Και εκεί που όλοι μετρούσαν αντίστροφα, εμείς μετρούσαμε οξυγόνο…
Από παιδάκι που με θυμάμαι, η Πρωτοχρονιά πάντα με έκανε φουλ χαρούμενο και την περίμενα πώς και πώς. Βλέπεις, ήταν όλο αυτό το mood των Χριστουγέννων που υπήρχε από πίσω, τα δώρα που θα μου έφερνε ο… Άγιος Βασίλης και γενικότερα το όλο κλίμα. Όταν μεγάλωσα δε, η φάση γινόταν όλο και πιο ωραία, καθώς αυτή η μέρα μου έδινε τη δυνατότητα να μπορώ να πω πανεύκολα την ατάκα “Μετά το ρεβεγιόν θα πάω σε ένα πάρτι”, χωρίς να υπάρξει ιδιαίτερη γκρίνια στο σπίτι.
Όλα αυτά βέβαια άλλαξαν και νομίζω ξέρεις και πότε. Ω ναι, καλά κατάλαβες. Κορονοϊός…
Να βλέπεις πέρσι ήμασταν όλοι σε φάση “Ok, κάνουμε ρεβεγιόν σπίτι μας, αλλά το ζούμε με τους δικούς μας”. Φέτος όμως φίλε μου, η φάση παραέγινε…
Όχι, δεν έχουμε Lockdown φέτος, όπως πέρσι, το ξέρω. Ούτε τα μαγαζιά είναι φουλ κλειστά, όπως την πρώτη μέρα του 2021. Ξέρεις τι έχουμε φέτος όμως; Κρούσματα παντού!
Ναι ok, και πέρσι χαμός γινόταν, αλλά 20 και 30 χιλιάδες δεν είχαμε πιάσει. Και επειδή ήμουν ένα απ’ αυτά τα 20 με 30 χιλιάδες άτομα, έχω να σου πω μόνο ένα πράγμα “ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ”!
5,4,3,2,1… ωραίος τοίχος!
Πρώτο και κύριο, άλλαξα χρόνο ολομόναχος στο δωμάτιο-κελί μου και απ’ το σαλόνι άκουγα καλές χρονιές. Και σε ρωτάω να μου πεις “Υπάρχει κάτι χειρότερο;”. Πριν απαντήσεις, θα σου πω εγώ, ναι υπάρχει! Ξέρεις τι; Να ακούς πυροτεχνήματα απ’ όλη τη γειτονιά, κόσμο να έχει βγει στα μπαλκόνια και εσύ απλά να αράζεις βλέποντας για 26η σερί φορά το “Ευτυχισμένοι μαζί”. Ωραία μας μπήκε…
Μετά τις 2, νάνι!
Άλλο και τούτο… Εγώ θυμάμαι παλιότερα τις πρωτοχρονιές να γίνεται ο χαμούλης στα Social, ακόμα και όταν δεν έβγαινα. Να, για παράδειγμα είχα 5-6 άτομα να μιλάω και να λέμε καμιά χαζομάρα να περάσει η ώρα. Φέτος ούτε αυτό. Και όχι, οι φίλοι μου δεν βγήκαν να παρτάρουν, καθώς είχαν κολλήσει και αυτοί, ξέρεις όμως τι έκαναν; Κοιμήθηκαν. Ω ναι, μετά τις 2 λοιπόν όλος ο κόσμος, ξενερωμένος, έτρεξε για νανάκια και ο μικρός Σπυράκος απλά είδε και τον δεύτερο κύκλο του “Ευτυχισμένοι μαζί”!
Εγώ πού θα μιλήσω φέτος;
Καλά, τώρα που το σκέφτομαι, το 2022 μπήκε και μας πήρε αμπάριζα όλες τις παραδόσεις. Να βλέπεις, εγώ κάθε πρώτη Γενάρη, έβγαινα έξω με την παρέα, πίναμε και έτρωγα και τις φρίκες μου. Έπιανα κόσμο, του έλεγα πόσο τον αγαπάω, έλεγα σε άλλα άτομα “Είσαι ένα απ’ τα πιο γαμάτα παιδιά που γνώρισα τη χρονιά που πέρασε” και όλα τα σχετικά. Για να στο κάνω και πιο λιανά, έτρωγα φρίκες! Φέτος ούτε αυτό! Ναι ok, πήρα ένα κρασί και του έδωσα να καταλάβει, αλλά τι να κάνω; Να αρχίσω να στέλνω κατεβατά; Δεν λέει! Έτσι κράτησα τις φρίκες μου για του χρόνου και… συνεχίζουμε!
Θα ξαναγίνουμε όπως παλιά;
Αυτό που τρομάζει περισσότερο φίλε μου είναι άλλο. Είναι ότι για ακόμα μια χρονιά, δεύτερη σερί, δεν χαρήκαμε Πρωτοχρονιά. Δεν ανοίξαμε με κέφι τον θερμοσίφωνα στις 7 το απόγευμα, δεν τσακωθήκαμε με τους δικούς μας για το ποιος θα μπει πρώτος στο μπάνιο και κυρίως δεν όλα τα άτομα που θέλαμε να δούμε μια μέρα σαν και αυτή! Και αυτό είναι τρομακτικό. Είναι έτσι γιατί κάποια άτομα περίμεναν πώς και πώς αυτή την ημέρα, άλλα είχαν προγραμματίσει να δουν την οικογένεια τους και δεν την είδαν, ενώ αρκετά που ήταν μακριά απ’ αυτήν, ήθελαν να δούνε τους φίλους τους και όχι να την περάσουν μόνα τους!
Όπως είναι λογικό, θα αναρωτιέσαι “Θα ξαναγίνουμε όπως παλιά;”. Σίγουρα! Αρκεί να προσέξουμε το 2022. Να εμβολιαστούμε ξανά, να είμαστε ασφαλείς και κυρίως να ελπίζουμε. Να ελπίζουμε ότι θα υποδεχθούμε το 2023 με τρόπο αλά 2019! Και αυτό θα γίνει. Όχι τίποτα άλλο, χρωστάμε κάτι πρωτοχρονιάτικες φρίκες στο κοινό, θα ήταν κρίμα να πάνε χαμένες…
Καλή χρονιά!
