Η συμμετοχή της Ουκρανίας για τη φετινή Eurovision που θα λάβει χώρα στο Τορίνο της Ιταλίας.
Σε περιόδους κρίσης είναι φυσικό και επόμενο να απομονώνεσαι από τη καθημερινή ζωή, να αναθεωρήσεις, να κάνεις focus στη βασική επιβίωση ή ακόμη και να βάλεις το κεφάλι σου στην άμμο. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά και απολύτως κατανοητά να τα κάνεις. Όμως, υπάρχουν κι εκείνοι, που καταφέρνουν να εμπνευστούν ακόμη και στις πιο σκοτεινές περιόδους, εκείνοι που καταφέρνουν να συνεχίσουν, καθοδηγούμενοι από το ένστικτο να βοηθήσουν σε μια αλλαγή και να φέρουν στο προσκήνιο κάτι ελπιδοφόρο μετά από τόσο πόνο και καταστροφή. Στη περίπτωση της Ουκρανικής μπάντας KALUSH, είναι όλα τα παραπάνω: μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, η αποστολή τους ως καλλιτέχνες που θα εκπροσωπούσαν τη χώρα τους στο διαγωνισμό της Eurovision, έγιναν τα πρόσωπα και η φωνή ενός έθνους που περνάει ανυπόφορες στιγμές. Εν μέσω πολέμου, που ο υπόλοιπος πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα, οι KALUSH αποφάσισαν πως είναι τώρα πιο σημαντικό από ποτέ, να σταθούν με το κεφάλι ψηλά, να ονειρευτούν και να παλέψουν για τα πιστεύω τους.
KALUSH, είναι το όνομα μιας μικρής πόλης όπου κατάγεται ο front man του συγκροτήματος, Oleh Psiuk, γνωστός και ως The Psiuchyi Son. Δημιουργήθηκαν το 2019, όταν οι Igor Didenchuk και MC CarpetMan (Kylym Men) ανταποκρίθηκαν σε μια δημοσίευση του Oleh στο Facebook όπου έψαχνε μέλη για να φτιάξει ένα συγκρότημα. Κι έτσι η μπάντα πήρε ζωή, δημιουργώντας μια μοναδική μίξη rap με folk στοιχεία χωρίς να χάνει την Ουκρανική αυθεντικότητα – ή όπως τους αρέσει να το λένε: folk and groove. Με μεγαλύτερη πλέον οικογένεια, οι KALUSH μετατράπηκαν σε KALUSH Orchestra, με τη δύναμη δυο ακόμη μουσικών: των Tymofii Muzychuk και Vitaliy Duzhyk. Το 1ο τους single “Shtomber Womber” κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2021.
Με το τραγούδι “Stefania”, οι KALUSH Orchestra βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο ώστε να κερδίσουν τις καρδιές του κοινού στο φετινό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Τορίνο, με τη μουσική και φυσικά το ηχηρό τους μήνυμα. Το track, αποτελείται από rap κουπλέ σε συνδυασμό folk ρεφραίν και hip hop beats, ενώ είναι αφιερωμένο στις μητέρες των μελών του συγκροτήματος. Όπως όλες οι δουλειές των KALUSH και KALUSH Orchestra, είναι βασισμένο σε αληθινές τους εμπειρίες.
“Είναι ένα τραγούδι για τη μητέρα μου,” λέει ο front man Oleh Psiuk και εξηγεί: “Ποτέ δεν αφιέρωσα τραγούδι σε εκείνη και δεν μπορώ να πω πως είχαμε πολύ στενές σχέσης στο παρελθόν, όμως είμαι σίγουρος ότι της αξίζει το τραγούδι αυτό. Είναι ότι καλύτερο έχω κάνει για εκείνη”. Ως έκπληξη, οι διοργανωτές του Ουκρανικού εθνικού τελικού, είχαν καλέσει τη μητέρα του στο τελικό, όπου άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι αυτό.
Σχετικά με την απόφαση των KALUSH Orchestra να λάβουν μέρος στη Eurovision, είπαν: “Ήταν μια συλλογική απόφαση. Η επιθυμία γεννήθηκε από τότε που γράψαμε το 1ο μας τραγούδι ως KALUSH Orchestra. Σκεφτήκαμε πως αυτή η μουσική πρέπει να ακουστεί στην Ευρώπη. Όπως κάθε μουσικός διαγωνισμός, όλοι οι συμμετέχοντες λαμβάνουν μέρος για τις εμπειρίες και να για να κερδίσουν. Γιατί θέλουμε αυτή τη νίκη? Λοιπόν… σε όλη την ιστορία της Eurovision, ποτέ δεν ακούσαμε να έχει κερδίσει ένα rap τραγούδι. Επίσης, η Eurovision είναι πειραματισμός – και συνήθως τα καινούργια πράγματα είναι επιτυχημένα. Θέλουμε να δείξουμε πόσο cool είναι ο συνδυασμός του rap με τον Ουκρανικό folk ήχο”! Πέρα από τις επιρροές στους ήχους της χώρας τους, οι KALUSH Orchestra αναδεικνύουν τις ρίζες τους και από αυτά που φοράνε, φορώντας παραδοσιακά ‘Hutsul keptar’ γιλέκα, ροζ καπέλο που θυμίζει τυπικό Ουκρανικό στιλ ή ακόμα ντυμένοι ως Hutsul molfars (molfar = μάγοι, σαμάνοι και θεραπευτές που υπάρχουν στη δυτική Ουκρανία). Τα ρούχα κάθε μέλους της μπάντας έχει μαύρες και κόκκινες λεπτομέρειες. Με δικά τους λόγια: “Κόκκινο, στο ένα χέρι που συμβολίζει την αγάπη και μαύρο στο άλλο που συμβολίζει το πόνο. Το μαύρο χρώμα είναι σύμβολο του σκότους και γονιμότητας της γης”. Οι KALUSH Orchestra έγραψαν μια επιπλέον προσωπική επιστολή για την τωρινή κατάσταση στην Ουκρανία και πως τη βιώνουν: “Στις 24 Φεβρουαρίου υποτίθεται πως ήταν η χειρότερη μέρα στις ζωές μας, αλλά όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος τόσο χειρότερες γίνονται οι μέρες, καθώς γεμίζουν με πόνο, αίμα, θάνατο και καταστροφή. Κάθε καινούργια μέρα, είναι μέρα χαράς, όταν ακούμε τις φωνές των γονιών και των φίλων μας, αλλά και μέρα πόνου όταν κοιτάμε έξω από το παράθυρο ή διαβάζουμε ειδήσεις βομβαρδισμών, την είσοδο του εχθρού με tanks και να πυροβολούν κόσμο που περιμένει στην ουρά για ένα κομμάτι ψωμί. Είμαστε τα ημερολόγια γι’αυτές τις φρικτές στιγμές πολέμου και γενοκτονιών που συμβαίνουν στο Ουκρανικό έθνος, αλλά ποτέ δε φανταζόμασταν ότι όλα αυτά θα συνέβαιναν σε εμάς ξανά. Τη περασμένη χρονιά κάναμε συναυλίες σε όλες τις πόλεις της Ουκρανίας και θυμάμαι τα μάτια που με κοιτούσαν πάνω στη σκηνή και μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι πλέον μπορεί να έχουν κλείσει για πάντα. Είναι τρομακτικό όταν η κοπέλα σου σε βοηθά να προστατευτείς από τον βομβαρδισμό και μετά δε γνωρίζεις αν θα την ξανακούσεις. Είναι τρομακτικό να μη βλέπεις να χαμογελούν μέλη του συγκροτήματος γιατί όλοι είναι διαφορετικής γενιάς και όλα τελικά μπορούν να συμβούν. Είναι τρομακτικό να ανοίγεις κάποιο μήνυμα και να διαβάζεις ότι φίλος σου πέθανε υπερασπίζοντας το Kherson. Όλα αυτά είναι τρομακτικά, άλλο όταν τ’ ακούς στις ειδήσεις και άλλο όταν βρίσκεσαι στο κέντρο των γεγονότων. Δεν νιώθεις φόβο, γιατί γεμίζεις με την αγάπη των γύρων σου που μοιράζεστε την ίδια γλώσσα, τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες περιοχές και την ίδια γη. Έτσι, οι Ουκρανοί δε φοβούνται, έχουν μεγάλη αγάπη για το έθνος και τη χώρα. Αρχικά, η Eurovision ήταν για μας ένας διαγωνισμός τραγουδιού όπου μπορείς να δείξεις το ταλέντο σου στην Ευρώπη και να αναδείξουμε τη ταυτότητά μας ως Ευρωπαίοι καλλιτέχνες. Τώρα όμως, η Ευρώπη και ο διαγωνισμός είναι η μεγαλύτερη πλατφόρμα μας, όπου δεν μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για το πόλεμο, αλλά να σταθούμε ως παθόντες – ως άνθρωποι που βιώσαμε βομβιστικές επιθέσεις και άνθρωποι που θα επιστρέψουν στο τόπο τους μόλις τελειώσει ο διαγωνισμός. Για μας η Eurovision είναι ένα βήμα που μπορεί να φτάσει πολύ γρήγορα η μουσική μας στα αυτιά των Ευρωπαίων, καθώς οι τραγουδιστές που υπήρχαν σε μια απλή playlist να μην υπάρχουν πλέον, καθώς η Ρωσία πετάει βόμβες κάθε μέρα με στόχο του Ουκρανούς πολίτες. Επίσης, για μας είναι σαν να βρίσκεται κάθε Ουκρανός πολίτης μαζί μας στη σκηνή του Τορίνο. Άλλωστε, κάθε νίκη είναι εξίσου σημαντική για τη χώρα μας”!
Βρείτε το ΕΔΩ!
