Ο Πάρις Καραμήτσιος είναι γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός, αν και η βάση του είναι στην Αθήνα. Αγαπά τα ταξίδια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, τα οποία πραγματοποιεί έχοντας πάντα μαζί του την φωτογραφική του μηχανή. Στα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται η φωτογραφία δρόμου, η απεικόνιση αστικών και φυσικών τοπίων, καθώς και η αρχιτεκτονική και η μινιμαλιστική φωτογραφία, δημοσιεύοντας τακτικά τα έργα του στο Instagram με το όνομα χρήστη «pariskphotography». Είναι αυτοδίδακτος και ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με τη φωτογραφία το 2010. Από το 2014 ως το 2018 έχει πραγματοποιήσει επτά ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Το «Living Light» είναι το πρώτο του φωτογραφικό λεύκωμα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιανός. Μια ωδή στο ελληνικό καλοκαίρι μέσα από τον φωτογραφικό του φακό. Ο Πάρις Καραμήτσιος μιλά στο mikrofwno.gr και μας συστήνεται λίγο καλύτερα.
Αρχικά θα ήθελα να μας πείτε δύο λόγια για εσάς…
Είμαι 49 ετών, έχω καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και μένω στην Αθήνα εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια. Aν και η φωτογραφία απορροφά μεγάλο μέρος του χρόνου μου, βιοπορίζομαι μόνον από τη δικηγορία που είναι το επάγγελμά μου. Κυρίως με ενδιαφέρει η φωτογραφία δρόμου, επειδή προτιμώ να καταγράφω με τον φακό τις στιγμές στις οποίες οι άνθρωποι είναι ανυποψίαστοι. Ωστόσο φωτογραφίζω τα πάντα, όπως κτίρια, το φυσικό περιβάλλον, αντικείμενα και την καθημερινότητα των πόλεων. Πάντοτε όμως πιστεύω ότι αν μέσα σε ένα ωραίο κάδρο βρίσκεται ένας άνθρωπος, η φωτογραφία αποκτά μεγαλύτερη αξία και έχει περισσότερες αναγνώσεις. Έχω πραγματοποιήσει ορισμένες ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και το «Living Light» είναι το πρώτο μου λεύκωμα.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τη φωτογραφία;
Ξεκίνησε πριν από περίπου δώδεκα χρόνια σε ένα ταξίδι στο Κάιρο. Η τότε σύζυγός μου είχε αγοράσει μία καινούρια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και από περιέργεια την πήρα στα χέρια μου πιο πολύ για να παίξω. Άρχισα να τραβάω τον κόσμο στον δρόμο και υπήρχε πολύ καλή ανταπόκριση. Ένιωσα την αλληλεπίδραση και δεν άφησα τη φωτογραφική μηχανή από τα χέρια μου σε όλο το ταξίδι. Επίσης ένιωσα ότι βγάζοντας φωτογραφίες επικοινωνούσα καλύτερα με τον κόσμο και μου αποτυπώνονταν πιο έντονα οι στιγμές του ταξιδιού. Έκτοτε φωτογραφίζω όλο και περισσότερο, κυρίως στα ταξίδια, στις εκδρομές και στις βόλτες του Σαββατοκύριακου στην πόλη.
Thessaloniki, Greece (2016)
Ελλάδα, καλοκαίρι, τοπία και άνθρωποι συνθέτουν το πρώτο σας λεύκωμα «Living Light». Τι είναι αυτό που σας ώθησε να δημιουργήσετε το λεύκωμα αυτό;
Είναι η μεγάλη μου αγάπη για το Ελληνικό καλοκαίρι και επειδή το αγαπάω πολύ έχω ταξιδέψει αρκετά στα Ελληνικά νησιά και επίσης το έχω φωτογραφήσει στον υπερθετικό βαθμό. Επίσης έχω μεγάλη αδυναμία στα τοπία, στα χρώματα και στις λιτές αρχιτεκτονικές γραμμές των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, κάτι που νομίζω το καταλαβαίνει εύκολα κανείς από την επιλογή των φωτογραφιών που συνθέτουν το λεύκωμα.
Kefalonia, Greece (2017)
Σας έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο κατά τη διάρκεια μιας φωτογραφίας που βγάζατε εκείνη τη στιγμή, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό; Μπορείτε να μας περιγράψετε ένα συμβάν;
Μου έχει συμβεί να ανεβάσω φωτογραφίες αγνώστων στο Instagram, να τις αναγνωρίσουν, να μου στείλουν μήνυμα και μετά να βρεθούμε το βράδυ για να τους δείξω και άλλες φωτογραφίες και να πιούμε ποτά. Δεν είναι όμως μόνον ευχάριστα τα συμβάντα, υπάρχουν και αρκετά δυσάρεστα. Όπως όταν με είχαν περάσει στο κέντρο της Αθήνας για ασφαλίτη και με πήραν στο κυνήγι. Η αλληλεπίδραση της φωτογραφίας δρόμου μπορεί να λειτουργήσει τόσο θετικά όσο και αρνητικά και αυτό εξαρτάται κυρίως από τον χαρακτήρα και τη διάθεση του φωτογραφιζόμενου. Πάντοτε όμως φωτογραφίζω τον κόσμο καλοπροαίρετα, χωρίς ποτέ να θέλω να θίξω κάποιον με τις φωτογραφίες μου. Αν μου το ζητήσουν δεν φωτογραφίζω καν και αν το έχω ήδη κάνει σβήνω ό,τι τράβηξα.
Ποια θέματα σας εμπνέουν και τα «κλικ» φεύγουν «βροχή»;
Ένα πολύ αγαπημένο μου θέμα είναι ένας ανοιχτός ορίζοντας με έναν ή περισσότερους ανθρώπους ενδιάμεσα να φαίνονται πολύ μικροί. Τέτοια τοπία μπορούν για παράδειγμα να είναι μία παραλία, το χιόνι, η έρημος ή και ένας τοίχος. Επίσης μου αρέσει πολύ η δράση του δρόμου, όπως έφηβοι που μαζεύονται σε πλατείες και κάνουν skateboard ή πρόσωπα και στάσεις του σώματος των περαστικών τα οποία σε βοηθούν να πλάσεις μία ιστορία. Μου αρέσουν πολύ και οι αντιθέσεις κάθε μορφής, είτε είναι για παράδειγμα χρωματικές, είτε σχηματικές, είτε ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.
Havana, Cuba (2006)
Συνήθως προτιμάτε αυθόρμητες ή στημένες φωτογραφίες;
Ξεκάθαρα προτιμώ τις αυθόρμητες φωτογραφίες. Όταν κάποιος μου ζητάει να τραβήξω μία συγκεκριμένη φωτογραφία συνήθως δεν βγαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ίσως φταίει και το ότι είμαι αυτοδίδακτος και δεν έχω εκπαιδευτεί σε αυτόν τον τομέα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω τον φωτογραφιζόμενο να νιώσει άνετα με τον φακό. Επίσης δεν έχω την υπομονή να στήσω σωστά τη φωτογραφία, καθώς δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά με αυτό το κομμάτι. Προτιμώ την αυθόρμητη λήψη γιατί με γοητεύει το απρόσμενο και απολαμβάνω με αυτόν τον τρόπο περισσότερο τη βόλτα μου.
Σας δημιουργήθηκε η επιθυμία να βγάλετε φωτογραφίες την περίοδο του lockdown;
Ναι πολύ έντονα, αν και έλειπε από τους δρόμους το αγαπημένο μου θέμα που είναι οι άνθρωποι. Γενικά περπατάω πολύ στους δρόμους και στο lockdown περπατούσα ακόμη περισσότερο γιατί δεν είχα και πολλά άλλα πράγματα να κάνω. Η φωτογραφία ήταν μία πολύ δημιουργική διέξοδος από αυτή την απραξία και το είδα και ως πρόκληση να προσπαθήσω να αποτυπώσω το κλίμα των ημερών στην Αθήνα.
Athens, Greece (2017)
Υπάρχουν φωτογραφίες σας που έχουν ιστορίες από πίσω και σας έχουν μείνει ανεξίτηλες μέσα στο μυαλό;
Ναι είναι αρκετές. Οι ιστορίες αυτών των φωτογραφιών είναι προσωπικές και συνήθως συνδέονται με ταξίδια και με τα πρόσωπα που ήταν μαζί μου όταν τις έβγαλα. Όταν τις κοιτάω μετά από καιρό θυμάμαι πολύ καλά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φωτογράφιζα και την ψυχική μου κατάσταση εκείνη τη στιγμή.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να φωτογραφίσετε και δεν το έχετε κάνει ακόμη;
Έχω ταξιδέψει αρκετά στη Δυτική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή και θα ήθελα να κάνω φωτογραφικά ταξίδια σε άλλους πολιτισμούς. Αν θα έπρεπε να διαλέξω τώρα κάποιες χώρες, θα είχα ως προτεραιότητα την Ιαπωνία, την Ινδία, το Βιετνάμ και το Μεξικό. Οτιδήποτε, όμως, άγνωστο και καινούριο μου κεντρίζει πολύ το ενδιαφέρον. Θα ήθελα να καταγράψω με τον φακό μου την καθημερινότητα του κόσμου σε αυτές τις χώρες και παράλληλα να προσπαθήσω να αναδείξω τις ιδιαιτερότητες και την ομορφιά τους, χωρίς την αισθητική της καρτ ποστάλ.
Kardamyli – Peloponnese, Greece (2016)
Θαυμάζετε κάποιον φωτογράφο;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω σε βάθος το έργο των μεγάλων σύγχρονων και παλαιότερων φωτογράφων. Βλέπω καθημερινά στο Ιnstagram αρκετές φωτογραφίες που μου κάνουν μεγάλη εντύπωση και επηρεάζουν τη ματιά μου, οι οποίες προέρχονται από λογαριασμούς στους οποίους δημοσιεύονται συλλογές από εξαιρετικές φωτογραφίες, όμως σπάνια συγκρατώ τα ονόματα των φωτογράφων. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποιους τέτοιους λογαριασμούς είναι οι lensculture, magnumphotos, dreamermagazine, knowthismind, spicollective και ifocus_gr. Όπως αντιλαμβάνεστε, αν και όχι μικρός σε ηλικία, φωτογραφικά είμαι κι εγώ «παιδί» των social media και της ψηφιακής εποχής. Πρέπει όμως να πω ότι είχα δει στον κινηματογράφο ένα ντοκιμαντέρ για τον Sebastiao Salgado που με είχε εντυπωσιάσει και γενικά ό,τι έχω δει από τον συγκεκριμένο φωτογράφο το θαυμάζω. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω τον Έλληνα φωτογράφο Δημήτρη Μυτά, που με συγκινεί κάθε φορά με τη δουλειά του.
Είναι εύκολο να βιοποριστεί ένας φωτογράφος από μία δουλειά που σε ένα μεγάλο βαθμό είναι χόμπι;
Νομίζω ότι στην Ελλάδα από πωλήσεις λευκωμάτων και φωτογραφιών για ηλεκτρονική χρήση και εκτύπωση είναι ελάχιστοι οι φωτογράφοι που βιοπορίζονται. Ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος όσον αφορά τη φωτογραφία μόδας και τα πορτραίτα απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, όμως επειδή δεν είμαι επαγγελματίας του χώρου δεν έχω ασφαλή γνώση πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο φωτογράφο που θα ήθελε να ασχοληθεί είτε επαγγελματικά, είτε ως χόμπι;
Ανεξάρτητα από το αν αποφασίσει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά ή ως χόμπι με τη φωτογραφία, η συμβουλή μου θα ήταν να πάρει στα σοβαρά αυτό που κάνει, να προσπαθήσει να βρει τη δική του ματιά μέσα από τον φακό, να μην πέσει στην παγίδα του εντυπωσιασμού και να στοχεύει στο ν’ αντλεί ο ίδιος ικανοποίηση από το αποτέλεσμα της δουλειάς του, χωρίς να δίνει σημασία στην ευκαιριακή κριτική και στα «likes». Πιστεύω ότι τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ύπαρξη του ταλέντου, τελικά θα μπορούσαν να είναι οδηγός και για επαγγελματική επιτυχία.
Agios Pavlos – Crete, Greece (2016)
Που μπορεί να σας βρει κάποιος που θέλει να μάθει περισσότερα για τη δουλειά σας;
Κυρίως δημοσιεύω τις φωτογραφίες μου στο Instagram, με το όνομα χρήστη pariskphotography. Αν κάνω κάποια νέα έκθεση ή εκδώσω δεύτερο λεύκωμα σίγουρα θα το ανακοινώσω και εκεί! Επίσης έχω το website www.pariskphotography.com.
Υπάρχει στα σκαριά επόμενο λεύκωμα;
Nαι, έχω κάτι στο μυαλό μου. Το θέμα που επεξεργάζομαι είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής στις πόλεις. Σκέφτομαι αυτό το λεύκωμα να αποτελείται από ασπρόμαυρες μόνον φωτογραφίες και να εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο στις σύγχρονες κοινωνίες όλες οι πόλεις τελικά μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και ασκούν την ίδια επίδραση στους κατοίκους τους.
Οι φωτογραφίες είναι από τον προσωπικό ιστότοπο του κ. Καραμήτσιου. Το «Living Light» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις IANOS. (Βρείτε το ΕΔΩ)
Ο Πάρις Καραμήτσιος είναι γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός, αν και η βάση του είναι στην Αθήνα. Αγαπά τα ταξίδια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, τα οποία πραγματοποιεί έχοντας πάντα μαζί του την φωτογραφική του μηχανή. Στα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται η φωτογραφία δρόμου, η απεικόνιση αστικών και φυσικών τοπίων, καθώς και η αρχιτεκτονική και η μινιμαλιστική φωτογραφία, δημοσιεύοντας τακτικά τα έργα του στο Instagram με το όνομα χρήστη «pariskphotography». Είναι αυτοδίδακτος και ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με τη φωτογραφία το 2010. Από το 2014 ως το 2018 έχει πραγματοποιήσει επτά ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Το «Living Light» είναι το πρώτο του φωτογραφικό λεύκωμα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιανός. Μια ωδή στο ελληνικό καλοκαίρι μέσα από τον φωτογραφικό του φακό. Ο Πάρις Καραμήτσιος μιλά στο mikrofwno.gr και μας συστήνεται λίγο καλύτερα.
Αρχικά θα ήθελα να μας πείτε δύο λόγια για εσάς…
Είμαι 49 ετών, έχω καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και μένω στην Αθήνα εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια. Aν και η φωτογραφία απορροφά μεγάλο μέρος του χρόνου μου, βιοπορίζομαι μόνον από τη δικηγορία που είναι το επάγγελμά μου. Κυρίως με ενδιαφέρει η φωτογραφία δρόμου, επειδή προτιμώ να καταγράφω με τον φακό τις στιγμές στις οποίες οι άνθρωποι είναι ανυποψίαστοι. Ωστόσο φωτογραφίζω τα πάντα, όπως κτίρια, το φυσικό περιβάλλον, αντικείμενα και την καθημερινότητα των πόλεων. Πάντοτε όμως πιστεύω ότι αν μέσα σε ένα ωραίο κάδρο βρίσκεται ένας άνθρωπος, η φωτογραφία αποκτά μεγαλύτερη αξία και έχει περισσότερες αναγνώσεις. Έχω πραγματοποιήσει ορισμένες ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και το «Living Light» είναι το πρώτο μου λεύκωμα.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τη φωτογραφία;
Ξεκίνησε πριν από περίπου δώδεκα χρόνια σε ένα ταξίδι στο Κάιρο. Η τότε σύζυγός μου είχε αγοράσει μία καινούρια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και από περιέργεια την πήρα στα χέρια μου πιο πολύ για να παίξω. Άρχισα να τραβάω τον κόσμο στον δρόμο και υπήρχε πολύ καλή ανταπόκριση. Ένιωσα την αλληλεπίδραση και δεν άφησα τη φωτογραφική μηχανή από τα χέρια μου σε όλο το ταξίδι. Επίσης ένιωσα ότι βγάζοντας φωτογραφίες επικοινωνούσα καλύτερα με τον κόσμο και μου αποτυπώνονταν πιο έντονα οι στιγμές του ταξιδιού. Έκτοτε φωτογραφίζω όλο και περισσότερο, κυρίως στα ταξίδια, στις εκδρομές και στις βόλτες του Σαββατοκύριακου στην πόλη.
Thessaloniki, Greece (2016)
Ελλάδα, καλοκαίρι, τοπία και άνθρωποι συνθέτουν το πρώτο σας λεύκωμα «Living Light». Τι είναι αυτό που σας ώθησε να δημιουργήσετε το λεύκωμα αυτό;
Είναι η μεγάλη μου αγάπη για το Ελληνικό καλοκαίρι και επειδή το αγαπάω πολύ έχω ταξιδέψει αρκετά στα Ελληνικά νησιά και επίσης το έχω φωτογραφήσει στον υπερθετικό βαθμό. Επίσης έχω μεγάλη αδυναμία στα τοπία, στα χρώματα και στις λιτές αρχιτεκτονικές γραμμές των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, κάτι που νομίζω το καταλαβαίνει εύκολα κανείς από την επιλογή των φωτογραφιών που συνθέτουν το λεύκωμα.
Kefalonia, Greece (2017)
Σας έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο κατά τη διάρκεια μιας φωτογραφίας που βγάζατε εκείνη τη στιγμή, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό; Μπορείτε να μας περιγράψετε ένα συμβάν;
Μου έχει συμβεί να ανεβάσω φωτογραφίες αγνώστων στο Instagram, να τις αναγνωρίσουν, να μου στείλουν μήνυμα και μετά να βρεθούμε το βράδυ για να τους δείξω και άλλες φωτογραφίες και να πιούμε ποτά. Δεν είναι όμως μόνον ευχάριστα τα συμβάντα, υπάρχουν και αρκετά δυσάρεστα. Όπως όταν με είχαν περάσει στο κέντρο της Αθήνας για ασφαλίτη και με πήραν στο κυνήγι. Η αλληλεπίδραση της φωτογραφίας δρόμου μπορεί να λειτουργήσει τόσο θετικά όσο και αρνητικά και αυτό εξαρτάται κυρίως από τον χαρακτήρα και τη διάθεση του φωτογραφιζόμενου. Πάντοτε όμως φωτογραφίζω τον κόσμο καλοπροαίρετα, χωρίς ποτέ να θέλω να θίξω κάποιον με τις φωτογραφίες μου. Αν μου το ζητήσουν δεν φωτογραφίζω καν και αν το έχω ήδη κάνει σβήνω ό,τι τράβηξα.
Ποια θέματα σας εμπνέουν και τα «κλικ» φεύγουν «βροχή»;
Ένα πολύ αγαπημένο μου θέμα είναι ένας ανοιχτός ορίζοντας με έναν ή περισσότερους ανθρώπους ενδιάμεσα να φαίνονται πολύ μικροί. Τέτοια τοπία μπορούν για παράδειγμα να είναι μία παραλία, το χιόνι, η έρημος ή και ένας τοίχος. Επίσης μου αρέσει πολύ η δράση του δρόμου, όπως έφηβοι που μαζεύονται σε πλατείες και κάνουν skateboard ή πρόσωπα και στάσεις του σώματος των περαστικών τα οποία σε βοηθούν να πλάσεις μία ιστορία. Μου αρέσουν πολύ και οι αντιθέσεις κάθε μορφής, είτε είναι για παράδειγμα χρωματικές, είτε σχηματικές, είτε ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.
Havana, Cuba (2006)
Συνήθως προτιμάτε αυθόρμητες ή στημένες φωτογραφίες;
Ξεκάθαρα προτιμώ τις αυθόρμητες φωτογραφίες. Όταν κάποιος μου ζητάει να τραβήξω μία συγκεκριμένη φωτογραφία συνήθως δεν βγαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ίσως φταίει και το ότι είμαι αυτοδίδακτος και δεν έχω εκπαιδευτεί σε αυτόν τον τομέα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω τον φωτογραφιζόμενο να νιώσει άνετα με τον φακό. Επίσης δεν έχω την υπομονή να στήσω σωστά τη φωτογραφία, καθώς δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά με αυτό το κομμάτι. Προτιμώ την αυθόρμητη λήψη γιατί με γοητεύει το απρόσμενο και απολαμβάνω με αυτόν τον τρόπο περισσότερο τη βόλτα μου.
Σας δημιουργήθηκε η επιθυμία να βγάλετε φωτογραφίες την περίοδο του lockdown;
Ναι πολύ έντονα, αν και έλειπε από τους δρόμους το αγαπημένο μου θέμα που είναι οι άνθρωποι. Γενικά περπατάω πολύ στους δρόμους και στο lockdown περπατούσα ακόμη περισσότερο γιατί δεν είχα και πολλά άλλα πράγματα να κάνω. Η φωτογραφία ήταν μία πολύ δημιουργική διέξοδος από αυτή την απραξία και το είδα και ως πρόκληση να προσπαθήσω να αποτυπώσω το κλίμα των ημερών στην Αθήνα.
Athens, Greece (2017)
Υπάρχουν φωτογραφίες σας που έχουν ιστορίες από πίσω και σας έχουν μείνει ανεξίτηλες μέσα στο μυαλό;
Ναι είναι αρκετές. Οι ιστορίες αυτών των φωτογραφιών είναι προσωπικές και συνήθως συνδέονται με ταξίδια και με τα πρόσωπα που ήταν μαζί μου όταν τις έβγαλα. Όταν τις κοιτάω μετά από καιρό θυμάμαι πολύ καλά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φωτογράφιζα και την ψυχική μου κατάσταση εκείνη τη στιγμή.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να φωτογραφίσετε και δεν το έχετε κάνει ακόμη;
Έχω ταξιδέψει αρκετά στη Δυτική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή και θα ήθελα να κάνω φωτογραφικά ταξίδια σε άλλους πολιτισμούς. Αν θα έπρεπε να διαλέξω τώρα κάποιες χώρες, θα είχα ως προτεραιότητα την Ιαπωνία, την Ινδία, το Βιετνάμ και το Μεξικό. Οτιδήποτε, όμως, άγνωστο και καινούριο μου κεντρίζει πολύ το ενδιαφέρον. Θα ήθελα να καταγράψω με τον φακό μου την καθημερινότητα του κόσμου σε αυτές τις χώρες και παράλληλα να προσπαθήσω να αναδείξω τις ιδιαιτερότητες και την ομορφιά τους, χωρίς την αισθητική της καρτ ποστάλ.
Kardamyli – Peloponnese, Greece (2016)
Θαυμάζετε κάποιον φωτογράφο;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω σε βάθος το έργο των μεγάλων σύγχρονων και παλαιότερων φωτογράφων. Βλέπω καθημερινά στο Ιnstagram αρκετές φωτογραφίες που μου κάνουν μεγάλη εντύπωση και επηρεάζουν τη ματιά μου, οι οποίες προέρχονται από λογαριασμούς στους οποίους δημοσιεύονται συλλογές από εξαιρετικές φωτογραφίες, όμως σπάνια συγκρατώ τα ονόματα των φωτογράφων. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποιους τέτοιους λογαριασμούς είναι οι lensculture, magnumphotos, dreamermagazine, knowthismind, spicollective και ifocus_gr. Όπως αντιλαμβάνεστε, αν και όχι μικρός σε ηλικία, φωτογραφικά είμαι κι εγώ «παιδί» των social media και της ψηφιακής εποχής. Πρέπει όμως να πω ότι είχα δει στον κινηματογράφο ένα ντοκιμαντέρ για τον Sebastiao Salgado που με είχε εντυπωσιάσει και γενικά ό,τι έχω δει από τον συγκεκριμένο φωτογράφο το θαυμάζω. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω τον Έλληνα φωτογράφο Δημήτρη Μυτά, που με συγκινεί κάθε φορά με τη δουλειά του.
Είναι εύκολο να βιοποριστεί ένας φωτογράφος από μία δουλειά που σε ένα μεγάλο βαθμό είναι χόμπι;
Νομίζω ότι στην Ελλάδα από πωλήσεις λευκωμάτων και φωτογραφιών για ηλεκτρονική χρήση και εκτύπωση είναι ελάχιστοι οι φωτογράφοι που βιοπορίζονται. Ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος όσον αφορά τη φωτογραφία μόδας και τα πορτραίτα απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, όμως επειδή δεν είμαι επαγγελματίας του χώρου δεν έχω ασφαλή γνώση πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο φωτογράφο που θα ήθελε να ασχοληθεί είτε επαγγελματικά, είτε ως χόμπι;
Ανεξάρτητα από το αν αποφασίσει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά ή ως χόμπι με τη φωτογραφία, η συμβουλή μου θα ήταν να πάρει στα σοβαρά αυτό που κάνει, να προσπαθήσει να βρει τη δική του ματιά μέσα από τον φακό, να μην πέσει στην παγίδα του εντυπωσιασμού και να στοχεύει στο ν’ αντλεί ο ίδιος ικανοποίηση από το αποτέλεσμα της δουλειάς του, χωρίς να δίνει σημασία στην ευκαιριακή κριτική και στα «likes». Πιστεύω ότι τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ύπαρξη του ταλέντου, τελικά θα μπορούσαν να είναι οδηγός και για επαγγελματική επιτυχία.
Agios Pavlos – Crete, Greece (2016)
Που μπορεί να σας βρει κάποιος που θέλει να μάθει περισσότερα για τη δουλειά σας;
Κυρίως δημοσιεύω τις φωτογραφίες μου στο Instagram, με το όνομα χρήστη pariskphotography. Αν κάνω κάποια νέα έκθεση ή εκδώσω δεύτερο λεύκωμα σίγουρα θα το ανακοινώσω και εκεί! Επίσης έχω το website www.pariskphotography.com.
Υπάρχει στα σκαριά επόμενο λεύκωμα;
Nαι, έχω κάτι στο μυαλό μου. Το θέμα που επεξεργάζομαι είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής στις πόλεις. Σκέφτομαι αυτό το λεύκωμα να αποτελείται από ασπρόμαυρες μόνον φωτογραφίες και να εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο στις σύγχρονες κοινωνίες όλες οι πόλεις τελικά μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και ασκούν την ίδια επίδραση στους κατοίκους τους.
