Ο Θοδωρής Βουρνάς αν και πτυχιούχος του Τμήματος Τουρισμού ΤΕΙ Αθηνών πήρε και πτυχίο σκηνοθεσίας κινηματογράφου από το ΙΕΚ Ακμή. Η κινηματογραφική του καριέρα ξεκίνησε το 2010 με την ταινία μικρού μήκους. Ποιος δεν μετανιώνει και την ίδια χρονιά συμμετέχει στο Off-Off Athens που διοργανώνει το θέατρο Επί Κολωνώ με την παράσταση Human Voices. Φέτος σκηνοθετεί τρεις παραστάσεις Οργισμένα νιάτα (Αγγέλων Βήμα), Η ζωή μου στην τέχνη (Θέατρο 104) και Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο (Θέατρο 104) ενώ παράλληλα βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Dissolved. Συναντηθήκαμε σε ένα καφέ στον Κεραμεικό «κλέβοντας» λίγο χρόνο από τις πρόβες.
Ας ξεκινήσουμε τη συνομιλία μας με την παράσταση After Play του Brian Friel που πρόλαβε να παρουσιαστεί για λίγες παραστάσεις στο Αγγέλων Βήμα τον Μάρτιο του 2020. Γιατί επέλεξες αυτό το έργο τότε;
Το After Play ήταν ένα έργο που είχα δει στο Λονδίνο πριν αρκετά χρόνια και το είχα πραγματικά ερωτευτεί. Το πρότεινα στη Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου, το εντόπισε, το διάβασε, το μετέφρασε και επειδή της άρεσε αποφάσισε να το εντάξει στο ρεπερτόριο του θεάτρου. Ήταν ένα δώρο αυτό το έργο παρόλο που έγιναν μόνο τέσσερις παραστάσεις και θα ήθελα να μπορούσαμε να το ξαναφέρουμε κοντά στο κοινό. Το γεγονός ότι καταπιάστηκα με το έργο Friel και το έφερα εις πέρας ήταν ένα δώρο.
Ήταν ένα δώρο και για μας τους θεατές. Οι ερμηνείες των ηθοποιών Θεοδώρας Σιάρκου και Πασχάλη Τσαρούχα, ήταν εξαιρετικές.
Θεωρώ ότι το έργο τους ταίριαζε πάρα πολύ και το έργο από τη μία ευτύχησε να έχει τη Θεοδώρα και τον Πασχάλη από την άλλη ατύχησε γιατί έπεσε μπροστά στον covid. Εκείνη την Τρίτη λέγαμε να γίνει η επίσημη πρεμιέρα, την οποία ακυρώσαμε δυο μέρες πριν επειδή λέγαμε ότι δεν είναι σωστό λόγω των πρώτων συμπτωμάτων της πανδημίας.
Στο διάστημα της υποχρεωτικής καραντίνας παραμένεις ενεργητικός κάνοντας κινηματογράφο. Σε γνωρίζουμε από τις ταινίες σου μικρού μήκους και πειραματίζεται και με μεγάλου μήκους, η οποία πήγε πολύ καλά. Το Dissolved συμμετείχε στο International Festival Glasgow καιβραβεύτηκεως Best Film – First Feature Competition.
Έκανα το Dissolved ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο lockdown, έκανα μία μικτού μήκους Inluck και έκανα κι ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκουςΟ ρόλος του παιχνιδιού.
Να υποθέσουμε ότι η πανδημία σε άφησε παγερά αδιάφορο; Συνέχισες να δημιουργείς σε αντίθεση με άλλους που δυσκολεύτηκαν με την πανδημία.
Με άφησε μάχιμο. Δεν έκανα θέατρο, έκανα άλλα πράγματα. Πέρασα την κατάθλιψή μου, δηλαδή και τις δύο φορές ήταν ισοπεδωτικά τα lockdown. Βίωσα τον ένα μήνα μέσα σε βαθιά θλίψη, αλλά μετά σηκώθηκα και είπα «Πάμε». Δεν βγαίνει αυτό το σχέδιο, βάζουμε μπροστά νέο σχέδιο ζωής. Γενικά είμαι πάρα πολύ υπέρ να περνάνε τα χρόνια και να είμαι δημιουργικός. Δεν θέλω να χάνω επειδή θεωρώ κάθε χρόνος είναι ένας χρόνος από τα λίγα χρόνια που έχουμε σε αυτόν τον πλανήτη και ποτέ δεν θα είναι αρκετός για να υλοποιήσουμε αυτά που έχουμε ονειρευτεί. Οπότε είμαι υπέρ της εκπλήρωσης των στόχων και όχι της στασιμότητας.
Συμφωνώ αφού όλοι έχουμε ένα προκαθορισμένο ραντεβού στο οποίο θα είμαστε συνεπείς θέλουμε δεν θέλουμε.
Ναι, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.
Πιστεύεις ότι ο κόσμος φοβάται να πάει θέατρο;
Όχι, δεν πιστεύω ότι ο κόσμος φοβάται να πάει θέατρο. Ήταν λογικό να νοιώσει, όπως νοιώσαμε και εμείς, μία παγωμάρα καθώς τα κρούσματα αυξάνονταν κάθε μέρα, από 5.000 σε 20.000, 40.000, 60.000. Όλοι παγώσαμε.
Το έργο Η ζωή μου στην τέχνη γιατί επιλέχθηκε;
Είναι ένα έργο που το έχω ανεβάσει δύο φορές. Το 2013-2014 στο θέατρο Αργώ και νομίζω το 2018 στο 104. Είναι ένα έργο που αγαπώ πάρα πολύ, περνάω καλά όταν το σκηνοθετώ και ήθελα να επανέλθω σε ένα σημείο στην επανεκκίνηση του θεάτρου όπου αισθανόμουν όμορφα και ασφαλή. Και ήταν και η ευκαιρία μου να συνεργαστώ με ένα κορίτσι που εκτιμώ και αγαπώ τη Στεφανία Καπετανίδη και θέλω να δουλεύω μαζί της αλλά και η ευκαιρία μου να γνωρίσω δύο εξαιρετικά παιδιά τους Γιάννη Σίντου και Γιώργο Ημέρη που θα ήθελα πολύ να ξανασυναντήσω.
Είναι σημαντικό να έχεις συνεργάτες που ταιριάζετε, που καταλαβαίνετε ο ένας τον άλλον.
Ναι, πάρα πολύ. Δε φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι. Το πιο σημαντικό από όλα. Είναι πάνω από όλα, στην κορυφή, να έχεις καλούς συνεργάτες. Να έχεις ανθρώπους που θα σκεφτείς, θα θέλεις να τα έχεις στα έργα σου και να γυρίζεις ξανά και ξανά σε αυτούς. Και αντίστοιχα, να τους βλέπεις να πηγαίνουν μπροστά, να κάνουν τα δικά τους πράγματα και να χαίρεσαι, όπως όταν είναι στις δικές σου δουλειές.
Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο της Marta Buchaca.
14 Φεβρουαρίου ήταν μαζί μας στην παράσταση. Απάντησε στις ερωτήσεις των θεατών και την επόμενη μέρα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση στο πλαίσιο του 11ου Ιβηροαμερικανικού Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων παρουσιάστηκε υπό μορφή αναλογίου το νέο της έργο Ρίτα.
Νομίζω ότι το έργο της Buchaca έχει γίνει και τηλεταινία.
Ναι, έχει γίνει και τηλεταινία. Το είχα διαβάσει το 2014 μαζί με άλλα έργα που μου είχε στείλει η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Από τότε το θεωρώ ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο και αναζητούσα την κατάλληλη στιγμή να το ανεβάσω και φέτος νομίζω πως είναι. Πραγματικά όποιος θέλει να δει μία παράσταση που θα αφυπνίσει δύο σκέψεις παραπάνω είναι ευπρόσδεκτος.
Μίλησε μας λίγο για έργο.
Είναι ένα ρεαλιστικό έργο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Τρεις άνθρωποι δεν γνωρίζουν τους οικείους τους τόσο καλά και πρέπει να ανακαλύψουν πράγματα για αυτούς που μέχρι και πριν λίγες ώρες τους ήταν άγνωστα.
Στα Οργισμένα νιάτα είδα ένα έργο καλοδουλεμένο με ειλικρινείς ερμηνείες και απόρησα που δεν συνεχίζεται.
Όλα τα πράγματα έχουν τον χρόνο τους και τη διάρκειά τους. Η προσωπική μου θέση σαν σκηνοθέτης αυτής της παράστασης είναι ότι θα ήθελα να συνεχίσει και το ίδιο επιθυμεί και το θέατρο. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό έργο που οι συνθήκες κάπως καθυστέρησαν την άνθισή του. Και για αυτό το λόγο θα επιστρέψουμε την άνοιξη με νέα διανομή, επειδή το καλό πρέπει να μείνει και να έρθει ξανά προς το κοινό.
Ας επιστρέψουμε στο νέο έργο. Γιατί «τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο»;
Η συγγραφέας καταπιάνεται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, έχει την τάση να εμπνέεται από την επικαιρότητα και να λέει ιστορίες ανθρώπων στο σήμερα, στον παλμό του σήμερα και το συγκεκριμένο έργο αγγίζει πολύ επίκαιρα θέματα πέρα από τον τίτλο και την εικόνα που βγάζει. Είναι μία εικόνα που όσο πιο βαθιά μπαίνεις σε αυτήν θα αναγνωρίσεις αυτά που ακούς στις ειδήσεις.
Κάποτε μου έδωσαν τη συμβουλή να μην εμπιστεύομαι θεατρικό έργο που έχει μεγάλο τίτλο.
Αυτό είναι κάτι υποκειμενικό· μπορεί να σου πει κάποιος να μην κρίνεις κάτι από το περιτύλιγμά του.
Πιστεύεις ότι το κοινό έχει άποψη ή απλά ακολουθεί τον συρμό;
Θεωρώ ότι το κοινό έχει δική του άποψη για το θέατρο και πηγαίνει να δει αυτό που τον αφορά. Το κοινό καταλαβαίνει και επιλέγει τι θα παρακολουθήσει.
Νέα σχέδια υπάρχουν; Ή είναι νωρίς ακόμα;
Αυτή τη στιγμή έχω ένα ταξίδι μου μπροστά στη Βαρκελώνη για να δω την ταινία μου Dissolved να συμμετέχει σε ακόμα φεστιβάλ. Το επόμενο μου κεφάλαιο θα είναι η επιστροφή των Οργισμένων νιάτων με νέα διανομή και μετά το Πάσχα σας ετοιμάζω πολλές εκπλήξεις!!
Να πάνε όλα κατ’ ευχήν!!
Να είστε εδώ, να είμαστε υγιείς και όλα θα γίνουν καλύτερα.
Ας έρθει η άνοιξη για όλους μας, χωρίς μάσκες, επειδή όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση το μέσα μας δεν είναι καλά. Είναι μία δυνατή ανάσα που εσείς η νέα γενιά δημιουργείτε όμορφα πράγματα με μεράκι και μας βοηθάτε να βρούμε ξανά την ανεμελιά μας.
Μακάρι! Ελπίζουμε όλοι σε ωραιότερα πράγματα. Για μένα αυτά τα δύο lockdown ήταν πολύ τρομακτικά, επειδή η εξέλιξη που υπήρχε κόπηκε απότομα και ξανακόπηκε απότομα. Ήταν σαν να κλαδεύεις το ίδιο δέντρο πριν προλάβει να βγάλει καινούρια κλαδιά.
Το δέντρο όμως δυναμώνει και δίνει καρπούς.
Εύχομαι να είναι ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο και όχι μία άνω τελεία που θα ξαναμπεί. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Έχω πολύ διάθεση και δημιουργικότητα να κάνω πράγματα. Θέλω να ανθίσουμε και όχι να μαραζώσουμε ξανά.
Εύχομαι να ευοδωθούν όλα τα όνειρα και οι επιθυμίες σου!
Ευχαριστώ και μακάρι να πάνε καλά για όλους μας!!
INFO: Τελευταίες παραστάσεις για το «Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο» στο Θέατρο 104 (Πληροφορίες ΕΔΩ) – Τα «Οργισμένα Νιάτα» κάνουν πρεμιέρα στο Θέατρο «Αγγέλων Βήμα» (Πληροφορίες ΕΔΩ)
Ο Θοδωρής Βουρνάς αν και πτυχιούχος του Τμήματος Τουρισμού ΤΕΙ Αθηνών πήρε και πτυχίο σκηνοθεσίας κινηματογράφου από το ΙΕΚ Ακμή. Η κινηματογραφική του καριέρα ξεκίνησε το 2010 με την ταινία μικρού μήκους. Ποιος δεν μετανιώνει και την ίδια χρονιά συμμετέχει στο Off-Off Athens που διοργανώνει το θέατρο Επί Κολωνώ με την παράσταση Human Voices. Φέτος σκηνοθετεί τρεις παραστάσεις Οργισμένα νιάτα (Αγγέλων Βήμα), Η ζωή μου στην τέχνη (Θέατρο 104) και Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο (Θέατρο 104) ενώ παράλληλα βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Dissolved. Συναντηθήκαμε σε ένα καφέ στον Κεραμεικό «κλέβοντας» λίγο χρόνο από τις πρόβες.
Ας ξεκινήσουμε τη συνομιλία μας με την παράσταση After Play του Brian Friel που πρόλαβε να παρουσιαστεί για λίγες παραστάσεις στο Αγγέλων Βήμα τον Μάρτιο του 2020. Γιατί επέλεξες αυτό το έργο τότε;
Το After Play ήταν ένα έργο που είχα δει στο Λονδίνο πριν αρκετά χρόνια και το είχα πραγματικά ερωτευτεί. Το πρότεινα στη Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου, το εντόπισε, το διάβασε, το μετέφρασε και επειδή της άρεσε αποφάσισε να το εντάξει στο ρεπερτόριο του θεάτρου. Ήταν ένα δώρο αυτό το έργο παρόλο που έγιναν μόνο τέσσερις παραστάσεις και θα ήθελα να μπορούσαμε να το ξαναφέρουμε κοντά στο κοινό. Το γεγονός ότι καταπιάστηκα με το έργο Friel και το έφερα εις πέρας ήταν ένα δώρο.
Ήταν ένα δώρο και για μας τους θεατές. Οι ερμηνείες των ηθοποιών Θεοδώρας Σιάρκου και Πασχάλη Τσαρούχα, ήταν εξαιρετικές.
Θεωρώ ότι το έργο τους ταίριαζε πάρα πολύ και το έργο από τη μία ευτύχησε να έχει τη Θεοδώρα και τον Πασχάλη από την άλλη ατύχησε γιατί έπεσε μπροστά στον covid. Εκείνη την Τρίτη λέγαμε να γίνει η επίσημη πρεμιέρα, την οποία ακυρώσαμε δυο μέρες πριν επειδή λέγαμε ότι δεν είναι σωστό λόγω των πρώτων συμπτωμάτων της πανδημίας.
Στο διάστημα της υποχρεωτικής καραντίνας παραμένεις ενεργητικός κάνοντας κινηματογράφο. Σε γνωρίζουμε από τις ταινίες σου μικρού μήκους και πειραματίζεται και με μεγάλου μήκους, η οποία πήγε πολύ καλά. Το Dissolved συμμετείχε στο International Festival Glasgow καιβραβεύτηκεως Best Film – First Feature Competition.
Έκανα το Dissolved ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο lockdown, έκανα μία μικτού μήκους Inluck και έκανα κι ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκουςΟ ρόλος του παιχνιδιού.
Να υποθέσουμε ότι η πανδημία σε άφησε παγερά αδιάφορο; Συνέχισες να δημιουργείς σε αντίθεση με άλλους που δυσκολεύτηκαν με την πανδημία.
Με άφησε μάχιμο. Δεν έκανα θέατρο, έκανα άλλα πράγματα. Πέρασα την κατάθλιψή μου, δηλαδή και τις δύο φορές ήταν ισοπεδωτικά τα lockdown. Βίωσα τον ένα μήνα μέσα σε βαθιά θλίψη, αλλά μετά σηκώθηκα και είπα «Πάμε». Δεν βγαίνει αυτό το σχέδιο, βάζουμε μπροστά νέο σχέδιο ζωής. Γενικά είμαι πάρα πολύ υπέρ να περνάνε τα χρόνια και να είμαι δημιουργικός. Δεν θέλω να χάνω επειδή θεωρώ κάθε χρόνος είναι ένας χρόνος από τα λίγα χρόνια που έχουμε σε αυτόν τον πλανήτη και ποτέ δεν θα είναι αρκετός για να υλοποιήσουμε αυτά που έχουμε ονειρευτεί. Οπότε είμαι υπέρ της εκπλήρωσης των στόχων και όχι της στασιμότητας.
Συμφωνώ αφού όλοι έχουμε ένα προκαθορισμένο ραντεβού στο οποίο θα είμαστε συνεπείς θέλουμε δεν θέλουμε.
Ναι, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.
Πιστεύεις ότι ο κόσμος φοβάται να πάει θέατρο;
Όχι, δεν πιστεύω ότι ο κόσμος φοβάται να πάει θέατρο. Ήταν λογικό να νοιώσει, όπως νοιώσαμε και εμείς, μία παγωμάρα καθώς τα κρούσματα αυξάνονταν κάθε μέρα, από 5.000 σε 20.000, 40.000, 60.000. Όλοι παγώσαμε.
Το έργο Η ζωή μου στην τέχνη γιατί επιλέχθηκε;
Είναι ένα έργο που το έχω ανεβάσει δύο φορές. Το 2013-2014 στο θέατρο Αργώ και νομίζω το 2018 στο 104. Είναι ένα έργο που αγαπώ πάρα πολύ, περνάω καλά όταν το σκηνοθετώ και ήθελα να επανέλθω σε ένα σημείο στην επανεκκίνηση του θεάτρου όπου αισθανόμουν όμορφα και ασφαλή. Και ήταν και η ευκαιρία μου να συνεργαστώ με ένα κορίτσι που εκτιμώ και αγαπώ τη Στεφανία Καπετανίδη και θέλω να δουλεύω μαζί της αλλά και η ευκαιρία μου να γνωρίσω δύο εξαιρετικά παιδιά τους Γιάννη Σίντου και Γιώργο Ημέρη που θα ήθελα πολύ να ξανασυναντήσω.
Είναι σημαντικό να έχεις συνεργάτες που ταιριάζετε, που καταλαβαίνετε ο ένας τον άλλον.
Ναι, πάρα πολύ. Δε φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι. Το πιο σημαντικό από όλα. Είναι πάνω από όλα, στην κορυφή, να έχεις καλούς συνεργάτες. Να έχεις ανθρώπους που θα σκεφτείς, θα θέλεις να τα έχεις στα έργα σου και να γυρίζεις ξανά και ξανά σε αυτούς. Και αντίστοιχα, να τους βλέπεις να πηγαίνουν μπροστά, να κάνουν τα δικά τους πράγματα και να χαίρεσαι, όπως όταν είναι στις δικές σου δουλειές.
Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο της Marta Buchaca.
14 Φεβρουαρίου ήταν μαζί μας στην παράσταση. Απάντησε στις ερωτήσεις των θεατών και την επόμενη μέρα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση στο πλαίσιο του 11ου Ιβηροαμερικανικού Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων παρουσιάστηκε υπό μορφή αναλογίου το νέο της έργο Ρίτα.
Νομίζω ότι το έργο της Buchaca έχει γίνει και τηλεταινία.
Ναι, έχει γίνει και τηλεταινία. Το είχα διαβάσει το 2014 μαζί με άλλα έργα που μου είχε στείλει η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Από τότε το θεωρώ ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο και αναζητούσα την κατάλληλη στιγμή να το ανεβάσω και φέτος νομίζω πως είναι. Πραγματικά όποιος θέλει να δει μία παράσταση που θα αφυπνίσει δύο σκέψεις παραπάνω είναι ευπρόσδεκτος.
Μίλησε μας λίγο για έργο.
Είναι ένα ρεαλιστικό έργο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Τρεις άνθρωποι δεν γνωρίζουν τους οικείους τους τόσο καλά και πρέπει να ανακαλύψουν πράγματα για αυτούς που μέχρι και πριν λίγες ώρες τους ήταν άγνωστα.
Στα Οργισμένα νιάτα είδα ένα έργο καλοδουλεμένο με ειλικρινείς ερμηνείες και απόρησα που δεν συνεχίζεται.
Όλα τα πράγματα έχουν τον χρόνο τους και τη διάρκειά τους. Η προσωπική μου θέση σαν σκηνοθέτης αυτής της παράστασης είναι ότι θα ήθελα να συνεχίσει και το ίδιο επιθυμεί και το θέατρο. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό έργο που οι συνθήκες κάπως καθυστέρησαν την άνθισή του. Και για αυτό το λόγο θα επιστρέψουμε την άνοιξη με νέα διανομή, επειδή το καλό πρέπει να μείνει και να έρθει ξανά προς το κοινό.
Ας επιστρέψουμε στο νέο έργο. Γιατί «τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο»;
Η συγγραφέας καταπιάνεται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα, έχει την τάση να εμπνέεται από την επικαιρότητα και να λέει ιστορίες ανθρώπων στο σήμερα, στον παλμό του σήμερα και το συγκεκριμένο έργο αγγίζει πολύ επίκαιρα θέματα πέρα από τον τίτλο και την εικόνα που βγάζει. Είναι μία εικόνα που όσο πιο βαθιά μπαίνεις σε αυτήν θα αναγνωρίσεις αυτά που ακούς στις ειδήσεις.
Κάποτε μου έδωσαν τη συμβουλή να μην εμπιστεύομαι θεατρικό έργο που έχει μεγάλο τίτλο.
Αυτό είναι κάτι υποκειμενικό· μπορεί να σου πει κάποιος να μην κρίνεις κάτι από το περιτύλιγμά του.
Πιστεύεις ότι το κοινό έχει άποψη ή απλά ακολουθεί τον συρμό;
Θεωρώ ότι το κοινό έχει δική του άποψη για το θέατρο και πηγαίνει να δει αυτό που τον αφορά. Το κοινό καταλαβαίνει και επιλέγει τι θα παρακολουθήσει.
Νέα σχέδια υπάρχουν; Ή είναι νωρίς ακόμα;
Αυτή τη στιγμή έχω ένα ταξίδι μου μπροστά στη Βαρκελώνη για να δω την ταινία μου Dissolved να συμμετέχει σε ακόμα φεστιβάλ. Το επόμενο μου κεφάλαιο θα είναι η επιστροφή των Οργισμένων νιάτων με νέα διανομή και μετά το Πάσχα σας ετοιμάζω πολλές εκπλήξεις!!
Να πάνε όλα κατ’ ευχήν!!
Να είστε εδώ, να είμαστε υγιείς και όλα θα γίνουν καλύτερα.
Ας έρθει η άνοιξη για όλους μας, χωρίς μάσκες, επειδή όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση το μέσα μας δεν είναι καλά. Είναι μία δυνατή ανάσα που εσείς η νέα γενιά δημιουργείτε όμορφα πράγματα με μεράκι και μας βοηθάτε να βρούμε ξανά την ανεμελιά μας.
Μακάρι! Ελπίζουμε όλοι σε ωραιότερα πράγματα. Για μένα αυτά τα δύο lockdown ήταν πολύ τρομακτικά, επειδή η εξέλιξη που υπήρχε κόπηκε απότομα και ξανακόπηκε απότομα. Ήταν σαν να κλαδεύεις το ίδιο δέντρο πριν προλάβει να βγάλει καινούρια κλαδιά.
Το δέντρο όμως δυναμώνει και δίνει καρπούς.
Εύχομαι να είναι ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο και όχι μία άνω τελεία που θα ξαναμπεί. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Έχω πολύ διάθεση και δημιουργικότητα να κάνω πράγματα. Θέλω να ανθίσουμε και όχι να μαραζώσουμε ξανά.
Εύχομαι να ευοδωθούν όλα τα όνειρα και οι επιθυμίες σου!
Ευχαριστώ και μακάρι να πάνε καλά για όλους μας!!
INFO: Τελευταίες παραστάσεις για το «Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο» στο Θέατρο 104 (Πληροφορίες ΕΔΩ) – Τα «Οργισμένα Νιάτα» κάνουν πρεμιέρα στο Θέατρο «Αγγέλων Βήμα» (Πληροφορίες ΕΔΩ)
