«Να είσαι σαν το νερό και θα αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες. Μην είσαι επιθετικός αλλά προσαρμόσου με το αντικείμενο και θα βρεις ένα τρόπο για να περάσεις από γύρω ή από μέσα του. Αν τίποτα μέσα σου δεν μείνει άκαμπτο, όλα τα εξωτερικά πράγματα θα αποκαλυφθούν. Άδειασε το μυαλό σου, να μην έχεις ούτε μορφή ούτε σχήμα, σαν το νερό. Αν βάλεις νερό σε μια κούπα, θα γίνει η κούπα. Αν βάλεις νερό σε ένα μπουκάλι εκείνο θα γίνει το μπουκάλι. Αν το βάλεις σε μια τσαγιέρα, θα γίνει η τσαγιέρα. Τώρα το νερό μπορεί να κυλήσει ή να συγκρουστεί. Να είσαι νερό φίλε μου.»
Η φιλοσοφική αυτή προσέγγιση της ζωής, δια στόματος Μπους Λι, θα μπορούσε να αποτυπώσει κρυστάλλινα τις θεμελιώδεις αρχές του χαρακτήρα του. Πολύπτυχος και δημιουργικός, πειθαρχημένος και ευφυής, μα πάνω από όλα φιλοσοφημένος, δίνοντας μια ισόβια μάχη απέναντι στα όποια μειονεκτήματα του χαρακτήρα και του σώματός του, ο εμπνευστής της πολεμικής τέχνης Τζιτ Κουν Ντο, διέβει έναν βίο σύντομο, μα γεμάτο από συγκινήσεις, εντιμότητα και κυρίως άξιο λόγου. Φιλόσοφος, ποιητής, δάσκαλος πολεμικών τεχνών, ηθοποιός, ήταν μόνο μερικά από τα ταλέντα του τα οποία εξέλιξε μέσα από μια πειθαρχημένη πνευματικότητα και με έναν απαράμιλλο, ερασιτεχνικό επαγγελματισμό, που έλκυε για την αυθεντικότητά του, αλλά και το ίδιο το αποτέλεσμα που φάνταζε τις περισσότερες φορές άρτιο.
Η γέννηση του δράκου
Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, της Καλιφόρνια, στις 27 Νοεμβρίου του 1940, (τη χρονιά του δράκου κατά τους Κινέζους) με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ και τρίτο τέκνο του Χου-Σεν Λι ,υψίφωνου καλλιτέχνη της όπερας και της Γκρέιση Λι Χο, η οποία ανήκε σε μια από τις πλουσιότερες και ισχυρές φατρίες του Χονγκ Κονγκ, σε ηλικία μόλις τριών μηνών, επιστρέφει με την οικογένεια του στο Χονκ κονγκ, λόγω της εργασίας του πατέρα του.
Τα παιδικά χρόνια
Ο νεαρός Μπρους Λι, μεγαλώνει σε ένα εύπορο και προνομιούχο περιβάλλον. Παρά όμως το πλεονέκτημα που είχε η οικογένειά του, η γειτονιά στην οποία ανδρώνεται, γίνεται υπερπλήρης, επικίνδυνη και γεμάτη αντίπαλες συμμορίες, λόγω της εισροής προσφύγων που εγκαταλείπουν την κομμουνιστική Κίνα για να πάνε στο Χονγκ Κονγκ, την εποχή των αποικιών του Βρετανικού Στέμματος. Ο Λι, συμμετέχει σε διάφορες οδομαχίες στην περιοχή και ο πατέρας του αποφασίζει να του μάθει πολεμικές τέχνες και συγκεκριμένα το Γου-στυλ και το τάι τσι τσουάν. Άμεσα, αρχίζει να εκπαιδεύεται στο Γουίν Τσουν στην ηλικία των 16, με την επίβλεψη του δασκάλου του Ιπ Μαν. Ο Μαν, προσπαθεί να απωθήσει τους μαθητές του από τις αναμετρήσεις με τις συμμορίες των δρόμων του Χονγκ Κονγκ με το να τους ενθαρρύνει να λαμβάνουν μέρος σε οργανωμένους διαγωνισμούς.
Έναν χρόνο μετά την εκπαίδευσή του με τον Ιπ Μαν, οι περισσότεροι μαθητές του, απαιτούν από τον Ιπ, να μη διδάσκει τον Λι, αφού μαθαίνουν πως ένα μέλος της οικογένειάς του έχει γερμανική καταγωγή(εκείνη την εποχή οι Κινέζοι απαγόρευαν την μετάδοση της γνώσης των πολεμικών τεχνών σε μη-Ασιάτες). Παρόλα αυτά, ο Λι που δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Γουίν Τσουν, συνεχίζει να εκπαιδεύεται κατ ‘ιδίαν με τον Ιπ Μαν και τον Γουόνγκ Σουν Λονγκ.. Ο Γουάν Καμ Λονγκ, μαθητής του Γουόνγκ, παρακολουθώντας μια φιλική αναμέτρηση ανάμεσα στον Γουόνγκ και στον Λι, εντυπωσιάζεται με το πόση ταχύτητα και ακρίβεια μπόρει να δώσει ο Λι τα λακτίσματα. Έτσι, ο Λι συνέχιζε να εξασκείται με τον Γουόνγκ μέχρι να πάει στην Αμερική.
Το Αμερικάνικο όνειρο
Το 1956, λόγω της κακής του επίδοσης στο σχολείο, ενδεχομένως και της οξύθυμης συμπεριφοράς του, μεταφέρεται στο Κολλέγιο του Αγίου Φραγκίσκου Χαβιέρ (St. Francis Xavier’s College) όπου εκεί τον αναλαμβάνει ο Αδερφός του Εδουάρδος, ο οποίος είναι δάσκαλος και προπονητής της σχολικής ομάδας μποξ. Την άνοιξη του 1959 όμως, ο Λι λαμβάνει μέρος σε μια ακόμη οδομαχία και τότε επεμβαίνει η αστυνομία. Μέχρι τα τέλη της εφηβείας του, ο Μπρους, συνεχίζει να παίρνει μέρος σε πολλές οδομαχίες, επιτιθέμενος μάλιστα τακτικά, στον γιό μιας οικογένεια που ήταν μέλος των Τριάδων(κινέζικη μαφία). Τελικά, ο πατέρας του προσπαθώντας να βρει μια λύση και να τον προφυλάξει, αποφασίζει να τον στείλει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να έχει μια πιο υγιή εξέλιξη στη ζωή του. Λίγο αργότερα, οι γονείς του επιβεβαιώνουν τον φόβο της αστυνομίας, ότι το παιδί που χτυπούσε ήταν μέλος μιας συμμορίας του οργανωμένου εγκλήματος και πως υπάρχει η πιθανότητα να έχει υπογραφεί συμβόλαιο θανάτου για τη ζωή του
Έτσι, Τον Απρίλιο του 1959, οι γονείς του Λι τον στελνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μείνει με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Ανιές Λι, η οποία ζει ήδη με οικογενειακούς φίλους στο Σαν Φρανσίσκο. Στα 18 του χρόνια πια, ο Μπρους, βρίσκεται στην Αμερική με $100 στην τσέπη του και για αρχή εργάζεται σαν σερβιτόρος σ’ ένα κινέζικο εστιατόριο στο Σιάτλ. Τον Δεκέμβριο του 1960, τελειώνει τις σπουδές του στο Λύκειο, ενώ ταυτόχρονα έχει αρχίσει να διδάσκει πολεμικές τέχνες, ισχυριζόμενος ότι δίδασκε Ζουν Φαν Κουνγκ Φου, με μια δικιά του προσέγγιση στο Γουίν Τσουν. Ο Λι, αρχικά διδάσκει σε φίλους του όπου γνωρίζει στο Σιάτλ, αρχίζοντας με το Τζούντο, όπου ο πρώτος του μαθητής είναι ο επαγγελματίας Τζέσι Γλόβερ, ο ίδιος συνεχίζει να διδάσκει κάποιες βασικές τεχνικές του Μπρους. Ο Τάκι Κιμούρα γίνεται ο πρώτος δευτερεύον δάσκαλος της σχολής του, όπου συνεχίζει να διδάσκει μετά τον θάνατο του δασκάλου του. Ο Λι, ανοίγει την πρώτη του σχολή πολεμικών τεχνών στο Σιάτλ, και την ονομάζει Εκπαιδευτήριο Ζουν Φαν Κουνγκ Φου. Τον Μάρτιο του 1961 εισάγεται στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον κάνοντας μαθήματα στην υποκριτική, στη φιλοσοφία, και στην ψυχολογία, εξασκώντας ταυτοχρόνως και το Κουνγκ Φου. Στο Πανεπιστήμιο γνωρίζει και τη μετέπειτα σύζυγό του Λίντα, με την οποία αποκτά δύο παιδιά.
Σε μια επίδειξη πολεμικών τεχνών στην Καλιφόρνια, το ταλέντο και το μοναδικό στυλ του γίνεται αντιληπτό από έναν διάσημο κομμωτή του Χόλιγουντ, ο οποίος μιλά για τον Λι σε έναν παραγωγό ταινιών. Σύντομα, υπογράφει πενταετές συμβόλαιο για την τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη σειρά «The Green Hornet». Ο Λι συνειδητοποιεί ότι η μεγάλη του αγάπη είναι η υποκριτική και έτσι δημιουργεί στο Χονγκ Κονγκ μια δική του εταιρεία παραγωγής. Η πρώτη του ταινία «Το Μεγάλο Αφεντικό», καταρρίπτει κάθε ρεκόρ σε πωλήσεις, μόλις σε τρεις ημέρες. Ο ίδιος πιστεύει πως η ταινία γίνεται επιτυχία γιατί πολεμάει με τον δικό του τρόπο. Στη συνέχεια ακολουθούν οι επίσης επιτυχημένες παραγωγές του, «Ματωμένες γροθιές του Καράτε» (1972), «Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της Μαφίας» (1972) και «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ» (1973).
Στα τέλη του 1972, ο Λι αρχίζει να εργάζεται σε μια καινούργια ταινία, με την δικιά του εταιρία παραγωγής Γκόλντεν Χάρβεστ, η οποία τιτλοφορείται, «Το παιχνίδι του θανάτου». Έτσι, ξεκινά αμέσως τα γυρίσματα μερικών σκηνών, όπως τη μάχη που δίνει με τον 2,18 μέτρων, «αστέρι» της καλαθοσφαίρισης Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, ο οποίος είναι και ερασιτέχνης μαθητής του. Η παραγωγή σταματάει, όταν η «Warner Brothers» του δίνει την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ», (Enter the Dragon), ενώ την πρώτη ταινία την παίρνουν για παραγωγή οι Γκόλντεν Χάρβεστ και Γουόρνερ Μπρος. Τα γυρίσματα ξεκινούν στο Χονγκ Κονγκ το Φεβρουάριο του 1973.
Λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση της ταινίας «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ» και έξι μέρες πριν την προβολή της, ο Λι πέθαίνει. Η ταινία γίνεται μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς και αυτό οδηγεί τον Μπρους στο να γίνει ο θρύλος των πολεμικών τεχνών. Συνολικά τα χρήματα που ξοδεύονται για την αγορά της ταινίας στις ΗΠΑ είναι 850.000 δολάρια το 1973. Μέχρι σήμερα, τα χρήματα των αγορών ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια παγκοσμίως, ενώ η ταινία αυτή, κάνει τον κόσμο να αγαπήσει το είδος, για ένα μικρό διάστημα.
Οι πολεμικές τέχνες
Την άνοιξη του 1964, ο Λι π
αρατάει το Κολέγιο και μετακομίζει στο Οάκλαντ για να ζήσει με τον Τζέιμς Γιμμ Λι, ο οποίος είναι μαθητής του για 12 χρόνια και γίνεται γνωστός για τις ικανότητές του στις κινέζικες, πολεμικές τέχνες. Μαζί ανοίγουν ένα δεύτερο Εκπαιδευτήριο Ζουν Φαν Κουνγκ Φου. Ο Τζέιμς Λι είναι και η αφορμή που δίνει στον Μπρους την ευκαιρία να συναντήσει τον διοργανωτή του Διεθνούς Πρωταθλήματος Καράτε Λονγκ Μπιτς, Εντ Πάρκερ, όπου λόγω αυτού του τουρνουά, «ανακαλύπτεται» από το Χόλιγουντ.
Μετά την πρόσκληση του Εντ Πάρκερ, ο Λι κάνει την εμφάνισή του στο Διεθνές Πρωτάθλημα Καράτε Λονγκ Μπιτς, όπου παρουσιάζει τα «που-απς με δύο δάκτυλα και την «γροθιά μιας ίντσας». Στους αγώνες πρωταθλημάτων του 1964, ο Λι συναντά για πρώτη φορά τον επαγγελματία του Τε-γουον-ντο, Τζουν Γκου Ρι. Οι δυό τους γίνονται καλοί φίλο και επωφελούνται αμοιβαία από την πλευρά των πολεμικών τεχνών. Ο Ρι δείχνει λεπτομερώς στον Μπρους την πλευρική κλωτσιά, ενώ ο Λι του διδάσκει την «μη-τηλεγραφική γροθιά».
Ο Μπρους εμφανίζεται το 1967 στο Διεθνές Πρωτάθλημα Καράτε Λονγκ Μπιτς και κάνει διάφορες επιδείξεις, όπως την περίφημη «ασταμάτητη γροθιά» εναντίον του πρωτοπόρου επαγγελματία USKA, ο οποίος είναι γνωστός παγκοσμίως, Βικ Μουρ. Ο Λι ρωτάει τον Μουρ αν είναι έτοιμος, αφού έχει πάει αρκετά βήματα πίσω και όταν εκείνος του κουνάει το κεφάλι καταφατικά «γλιστρά» κατά πάνω του με μεγάλη ταχύτητα και τον χτυπά 8 φορές στο πρόσωπο. Παρ’ όλη την άμυνα του Μουρ, δεν καταφέρνει να αποφύγει τα χτυπήματα.
Στο Όουκλαντ, της Καλιφόρνια το 1964 στην Τσάιναταουν, ο Λι έχει έναν προσωπικό αμφιλεγόμενο αγώνα με τον Γουόνγκ Τζακ Μαν, ο οποίος είναι μαθητής του Μα Κιν Φουνγκ, γνωστός για τις επιδεξιότητες του στο Χινγκικουάν (Xingyiquan), στο Σαολίν του Βορρά (Northern Shaolin) και στο Τάι Τσι Τσουάν(T’ai chi ch’uan). Σύμφωνα με τον Λι, η κινέζικη κοινότητα του στέλνει ένα τελεσίγραφο όπου τον διατάζει να μην διδάσκει σε μη-Κινέζους πολεμικές τέχνες. Όταν αρνείται τη διαταγή, τον προκαλούν για μια αναμέτρηση με τον Γουόνγκ. Η συμφωνία είναι η εξής, αν ο Λι χάσει, κλείνει την σχολή του, αν όμως νικήσει, θα μπορεί να διδάξει όποιον θέλει. Ο Γουόνγκ το αρνείται αυτό, θέλοντας να πολεμήσει τον Λι σε μια «ανοικτή» μάχη προς το κοινό σε ένα θέατρο της Τσάιναταουν και έτσι ο Γουόνγκ δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε Κινέζους και μη-Κινέζου. Ο Μπρους θα σχολιάσει: «Αυτό το χαρτί είχε όλα τα ονόματα των Δασκάλων της Τσάιναταουν, αλλά αυτό δεν με φόβισε». Οι θεατές του αγώνα, τουλάχιστον όσοι είναι γνωστοί, ήταν οι Κάντγουελ, Τζέιμς Λι (συνεργάτης του Μπρους Λι, χωρίς να έχουν καμία συγγενική σχέση) και Γουίλιαμ Τσεν, Δάσκαλος του Τάι Τσι Τουάν. Ο Γουόνγκ και ο Γουίλιαμ Τσεν (ο οποίος είναι μάρτυράς του) υποστηρίζουν πως ο αγώνας κράτησε 20-25 λεπτά (κάτι το ασυνήθιστο για έναν τέτοιο αγώνα), ενώ ο Μπρους Λι, η Λίντα Λι, ο Κάντγουελ και ο Τζέιμς Γιμ Λι υποστηρίζουν ότι κράτησε μόνο 3 λεπτά με τον Λι νικητή. Η Λίντα Λι Κάντγουελ θα αναφέρει:«Η πάλη κράτησε 3 λεπτά και ήταν μη-απαγορευμένη. Ο Μπρους τον έριξε στο έδαφος τον ρώτησε αν παραδίδεται και εκείνος εγκατέλειψε». Ο Τζακ Μαν, δημοσιεύει στην «Chinese Pacific Weekly», μια κινεζόφωνη εφημερίδα του Σαν Φρανσίσκο, μια πρόκληση για ρεβάνς, αλλά ο Μπρους δεν ανταποκρίνεται απλά συνεχίζει να κάνει μαθήματα πολεμικών τεχνών σε μη-Κινέζους.
Το Τζητ Κουν Ντο το δημιουργεί το 1967. Όταν τελειώνει η σειρά «Η πράσινη Σφήκα», ο Λι μένει άνεργος και ανοίγει το «Ζουν Φαν Ινστιτούτο του Κουνγκ Φου». Η τελευταία του μάχη με τον Γουόνγκ «γεννά» αμφιβολίες στην φιλοσοφία του Μπρούς για τις πολεμικές τέχνες. Το συμπέρασμα που βγάζει είναι ότι η μάχη κράτησε πάρα πολύ και ότι έχει αποτύχει στο να ανταποκριθεί στις δυνατότητές του, χρησιμοποιώντας την τέχνη Γουίν Τσουν. Έτσι αντιλαμβάνεται ότι οι τεχνικές των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών είναι υπερβολικά αυστηρές και τυπολατρικές, με αποτέλεσμα να είναι πρακτικές μόνο σε οδομαχίες. Έτσι, αποφασίζει να αναπτύξει ένα σύστημα με έμφαση στην πρακτικότητα, ευελιξία, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα και να χρησιμοποιεί διαφορετικούς τρόπους εκπαίδευσης όπως την προπόνηση με βάρη, το τέντωμα για την ευελιξία, αλλά και τις βασικές ιδέες της περίφραξης και του μποξ.
Φιλοσοφία και ποίηση
Ο Μπρους Λι, παρότι έμεινε γνωστός για τις πολεμικές του τέχνες και τις ταινίες του, είχε σπουδάσει δράμα και φιλοσοφία ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Ήταν μορφωμένος και είχε μια τεράστια προσωπική βιβλιοθήκη. Τα βιβλία του περιέχουν πληροφορίες για τις πολεμικές τέχνες, καθώς και φιλοσοφία (και κυρίως φιλοσοφία πάλης), που του διαμόρφωσαν τις φιλοσοφικές του αντιλήψεις και ιδέες, τις οποίες εξέφραζε τόσο εντός όσο και εκτός των κύκλων των πολεμικών τεχνών. Η εκλεκτή φιλοσοφία του αντανακλά συνήθως τις πεποιθήσεις της πάλης. Πίστευε ότι κάθε γνώση οδηγούσε τελικά στην αυτογνωσία, και έλεγε ότι η μέθοδος των πολεμικών τεχνών ήταν τελικά η έκφραση του ανθρώπινου σώματος. Από την άλλη πλευρά, η φιλοσοφία Λι ήταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος της, αντίθετη με τη κοσμοθεωρία που υποστηρίζεται από τον Κομφουκιανισμό. Ο Τζον Λιτλ (John Little) υποστηρίζει ότι ο Λι ήταν άθεος. Όταν ρωτήθηκε σε τηλεφωνική συνέντευξη το 1972 για το ποια θρησκεία ακολουθούσε εκείνος απάντησε: «σε απολύτως καμία». Όταν ξαναρωτήθηκε το 1972 για το αν πιστεύει στον θεό, εκείνος απάντησε: «Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν πιστεύω καθόλου».
Εκτός από τις πολεμικές τέχνες και τη φιλοσοφία του, που επικεντρώνονται στην φυσική πτυχή και αυτοσυνείδηση για αλήθειες και αρχές, ο Λι έγραφε επίσης ποίηση που αντανακλούσε τα συναισθήματά του για την ζωή. Για την ακρίβεια ο Λι εξέφρασε την αυτό-έκφραση μέσω της ποίησής του. Η κόρη του, Σάνον Λι, έχει πει: «Όντως έγραφε ποίηση. Ήταν πραγματικά ένας αληθινός καλλιτέχνης». Τα ποιητικά του έργα έχουν γραφτεί στο χαρτί, πριν εκδοθεί και δημοσιοποιηθεί. Ο Τζον Λιτλ ήταν ο κύριος εκδότης των έργων του Μπρους Λι. Η Λίντα Λι Κάντγουελ (η γυναίκα του) εξέδωσε τις σημειώσεις του, τα ποιήματά του και τις καθημερινές εμπειρίες της με τους οπαδούς του. Κάποια στιγμή μάλιστα είχε αναφέρει: «Η ποίηση του Λι, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα, αντανακλά τις βαθύτερες και λιγότερο εκτεθειμένες εσοχές της ανθρώπινης ψυχής».
Τα περισσότερα από τα ποιήματά του κατηγοριοποιούνται στην αντί-ποίηση και στο παράδοξο. Η «στάση» των ποιητικών του έργων δείχνουν ότι μπορεί να συγκριθεί με άλλους ποιητές όπως ο Ρόμπερτ Φροστ (Robert Frost), ο οποίος είναι ένας από τους πολλούς γνωστούς ποιητές που εκφράζει τον εαυτό του μέσω του σκοτεινού ποιητικού έργου. Το παράδοξο αναφέρεται λόγο του συμβόλου «Γιν και Γιανγκ» (Yin and Yang), το οποίο είναι σύμβολο πολεμικών τεχνών, με το οποίο ολοκληρώνει και το ποιητικό του έργο. Οι πολεμικές τέχνες και η φιλοσοφία συνεισφέρουν σε ένα μεγάλο μέρος στης ποίησή του. Η πιο γνωστή «ατάκα» του, καθώς και το πιο γνωστό ρητό του, είναι το: «Να είσαι άμορφος… χωρίς σχήμα, σαν το νερό».
Το άδοξο τέλος
Στις 10 Μαΐου του 1973, ο Λι καταρρέει κατά τα γυρίσματα της ταινίας «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ», της Γκόλντεν Χάρβεστ στο Χονγκ Κονγκ. Υποφέροντας απο πονοκεφάλους και σπασμούς, οδηγείται αμέσως στο Βαπτιστικό Νοσοκομείο του Χονγκ Κονγκ, όπου εκεί οι γιατροί διαγιγνώσκουν εγκεφαλικό οίδημα. Έτσι, οι γιατροί του χορηγούν μαννιτόλη ώστε να αποφευχθεί το πρήξιμο. Τελικά ο πονοκέφαλος και το εγκεφαλικό οίδημα, από την πρώτη του κατάρρευση, τον οδηγεί σε μια επανάληψη της πρώτης με αποτέλεσμα τον θάνατό του.
Την χρονιά του θανάτου του, πολλές φήμες για τον τρόπο που πέθανε ακούονται. Ο λόγος για αυτές τις φήμες, ο πρόωρος θάνατός του καθώς και ο τρόπος παρουσίασης του γεγονότος, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μιλούν για άγριες καταστάσεις. Οι πιο περίεργες λένε πως αυτός ο θάνατος οφείλεται στις Τριάδες (Triad) (Κινέζικο οργανωμένο έγκλημα) και η θεωρία για την οικογενειακή τους κατάρα. Τέλος υπάρχει μια θεωρία ότι ο Λι χρησιμοποιούσε ηλεκτρική ενδυνάμωση των μυών, με αποτέλεσμα να τον έφτασε στο επίπεδο του θανάτου.
Ο Ντόναλντ Τιάρ, ένας φίλος του ιατροδικαστικός επιστήμονας που έστειλε η Σκότλαντ Γιάρντ, που είχε δει πάνω από 1.000 αυτοψίες και ανέλαβε την υπόθεση του βγάζει το συμπέρασμα ότι ο θάνατός του ήταν ένα δυστυχές ατύχημα που προκλήθηκε από οξύ εγκεφαλικό οίδημα, και οφειλόταν στις ενώσεις του φαρμάκου Equagesic. Ο δόκτωρ Ντόνατ Λάνγκφορντ, ένας Βαπτιστής ιεραπόστολος και γιατρός του Λι στο Χονγκ Κονγκ, δηλώνει:« Κανείς δεν πεθαίνει από μια ταμπλέτα Equagesic. Κανένα αναλγητικό δεν σκότωσε τον Μπρους». Ο καλός του φίλος, λάτρης των πολεμικών τεχνών και συμπρωταγωνιστής του, Τσάκ Νόρις, θα δηλώσει για τον θάνατό του: Δεν πέθανε από εγκεφαλικό οίδημα αλλά από μυοχαλαρωτικά χάπια που έπαιρνε κατά διαστήματα, καθώς είχε πρόβλημα με τη μέση του. Τα χάπια αυτά σε συνδυασμό με τα παυσίπονα προκάλεσαν τον θάνατό του.
«Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει να μελετάς τον εαυτό σου, όταν αντιμετωπίζει έναν άλλο άνθρωπο».
Μπρούς Λι
