Μέσα σε μία «λίμνη» αίματος βρέθηκε η 73χρονη ηθοποιός Μαρία Μπονίκου η οποία δολοφονήθηκε άγρια, τα ξημερώματα του Σαββάτου (4/6), στο σπίτι της στην Αίγινα.
Σημειώνεται ότι η άτυχη γυναίκα η οποία εντοπίστηκε αρχικά από μία γειτόνισσα και μετέπειτα από τους αστυνομικούς, έφερε πολλαπλές μαχαιριές, σχεδόν σε όλο της το σώμα και μία σακούλα ήταν περασμένη στο κεφάλι της.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο φερόμενος ως δράστης είναι 55χρονος γιος της, ο οποίος έχει βαρύ ψυχιατρικό ιστορικό, τον οποίο εντόπισαν οι αστυνομικοί και τον συνέλαβαν και μέχρι αυτή την ώρα βρίσκεται στη Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά και ανακρίνεται.
Η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα:
Συγκλονισμενος έμαθα μόλις για την δολοφονία της φίλης μου ηθοποιού Μαρίας Μπονίκου….Ένα γλυκό κορίτσι που ξεκίνησε στην δύση του Ελληνικού κινηματογράφου.. Μια υπέροχη φωνή στην ελληνική μεταγλώττιση όπου μαζί με τον αγαπημένο της σύζυγο Μάνο Βενιέρη συνεργαστήκαμε 30 χρόνια.. Μια λάτρις της Αρχαίας Ελλάδας. Μαρία μου γλυκιά γιατί να φύγεις έτσι!!!
Τραγική ειρωνία, πριν από δύο χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2020, πέθανε στα 73 του και ο άντρας της, ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης, Μάνος Βενιέρης. Και μάλιστα η ίδια είχε γνωστοποιήσει την είδηση του θανάτου του μέσα από το Facebook.
«Σήμερα, σίγησε η βελούδινη φωνή σου, Μάνο Βενιέρη…γνωστή σε μικρούς και μεγάλους, από τις σειρές που την δάνεισες. Πάντα σε δύσκολους πρωταγωνιστικούς ρόλους: στο ρόλο του πατέρα στο ”Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”, στου ”Ταρζάν”,στου ”Λούκι Λουκ” και αμέτρητες άλλες σειρές. Βρίσκεσαι στην Αθανασία, κοντά στα άλλα αστέρια που σε αγάπησαν και εμπιστεύτηκαν τα έργα σου. Όλοι ήταν αγαπημένοι σου … δεν ξεχώριζες κανένα, τους αγαπούσες όλους. Τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, που πρωταγωνίστησε στο έργο σου ”Κρουαζιέρα στο πλοίο των τρελών” το μιούζικαλ με την μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο ”Ρουαγιάλ”, την Γεωργία Βασιλειάδου στο ”Ρόδος και Πασαλιμάνι που το Παν … οι Αμερικάνοι”, μιούζικαλ στο θέατρο ”Πειραϊκό Λυρικό”,την επιτυχία που συνεχίστηκε και τον χειμώνα στο Θ. ”Ακάδημο”, την Ταϋγέτη στην ηθογραφία ”Παραμυθατζού” στο θέατρο ”Αυλαία”… τον Κώστα Τσάκωνα που έπαιξε στο ”Για μια χούφτα Τούβλα”… τον Γιώργο Κάππη στο ”Πορτοφολά αγάπη μου” και την Λουίζα Μπελίντα . Τον Αντώνη Παπαδόπουλο στην κωμωδία, ”Ο Γόης της Πεντάρας”, τον Βαγγέλη Σειληνό στο μιούζικαλ ”Γρανίτα … από Πεπόνι” …στο θέατρο ”Μετροπόλιταν” τον Βάσω Αδριανό στην κωμωδία ”Την Κυριακή Μπορείς”, στο θέατρο ”Φλορίντα”, τον Νίκο Δαδινόπουλο στο ”Μπρος Ψηλός και Πίσω… Ρέμα” σπονδυλωτή επιθεώρηση στο θέατρο ”Αυλαία”, τον Αλέξη Σολομό…που σου εμπιστεύτηκε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Εθνικό, αλλά ήρθε η αλλαγή που πίστευες, και κατέστρεψε την καριέρα σου. Στην Έλενα Ναθαναήλ, που πρωταγωνίστησε στο σήριαλ ”Θωμάς επί Κολωνώ”, τον Χάρρυ Κλιν που του έγραφες για το ραδιόφωνο τον ”Μπάμπη τον Παιχταρά”..
Τον Θανάση Βέγγο, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση ”΄Εχετε Γειά… Δραχμούλες”, στο Θέατρο ”Περοκέ”, τον Σωτήρη Μουστάκα, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση ”Έλα Μιμή… στον Τόπο” σου στο θέατρο ”Ακροπόλ” και στο ”Εμείς Χασάν και αυτοί… Μασάν” στο θέατρο ”Πάρκ” πόσα αλήθεια κείμενα του έγραφες για τηλεοπτικές εκπομπές, τον Γιώργο Παπαζήση, την Μαρία Μπονέλλου, την Κάτια Αθανασίου, τον μαέστρο Ζακ Ιακωβίδη, τον Γιάννη Γκιωνάκη που σκηνοθέτησες στο ”Εγώ θα σας σώσω”, Θέατρο ”Γκλόρια”, την Μπέτυ Μοσχονά, την Χριστίνα Σύλβα και τόσους άλλους συναδέλφους που έχουν φύγει, σε άλλη διάσταση, που σε πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν το ταλέντο σου.
Τον Θεόδωρο Έξαρχο που έπαιξε στο βραβευμένο μονόπρακτο ”Παλιατσούρες” που τις έγραψες, όταν ήσουν πολύ νέος. Το μονόπρακτο που έχει παιχτεί στο θέατρο και στο ραδιόφωνο …πολλές φορές, σε διάφορα Πανεπιστήμια… και σε αναρχικές ομάδες όπως στη βίλα Αμαλία.Το 1983 βραβεύτηκε στον ”Κρατικό διαγωνισμό
θεάτρου” του Υπουργείου Πολιτισμού το θεατρικό σου έργο ”Σκέπασε Μάνα Σκέπασε” το έργο έχει εκδοθεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις ”Δωδώνη”. Έγραψες ακόμη αρκετά μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία και άπειρα θεατρικά έργα για παιδιά, που όλα ανεβάστηκαν σε κεντρικά Αθηναϊκά θέατρα και στην επαρχία με επιτυχία. Ήσουν συγγραφέας καυστικός, οξυδερκής. Μεγαλύτερος τίτλος τιμής σου ήταν, ότι έμεινες εκτός σ υ σ τ ή μ α τ ο ς. Πάντα πάνω από τις μικρότητες, και αντιζηλίες, της δουλειάς μας.
Δίδαξες στους μαθητές σου, το τίμιο παίξιμο, δεν άφηνες τους ηθοποιούς να καταπλήξουν, με τις φωνητικές τους κορώνες και διάφορα εξωτερικά τεχνάσματα, γιατί πίστευες ότι η τέχνη είναι α λ ή θ ε ι α. Δεν συμβιβάστηκες με την ασχήμια και την φτήνια. Δεν έβαλες τρικλοποδιές. Έφερες χαρά, ικανοποίηση, ευφορία με τις παραστάσεις σου. Πάντα πιστός στο ύφος και το πνεύμα του έργου. Α ι ρ ε τ ι κ ό ς, όπως οι προικισμένοι καλλιτέχνες, που δεν πωλούνται στο μ α ν τ ρ ί της κομματικής πειθαρχίας και στράτευσης. Είναι γνωστό ότι η αξιοκρατία και η επιλογή με βάση την αξία, είναι κάτι ανύπαρκτο για το Ελληνικό θέατρο και ότι την χώρα μας η Τέχνη έχει κλειστή είσοδο, εσύ με την αξία σου, άνοιξες και τις πιο δύσκολες πόρτες. Τίποτα δεν βρήκες έτοιμο, φτωχόπαιδο, χωρίς βοήθεια από πουθενά. χωρίς γνωριμίες και φίλους, μόνο με το ταλέντο σου, την φοβερή σου εργατικότητα, την συναίσθηση της ευθύνης, την δύναμη… της ψυχής σου, τις άπειρες γνώσεις, ~ ήσουν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια ~ … πέρασες όλους τους σκοπέλους.
Το αυτοκινητικό δυστύχημα, που ήσουν συνοδηγός, της Γωγώς Αντζολετάκη με τις μπετόβεργες που σούβλισαν το κορμί σου… ήρθε την στιγμή που βρισκόσουν, στην κορυφή της καριέρας σου με δύο θεατρικά έργα στην Αθήνα …Στο ”Ρουαγιάλ” και στο ”Μετροπόλιταν” ενώ σε άλλο θέατρο της Αθήνας, έκανες μεγάλη επιτυχία σαν ηθοποιός στο ρόλο του μάγκα στο ”Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη”, αυτό το δυστύχημα, σε έκανε να συνειδητοποιήσεις πολύ νωρίς, ότι το χρήμα και η δόξα είναι μάταια.
Ελπίζω, ο Αιακός να κρίνει με επιείκεια… και η ψυχή σου να βρίσκεται στην χώρα των Μακάρων… γιατί ήσουν γνήσιος Έλληνας αγάπησες το νησί του… και έδωσες την ψυχή σου για να γνωρίσουν, οι κάτοικοί της και άλλους συγγραφείς, ανεβάζοντας πολλά έργα : τον ”Καποδίστρια” του Καζαντζάκη, έργα του Τσέχωφ, του Μισιτζή, του Σουρή, του Γκόγκολ και τόσα άλλα. Επιθυμία σου ήταν οι στάχτες σου να σκορπιστούν, στα γαλαζοπράσινα νερά του Σαρωνικού. Και ο Ποσειδώνας να δεχτεί την τέφρα σου. Σε ευχαριστώ για την αμέτρητη αγάπη σου… για τα χιλιάδες βιβλία που μου χάρισες… για τα χρόνια που μείναμε ενωμένοι… μέσα από τόσες συμπληγάδες…σειρήνες… φτώχειες και λιτότητες, που γνώριζαν πάντα οι καλλιτέχνες όχι μόνο τώρα που την γνώρισε ο λαός μας…Τίποτα δεν μπόρεσε να μας χωρίσει. Καλόδρομη να είναι η ψυχούλα σου… Θα είσαι πάντα δίπλα μου… στην σκέψη μου και στην καρδιά μου… Καλό πέρασμα στα Ηλύσια πεδία… Καλή αντάμωση καρδούλα μου…!!!», είχε γράψει.
