«Η αληθινή ζωή αρχίζει ξανά …» αλήθεια, μπορεί;
Η Σεμίνα Διγενή δοκιμάζει την πένα της και στο θεατρικό κείμενο. Η πρώτη της αυτή προσπάθεια μας δίνει ένα έργο που αιωρείται ανάμεσα στο φαντασιακό και το πραγματικό, περισσότερο μοιάζει με διήγημα, και όλα αγγίζονται απαλά σαν χάδι: χαρακτήρες, βιώματα, προσωπικά θέματα, ανησυχίες. Δεν είναι καμία ουσιαστική εμβάθυνση και ο θεατής μένει μετέωρος στο να καταλάβει τι είδε.
Ένας διανομέας πίτσας καλείται από μία σκηνοθέτη να μείνει και να παίξει ένα παιχνίδι μαζί της, καθώς είναι η τελευταία παραγγελία που παραδίδει. Η πρότασή της να «αγοράσει» ένα 24ώρο της ζωής του έναντι 1.000€ είναι πολύ δελεαστική. Το παιχνίδι αρχίζει και μαζί αρχίζει και το στροβίλισμα μέσα στις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, τις επιθυμίες του σήμερα, τα όνειρα του αύριο. Μπορεί ο χρόνος να γιατρεύει τα πάντα; Μπορούμε να βιώσουμε την ευτυχία;
Η σκηνοθέτις Λητώ Τρινταφυλλίδου έχει συλλάβει το νόημα των λέξεων που δεν έχουν αποτυπωθεί στο χαρτί και δίνει σάρκα και οστά σε δύο αδύναμους ρόλους. Δημιουργεί μία παράσταση θέατρο μέσα στο θέατρο. Καταφέρνει να της δώσει γρήγορο ρυθμό, ψήγματα χιούμορ και μια γλυκερή αίσθηση θρίλερ. Είναι έξυπνη επιλογή να προβάλλονται αποσπάσματα από την ταινία του MichelGondry του 2004, Eternal sunshine of the spotless mind.
Η Μυρτώ Αλικάκη είναι ο ρόλος, τον απολαμβάνει και «γεμίζει» τη σκηνή με την άνεση που της δίνει η θεατρική της εμπειρία. Ο Γιάννης Σοφολόγης έχει φρεσκάδα, καλή άρθρωση, αναζητά τα «πατήματά» του και σίγουρα θα τα καταφέρει.
Στις επιλογές της μουσικής από τον Θέμη Καραμουρατίδη, η μεγάλη επιτυχία του 1982 των Al Bano και Romina Power Felicità (Ευτυχία) δεσπόζει στην αρχή του έργου και ξυπνά αναμνήσεις στους μεγαλύτερους για μια άλλη ευτυχισμένη (;) εποχή. Τα κοστούμια του Απόστολου Μητρόπουλου ενισχύουν τον αισθησιασμό της Αλικάκη και τα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχονιάδη αξίζουν συγχαρητήρια. Η επιλογή της κουρτίνας – πέπλου αποτελεί το εισιτήριο εισόδου και εξόδου από το όνειρο και τη φαντασία στην πραγματικότητα.
Δική σας είναι η επιλογή να βιώσετε ένα ταξιδάκι μεταξύ ονείρου και φαντασίας, να δώσετε τις δικές σας απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα που θέτει το κείμενο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Η αληθινή ζωή αρχίζει ξανά …» αλήθεια, μπορεί;
Η Σεμίνα Διγενή δοκιμάζει την πένα της και στο θεατρικό κείμενο. Η πρώτη της αυτή προσπάθεια μας δίνει ένα έργο που αιωρείται ανάμεσα στο φαντασιακό και το πραγματικό, περισσότερο μοιάζει με διήγημα, και όλα αγγίζονται απαλά σαν χάδι: χαρακτήρες, βιώματα, προσωπικά θέματα, ανησυχίες. Δεν είναι καμία ουσιαστική εμβάθυνση και ο θεατής μένει μετέωρος στο να καταλάβει τι είδε.
Ένας διανομέας πίτσας καλείται από μία σκηνοθέτη να μείνει και να παίξει ένα παιχνίδι μαζί της, καθώς είναι η τελευταία παραγγελία που παραδίδει. Η πρότασή της να «αγοράσει» ένα 24ώρο της ζωής του έναντι 1.000€ είναι πολύ δελεαστική. Το παιχνίδι αρχίζει και μαζί αρχίζει και το στροβίλισμα μέσα στις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, τις επιθυμίες του σήμερα, τα όνειρα του αύριο. Μπορεί ο χρόνος να γιατρεύει τα πάντα; Μπορούμε να βιώσουμε την ευτυχία;
Η σκηνοθέτις Λητώ Τρινταφυλλίδου έχει συλλάβει το νόημα των λέξεων που δεν έχουν αποτυπωθεί στο χαρτί και δίνει σάρκα και οστά σε δύο αδύναμους ρόλους. Δημιουργεί μία παράσταση θέατρο μέσα στο θέατρο. Καταφέρνει να της δώσει γρήγορο ρυθμό, ψήγματα χιούμορ και μια γλυκερή αίσθηση θρίλερ. Είναι έξυπνη επιλογή να προβάλλονται αποσπάσματα από την ταινία του MichelGondry του 2004, Eternal sunshine of the spotless mind.
Η Μυρτώ Αλικάκη είναι ο ρόλος, τον απολαμβάνει και «γεμίζει» τη σκηνή με την άνεση που της δίνει η θεατρική της εμπειρία. Ο Γιάννης Σοφολόγης έχει φρεσκάδα, καλή άρθρωση, αναζητά τα «πατήματά» του και σίγουρα θα τα καταφέρει.
Στις επιλογές της μουσικής από τον Θέμη Καραμουρατίδη, η μεγάλη επιτυχία του 1982 των Al Bano και Romina Power Felicità (Ευτυχία) δεσπόζει στην αρχή του έργου και ξυπνά αναμνήσεις στους μεγαλύτερους για μια άλλη ευτυχισμένη (;) εποχή. Τα κοστούμια του Απόστολου Μητρόπουλου ενισχύουν τον αισθησιασμό της Αλικάκη και τα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχονιάδη αξίζουν συγχαρητήρια. Η επιλογή της κουρτίνας – πέπλου αποτελεί το εισιτήριο εισόδου και εξόδου από το όνειρο και τη φαντασία στην πραγματικότητα.
Δική σας είναι η επιλογή να βιώσετε ένα ταξιδάκι μεταξύ ονείρου και φαντασίας, να δώσετε τις δικές σας απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα που θέτει το κείμενο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
