Ένα από τα, πλέον, εμβληματικά τραγούδια του αξέχαστου Νότη Μαυρουδή είναι το «πρωινό τσιγάρο» το οποίο πίσω από τη δημιουργία του «κρύβει» μια πικρή ιστορία στην οποία εμπλέκεται και ο σπουδαίος Μάνος Λοΐζος.
Νότης Μαυρουδής. Άλκης Αλκαίος. Μάνος Λοΐζος. Τρία τεράστια κεφάλαια της ελληνικής μουσικής. Τρεις σπουδαίοι άνθρωποι που δε βρίσκονται, πλέον, ανάμεσά μας. Αυτούς τους τρεις σπάνιους καλλιτέχνες τους συνδέει ένα εμβληματικό τραγούδι. Το «πρωϊνό τσιγάρο». Λανθασμένα ακόμα και σήμερα κάποιοι θεωρούν πως αυτό το τραγούδι αναφέρεται στο Μάνο Λοΐζο. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως αυτό το τραγούδι προοριζόταν για το Μάνο Λοΐζο.
Τους στίχους (για την ακρίβεια το ποίημα) το έγραψε ο Άλκης Αλκαίος. Όταν το ολοκλήρωσε, θέλησε να το δώσει στο Λοΐζο για να το μελοποιήσει και να το τραγουδήσει. Ο Αλκαίος προσπάθησε να έρθει σε επαφή με το Λοΐζο αλλά δεν τα κατάφερε. Όταν ο Λοΐζος πήγε στη Μόσχα προκειμένου να νοσηλευτεί μετά από το σοβαρό εγκεφαλικό που είχε υποστεί. Εκεί θα πήγαινε και ο δικηγόρος Ηλίας Γεράκης, φίλος τόσο με το Λοΐζο όσο και με τον Αλκαίο ο οποίος θεώρησε πως είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας να το στείλει στο Μάνο.
Πράγματι, ο Γεράκης το έδειξε στο Λοΐζο ο οποίος ενθουσιασμένος του είπε να μεταφέρει στον Αλκαίο τη θέλησή του να το μελοποιήσει όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα. Ο Μάνος Λοΐζος, ωστόσο, δε γύρισε ποτέ στην Ελλάδα. Λίγο καιρό, αργότερα, τον «χτύπησε» και δεύτερο εγκεφαλικό και πέθανε στη Μόσχα.
Ο Άλκης Αλκαίος αποφάσισε, προς τιμήν του Λοΐζου να μη το δώσει σε κανένα άλλο. Το συμπεριέλαβε, όμως, στην ποιητική συλλογή του «Εμπάργκο». Εκεί το διάβασε ο Νότης Μαυρουδής ο οποίος ενθουσιάστηκε και σε σύντομο χρονικό διάστημα το είχε μελοποιήσει, χαρίζοντας στο ελληνικό τραγούδι ένα από το εμβληματικότερα riff του. Ο Μαυρουδής ήθελε να συμπεριλάβει το τραγούδι στο άλμπουμ «Στην όχθη της καρδιά μου». Για να το κάνει αυτό, ωστόσο, θα έπρεπε να πάρει την άδεια του Αλκαίου ο οποίος, ωστόσο, ευγενικά αρνήθηκε εξηγώντας πως ήταν για το Λοΐζο και αφού δε το μελοποίησε ο Λοΐζος, δε θα το κάνει κανείς.
Ο Νότης Μαυρουδής, ωστόσο, δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του και έτσι φίλους και γνωστούς προκειμένου να πείσουν τον Αλκαίο. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Θάνος Μικρούτσικος ο οποίος κατάφερε να αλλάξει γνώμη στον Αλκαίο. Ο Θάνος Μικρούτσικος, επιστήθιος φίλος του Αλκαίου, του είχε πει πως είναι κρίμα να μη μελοποιηθεί ένα ποίημα που «μιλάει για έρωτες θυελλώδεις, για έρωτες αδιέξοδους, μιλάει και προφητεύει τον αποκλεισμό της γενιάς μας. Γράφει στίχους – κλειδιά που ξεκλειδώνουν και εκφράζουν τη δραματική συγκυρία, είτε πρόκειται για το Ατομικό, είτε πρόκειται για το Όλον. Οι στίχοι του αφορούν τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, αλλά και όλους μαζί».
Η άδεια δόθηκε και λίγο καιρό το τραγούδι είχε «γεννηθεί». Αλκης Αλκαίος και Νότης Μαυρουδής δε συναντήθηκαν ποτέ! Ίσως, να είχαν κάποια τηλεφωνική επικοινωνία μόνο. Ο Αλκαίος, άλλωστε, δε δεχόταν παρά μόνο ελάχιστους ανθρώπους στο σπίτι του στη Νέα Κηφισιά. Σοβαρά προβλήματα υγείας τον κρατούσαν κλεισμένο στο σπίτι του και για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο κρεβάτι. Το «πρωινό τσιγάρο» συμπεριλήφθηκε τελικά στο δίσκο «Στην όχθη της καρδιάς μου» που κυκλοφόρησε το 1984. Ιστορική παραμένει η πρώτη του εκτέλεση από μια χορωδία που αποτελούσαν οι: Κώστας Θωμαΐδης, Γιώργος Μεράντζας, Ανδρέας Μικρούτσικος, Σάκης Μπουλάς, Θανάσης Νικόπουλος και Γιάννης Σαμσιάρης.
«Το πρωινό τσιγάρο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου. Δεν υπήρχε περίπτωση μέσα σε μια ημέρα να μην ακουστεί 2-3 φορές. Πήρε μια έκταση που δε την περιμέναμε ούτε εγώ, ούτε ο Άλκης Αλκαίου, ούτε η δισκογραφική εταιρία που έκανε την παραγωγή, γιατί ήταν δύσκολο νοηματικά το τραγούδι», είχε πει ο ίδιος ο Νότης Μαυρουδής στην τελευταία συνέντευξή που έδωσε πριν από μερικές ημέρες στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Στούντιο 4». Το τραγούδι αυτό συνδέεται και με την πιο δυνατή στιγμή της καλλιτεχνικής του πορείας που θυμήθηκε με συγκίνηση: «Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο με τη Χαρούλα Αλεξίου και το Γιώργο Νταλάρα. Ξαφνικά σβήνουν όλα τα φώτα κι ο κόσμος άρχισε να ανάβει τους αναπτήρες. Να βλέπεις αυτό το θέαμα, 80.000 ανθρώπων με ένα αναπτήρα, να βλέπεις τις φλογίτσες αυτές. Είχα συγκλονιστεί, δε μπορούσα να το πιστέψω ότι αυτή η δοξασία με παίρνει κι εμένα μέσα. Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό, τόσο ώστε να βάλω τα κλάματα και να μη μπορεί να με συνεφέρει η παρέα μου. Δικαιολογούμαι, γιατί η ιστορία του Πρωινού Τσιγάρου είναι και η δική μου ιστορία», είχε πει ο Νότης Μαυρουδής στην ΕΡΤ.
