Οι εντυπώσεις από το πρώτο επεισόδιο της δραματικής σειράς.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην για την τηλεόραση στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια: σειρές εποχής υψηλού κόστους γυρίζονται η μία μετά την άλλη, με άφθονα εξωτερικά γυρίσματα στην επαρχία, αποδεσμευμένες από τα ασφυκτικά στούντιο, με κάθε επεισόδιο να ξεπερνά κατά πολύ την περιοριστική διάρκεια των 45 λεπτών.
Στην Κρήτη του 1969 εκτυλίσσεται, λοιπόν, η «Παραλία», που κάνει πρεμιέρα στην ΕΡΤ1 τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2023 στις 22:45 και θα μεταδίδεται από Δευτέρα έως Παρασκευή την ίδια ώρα. Πρωταγωνίστρια η Υπατία Αρχοντάκη (Δανάη Μιχαλάκη), μια νεαρή γιατρός που επιστρέφει από το Λονδίνο στον τόπο καταγωγής της, για ν’ ανακοινώσει στην οικογένειά της ότι πρόκειται να παντρευτεί το σύντροφό της, Γιώργο (Γιάννης Κουκουράκης). Το πρώτο της βράδυ στα Μάταλα θα πάει με τις φίλες της στο πάρτι των χίπηδων, όπου θα γνωρίσει το γιατρό τους, Χάρι (Δημήτρης Μοθωναίος), ενώ μια δολοφονία θα κλονίσει τις ήδη ευαίσθητες ισορροπίες της τοπικής κοινωνίας…
Σε σκηνοθεσία του Στέφανου Μπλάτσου και σενάριο Γιώργου Χρυσοβιτσάνου και Κώστα Γεραμπίνη, η «Παραλία» στηρίζεται στο μυθιστόρημα της Πηνελόπης Κουρτζή «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι», αποτελώντας μία φιλόδοξη παραγωγή, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από τα πρώτα κιόλας πλάνα. Ο χαρακτήρας της Υπατίας αποτυπώνεται μεν στο πρώτο επεισόδιο με ισχνά χρώματα και το -απαραίτητο- ερωτικό τρίγωνο φαντάζει αναμενόμενο, ωστόσο, υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος να γνωρίσουμε περισσότερο τους χαρακτήρες και τα κίνητρά τους. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επίσης, οι συμπαιγνίες των «ισχυρών» του νησιού και οι προσπάθειες των οικονομικά ασθενέστερων να πλουτίσουν, καθώς και τα μυστικά της οικογένειας Αρχοντάκη. Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης είναι σταθερά καλός στο ρόλο του πατέρα, ενώ η Γιούλικα Σκαφιδά φαντάζει υπερβολικά νέα κι ευειδής για να πείσει ως μητέρα της Μιχαλάκη -ίσως, βέβαια, σε μελλοντικά επεισόδια δικαιολογηθεί σεναριακά η επιλογή της… Ευχάριστες οι συμμετοχές της Μπέτυς Λιβανού, στο ρόλο της γιαγιάς, και του Γιώργου Νινιού, στο ρόλο του θείου της οικογένειας, γεννώντας στο θεατή το ενδιαφέρον ν’ ανακαλύψει τις ιστορίες τους, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο ρόλος του Δημοσθένη Παπαδόπουλου, που, πιθανότατα, θ’ αρχίσει να ξετυλίγεται κι αυτός στα επόμενα επεισόδια.
Πέρα από τους χαρακτήρες, όμως, υπάρχει και το πλαίσιο, κι αυτό το στοίχημα η «Παραλία» δεν το κερδίζει στο πρώτο επεισόδιο. Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας αναφέρεται στους χίπηδες, αλλά υπάρχει μια διάχυτη αμηχανία των συντελεστών ν’ αποτυπώσουν την κουλτούρα και, ακόμα περισσότερο, την αισθητική των «παιδιών των λουλουδιών», με αποτέλεσμα και το παίξιμο του ικανού Κώστα Νικούλι, που έχει τον αβανταδόρικο ρόλο του αρχηγού τους, να είναι κάπως αδέξιο. Γενικότερα, σχεδόν τίποτα δεν προδίδει πως βρισκόμαστε στο 1969, πέρα από μια ξώφαλτση αναφορά στη «χούντα».
Ασαφής δεν είναι μόνο ο χρόνος, αλλά και ο χώρος, καθώς απουσιάζει καθετί σχετικό με την κρητική κουλτούρα. Δεν είναι, βέβαια, το ζητούμενο η βαριά κρητική προφορά και οι συνεπακόλουθες γραφικότητες, το αντίθετο μάλιστα, μια ιστορία, όμως, που εκτυλίσσεται στα Μάταλα το 1969 γεννάει κάποιες συγκεκριμένες προσδοκίες στους θεατές που δεν φαίνονται να καλύπτονται. Κι αυτό, είναι που κάνει την «Παραλία» κάπως αποστειρωμένη…
