O James Arthur επιστρέφει με το 4ο άλμπουμ της καριέρας του ‘It ‘ll All Make Sense In The End’.
Ο James έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ κατά τη διάρκεια του lockdown στο σπίτι του στο Surrey. Η πρόβλεψή του να χτίσει ένα στούντιο και να επενδύσει σε εξοπλισμό ηχογράφησης έβγαλε τα λεφτά του. Αξιόπιστοι συνεργάτες όπως ο Andrew Jackson, με τον οποίο έχουν γράψει το ‘Train Wreck’, μπορούσαν να συναντηθούν από κοντά. Επειδή ηχογραφούσαν κι έγραφαν στο σπίτι και όχι σε κάποιο ακριβοπληρωμένο studio, οι μουσικοί μπόρεσαν να δουλέψουν χωρίς ο χρόνος να τους περιορίζει.“Κι έτσι ξαφνικά, η μουσική ακουγόταν πάλι τέλεια. Από τη πρώτη μέρα ήξερα τη μουσική κατεύθυνση που ήθελα να ακολουθήσω. Ακόμη και στην αρχή του ακουγόταν σαν ένα αληθινό ολοκληρωμένο άλμπουμ, μια ολοκληρωμένη δουλειά. Είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω ένα άλμπουμ μόνο σε ένα μέρος και αυτό φαίνεται στη μουσική. Υπάρχει κάτι πολύ άνετο στο να δουλεύεις από το σπίτι – μπορούσα να είμαι πιο ευάλωτος από ποτέ”.
Αφού έγραψε το αυτοβιογραφικό πρώτο single ‘Medicine’, ο James και ο Jackson αμέσως έγραψαν και το ‘Losing You’, ένα electronic-rockύμνο με πολύ καρδιά, μουσικές αλλαγές και πολύ συναίσθημα. “Ήθελα αυτό το άλμπουμ να έχει πολλά στοιχεία rock. Το είδος της rock που αγαπώ είναι η emo και η pop-punk, οπότε ήθελα να δοκιμάσω κι εγώ αυτό το είδος. Από θέμα στίχων, όπως πολλά τραγούδια, είναι ο ήχος κάποιου που κάνει αντανάκλαση του εαυτού του με πολύ σκέψη και είναι ειλικρινής με το εαυτό του, κάτι που κάνω και εγώ. Και σ’αυτο το τραγούδι μιλάω στον εαυτό μου λέγοντας, ‘I feel like I’m always on the verge of losing you’”. Μια ακόμη επιτυχία ήταν και το ‘Déjà Vu’, το οποίο γράφτηκε από τον Jackson και τον Mark Crew (Bastille, Rag’n’Bone Man). Αντικατοπτρίζοντας όλο το φάσμα των φωνητικών ικανοτήτων του, ο Arthur τραγουδάει: “You fucked me up, I can’t get enough…” Είναι γραμμένο για κάποια γυναίκα, τα ναρκωτικά, για δαίμονες; “Νομίζω σχετίζεται με τα πάντα!” απαντά γελώντας. “Είναι γεγονός πως πάντα είχα θέματα με όλα αυτά! Είναι απλά πολύ ειλικρινές, θα έλεγα”. Μιλάει για τον εαυτό του περισσότερο στο αυτοβιογραφικό 2ο single με acoustic στυλ που συναντά-τη trap ‘September’. Πιο εξομολογητικός από ποτέ στους στίχους του, ο Arthur δεν φοβάται να τραγουδήσει για την επόμενη γενιά: το ‘Emily’ είναι μια προσωπική, τρυφερή, ωδή στη κόρη που μπορεί να αποκτήσει κάποτε. “Είχα μια κουβέντα με φίλους για το αν ποτέ θα κάνω παιδιά και αμέσως αναρωτήθηκα αν θα γίνω ποτέ πατέρας. Τι θα γίνει όταν διαβάσουν όλα αυτά τα χαζά που έχω περάσει; Δε με νοιάζει» λέει ο ίδιος και συνεχίζει «γιατί είμαι αυτός ο τύπος που θα βρίσκομαι πάντα εκεί για σένα». Τα πράγματα αλλάζουν όμως στο ‘SOS’. “Ακούγεται σαν ένα τραγούδι που καθορίζει το άλμπουμ. Όσα θέλησα να πετύχω είναι σε αυτό το τραγούδι. Είναι πολύ rock, με ρεφραίν που θυμίζει τραγούδι των 30 Seconds To Mars. Μετά στα κουπλέ υπάρχει αυτό το rap στοιχείο που θα άκουγες σε τραγούδι του Miguel. Στο τέλος τραγουδάει μια χορωδία. Ήδη φαντάζομαι το βίντεο, με εμένα να περπατάω στο δρόμο, να τραγουδάω για όλες αυτές τις φυλακισμένες ψυχές που έχουν παγιδευτεί στα σπίτια τους ένα χρόνο τώρα”. Ακούγεται σαν ελευθερία, ακούγεται σαν ελπίδα, κάτι το οποίο ο James Arthur έδωσε στον εαυτό του τη περασμένη χρονιά. Μετακομίζοντας από το Λονδίνο, ο μουσικός έχτισε ένα ασφαλές μέρος, ένα μέρος για να δουλεύει, ένα οικογενειακό μέρος, με ένα χώρο για να κάνει και τη γυμναστική του. Όταν έχτισε αυτό το καταφύγιο, ένιωσε πιο άνετα να ανοιχτεί περισσότερο, όχι μόνο για τα πράγματα που τον εμπνέουν αλλά και για εκείνα που τον βασανίζουν. “Εκατό τις εκατό”, επιβεβαιώνει. “Το να ταξιδεύω, να πηγαίνω σε στούντιο άλλων ανθρώπων και να δουλεύουμε σε νέα μέρη – για κάποιον σαν εμένα που πάσχω από social anxiety, μου ήταν όλα πολύ δύσκολα. Αλλά δουλεύοντας από το σπίτι μου επέτρεψε να γίνω πιο ευάλωτο”. Και του επέτρεψε να δημιουργήσει ένα νέο ήχο για όλο το άλμπουμ, που με τη βοήθεια του Matt Rad στη παραγωγή, ο οποίος έχει δουλέψει με τους Taking Back Sunday, μια από τις πιο αγαπημένες του μπάντες. Τον βοήθησε στη ροή των τραγουδιών. “Ο ήχος είναι πολύ απλός. Βασικά είναι κιθάρες με trap beats και δυνατές, πολύ δυνατές μελωδίες,” λέει για τη μουσική του προσέγγιση, την οποία ακολουθεί χρόνια τώρα με superstars όπως Ty Dolla $ign, Machine Gun Kelly και Juicy J. Εξαιτίας των trap beats, ήθελε να μια hip hop ευαισθησία στα φωνητικά του. “Πως θα προσέγγιζε ο Travis Scott αυτό το τραγούδι; Τι θα έκανε ο Post Malone στο 2ο κουπλέ του ‘Medicine’; Αν περιέγραφα το άλμπουμ θα ήταν αυτό: rap κουπλέ με rock ρεφραίν. Αυτό είναι. Ακριβώς όπως το ήθελα”. Ο James έχει πουλήσει πάνω από 30 million δίσκους παγκοσμίως και έχει κυκλοφορήσει 3 επιτυχημένα άλμπουμς έως σήμερα , το ‘James Arthur’ (UK No.2), ‘Back From The Edge’ (UK No.1) και το ‘YOU’ (UK No.2), καθώς και 9 UK Top 40 singles. Έχει 2 μεγάλες επιτυχίες που φτάσανε στο No.1 και έχουν κερδίσει βραβείο για τα ένα δισεκατομμύριο streams στο Spotify, το ‘Say You Won’t Let Go’, τη No.1 παγκόσμια επιτυχία που έφερε το καλλιτέχνη από το Middlesbrough πάλι στο προσκήνιο (αυτή τη στιγμή ξεπερνάει το 1.7 δισεκατομμύρια streams στη πλατφόρμα). Πρόσφατα ο James έφτασε στη κορυφή του airplay των ραδιοφώνων με τη τρομερή συνεργασία στο τραγούδι ‘Lasting Lover’ με τον Sigala. Το τραγούδι ήταν No.1 στο airplay της Βρετανίας, No.1 στο iTunes και Top 10 στο επίσημο Singles Chart. Ο James ανακοίνωσε περιοδεία που θα περάσει από τη Βρετανία, την Ιρλανδία και τη Βόρεια Αμερική το 2022, συμπεριλαμβανόμενης μιας συναυλίας στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.
