορευμένο ακόμη και για τους θεούς: να οδηγήσει για μια ημέρα το άρμα του, να χαρίσει για μια ημέρα αυτός το φως στον κόσμο. Το ασεβές, το παράτολμο και το επικίνδυνο ενός τέτοιου αιτήματος, να δοθεί δηλαδή η εξουσία του φωτός και να αφεθεί η τάξη του σύμπαντος στα αδαή χέρια ενός νέου, ταράζουν τον πατέρα Ήλιο.Την αρχική του άρνηση, όμως, θα κάμψουν η φλογερή επιμονή του Φαέθοντα και η ιερότητα του παλαιού όρκου.
Ο νέος θα λάβει την άδεια να καβαλήσει το πυριφλεγές άρμα, αλλά μη μπορώντας να χαλιναγωγήσει τα ατίθασα άλογα και να κουμαντάρει το βάρος του χρυσού του, θα παρασυρθεί σε μια πύρινη, ξέφρενη και άτακτη πορεία μεταξύ ουρανού και γης, την οποία θα τερματίσει ο πατέρας των θεών Δίας, εξαπολύοντας τον Κεραυνό του προς το Φαέθοντα, από φόβο μην προκαλέσει κάποιο ανεπανόρθωτο κακό στην ανθρωπότητα.
Το κεραυνοβολημένο σώμα του Φαέθοντα θα πέσει από τον ουρανό και θα συντριβεί στις όχθες του ποταμού Ηριδανού. Εκεί, θα σπεύσουν οι Ηλιάδες για να θρηνήσουν, απαρηγόρητες, τον αδελφό που τόσο άξαφνα βρήκαν και έχασαν. Οι θεοί θα τις λυπηθούν και για να τις σώσουν από τον απελπισμένο θρήνο, θα μεταμορφώσουν τα σώματά τους σε ψηλά δέντρα, ενώ τα δάκρυά τους σε πολύτιμο λίθο:τον επονομαζόμενοκαι διαφανή χρυσό, τον Ήλεκτρο (ή κεχριμπάρι).
Η παράσταση
Με ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ο Ευριπίδης χειρίστηκε το μύθο του Φαέθοντα, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μάρκελλος καταθέτει ένα μεταδραματικό παραστασιακό εγχείρημα (performance) με αφορμή την αποσπασματικά σωζόμενη ομώνυμη τραγωδία. Η ετεροτοπική, μη θεατρική, «σκηνή» του αρχαιολογικού χώρου της Πέλλας αναδεικνύεται (εκτός από κυριολεκτικός, και ως) ο συμβολικός τόπος θανάτου του συγγραφέα, φιλοξενώντας, λίγο πριν τη δύση του Ήλιου, μια επίκληση στο – όχι πάντα – μεγαλεπήβολο και διαρκές τραγικό.
Μια υψιστρεφής πορεία (βίαιης) ενηλικίωσης. Μια καταβύθιση στα σκοτάδια του μυθικού «εγώ», όπου το σπαραγμένο έργο του Ευριπίδη δεν είναι παρά θραύσμα ενός ετερόκλητου ψηφιδωτού Λόγου και Μουσικής. Δεν είναι παρά η πρώτη συλλαβή μιας διακειμενικής, πολυσυλλεκτικής χορικής επιτέλεσης – αφήγησης με θεματικούς άξονες της την (ζωογόνο και φθοροποιό μαζί) επιθυμία για το ανέφικτο και το πιθανό κόστος της υπέρβασης.
Οι προεκτάσεις του μύθου του Φαέθοντα και η ασύνδετη πλοκή του ομώνυμου Ευριπίδειου έργου, εκκινώντας από την σκοπιά της απόδοσης χαρακτηριστικών αυθεντίας σε πρόσωπα και ιδιότητες που παίζουν, αρχετυπικά ή κοινωνικά, ένα ετερο-καθοριστικό ρόλο στις ζωές μας (ιδιαιτέρως των νέων), συνευρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο πεδίο διαλόγου, όπου τα πρόσωπα και τα κίνητρα του δράματος υποκαθιστούν η διασπορά του κυρίαρχου νοήματος και η αυτοαναφορικότητα. Η γλώσσα, υπαινικτική και υπονομευτική, ακροβατεί ανάμεσα στο ποιητικό και στο καθημερινό, διεκδικώντας – ως υλικό του δράματος- την αυτάρκειά της και καταφάσκοντας – ως νόημα και περιεχόμενο – την αποσύνθεση και τη μη ενότητα της πολυφωνίας.
Ο μύθος του Φαέθοντα, δανείζει και δανείζεται από το προσωπικό υλικό και τις εμπειρίες ζωής των performers και, τελικά, ανασυστήνεται με την αρωγή της αληθινής ζωής, ενώ η ζωή ομολογεί το μύθο προσδοκώντας ένα καινούργιο (και εφικτό) είδος Κάθαρσης.
Η παράσταση εντάσσεται στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Συντελεστές:
Κείμενα: Γιώργος Μπλάνας *, Κωνσταντίνος Μάρκελλος & ο θίασος
Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Πρωτότυπη μουσική – Φωνητική διδασκαλία: Ανρί Κεργκομάρ
Χορογραφίες – Επιμέλεια κίνησης: Εύα Γεωργιτσοπούλου
Σκηνικά αντικείμενα & Κοστούμια: Γιώργος Βαφιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Αμέλια Ελευθεριάδου
Promo artwork: Χρήστος Συμεωνίδης
Φωτογραφίες παράστασης: Νέκτι Αραμπατζή
Video – Trailer: Κώστας Στάμου | Art Labor Productions
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Ελένη Βλάχου, Μικές Γλύκας, Κωνσταντίνος Μάρκελλος, Ερρίκος Μηλιάρης, Γιώργος Σαββίδης
* Συμπεριλαμβανομένων νέων μεταφράσεων των έργων: Ευριπίδου «Φαέθων», Ευριπίδου «Ρήσος», Αισχύλου «Ηλιάδες», Μεσομήδους «Ύμνος εις τον Ήλιο», αλλά και του λατρευτικού μυστηριακού κειμένου «Λειτουργία του Μίθρα».
Πληροφορίες:
Πού: Αρχαιολογικός Χώρος Πέλλας, Πέλλα 58005
Πότε: Τρίτη 27 και Τετάρτη 28 Ιουλίου 2021
Ώρα έναρξης: 19:15 (Η παράσταση παίζεται με φυσικό φωτισμό και ολοκληρώνεται με τη δύση του ηλίου)
Πρόσβαση:
Χάρτης: bit.ly/3hURFvG
Τηλ.: 238 2031160
Ιστότοπος: www.pella-museum.gr
Είσοδος:
Οι εκδηλώσεις προσφέρονται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Το μόνο αντίτιμο είναι το εισιτήριο για την είσοδο σε κάθε χώρο, όπου υπάρχει.
Είναι υποχρεωτική η προκράτηση θέσης.
Για περισσότερες πληροφορίες συμβουλευτείτε την ιστοσελίδα: digitalculture.gov.gr
Υγειονομικά μέτρα και προσέλευση:
Σημειώνουμε ότι οι θεατές θα πρέπει να τηρούν τις οδηγίες και συστάσεις της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων COVID-19 του Υπουργείου Υγείας για την ασφαλή προσέλευση στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, σύμφωνα με τις ισχύουσες Κ.Υ.Α..
Για λόγους ασφαλείας και για την αποφυγή καθυστερήσεων και συνωστισμού, συνιστάται η έγκαιρη προσέλευση, 1 – 1,5 ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης.
Μετά την έναρξη, η είσοδος δε θα επιτρέπεται.
Η χρήση μη ιατρικής μάσκας είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης.
