Η Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη είναι ενας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και δυναμισμό. Είναι γνωστή στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας έχοντας διανύσει μια επιτυχημένη πορεία πολλών ετών και σήμερα είναι διευθύντρια των περιοδικών Εγώ και Λοιπόν. Η μεγάλη της αγάπη όμως είναι η λογοτεχνία. Βρεθήκαμε την Πέμπτη 16 Ιουνίου στα γενέθλιά της που διοργανώθηκαν στο Gipsy Jungle στην οδό Αιόλου όπου είχε καλεσμένους φίλους της απο την Ελληνική showbiz και όχι μόνο. Παράλληλα μας παρουσίασε τους Μαύρους Κύκνους, το δέκατο κατα σειρά βιβλιο της που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Το mikrofwno.gr ήταν εκεί και μίλησε με τη χαρισματική συγγραφέα και δημοσιογράφο.
Θεοφανία χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου! Έχεις διοργανώσει μιά πολύ όμορφη βραδιά.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Βίκτωρ και χαίρομαι πολύ που ήρθες και με τιμήσεις με την παρουσία σου!
Θέλω να μου πεις δυό λόγια για το καινούριο σου βιβλίο «Μαύροι Κύκνοι» που κυκλοφορεί απο της εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
Το καινούργιο μου βιβλίο είναι μία αστυνομική ιστορία. Ελπίζω πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Έχει να κάνει με ένα φόνο που έγινε στη Βαυαρία. Διαδραματίζεται σε ένα φοβερό σκηνικό με μία λίμνη γύρω από τις βαυαρικές Άλπεις σε μιά χιονισμένη πίστα όπου οι αναγνώστες καλούνται να βρουν τον δολοφόνο και να υποψιαστούν τι έχει γίνει με αυτή την υπόθεση. Σίγουρα θα τους κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα!
Πώς καταφέρνεις και συνδυάζεις τα περιοδικά στα οποία είσαι διευθύντρια με την λογοτεχνία;
Είναι σχετικά μεταξύ τους. Το περιοδικό είναι και αυτό έντυπο. Το βλέπεις να δημοσιεύεται και κατά κάποιο τρόπο και το βιβλίο είναι έτσι. Βέβαια είναι άλλος τομέας γιατί το βιβλίο έχει άλλες ανάγκες. Το περιοδικό είναι η είδηση ή ένα περιστατικό που δημοσιεύεις, ενώ το βιβλίο καλείσαι να το φτιάξεις από την αρχή. Να στοιχειοθετήσεις την πλοκή του και το μύθο του. Να πλάσεις τους χαρακτήρες του έτσι ώστε να είναι πιστοί απέναντι στον αναγνώστη. Να μπορεί να αναγνωρίζει εκεί ανθρώπους που τους ξέρει. Ανθρώπους της διπλανής πόρτας οι οποίοι άλλοι είναι καλοί και άλλοι είναι κακοί. Όπως συμβαίνει και στη πραγματική ζωή.
Ταυτίζεσαι με τους ήρωες; Δηλαδή γράφοντας κάτι, αισθάνεσαι αγωνία, λύπη, χαρά, όπως αισθανόμαστε εμείς καθώς διαβάζουμε αυτά που γράφεις;
Πάντα! Και αυτό γίνεται κάθε φορά. Πραγματικά πολλές φορές ακόμα και με τους κακούς νιώθω μία στεναχώρια και συμπάσχω. Με παρασέρνουν τα συναισθήματα που δημιουργούνται στους χαρακτήρες.
Θέλω να μου πεις αν από μικρή είχες το μικρόβιο της συγγραφής.
Έγραφα από πάρα πολύ μικρή. Ήθελα πάντα να γράφω και γι αυτό το λόγο έγινα και δημοσιογράφος. Μου άρεσε πάρα πολύ το έντυπο. Ξεκίνησα να γράφω σε εφημερίδες και περιοδικά και μετά ένιωσα ότι αυτό πρέπει να το εξελίξω. Να το φτάσω πιο μακριά. Έτσι το 2009 έγραψα το πρώτο μου βιβλίο και τώρα βρίσκομαι δέκατο!
Στείλε ένα αισιόδοξο μήνυμα για όσους σε παρακολουθούν και θα διαβάσουν τη συνέντευξή αυτή.
Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά να είμαστε αισιόδοξοι. Να παλεύουμε και να πιστεύουμε στα όνειρα._
