Η ρωσικής καταγωγής ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα γεννήθηκε το 1892 στη Μόσχα και η πρώτη της ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1910. Το 1922 φεύγει από τη χώρα της καθώς είναι αντίθετη προς την Οκτωβριανή Επανάσταση για να επιστρέψει το 1939. Η επιστροφή της σήμανε και το τέλος της· ο σύζυγός της εκτελέστηκε, η κόρη της φυλακίστηκε και εκείνη αυτοκτόνησε.
Ο Χρήστος Χρυσόπουλος σημειώνει πως η ποιήτρια «γεφύρωσε με μοναδικό τρόπο τον μοντερνισμό με τη λυρική συγκίνηση». Αναπλάθει τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Φαίδρα για τον γιο του άντρα της με προοπτική να διαβαστεί και όχι να παρασταθεί. Ο μεταφραστής κατανόησε το όραμα της Τσβετάγιεβα και η μετάφρασή του με την υποστήριξη της Έλενα Ριζίκοβα δημιούργησε ένα νέο κείμενο που ο ποιητικός λόγος ρέει στην ελληνική γλώσσα αγκαλιάζοντας τον θεατή.
Ο Δημήτρης Καραντζάς γνωρίζει πως να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς του και καταφέρνει να δημιουργήσει ένα σύμπαν όπου άνθρωπος και φύση συνομιλούν. Θέλει να αφυπνίσει τον θεατή να τον κάνει να αισθανθεί τον έρωτα, την ανάγκη του ερωτικού πάθους για απόλυτη ένωση, να αναζητήσει την ελευθερία που του προσφέρει απλόχερα η φύση. Η αυλαία σηκώνεται και αντί να σταθούν οι πρωταγωνιστές μπροστά μας, ανοίγει ένα παράθυρο και μέσα από αυτό παρακολουθούμε τους διαλόγους της Τροφού και της Φαίδρας, του Ιππόλυτου με τον φίλο του, τον αλληλοσπαραγμό και τον θάνατό τους, τη συγχώρεση του Θησέα. Η φύση, το γυναικείο στήθος και κατά επέκταση η μητρότητα γίνονται κεντρικό θέμα στο έργο και ο θεατής απολαμβάνει υπέροχες αισθητικά εικόνες.
Η σκηνογράφος Μαρία Πανουργιά δημιουργεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η φύση. Τοποθετεί έναν βωμό στο κέντρο της σκηνής και με τελετουργικές κινήσεις οι ηθοποιοί συνθέτουν ένα τερατόμορφο «δέντρο» χρησιμοποιώντας την τεχνική της Ικεμπάνα θέλοντας να αποδώσουν φόρο τιμής στη ζωή αν και ο θάνατος είναι πάντα παρών. Ο Λευτέρης Παυλόπουλος που επιμελείται τον φωτισμό έχει συλλάβει τη σκηνοθετική ιδέα του Καραντζά και η συγκεκριμένη παράσταση ανήκει στις περιπτώσεις όπου σκηνογραφία και φωτισμός αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της και δεν έχουν απλά διεκπεραιωτικό χαρακτήρα.
Ο Τάσος Καραχάλιος, που επιμελείται την κίνηση των ηθοποιών, πετυχαίνει σε κάποιες στιγμές να δώσει την εντύπωση πως βλέπουμε αερικά και όχι ανθρώπους με σάρκα και οστά.
Η Αλεξία Καλτσίκη είναι μία θεσπέσια Τροφός και η εμπειρία της στο θεατρικό σανίδι της δίνει ένα μικρό προβάδισμα από τη συμπρωταγωνίστριά της Στεφανία Γουλιώτη στον ρόλο της Φαίδρας. Η Γουλιώτη ερμηνεύει ιδανικά και με εσωτερικότητα. Αυτό που είναι ολοφάνερο είναι ότι υπάρχει σκηνική επικοινωνία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών. Σκηνική επικοινωνία υπάρχει και μεταξύ των Νίκου Μάνεση και Γιώργου Ζυγούρη που παρά την απειρία τους καταφέρνουν να ερμηνεύσουν με σοβαρότητα και πάθος τους ρόλους. Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης στον ρόλο του Θησέα, ήρεμος, υποκριτικά αψεγάδιαστος, απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη του θεατή και μας επιτρέπει να εικάσουμε πως υπάρχει ελπίδα αν αγκαλιάσουμε τη φύση και τον εαυτό μας.
Παρακολουθήσαμε στο θέατρο Προσκήνιο μια καλοδουλεμένη παράσταση που φαίνεται πως έχει δουλευτεί σε βάθος. Ο Καραντζάς ξεκλείδωσε τα βαθιά νοήματα του έργου της Τσβετάγιεβα και τα μετέφερε επί σκηνής με μεγάλη επιτυχία. Καλή σας θέαση!!
Συντελεστές:
Μετάφραση: Χρήστος Χρυσόπουλος
Σύμβουλος μετάφρασης: Έλενα Ριζίκοβα
Διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Βοηθοί σκηνοθέτη: Γκέλυ Καλαμπάκα, Παναγιώτης Γκιζώτης
Σκηνικό: Μαρία Πανουργιά
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Εικαστικές συνθέσεις – Artwork – Αφίσα: Γκέλυ Καλαμπάκα
Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος, Γκέλυ Καλμπάκα
Teaser – Trailer: Γρηγόρης Πανόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Ιάσων Οικονόμου
Παραγωγή: Το Θέατρο
Παίζουν:
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Ζυγούρης, Αλεξία Καλτσίκη, Νίκος Μάνεσης
Ημέρες παράστασεων:
Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
Τιμές:
20€ και 15€ φοιτητές, άνεργοι, ΑμεΑ
* Κατάλληλo άνω των 15 ετών
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr
Το Θέατρο Προσκήνιο εγκαινιάζει το νέο του website στη διεύθυνση theatroproskinio.gr
Κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, πληροφορίες εισιτηρίων, παρουσίαση της νέας ομάδας του Προσκηνίου, και όλα τα τελευταία νέα και δημοσιεύσεις για τις παραστάσεις και τις παράλληλες δράσεις του θεάτρου.
Σχεδιασμός: Ιάσων Οικονόμου
Το Θέατρο Προσκήνιο λειτουργεί ως Αμιγής Χώρος (Covid-Free)
Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο:
(α) πιστοποιητικού εμβολιασμού ή
(β) πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως ενενήντα (90) ημέρες μετά από αυτό.
Απαιτείται (σε έγχαρτη ή ηλεκτρονική μορφή) αστυνομική ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας, προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.
Οι ανήλικοι από τεσσάρων (4) έως δεκαεπτά (17) ετών, εναλλακτικά δύνανται να προσκομίζουν, δήλωση αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self test) τελευταίου εικοσιτετραώρου, στην οποία προβαίνει είτε οποιοσδήποτε γονέας, ακόμα και μη έχων την επιμέλεια, είτε κηδεμόνας. Δεν απαιτείται φυσική παρουσία του γονέα ή κηδεμόνα.
Η ρωσικής καταγωγής ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα γεννήθηκε το 1892 στη Μόσχα και η πρώτη της ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1910. Το 1922 φεύγει από τη χώρα της καθώς είναι αντίθετη προς την Οκτωβριανή Επανάσταση για να επιστρέψει το 1939. Η επιστροφή της σήμανε και το τέλος της· ο σύζυγός της εκτελέστηκε, η κόρη της φυλακίστηκε και εκείνη αυτοκτόνησε.
Ο Χρήστος Χρυσόπουλος σημειώνει πως η ποιήτρια «γεφύρωσε με μοναδικό τρόπο τον μοντερνισμό με τη λυρική συγκίνηση». Αναπλάθει τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Φαίδρα για τον γιο του άντρα της με προοπτική να διαβαστεί και όχι να παρασταθεί. Ο μεταφραστής κατανόησε το όραμα της Τσβετάγιεβα και η μετάφρασή του με την υποστήριξη της Έλενα Ριζίκοβα δημιούργησε ένα νέο κείμενο που ο ποιητικός λόγος ρέει στην ελληνική γλώσσα αγκαλιάζοντας τον θεατή.
Ο Δημήτρης Καραντζάς γνωρίζει πως να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς του και καταφέρνει να δημιουργήσει ένα σύμπαν όπου άνθρωπος και φύση συνομιλούν. Θέλει να αφυπνίσει τον θεατή να τον κάνει να αισθανθεί τον έρωτα, την ανάγκη του ερωτικού πάθους για απόλυτη ένωση, να αναζητήσει την ελευθερία που του προσφέρει απλόχερα η φύση. Η αυλαία σηκώνεται και αντί να σταθούν οι πρωταγωνιστές μπροστά μας, ανοίγει ένα παράθυρο και μέσα από αυτό παρακολουθούμε τους διαλόγους της Τροφού και της Φαίδρας, του Ιππόλυτου με τον φίλο του, τον αλληλοσπαραγμό και τον θάνατό τους, τη συγχώρεση του Θησέα. Η φύση, το γυναικείο στήθος και κατά επέκταση η μητρότητα γίνονται κεντρικό θέμα στο έργο και ο θεατής απολαμβάνει υπέροχες αισθητικά εικόνες.
Η σκηνογράφος Μαρία Πανουργιά δημιουργεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η φύση. Τοποθετεί έναν βωμό στο κέντρο της σκηνής και με τελετουργικές κινήσεις οι ηθοποιοί συνθέτουν ένα τερατόμορφο «δέντρο» χρησιμοποιώντας την τεχνική της Ικεμπάνα θέλοντας να αποδώσουν φόρο τιμής στη ζωή αν και ο θάνατος είναι πάντα παρών. Ο Λευτέρης Παυλόπουλος που επιμελείται τον φωτισμό έχει συλλάβει τη σκηνοθετική ιδέα του Καραντζά και η συγκεκριμένη παράσταση ανήκει στις περιπτώσεις όπου σκηνογραφία και φωτισμός αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της και δεν έχουν απλά διεκπεραιωτικό χαρακτήρα.
Ο Τάσος Καραχάλιος, που επιμελείται την κίνηση των ηθοποιών, πετυχαίνει σε κάποιες στιγμές να δώσει την εντύπωση πως βλέπουμε αερικά και όχι ανθρώπους με σάρκα και οστά.
Η Αλεξία Καλτσίκη είναι μία θεσπέσια Τροφός και η εμπειρία της στο θεατρικό σανίδι της δίνει ένα μικρό προβάδισμα από τη συμπρωταγωνίστριά της Στεφανία Γουλιώτη στον ρόλο της Φαίδρας. Η Γουλιώτη ερμηνεύει ιδανικά και με εσωτερικότητα. Αυτό που είναι ολοφάνερο είναι ότι υπάρχει σκηνική επικοινωνία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών. Σκηνική επικοινωνία υπάρχει και μεταξύ των Νίκου Μάνεση και Γιώργου Ζυγούρη που παρά την απειρία τους καταφέρνουν να ερμηνεύσουν με σοβαρότητα και πάθος τους ρόλους. Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης στον ρόλο του Θησέα, ήρεμος, υποκριτικά αψεγάδιαστος, απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη του θεατή και μας επιτρέπει να εικάσουμε πως υπάρχει ελπίδα αν αγκαλιάσουμε τη φύση και τον εαυτό μας.
Παρακολουθήσαμε στο θέατρο Προσκήνιο μια καλοδουλεμένη παράσταση που φαίνεται πως έχει δουλευτεί σε βάθος. Ο Καραντζάς ξεκλείδωσε τα βαθιά νοήματα του έργου της Τσβετάγιεβα και τα μετέφερε επί σκηνής με μεγάλη επιτυχία. Καλή σας θέαση!!
Συντελεστές:
Μετάφραση: Χρήστος Χρυσόπουλος
Σύμβουλος μετάφρασης: Έλενα Ριζίκοβα
Διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Βοηθοί σκηνοθέτη: Γκέλυ Καλαμπάκα, Παναγιώτης Γκιζώτης
Σκηνικό: Μαρία Πανουργιά
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Εικαστικές συνθέσεις – Artwork – Αφίσα: Γκέλυ Καλαμπάκα
Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος, Γκέλυ Καλμπάκα
Teaser – Trailer: Γρηγόρης Πανόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Ιάσων Οικονόμου
Παραγωγή: Το Θέατρο
Παίζουν:
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Ζυγούρης, Αλεξία Καλτσίκη, Νίκος Μάνεσης
Ημέρες παράστασεων:
Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
Τιμές:
20€ και 15€ φοιτητές, άνεργοι, ΑμεΑ
* Κατάλληλo άνω των 15 ετών
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr
Το Θέατρο Προσκήνιο εγκαινιάζει το νέο του website στη διεύθυνση theatroproskinio.gr
Κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, πληροφορίες εισιτηρίων, παρουσίαση της νέας ομάδας του Προσκηνίου, και όλα τα τελευταία νέα και δημοσιεύσεις για τις παραστάσεις και τις παράλληλες δράσεις του θεάτρου.
Σχεδιασμός: Ιάσων Οικονόμου
Το Θέατρο Προσκήνιο λειτουργεί ως Αμιγής Χώρος (Covid-Free)
Οι θεατές εισέρχονται κατόπιν υποχρεωτικής επίδειξης κατά την είσοδο:
(α) πιστοποιητικού εμβολιασμού ή
(β) πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως ενενήντα (90) ημέρες μετά από αυτό.
Απαιτείται (σε έγχαρτη ή ηλεκτρονική μορφή) αστυνομική ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας, προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.
Οι ανήλικοι από τεσσάρων (4) έως δεκαεπτά (17) ετών, εναλλακτικά δύνανται να προσκομίζουν, δήλωση αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self test) τελευταίου εικοσιτετραώρου, στην οποία προβαίνει είτε οποιοσδήποτε γονέας, ακόμα και μη έχων την επιμέλεια, είτε κηδεμόνας. Δεν απαιτείται φυσική παρουσία του γονέα ή κηδεμόνα.
