«Μαντώ, La Bella Greca: Αντί στεφάνου για όσους ζήσαν τολμηροί» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Η πολύπλευρη προσωπικότητα της Μαντώς Μαυρογένους μέσα από «ένα ιδιότυπο ημερολόγιο που στέκεται δίπλα στην Ιστορία».

Στον απόηχο της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, το έργο «Μαντώ, La Bella Greca: Αντί στεφάνου για όσους ζήσαν τολμηροί» επιχειρεί να αναδείξει την πολύπλευρη προσωπικότητα της Μαντώς Μαυρογένους, σπουδαίας μορφής του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην οποία οφείλουμε τόσα πολλά, αλλά για την οποία γνωρίζουμε τόσο λίγα.

Η παράσταση ανεβαίνει στις 21, 22 και 23 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και βασίζεται σε πρωτότυπο κείμενο της Θεοδώρας Καπράλου, το οποίο αποτελεί «ένα ιδιότυπο ημερολόγιο που στέκεται δίπλα στην Ιστορία», όπως αναφέρει συγγραφέας, και «δεν φιλοδοξεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει «ιστορική καταγραφή».

Η διασκευή, η σκηνοθεσία και οι φωτισμοί είναι του Λευτέρη Γιοβανίδη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ, και τη μουσική ο Θοδωρής Λεμπέσης. Την κίνηση επιμελήθηκε η Ζωή Χατζηαντωνίου. Παίζουν: Μαρκέλλα Γιαννάτου, Ιωάννα Πιατά, Γιώργης Τσαμπουράκης.

Συγγραφικό σημείωμα

«Στην παράσταση θα δούμε τις προσωπικές μαρτυρίες διαφορετικών προσώπων που “γνώρισαν” τη Μαντώ Μαυρογένους και μας μιλούν για εκείνη σε ένα οικείο, προσωπικό τόνο ξετυλίγοντας όλο το νήμα της ζωής και της προσωπικότητάς της. […] Τα περισσότερα πρόσωπα που μιλούν είναι φανταστικά.

Η παιδική της φίλη Lucia Duranti, ο υπηρέτης της οικογένειας Αντώνης Στεργιανός, ο έμπιστος της Γεώργιος Μαυρομάτης και η στερνή της συντροφιά Ελένη Γιαννακούρα δεν υπήρξαν ποτέ.

Είναι χαρακτήρες που “γεννήθηκαν”, μέσα από πολύμηνη έρευνα αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες αυτού του έργου, από υλικά ιστορικά αλλά και αμιγώς φαντασιακά.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα αληθινά πρόσωπα, όπως η μητέρα και η αδελφή της, ο παπα-Μαύρος, ο Υάκινθος Μπλάκαρης, ο αξιωματικός Μπλακιέρ, ο Δημήτριος Υψηλάντης ακόμα και η ίδια η Μαντώ: ξεπερνούν την ακαμψία και το βάρος του Παρελθόντος και ενσαρκώνονται σε ένα προσιτό και ανθρώπινο Παρόν.

Η Μαγδαληνή Μαυρογένη αποτελεί ένα διαχρονικό παράδειγμα φωτισμένου ανθρώπου. Δεν είναι ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς μόνο για τους Έλληνες, μόνο για τις γυναίκες.

Είναι μια φυσιογνωμία της οποίας τα έργα της μπορούν και θα μπορούν να εμπνεύσουν τους πολίτες του κόσμου.

«Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους. Που ψάχνουν μέχρι τέλους. Που πιστεύουν μέχρι τέλους.

Τυχαίο ήταν.

Που γεννήθηκε Ελληνίδα.

Που πήρε μέρος στην επανάσταση.

Τυχαίο ήταν.

Όπου και να είχε γεννηθεί το ίδιο θα γινόταν. Μπορεί να ελευθέρωνε άλλη πατρίδα, να πίστευε άλλο Θεό αλλά την ίδια ρότα θα είχε.

Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους. Από αυτούς που… πώς να το πω;

Από αυτούς που ζουν τολμηρά.»

Αυτό μας εξομολογείται μεταξύ άλλων η αδερφή της Ειρήνη Μαυρογένη και συμπυκνώνει στα λόγια αυτά όλα όσα κάνουν τη Μαντώ μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση, στην οποία το πνεύμα, η ομορφιά, η γενναιοδωρία και η επαναστατικότητα, μοιραία, γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της Ιστορίας.»

* Cover photo: © Alex Kat

Συντελεστές:

Η πολύπλευρη προσωπικότητα της Μαντώς Μαυρογένους μέσα από «ένα ιδιότυπο ημερολόγιο που στέκεται δίπλα στην Ιστορία».

Στον απόηχο της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, το έργο «Μαντώ, La Bella Greca: Αντί στεφάνου για όσους ζήσαν τολμηροί» επιχειρεί να αναδείξει την πολύπλευρη προσωπικότητα της Μαντώς Μαυρογένους, σπουδαίας μορφής του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην οποία οφείλουμε τόσα πολλά, αλλά για την οποία γνωρίζουμε τόσο λίγα.

Η παράσταση ανεβαίνει στις 21, 22 και 23 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και βασίζεται σε πρωτότυπο κείμενο της Θεοδώρας Καπράλου, το οποίο αποτελεί «ένα ιδιότυπο ημερολόγιο που στέκεται δίπλα στην Ιστορία», όπως αναφέρει συγγραφέας, και «δεν φιλοδοξεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει «ιστορική καταγραφή».

Η διασκευή, η σκηνοθεσία και οι φωτισμοί είναι του Λευτέρη Γιοβανίδη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ, και τη μουσική ο Θοδωρής Λεμπέσης. Την κίνηση επιμελήθηκε η Ζωή Χατζηαντωνίου. Παίζουν: Μαρκέλλα Γιαννάτου, Ιωάννα Πιατά, Γιώργης Τσαμπουράκης.

Συγγραφικό σημείωμα

«Στην παράσταση θα δούμε τις προσωπικές μαρτυρίες διαφορετικών προσώπων που “γνώρισαν” τη Μαντώ Μαυρογένους και μας μιλούν για εκείνη σε ένα οικείο, προσωπικό τόνο ξετυλίγοντας όλο το νήμα της ζωής και της προσωπικότητάς της. […] Τα περισσότερα πρόσωπα που μιλούν είναι φανταστικά.

Η παιδική της φίλη Lucia Duranti, ο υπηρέτης της οικογένειας Αντώνης Στεργιανός, ο έμπιστος της Γεώργιος Μαυρομάτης και η στερνή της συντροφιά Ελένη Γιαννακούρα δεν υπήρξαν ποτέ.

Είναι χαρακτήρες που “γεννήθηκαν”, μέσα από πολύμηνη έρευνα αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες αυτού του έργου, από υλικά ιστορικά αλλά και αμιγώς φαντασιακά.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα αληθινά πρόσωπα, όπως η μητέρα και η αδελφή της, ο παπα-Μαύρος, ο Υάκινθος Μπλάκαρης, ο αξιωματικός Μπλακιέρ, ο Δημήτριος Υψηλάντης ακόμα και η ίδια η Μαντώ: ξεπερνούν την ακαμψία και το βάρος του Παρελθόντος και ενσαρκώνονται σε ένα προσιτό και ανθρώπινο Παρόν.

Η Μαγδαληνή Μαυρογένη αποτελεί ένα διαχρονικό παράδειγμα φωτισμένου ανθρώπου. Δεν είναι ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς μόνο για τους Έλληνες, μόνο για τις γυναίκες.

Είναι μια φυσιογνωμία της οποίας τα έργα της μπορούν και θα μπορούν να εμπνεύσουν τους πολίτες του κόσμου.

«Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους. Που ψάχνουν μέχρι τέλους. Που πιστεύουν μέχρι τέλους.

Τυχαίο ήταν.

Που γεννήθηκε Ελληνίδα.

Που πήρε μέρος στην επανάσταση.

Τυχαίο ήταν.

Όπου και να είχε γεννηθεί το ίδιο θα γινόταν. Μπορεί να ελευθέρωνε άλλη πατρίδα, να πίστευε άλλο Θεό αλλά την ίδια ρότα θα είχε.

Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους. Από αυτούς που… πώς να το πω;

Από αυτούς που ζουν τολμηρά.»

Αυτό μας εξομολογείται μεταξύ άλλων η αδερφή της Ειρήνη Μαυρογένη και συμπυκνώνει στα λόγια αυτά όλα όσα κάνουν τη Μαντώ μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση, στην οποία το πνεύμα, η ομορφιά, η γενναιοδωρία και η επαναστατικότητα, μοιραία, γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της Ιστορίας.»

* Cover photo: © Alex Kat

Συντελεστές: