Η Συντεχνία του Γέλιου μας προτείνει μία διαφορετική άποψη για την ισότητα των φύλων, όχι αυτή που ισχύει στη θεωρία, αλλά αυτή που θα έπρεπε να ισχύει στην πραγματικότητα, μέσα από το νέο τους έργο Είμαστε Πάτσι που ξεκίνησε τις παραστάσεις αυτήν την εβδομάδα στο Σύγχρονο θέατρο. Το έργο Είμαστε Πάτσι χαρακτηρίζεται από την ομάδα ως κωμωδία και πρόκειται για διασκευή του θεατρικού κειμένου των Volker Ludwig και Reiner Lücker.
Ο Volker Ludwig, σκηνοθέτης και συγγραφέας, ανέλαβε το «Theatre für Kinder im Reichskabarett» το 1969, το οποίο τρία χρόνια αργότερα μετονομάζεται σε GRIPS. Υπήρξε διευθυντής του έως το 2011 και διευθύνων σύμβουλος έως το 2016. Υπάρχει μία συνεργασία ετών με τον συγκεκριμένο δημιουργό, θυμίζουμε το Μια γιορτή στου Νουριάν, και φαίνεται πως και αυτή η θεατρική συνάντηση μπορεί να αγαπηθεί από το απαιτητικό παιδικό και εφηβικό κοινό και όχι μόνο.
Η υπόθεση του έργου αφορά την προσπάθεια μίας μονογονεϊκής οικογένειας (μητέρα με δυο παιδιά, Βασιλική, αγόρι και κορίτσι Μάρκος και Τζίνα) να επιβιώσει μέσα από τα αβάσταχτα οικονομικά προβλήματα. Η μητέρα έχει καταφέρει να έχει χαρούμενα παιδιά, κάπως αντιδραστικά αλλά φιλότιμα, και το σημαντικότερο αλληλοβοηθιούνται μεταξύ τους. Η συνομήλικη φίλη τους, Μαριάνθη, είναι δίπλα τους στα εύκολα και τα δύσκολα, παρά τα δικά της προβλήματα μέσα στην οικογένειά της. Η Βασιλική αποφασίζει να παντρευτεί τον συνάδελφό της, Φώτη, που αγαπά. Τα παιδιά αποδέχονται την απόφαση της μητέρας τους, αλλά δεν αργούν να φανούν τα πρώτα «σύννεφα». Και τότε, τα παιδιά αναλαμβάνουν δράση.
Τη διασκευή στην ελληνική πραγματικότητα υπογράφουν οι Βασίλης Κουκαλάνι, Ιωάννα Λιούτσια και Δέσποινα Μιτσιάλη. Έχουν δώσει μεγάλη προσοχή στο να είναι κατανοητά τα νοήματα που θέλουν να περάσουν στο κοινό, το οποίο κρατούν σε εγρήγορση. Η σκηνοθεσία του Κουκαλάνι ακολουθεί το πνεύμα της ομαδικότητας, της ευγένειας και το μότο «ένας για όλους, όλοι για έναν». Αγαπά τους ηθοποιούς του, στηρίζεται σε αυτούς, φροντίζει να δημιουργήσει μία παράσταση που θα έχει κάτι να πει.
Ο σκηνοθέτης έχει στο πλευρό του ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζεται και στις άλλες παραγωγές της Συντεχνίας, Βασιλική Διαλυνά (μητέρα), Φώτη Λαζάρου (Φώτης), Αντώνη Χρήστου (κα Φέρμα, πλασιέ, επιστάτης εργασίας) και Μικέ Γλύκα (Μάρκος), οι οποίοι μαζί με τις νεαρές Μαριέλα Δουμπού (Τζίνα) και Χριστίνα Μαριάννου (Μαριάνθη) δεν φορούν απλά τα κοστούμια για να υποδυθούν έναν ρόλο, αλλά γίνονται ο ρόλος, και αυτό απαιτεί πειθαρχία, ευελιξία, συνεργασία.
Η συνεργασία των Γεωργίας Μπούρδα (σκηνικά-κοστούμια), Μαργαρίτας Τρίκκα (επιμέλεια κίνησης), Κώστα Νικολόπουλου (μουσική) και Γιώργου Αγιαννίτη (φωτισμοί) επιτρέπει στους ηθοποιούς να έχουν συνοχή και αρμονία, να γίνουν κατά κάποιο τρόπο «φιγούρες» σε έναν καμβά χρωμάτων και ήχων. Όλα χώρεσαν πάνω στη σκηνή, η παιδική χαρά, το καθιστικό, η τραπεζαρία, ο χορός και το τραγούδι.
Παρακολουθήσαμε μία παράσταση που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, φροντισμένη και στη μικρή λεπτομέρεια, με ρυθμό, ξεκάθαρα μηνύματα και κρατάμε κάποιους από τους στίχους που, κατά τη γνώμη μας, δίνουν τροφή για σκέψη: «ποιος είναι αυτή; ποια είναι αυτός; ξέχνα τους ρόλους είσαι ο δικός σου εαυτός». Καλή σας θέαση!
Συντελεστές
Κείμενο: Volker Ludwig
Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι, Ιωάννα Λιούτσια, Δέσποινα Μιτσιάλη
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι
Τραγούδια: Άννη Θεοχάρη, ΧΑΡΑ Γιαννούλα
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Συνεργάτης Σκηνοθεσίας: Ιωάννα Λιούτσια
Μουσική Επιμέλεια/Ενορχήστρωση: Κώστας Νικολόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης
Εμφανίζονται αλφαβητικά: Μικές Γλύκας, Βασιλική Διαλυνά, Μαριέλα Δουμπού, Φώτης Λαζάρου, Χριστίνα Μαριάνου, Αντώνης Χρήστου.
Η Συντεχνία του Γέλιου μας προτείνει μία διαφορετική άποψη για την ισότητα των φύλων, όχι αυτή που ισχύει στη θεωρία, αλλά αυτή που θα έπρεπε να ισχύει στην πραγματικότητα, μέσα από το νέο τους έργο Είμαστε Πάτσι που ξεκίνησε τις παραστάσεις αυτήν την εβδομάδα στο Σύγχρονο θέατρο. Το έργο Είμαστε Πάτσι χαρακτηρίζεται από την ομάδα ως κωμωδία και πρόκειται για διασκευή του θεατρικού κειμένου των Volker Ludwig και Reiner Lücker.
Ο Volker Ludwig, σκηνοθέτης και συγγραφέας, ανέλαβε το «Theatre für Kinder im Reichskabarett» το 1969, το οποίο τρία χρόνια αργότερα μετονομάζεται σε GRIPS. Υπήρξε διευθυντής του έως το 2011 και διευθύνων σύμβουλος έως το 2016. Υπάρχει μία συνεργασία ετών με τον συγκεκριμένο δημιουργό, θυμίζουμε το Μια γιορτή στου Νουριάν, και φαίνεται πως και αυτή η θεατρική συνάντηση μπορεί να αγαπηθεί από το απαιτητικό παιδικό και εφηβικό κοινό και όχι μόνο.
Η υπόθεση του έργου αφορά την προσπάθεια μίας μονογονεϊκής οικογένειας (μητέρα με δυο παιδιά, Βασιλική, αγόρι και κορίτσι Μάρκος και Τζίνα) να επιβιώσει μέσα από τα αβάσταχτα οικονομικά προβλήματα. Η μητέρα έχει καταφέρει να έχει χαρούμενα παιδιά, κάπως αντιδραστικά αλλά φιλότιμα, και το σημαντικότερο αλληλοβοηθιούνται μεταξύ τους. Η συνομήλικη φίλη τους, Μαριάνθη, είναι δίπλα τους στα εύκολα και τα δύσκολα, παρά τα δικά της προβλήματα μέσα στην οικογένειά της. Η Βασιλική αποφασίζει να παντρευτεί τον συνάδελφό της, Φώτη, που αγαπά. Τα παιδιά αποδέχονται την απόφαση της μητέρας τους, αλλά δεν αργούν να φανούν τα πρώτα «σύννεφα». Και τότε, τα παιδιά αναλαμβάνουν δράση.
Τη διασκευή στην ελληνική πραγματικότητα υπογράφουν οι Βασίλης Κουκαλάνι, Ιωάννα Λιούτσια και Δέσποινα Μιτσιάλη. Έχουν δώσει μεγάλη προσοχή στο να είναι κατανοητά τα νοήματα που θέλουν να περάσουν στο κοινό, το οποίο κρατούν σε εγρήγορση. Η σκηνοθεσία του Κουκαλάνι ακολουθεί το πνεύμα της ομαδικότητας, της ευγένειας και το μότο «ένας για όλους, όλοι για έναν». Αγαπά τους ηθοποιούς του, στηρίζεται σε αυτούς, φροντίζει να δημιουργήσει μία παράσταση που θα έχει κάτι να πει.
Ο σκηνοθέτης έχει στο πλευρό του ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζεται και στις άλλες παραγωγές της Συντεχνίας, Βασιλική Διαλυνά (μητέρα), Φώτη Λαζάρου (Φώτης), Αντώνη Χρήστου (κα Φέρμα, πλασιέ, επιστάτης εργασίας) και Μικέ Γλύκα (Μάρκος), οι οποίοι μαζί με τις νεαρές Μαριέλα Δουμπού (Τζίνα) και Χριστίνα Μαριάννου (Μαριάνθη) δεν φορούν απλά τα κοστούμια για να υποδυθούν έναν ρόλο, αλλά γίνονται ο ρόλος, και αυτό απαιτεί πειθαρχία, ευελιξία, συνεργασία.
Η συνεργασία των Γεωργίας Μπούρδα (σκηνικά-κοστούμια), Μαργαρίτας Τρίκκα (επιμέλεια κίνησης), Κώστα Νικολόπουλου (μουσική) και Γιώργου Αγιαννίτη (φωτισμοί) επιτρέπει στους ηθοποιούς να έχουν συνοχή και αρμονία, να γίνουν κατά κάποιο τρόπο «φιγούρες» σε έναν καμβά χρωμάτων και ήχων. Όλα χώρεσαν πάνω στη σκηνή, η παιδική χαρά, το καθιστικό, η τραπεζαρία, ο χορός και το τραγούδι.
Παρακολουθήσαμε μία παράσταση που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, φροντισμένη και στη μικρή λεπτομέρεια, με ρυθμό, ξεκάθαρα μηνύματα και κρατάμε κάποιους από τους στίχους που, κατά τη γνώμη μας, δίνουν τροφή για σκέψη: «ποιος είναι αυτή; ποια είναι αυτός; ξέχνα τους ρόλους είσαι ο δικός σου εαυτός». Καλή σας θέαση!
Συντελεστές
Κείμενο: Volker Ludwig
Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι, Ιωάννα Λιούτσια, Δέσποινα Μιτσιάλη
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι
Τραγούδια: Άννη Θεοχάρη, ΧΑΡΑ Γιαννούλα
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Συνεργάτης Σκηνοθεσίας: Ιωάννα Λιούτσια
Μουσική Επιμέλεια/Ενορχήστρωση: Κώστας Νικολόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης
Εμφανίζονται αλφαβητικά: Μικές Γλύκας, Βασιλική Διαλυνά, Μαριέλα Δουμπού, Φώτης Λαζάρου, Χριστίνα Μαριάνου, Αντώνης Χρήστου.
