Λένα Μαντά: «Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να δημιουργήσει βιβλίο. Δεν θα έχει όμως ψυχή!»

Η ιστορία του καινούριου σας βιβλίου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Σε αιχμαλωτίζει. Απο που την εμπνευστήκατε;

Την εμπνεύστηκα από ένα ντοκιμαντέρ που είδα στην τηλεόραση από την εξαιρετική εκπομπή «Η Μηχανή του Χρόνου» του Χρήστου Βασιλόπουλου. Αυτή η εκπομπή μιλούσε για τα παιδιά της σοφίτας. Αυτά τα παιδιά υπήρξαν. Είναι πραγματικές ιστορίες. Μάλιστα πολλά από αυτά τα μωρά υπάρχουν σήμερα στο εγκληματολογικό μουσείο Αθηνών γιατί κάποια δεν έζησαν και μετατράπηκαν σε μικροσκοπικές μούμιες. Ήταν απότοκα μιας κοινωνίας που κουκούλωνε τα λάθη της. Τα περισσότερα από αυτά είχαν γεννηθεί από νεαρές υπηρέτριες οι οποίες βιάστηκαν από τους νεαρούς γόνους των αφεντικών τους ή και από τα ίδια τα αφεντικά τους και έμεναν έγκυες. Στην προσπάθειά τους να το κρύψουν, έδεναν την κοιλιά τους και στο τέλος γεννούσαν στις σοφίτες. Φυσικά τα μωρά αυτά δεν επιβίωναν. Τα περισσότερα γεννιόντουσαν πρόωρα και ελλιποβαρή. Ούτως ή άλλως ήταν πολύ κακές οι συνθήκες διαβίωσης των υπηρετριών. Τρέφονταν με αποφάγια και φορούσαν αποφόρια. Όταν είδα αυτή την εκπομπή στην τηλεόραση, πήρα την ιδέα που εξελίχθηκε στο μυαλό μου και δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία. Στο βιβλίο μία από αυτές τις κοπέλες είναι και η Λαμπρινή που ήρθε απο το χωρίο της στην Αθήνα για να γίνει υπηρέτρια. Έμεινε έγκυος και γέννησε σε μιά σοφίτα. Το μωρό αυτό είναι και η ηρωίδα μου. Η Θαλασσινή. Γεννήθηκε κόντρα σε όλες τις πιθανότητες και έζησε για να διηγηθεί την ιστορία της.

Ήταν το όνειρό σας να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία και ποιόν συγγραφέα θαυμάζατε και είχατε ως πρότυπο πρίν γίνετε κι εσείς συγγραφέας;

Τα χρόνια που μεγάλωσα εγώ, η λέξη συγγραφέας ήταν κάτι άπιαστο. Δεν υπήρχε σαν επαγγελματικός προσανατολισμός. Δεν ήταν επιδίωξη κάποιου να γίνει συγγραφέας. Εκείνα τα χρόνια οι κοπέλες ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί ή τραγουδίστριες. Στα μεταγενέστερα χρόνια θέλουν όλα τα νέα παιδιά να γίνουν συγγραφείς. Εγώ είχα αγαπημένους συγγραφείς με κορυφαίο τον Γρηγόρη Ξενόπουλο που διάβαζα όλα τα βιβλία του και ακόμα συνεχίζω και τα μελετάω γιατί έχει πολύ μεγάλο έργο. Αγαπούσα τους κλασσικούς και έτσι πορεύτηκα, χωρίς όμως να φανταστώ οτι θα γίνω εγώ η ίδια συγγραφέας.

Φέτος είδαμε την τεχνολογική εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης να εξελίσσεται τόσο πολύ, που να μπορεί να δημιουργήσει μέσω του chat gpd ένα βιβλίο μέσα σε λίγη μόλις ώρα. Σας τρομάζει αυτό ως συγγραφέα;

Η τεχνητή νοημοσύνη βιβλίο μπορεί να δημιουργήσει. Ψυχή δε θα ‘χει. Και για μένα η ψυχή είναι το άπαν. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να με τρομάξει κάτι τέτοιο. Μπορεί να βγει ένα άρτιο βιβλίο σε λεξιλόγιο, σε συντακτικό και σε δομή. Η ψυχή όμως θα λείπει απο μέσα.

Εκτός απο τα πολύ επιτυχημένα βιβλία που εκδίδετε κάθε χρόνο, έχετε γράψει μαζί με την Κλαίρη Θεοδώρου και δύο αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα είναι κάτι που θα καθιερωθεί;

Σε λίγο καιρό αρχίζουμε να γράφουμε και το τρίτο βιβλίο μετά τη “Γυναικεία Υπόθεση” και τα “Φίλια Πυρά”! Αυτή η συνεργασία δίνει τόση χαρά και στις δυο μας και κυλάει τόσο απρόσκοπτα και παρά την άγρια θεματολογία των βιβλίων, μας διασκεδάζει. Όσο έρχονται λοιπόν ιδέες, γιατί όχι;

Γράφετε δύο βιβλία το χρόνο. Πως καταφέρνετε να είστε τόσο παραγωγική χωρίς να υστερούν τα βιβλία σας απο ενδιαφέρον;

Αυτό οφείλεται πρώτα απ΄ όλα στη ζωηρή φαντασία που είχα απο παιδί. Απο τη φαντασία ξεκινάνε όλα. Αν δεν έχεις ιδέες και δεν ξέρεις και πως θα τις προχωρήσεις, είναι λογικό να σε καθυστερεί. Προς στο παρόν δεν εχω αντιμετωπίσει τέτοιο πρόβλημα. Επίσης έχω οργανώσει τη ζωή μου με τέτοιον τρόπο που έχω άπειρο χρόνο για να γράφω. Είναι όλη η μέρα δικιά μου. Φαντάσου οτι η μέρα μου ξεκινάει γύρω στις 4 το πρωί! Άρα έχω πολλές ώρες μπροστά μου.

Είστε σήμερα η πιο εμπορική Ελληνίδα συγγραφέας. Επί πόσα χρόνια κατέχετε αυτό το ρεκόρ;

Είμαι η πιο εμπορική συγγραφέας στην Ελλάδα επί 15 συνεχόμενα χρόνια! Μάλιστα όπως με έχει ενημερώσει ο εκδότης μου, αυτό δεν έχει γίνει σε καμία χώρα του κόσμου! Πρέπει όμως να σου πω ότι μέχρι να μου το πει ο εκδότης μου, εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει όλη αυτή την απήχηση που είχα.

Παρ’ ολα αυτά, υπάρχουν κάποια κακεντρεχή σχόλια που λένε ότι γράφετε πολύ εύπεπτα και δεν θεωρούν τις δημιουργίες σας ποιοτικές. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό εφόσον το αναγνωστικό κοινό σας επιβραβεύει και έχει αγκαλιάσει τα βιβλία σας;

Εγώ εκεί μένω. Στην αγάπη του αναγνωστικού κοινού. Δε με αφορούν αυτά τα κακεντρεχή σχόλια. Αν υπάρχει μια εμπεριστατωμένη κριτική που θα είναι εποικοδομητική και θα βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία και οχι σε εμπάθεια, σαφώς θα τη διαβάσω και θα την ακούσω μετά μεγάλης προσοχής. Τα υπόλοιπα έχω μάθει να μην τα κοιτάω. Όταν κοιτάς δεξιά και αριστερά, χάνεις το δρόμο. Εγω δεν κοιτάω δεξιά και αριστερά και συνεχίζω την πορεία μου. Εγώ δεν διαφήμισα ποτέ τον εαυτό μου σαν κάτι που δεν είμαι. Ο κόσμος αυτό ακριβώς έχει αγαπήσει σε ‘μένα. Την αλήθεια μου έτσι όπως του τη δίνω.

Σας έχει τύχει να γεννήσει η φαντασία σας ολόκληρη ιστορία για ένα βιβλίο απο κάτι ασήμαντο που θα δείτε μπροστά σας;

Ναι. Φυσικά! Μα και αυτά που έχω γράψει έτσι ξεκινάνε. Η “Σφραγίδα” ή “Το Μωρό Της Σοφίτας” ξεκίνησαν απο ένα ντοκιμαντέρ. Το βιβλίο βέβαια δεν έχει σχέση με αυτό που είδα. Ήταν απλά το εφαλτήριο που μου έδωσε την ώθηση για να φτιάξω κάτι δικό μου.

Αν σας ζητούσαν να ξεχωρίσετε το κορυφαίο βιβλίο απο τα 22 που έχετε γράψει, εξαιρουμένου του καινούριου, ποιό θα ήταν αυτό;

Δε νομίζω να μπορώ να ξεχωρίσω το κορυφαίο απο τα βιβλία μου γιατί το κάθε ένα έχει μια διαφορετική θέση στην ψυχή μου. Είναι ανάλογα με τις συνθήκες  τις οποίες γράφτηκε και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε. Θα έλεγα ότι το βιβλίο που ξεχωρίζω είναι το “Βαλς με 12 Θεούς” το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2005. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί για ‘μενα είναι το γούρι μου. Είναι αυτό το οποίο με συνέδεσε με τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Άρα είναι γούρικο και γι αυτό το ξεχωρίζω.

Έχετε πολύ γκελ στον κόσμο. Είστε πολύ πληθωρικός χαρακτήρας με ευφράδεια λόγου. Έχετε σκεφτεί ποτέ να συμμετέχετε σε κάποια εκπομπή στην τηλεόραση ή ακόμα και να παρουσιάζετε μια δική σας;

Άκουσέ με λίγο: Όλος ο κόσμος σήμερα θέλει δικιά του εκπομπή στην τηλεόραση! Πρέπει να έχω κι εγώ; (γέλια)

Μα το ‘χετε!

Μπορεί και να το ‘χω. Αν δεχθώ κάποια πρόταση που θα με διασκεδάσει -γιατί μόνο γι αυτό θα το έκανα- πιθανόν και να δεχόμουν. Μέχρι στιγμής πάντως δεν μου έχει γίνει κάποια τέτοια πρόταση, οπότε παραμένω τηλεθεάτρια.

Κλείνοντας θέλω να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του mikrofwno.gr

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το βιβλίο μπορείτε να το φανταστείτε σαν ένα καράβι. Έχει πολύ γερό σκαρί και μπορεί να μας ταξιδέψει. Να μας κάνει να ζήσουμε χίλιες ζωές που κανονικά δε θα ζούσαμε. Να βιώσουμε συναισθήματα και να μας γαληνέψει. Θα έλεγα λοιπόν στους αναγνώστες του mikrofwno.gr να στραφούν στη λογοτεχνία και να διαβάσουν κάποιο βιβλίο της αρεσκείας τους, αρκεί να ταξιδέψει η ψυχή τους, γιατί είναι πολύτιμα αυτά που αποκομίζεις απο ένα βιβλίο._

Φωτογραφίες: Λάμπρος Τζίμας

Η ιστορία του καινούριου σας βιβλίου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Σε αιχμαλωτίζει. Απο που την εμπνευστήκατε;

Την εμπνεύστηκα από ένα ντοκιμαντέρ που είδα στην τηλεόραση από την εξαιρετική εκπομπή «Η Μηχανή του Χρόνου» του Χρήστου Βασιλόπουλου. Αυτή η εκπομπή μιλούσε για τα παιδιά της σοφίτας. Αυτά τα παιδιά υπήρξαν. Είναι πραγματικές ιστορίες. Μάλιστα πολλά από αυτά τα μωρά υπάρχουν σήμερα στο εγκληματολογικό μουσείο Αθηνών γιατί κάποια δεν έζησαν και μετατράπηκαν σε μικροσκοπικές μούμιες. Ήταν απότοκα μιας κοινωνίας που κουκούλωνε τα λάθη της. Τα περισσότερα από αυτά είχαν γεννηθεί από νεαρές υπηρέτριες οι οποίες βιάστηκαν από τους νεαρούς γόνους των αφεντικών τους ή και από τα ίδια τα αφεντικά τους και έμεναν έγκυες. Στην προσπάθειά τους να το κρύψουν, έδεναν την κοιλιά τους και στο τέλος γεννούσαν στις σοφίτες. Φυσικά τα μωρά αυτά δεν επιβίωναν. Τα περισσότερα γεννιόντουσαν πρόωρα και ελλιποβαρή. Ούτως ή άλλως ήταν πολύ κακές οι συνθήκες διαβίωσης των υπηρετριών. Τρέφονταν με αποφάγια και φορούσαν αποφόρια. Όταν είδα αυτή την εκπομπή στην τηλεόραση, πήρα την ιδέα που εξελίχθηκε στο μυαλό μου και δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία. Στο βιβλίο μία από αυτές τις κοπέλες είναι και η Λαμπρινή που ήρθε απο το χωρίο της στην Αθήνα για να γίνει υπηρέτρια. Έμεινε έγκυος και γέννησε σε μιά σοφίτα. Το μωρό αυτό είναι και η ηρωίδα μου. Η Θαλασσινή. Γεννήθηκε κόντρα σε όλες τις πιθανότητες και έζησε για να διηγηθεί την ιστορία της.

Ήταν το όνειρό σας να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία και ποιόν συγγραφέα θαυμάζατε και είχατε ως πρότυπο πρίν γίνετε κι εσείς συγγραφέας;

Τα χρόνια που μεγάλωσα εγώ, η λέξη συγγραφέας ήταν κάτι άπιαστο. Δεν υπήρχε σαν επαγγελματικός προσανατολισμός. Δεν ήταν επιδίωξη κάποιου να γίνει συγγραφέας. Εκείνα τα χρόνια οι κοπέλες ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί ή τραγουδίστριες. Στα μεταγενέστερα χρόνια θέλουν όλα τα νέα παιδιά να γίνουν συγγραφείς. Εγώ είχα αγαπημένους συγγραφείς με κορυφαίο τον Γρηγόρη Ξενόπουλο που διάβαζα όλα τα βιβλία του και ακόμα συνεχίζω και τα μελετάω γιατί έχει πολύ μεγάλο έργο. Αγαπούσα τους κλασσικούς και έτσι πορεύτηκα, χωρίς όμως να φανταστώ οτι θα γίνω εγώ η ίδια συγγραφέας.

Φέτος είδαμε την τεχνολογική εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης να εξελίσσεται τόσο πολύ, που να μπορεί να δημιουργήσει μέσω του chat gpd ένα βιβλίο μέσα σε λίγη μόλις ώρα. Σας τρομάζει αυτό ως συγγραφέα;

Η τεχνητή νοημοσύνη βιβλίο μπορεί να δημιουργήσει. Ψυχή δε θα ‘χει. Και για μένα η ψυχή είναι το άπαν. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να με τρομάξει κάτι τέτοιο. Μπορεί να βγει ένα άρτιο βιβλίο σε λεξιλόγιο, σε συντακτικό και σε δομή. Η ψυχή όμως θα λείπει απο μέσα.

Εκτός απο τα πολύ επιτυχημένα βιβλία που εκδίδετε κάθε χρόνο, έχετε γράψει μαζί με την Κλαίρη Θεοδώρου και δύο αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα είναι κάτι που θα καθιερωθεί;

Σε λίγο καιρό αρχίζουμε να γράφουμε και το τρίτο βιβλίο μετά τη “Γυναικεία Υπόθεση” και τα “Φίλια Πυρά”! Αυτή η συνεργασία δίνει τόση χαρά και στις δυο μας και κυλάει τόσο απρόσκοπτα και παρά την άγρια θεματολογία των βιβλίων, μας διασκεδάζει. Όσο έρχονται λοιπόν ιδέες, γιατί όχι;

Γράφετε δύο βιβλία το χρόνο. Πως καταφέρνετε να είστε τόσο παραγωγική χωρίς να υστερούν τα βιβλία σας απο ενδιαφέρον;

Αυτό οφείλεται πρώτα απ΄ όλα στη ζωηρή φαντασία που είχα απο παιδί. Απο τη φαντασία ξεκινάνε όλα. Αν δεν έχεις ιδέες και δεν ξέρεις και πως θα τις προχωρήσεις, είναι λογικό να σε καθυστερεί. Προς στο παρόν δεν εχω αντιμετωπίσει τέτοιο πρόβλημα. Επίσης έχω οργανώσει τη ζωή μου με τέτοιον τρόπο που έχω άπειρο χρόνο για να γράφω. Είναι όλη η μέρα δικιά μου. Φαντάσου οτι η μέρα μου ξεκινάει γύρω στις 4 το πρωί! Άρα έχω πολλές ώρες μπροστά μου.

Είστε σήμερα η πιο εμπορική Ελληνίδα συγγραφέας. Επί πόσα χρόνια κατέχετε αυτό το ρεκόρ;

Είμαι η πιο εμπορική συγγραφέας στην Ελλάδα επί 15 συνεχόμενα χρόνια! Μάλιστα όπως με έχει ενημερώσει ο εκδότης μου, αυτό δεν έχει γίνει σε καμία χώρα του κόσμου! Πρέπει όμως να σου πω ότι μέχρι να μου το πει ο εκδότης μου, εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει όλη αυτή την απήχηση που είχα.

Παρ’ ολα αυτά, υπάρχουν κάποια κακεντρεχή σχόλια που λένε ότι γράφετε πολύ εύπεπτα και δεν θεωρούν τις δημιουργίες σας ποιοτικές. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό εφόσον το αναγνωστικό κοινό σας επιβραβεύει και έχει αγκαλιάσει τα βιβλία σας;

Εγώ εκεί μένω. Στην αγάπη του αναγνωστικού κοινού. Δε με αφορούν αυτά τα κακεντρεχή σχόλια. Αν υπάρχει μια εμπεριστατωμένη κριτική που θα είναι εποικοδομητική και θα βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία και οχι σε εμπάθεια, σαφώς θα τη διαβάσω και θα την ακούσω μετά μεγάλης προσοχής. Τα υπόλοιπα έχω μάθει να μην τα κοιτάω. Όταν κοιτάς δεξιά και αριστερά, χάνεις το δρόμο. Εγω δεν κοιτάω δεξιά και αριστερά και συνεχίζω την πορεία μου. Εγώ δεν διαφήμισα ποτέ τον εαυτό μου σαν κάτι που δεν είμαι. Ο κόσμος αυτό ακριβώς έχει αγαπήσει σε ‘μένα. Την αλήθεια μου έτσι όπως του τη δίνω.

Σας έχει τύχει να γεννήσει η φαντασία σας ολόκληρη ιστορία για ένα βιβλίο απο κάτι ασήμαντο που θα δείτε μπροστά σας;

Ναι. Φυσικά! Μα και αυτά που έχω γράψει έτσι ξεκινάνε. Η “Σφραγίδα” ή “Το Μωρό Της Σοφίτας” ξεκίνησαν απο ένα ντοκιμαντέρ. Το βιβλίο βέβαια δεν έχει σχέση με αυτό που είδα. Ήταν απλά το εφαλτήριο που μου έδωσε την ώθηση για να φτιάξω κάτι δικό μου.

Αν σας ζητούσαν να ξεχωρίσετε το κορυφαίο βιβλίο απο τα 22 που έχετε γράψει, εξαιρουμένου του καινούριου, ποιό θα ήταν αυτό;

Δε νομίζω να μπορώ να ξεχωρίσω το κορυφαίο απο τα βιβλία μου γιατί το κάθε ένα έχει μια διαφορετική θέση στην ψυχή μου. Είναι ανάλογα με τις συνθήκες  τις οποίες γράφτηκε και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε. Θα έλεγα ότι το βιβλίο που ξεχωρίζω είναι το “Βαλς με 12 Θεούς” το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2005. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί για ‘μενα είναι το γούρι μου. Είναι αυτό το οποίο με συνέδεσε με τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Άρα είναι γούρικο και γι αυτό το ξεχωρίζω.

Έχετε πολύ γκελ στον κόσμο. Είστε πολύ πληθωρικός χαρακτήρας με ευφράδεια λόγου. Έχετε σκεφτεί ποτέ να συμμετέχετε σε κάποια εκπομπή στην τηλεόραση ή ακόμα και να παρουσιάζετε μια δική σας;

Άκουσέ με λίγο: Όλος ο κόσμος σήμερα θέλει δικιά του εκπομπή στην τηλεόραση! Πρέπει να έχω κι εγώ; (γέλια)

Μα το ‘χετε!

Μπορεί και να το ‘χω. Αν δεχθώ κάποια πρόταση που θα με διασκεδάσει -γιατί μόνο γι αυτό θα το έκανα- πιθανόν και να δεχόμουν. Μέχρι στιγμής πάντως δεν μου έχει γίνει κάποια τέτοια πρόταση, οπότε παραμένω τηλεθεάτρια.

Κλείνοντας θέλω να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του mikrofwno.gr

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το βιβλίο μπορείτε να το φανταστείτε σαν ένα καράβι. Έχει πολύ γερό σκαρί και μπορεί να μας ταξιδέψει. Να μας κάνει να ζήσουμε χίλιες ζωές που κανονικά δε θα ζούσαμε. Να βιώσουμε συναισθήματα και να μας γαληνέψει. Θα έλεγα λοιπόν στους αναγνώστες του mikrofwno.gr να στραφούν στη λογοτεχνία και να διαβάσουν κάποιο βιβλίο της αρεσκείας τους, αρκεί να ταξιδέψει η ψυχή τους, γιατί είναι πολύτιμα αυτά που αποκομίζεις απο ένα βιβλίο._

Φωτογραφίες: Λάμπρος Τζίμας