H απενοχοποίηση της trap είναι γεγονός, διά στόματος και πράξεις του τύπου που συνέβαλε στην ανάπτυξή της!
Η τραπ μουσική τα τελευταία χρόνια έχει γίνει δημοφιλής και πλέον όλοι οι νέοι και όχι μόνο της χώρας μας την έχουν ασπαστεί, αν και από το ευρύ κοινό και τα media δεν είναι τόσο αποδεκτή λόγω της ιδιοσυγκρασίας της και της επιθετικότητάς της που την χαρακτηρίζει. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια σαρώνει στην κοινωνία μας μέσα από τα σόσιαλ μίντια και τα κέντρα διασκέδασης που συχνάζει η νεολαία.
Αυτή η μουσική σκηνή ανδρώθηκε όχι από κάποιες οργανωμένες δράσεις εταιριών, αλλά μεμονωμένα από καλλιτέχνες και παράγοντες της τραπ, ένας από αυτούς που έχει συμβάλλει σημαντικά είναι ο Stef Tony, γνωστός και ως “manager”. Η τραπ είναι μια ακρως παρεξηγημένη μουσική για τον λόγο ότι έχει «βρόμικο» ήχο όπως λένε. Η χρήση απαγορευμένων λέξεων, βρισιές, όπλα, ναρκωτικά και όλα τα συναφή, ήθος επιθετικό στο στίχο την καθιστούν όχι τόσο αποδεκτή από μια μερίδα ανθρώπων, όσο και τα τηλεοπτικά προγράμματα.
Τι γνώμη έχει γι αυτό όμως ο Stef Tοny, ένας άνθρωπος που έχει ασχολείται με αυτή τη μουσική σκηνή, ως μάνατζερ, ως εμπλεκόμενος πολλών βίντεο κλιπ, αλλά και ως καλλιτέχνης.
Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί του και μας εξηγεί τα εξής: «Πραγματικά, ισχύει αυτό που λέτε, αλλά κανένας δεν έχει αντιληφθεί, ότι όλο αυτό είναι στη σφαίρα του ονειρικού. Είναι απλά μια ιστορία. Στην τέχνη και την μουσική όλα είναι στο επίπεδο της φαντασίας. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να τα πει κάποιος και να μην τα εννοεί, απλώς του βγαίνει και τα λέει. Όταν βλέπεις ταινίες, γιατί δεν σε ενοχλεί η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί; Είναι το ίδιο ακριβώς. Kαι μάλιστα, οι ηθοποιοί δεν εννοούν αυτά που λένε, αντιθέτως κερδίζουν Όσκαρ με ρόλους γκάνγκστερ. Γιατί αυτό δηλαδή να μην ισχύει στα κομμάτια της τραπ μουσικής. Είναι μάρκετινγκ και ο στίχος, μην ξεχνάς ότι η Madonna έβαζε φωτιά σε σταυρούς και η Lady Gaga έβαζε μπριζόλες στο κεφάλι. Στο θέατρο και στο σινεμά, στα βιβλία, μπορείς να πεις ό,τι θέλεις και είναι τέχνη, στη μουσική μια «κακή» λέξη κάνει το κομμάτι απαγορευμένο. Κι αυτό γίνεται μόνο στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου όλοι βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ ‒ και τους ενοχλεί ένα τραγούδι. Στο Playstation τα παιδάκια μπορούν να πυροβολούν όλη μέρα και κινδυνεύουν από ένα κομμάτι; Όλα στη μουσική γίνονται σε φαντασιακό επίπεδο, δεν είναι αληθινά, και δεν μπορεί κανείς ορίσει τι όνειρα θα κάνω και τι θα πλάσω με τη φαντασία μου. Αν ξέραμε τι φαντάζεται ο καθένας μέσα στο κεφάλι του, όλοι θα χαρακτηρίζονταν δολοφόνοι ή θα λέγαμε ότι ξενοπηδάνε. Δεν είναι αληθινό αυτό που φαντάζεσαι. Με πολλή απλά λόγια, αυτό είναι. Ποιο το μη αποδεκτό».
Παράλληλα μας μίλησε για το όραμά του όσον αφορά την τραπ μουσική και μας δήλωσε τα εξής: «Ναι μεν υπάρχει η underground τραπ, με “βρόμικο” ήχο όπως λέτε, κάτι που δεν το ασπάζομαι. Αλλά στις μέρες μας υπάρχει η τάση η τραπ μουσική να παντρεύεται με την πόπ. Για παράδειγμα το Madame των Kings. Και έπεται και συνέχεια. Έχω ένα όραμα να κάνω μια νέα γενιά μουσικών. Σύντομα θα ξεκινήσει τις δράσεις της μια νέα εταιρία που θα λέγεται Balkans, δουλεύουμε πάνω σε αυτό, και σκοπός που είναι να βοηθήσουμε παιδιά της φάσης μου να κάνουν μουσική. Θέλω να βάλω στο παιχνίδι νέα παιδιά μαζί με άλλους καλλιτέχνες και να έχουν τη νέα γενιά. Τα πρώτα κομμάτια μας θα κυκλοφορήσουν το φθινόπωρο και να είστε σίγουροι ότι κάτι νέο έρχεται, για να αναπτύξουμε νέους ήχους κάνοντάς την ακόμα πιο αγαπητοί αυτή τη μουσική, ανοίγοντας την βεντάλια».
