Η Παναγιώτα Αβραμοπούλου γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού Παλέρμο, γνωστό και ως Μαφία, πολύ καλά. Η συγγραφέας μεταμορφώνει τις χάρτινες φιγούρες σε ζωντανά πρόσωπα και ο θεατής απολαμβάνει επί σκηνής ένα mind game και καλείται να βρει τον δολοφόνο.
Ο Dimma Davidoff δημιούργησε το παιχνίδι Mafia το 1986 στη Μόσχα, το οποίο γρήγορα εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι οδηγίες/κανόνες του παιχνιδιού αναφέρουν πως ο αφηγητής ανακατεύει και μοιράζει τις κάρτες στους παίχτες. Εκείνοι βλέπουν την κάρτα τους χωρίς να γίνει αντιληπτό το περιεχόμενό της από τους άλλους. Μετά ξεκινά η αφήγηση και μαζί και το παιχνίδι: «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο!».
Οι δύο Μαφιόζοι ανοίγουν τα μάτια και κοιτάζονται ώστε να αναγνωριστούν μεταξύ τους, κλείνουν ξανά τα μάτια τους και ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι ενώ ο Ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια του και τον αναγνωρίζει. Στη συνέχεια επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση και … η μέρα έχει ξημερώσει στο Παλέρμο …
Οι φίλοι του Αντρέα Τερζίδη λαμβάνουν μία ανώνυμη πρόσκληση να παρευρεθούν στην απομακρυσμένη έπαυλη του, ενώ γνωρίζουν ότι έχει εξαφανιστεί. Δημιουργούνται έντονες εικασίες σχετικά με το αν είναι ζωντανός ή αν είναι μία ακόμα φάρσα του. Οι «φίλοι» δεν διστάζουν να βγάλουν ότι δηλητήριο έχουν ο ένας για τον άλλον και τίποτα δεν τους σταματά ούτε η ξαφνική εμφάνιση του αδερφού του εξαφανισμένου.
Η σκηνοθεσία του Εμμανουήλ Γ. Μαύρου ισορροπεί ανάμεσα στον φόβο-τρόμο, την αγωνία, το μαύρο χιούμορ και το αβίαστο γέλιο. Καταφέρνει να δώσει μία δυναμική στην πλοκή του έργου που από το αρχικό στάδιο της «γνωριμίας» με τους θεατές εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό και μας κρατά σε εγρήγορση.
Οι πέντε ηθοποιοί, Παναγιώτα Αβραμοπούλου, Γιάννης Αποστολίδης, Ήρα Δαμίγου, Νεκτάριος Καλαητζάκης και Λίλη Τέγου, πλάθουν τα πρόσωπα του έργου με μεράκι και έντονη εσωτερικότητα. Δείχνουν ότι απολαμβάνουν να είναι θύτες και θύματα, φίλοι και εραστές και πάνω από όλα φαίνεται να «παίζουν με τους όρους του παιχνιδιού» και να συνεπαίρνουν τον θεατή.
Όλα τα παραπάνω διαδραματίζονται στο λιτό και πραγματικά φιλόξενο σαλόνι της έπαυλης του Τερζίδη που επιμελήθηκε η Ρένα Σαντανούρη. Η επιλογή των κοστουμιών από τη Στεφανία Σιαφλιούκα μας αφήνει την αίσθηση ότι θέλει να δώσει μία νότα νεοπλουτισμού και το πετυχαίνει.
Αλλά το όλο εγχείρημα της θεατρικής ομάδας δεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς τον επιτυχημένο χειρισμό του φωτισμού από τον Πάνο Μπέση και τη μουσική του μουσικού σχήματος Ρεβάνς.
Παρακολουθήσαμε μία παράσταση που σέβεται τον θεατή και ευχόμαστε να καταφέρει η ομάδα Μήδεια να πετύχει τους στόχους της.
Ένα μικρό σχόλιο που σχετίζεται με τα καθίσματα του θεάτρου. Ίσως θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι το θεατρόφιλο κοινό δεν είναι μόνο νέοι.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20:30 στο Θέατρο Δρόμος
Περισσότερα για την παράσταση και αγορά εισιτηρίου ΕΔΩ!
