Το ραντεβού μας μαζί της είναι είναι εβδομαδιαίο, κάθε Σάββατο στις εννιά, στην ΕΡΤ1. Η Αρετή Πασχάλη μπορεί να έχει μια πορεία χρόνων στο θέατρο αλλά το ευρύ κοινό την γνώρισε ως Ευγενία. Μιας στρατιωτικής πειθαρχίας ηθοποιού της Λυρικής Σκηνής στην απολαυστική κωμωδία καταστάσεων της ΕΡΤ1, «Ζακέτα να πάρεις».
Η σειρά διανύει την δεύτερη χρονιά της και η επιτυχία συνεχίζεται. Η Αρετή Πασχάλη αφήνει το στίγμα της κάθε φορά με τους καυγάδες που τηλεοπτικά πρέπει να δίνει με την πεθερά της στην σειρά, Ελένη Ράντου. Η ίδια ηθοποιός, όπως απαιτεί η φύση της αυτού που επέλεξε να κάνει στην ζωή της, είναι μια προσωπικότητα που έχει γαλουχηθεί τόσο στο θέατρο όσο και στον χορό και το τραγούδι. Ένα ανήσυχο πνεύμα που πάει παράλληλα με ότι συμβαίνει στην κοινωνία και προκαλεί το γέλιο ακόμα και μέσα από τον λογαριασμό της στο TikTok.
Είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε μαζί της, τόσο για την σειρά όσο και για το τι σκέφτεται η ίδια για όσα συμβαίνουν στο θέατρο το τελευταίο χρόνο και ποια συμβουλή της έχουν δώσει και με αυτή πορεύεται μέχρι και σήμερα.
Παρακάτω η συνέντευξη:
Ευχαριστούμε για την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας. Αρχικά θα ήθελα, όπως μου αρέσει να ξεκινώ την συζήτηση, να συστηθείτε μόνη σας στους αναγνώστες μας ή σε αυτούς που ακόμα δεν ξέρουν τα βασικά για εσάς.
Είμαι απόφοιτος της σχολής Εθνικού θεάτρου και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που κάνω αυτό το επάγγελμα!
Από παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός και είναι τεράστια η χαρά μου που μέσα από την υποκριτική μπορώ να προσεγγίζω διαφορετικούς χαρακτήρες και κόσμους! Θέλω να εξελίσσω διαρκώς το τρίπτυχο: Υποκριτική, Χορός, Τραγούδι και νιώθω απέραντη χαρά όταν καλούμαι σε παραστάσεις να χρησιμοποιήσω και τα τρία αυτά στοιχεία!
Απόφοιτος της σχολής του Εθνικού. Ήταν η πρώτη σας επιλογή ως προς την δραματική σχολή; Επίσης τι μάθατε για εσάς μέσα από τα μαθήματα στην σχολή που κληθήκατε να κάνετε πράξη όταν βγήκατε στον χώρο εργασίας;
Η πρώτη και η μόνη μου επιλογή! Έδωσα εξετάσεις αμέσως μόλις τελείωσα το λύκειο.
Ήταν ευλογία για μένα που πέρασα στην σχολή του Εθνικού θεάτρου γιατί έχει σημαντική προσφορά στη θεατρική ιστορία του τόπου μας. Γιατί γνώρισα και διδάχτηκα από αξιόλογους θεατράνθρωπους που πλέον δεν είναι στη ζωή όπως την Ελένη Χατζηαργύρη, την Αντιγόνη Βαλάκου, την Τιτίκα Νικηφοράκη, τη Μαρία Χορς αλλά και νέους τότε καλλιτέχνες, ηθοποιούς και σκηνοθέτες όπως τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, τη Μελίνα Παιονίδου και τον Φωκά Ευαγγελινό.
Γιατί βρέθηκα να σπουδάζω δίπλα σε ταλαντούχα και σπάνια πλάσματα που ακόμα και σήμερα, μετά από είκοσι χρόνια, έχω την ευτυχία να τα έχω στη ζωή μου. Μπήκα στη σχολή παιδί και βγήκα όχι μόνο επαγγελματίας αλλά και πιο ολοκληρωμένη ως άνθρωπος, γνωρίζοντας πια καλύτερα το σώμα μου, τη φωνή μου, τα εκφραστικά μου μέσα. Πάνω απ’ όλα, όμως, έμαθα πως το θέατρο δεν είναι «ατομικό άθλημα» αλλά «ομαδικό» και αυτό είναι, ίσως, το πιο χρήσιμο και πολύτιμο μάθημα που πήρα από τη σχολή μου.
Έχετε δίπλωμα και στον μοντέρνο αλλά και στον κλασσικό χορό. Είναι ο χορός η πρώτη σας αγάπη ή το σχέδιο ήταν πάντα να έχετε όσες περισσότερες γνώσεις για να βρεθείτε σε όποιο είδος θεάτρου επί σκηνής;
Ο χορός ήταν η πρώτη μου αγάπη, μετά ήρθε το θέατρο και μετά το τραγούδι. Αυτή όμως είναι μια χρονική κατάταξη γιατί τώρα πια μέσα μου πρέπει να ομολογήσω πως το θέατρο είναι η μεγαλύτερη αγάπη. Το επάγγελμά μας απαιτεί μια συνεχιζόμενη εκπαίδευση και καλλιέργεια αλλά σίγουρα είναι κάτι που κάνω με χαρά και το απολαμβάνω, γίνεται σχεδόν ασυνείδητα πια.
Με μια γρήγορη ματιά στο βιογραφικό σας βλέπει κανείς ότι έχετε δοκιμαστεί σε όλα αλλά υπερτερεί το μιούζικαλ ή καλύτερα το μουσικό θέατρο. Είναι αυτό που ικανοποιεί περισσότερο την καλλιτεχνική σας φύση ή είναι όλα θέατρο;
Σίγουρα το μουσικό θέατρο, που συνδυάζει και τις τρεις μου ιδιότητες, είναι κάτι που ξεχωρίζω και μου αρέσει πολύ αλλά έχω τεράστια λαχτάρα να κάνω και θέατρο ρεπερτορίου .
Προσωπικά είχα την τύχη να σας έχω δει σε παραστάσεις της σπουδαίας Μαριάννας Τόλη. Τι κρατάτε από εκείνη την συνεργασία και ποια συμβουλή σας είχε δώσει η ίδια η Μαριάννα Τόλη;
Η Μαριάννα Τόλη ήταν μια σπουδαία καλλιτέχνιδα και πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Έκανε παραστάσεις υψηλών προδιαγραφών, όχι μόνο για τον χώρο του παιδικού θεάτρου, αλλά γενικά για το μιούζικαλ στην Ελλάδα. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που βρέθηκα κοντά της γιατί βίωσα πως είναι να εργάζεσαι σε μια παράσταση μιούζικαλ με υψηλές απαιτήσεις και νοιώθω πως βγήκα καλύτερη επαγγελματίας. Μια συμβουλή που μας έδινε πάντα είναι να βάζουμε στη δουλειά μας πάντα όλη μας τη δύναμη, την όρεξη, το ταλέντο και τον επαγγελματισμό είτε πρόκειται για μια πρωινή παιδική παράσταση είτε για αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο.
Από πέρυσι έχουμε την χαρά να σας βλέπουμε κάθε σαββατοκύριακο στην κρατική τηλεόραση και στην σειρά, «Ζακέτα να πάρεις». Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και πως ήταν το πρώτο γύρισμα;
Πέρασα από casting για τον ρόλο της Ευγενίας και έτσι βρέθηκα να έχω την χαρά να της δώσω πνοή. Το πρώτο γύρισμα συνοδευόταν από καρδιοχτύπι που όμως σύντομα αποχώρησε. Η συνεργασία αυτή για μένα ήταν μια καταπληκτική και πολύ ξεχωριστή εμπειρία!
Αγάπησα πολύ την ηρωίδα μου και την σειρά και δέθηκα στην διάρκεια των γυρισμάτων με πολλούς ανθρώπους που νιώθω ευγνωμοσύνη που τους γνώρισα!!!
Η Ευγενία είναι μια γυναίκα με αυστηρό πρόγραμμα τόσο για εκείνη όσο και για τους γύρω της. Έχετε βρει κάποια στιγμή στην ζωή σας που να ταυτίζεται με αυτό το πρόγραμμα ή δεν βρίσκει κανείς αρκετά κοινά στοιχεία ανάμεσα σε εσάς και στον ρόλο;
Το μόνο κοινό ανάμεσα σε μένα και την Ευγενία είναι πως κι εμένα μου αρέσει ως ένα βαθμό να «ελέγχω» τον χώρο μου, να νοιώθω ασφάλεια και σταθερότητα, να έχω κάποιο πρόγραμμα. Από την άλλη, όμως, αν κάποιος πάει να με περιορίσει σε «αυστηρό» πρόγραμμα επαναστατώ, πνίγομαι κι εγώ από πλευράς μου δεν περιορίζω, ούτε προσπαθώ να επιβάλλω το πρόγραμμα και τις επιθυμίες μου στους δικούς μου ανθρώπους.
Ο καλλιτεχνικός χώρος και ιδιαίτερα ο θεατρικός ζει στην δίνη της metoo εποχής. Δεν θέλω να ρωτήσω αν έχετε προσωπικά βιώματα ανάλογα αλλά περισσότερο ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν όλο αυτό ξέσπασε και πήρε αυτές τις διαστάσεις.
Ένιωσα περήφανη για τους ανθρώπους που βρήκαν την δύναμη να μιλήσουν και να καταγγείλουν τα όσα φρικτά βίωσαν. Από τότε που ήμουν ακόμα φοιτήτρια κατάλαβα πως έπρεπε να είμαι σε «εγρήγορση».
Υπήρχαν προειδοποιήσεις, συμβουλές, ψίθυροι από άλλους μεγαλύτερους και πιο έμπειρους συναδέρφους και γενικότερα ανθρώπους του χώρου να έχουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας ανοιχτά, να προσέχουμε τους «λύκους», χωρίς υποχρεωτικά πάντοτε να κατονομάζονται. Τώρα ελπίζω, οι λύκοι να κρυφτούν στις φωλιές τους.
Για να αλλάξω θέμα, στην εποχή της επιδημίας άνθισαν τα social media, ειδικά το TikTok. Εσείς η ίδια είστε ιδιαίτερα ενεργή στο συγκεκριμένο μέσο. Εσωτερική ανάγκη εξωστρέφειας στην περίοδο του εγκλεισμού ή βρήκατε κάτι ουσιαστικά δημιουργικό σε όλο αυτό;
Είμαι ένας άνθρωπος με τεράστια αποθέματα ενέργειας. Αρχικά ξεκίνησα όντως γιατί κάπου ένοιωθα πως έπρεπε να τη διοχετεύσω το διάστημα του lock down αλλά μετά έγινε μια διαδικασία που απολαμβάνω ιδιαίτερα.
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με την εξής ερώτηση. Σε ποιο κινηματογραφικό περιβάλλον θα θέλατε να ζείτε και ποια προσωπικότητα, φανταστική ή όχι, θα θέλατε να την ρωτήσετε κάτι και ποια θα ήταν αυτή η ερώτηση.
Θα ήθελα να ζω στο κινηματογραφικό περιβάλλον του Ταραντίνο και συγκεκριμένα, στο Kill Bill!!!
Θα ρωτούσα τον Κουέντιν : Γιατί αυτήν και όχι εμένα;;;;
Ευχαριστούμε την Αρετή Πασχάλη για την κουβέντα μας και να σας υπενθυμίσουμε ότι μπορείτε να την απολαύστε την ίδια αλλά και το εξαιρετικό cast της σειράς «Ζακέτα να πάρεις», στην ΕΡΤ1, κάθε Σάββατο στις εννιά.
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Αρετής Πασχάλη.
