Καλεσμένη στην εκπομπή «Τετ Α Τετ» ήταν η Πίτσα Παπαδοπούλου, η οποία αναφέρθηκε με τρυφερότητα στα παιδικά της χρόνια και τον άδικο χαμό του αδελφού της σε ηλικία μόλις 8 ετών.
«Θα φανεί περίεργο που το λέω, γιατί μου φαίνεται και μένα πάρα πολύ περίεργο, δεν ξέρω όμως δυσκολίες. Δηλαδή δεν ξέρω. Η μαμά μου ήταν καπνεργάτρια, ο μπαμπάς μου ήταν αγρότης ποντιακής καταγωγής. Μπορεί να μην είχαμε πολλά αλλά δεν ξέρω αν έχω στεναχωρηθεί για αυτά που δεν είχα. Δεν θυμάμαι ποτέ να πω ότι πείνασα, ακόμα και τώρα που είμαι μεγάλη και πέρασαν τα χρόνια. Ίσως μνα μου έφταναν αυτά που είχαμε και δεν ήθελα κάτι παραπάνω, δεν ξέρω να το εξηγήσω αλλά δεν έχω πικρία, όπως ακούω από πολλούς ανθρώπους», είπε αρχικά η Πίτσα Παπαδοπούλου.
Στη συνέχεια η Πίτσα Παπαδοπούλου πρόσθεσε: «Εγώ γνώρισα τέσσερα αδέλφια, η μαμά μου έκανε και κάποια άλλα παιδιά τα οποία βέβαια πέθαναν. Τα γένναγε αλλά πέθαιναν ενός ή δύο χρονών από αρρώστιες τότε στα χωριά. Το ένα το είχε πατήσει το τραμ στη Θεσσαλονίκη, 7 – 8χρονών και είχαμε τρία χρόνια διαφορά με τον αδελφό μου. Βέβαια και την θυμάμαι εκείνη την ημέρα γιατί ήμουν με την αδελφή μου, η οποία ήταν πιο μεγάλη από εμάς. Οι γονείς μου τότε δούλευαν και μας έπαιρνε η αδελφή μου για να μας πάει για μπάνιο στην Αγία Τριάδα».
«Ανέβηκε το παιδί επάνω στο τραμ, ενδιάμεσα στα δυο τραμ και ο εισπράκτορας του χτύπησε τα χέρια. Το παιδί έπεσε μέσα και το πάτησε το άλλο τρένο, γιατί αυτό δεν ήξερε να ανέβει από τα σκαλοπάτια. Το διέλυσε το παιδί», κατέληξε η Πίτσα Παπαδοπούλου.
Καλεσμένη στην εκπομπή «Τετ Α Τετ» ήταν η Πίτσα Παπαδοπούλου, η οποία αναφέρθηκε με τρυφερότητα στα παιδικά της χρόνια και τον άδικο χαμό του αδελφού της σε ηλικία μόλις 8 ετών.
«Θα φανεί περίεργο που το λέω, γιατί μου φαίνεται και μένα πάρα πολύ περίεργο, δεν ξέρω όμως δυσκολίες. Δηλαδή δεν ξέρω. Η μαμά μου ήταν καπνεργάτρια, ο μπαμπάς μου ήταν αγρότης ποντιακής καταγωγής. Μπορεί να μην είχαμε πολλά αλλά δεν ξέρω αν έχω στεναχωρηθεί για αυτά που δεν είχα. Δεν θυμάμαι ποτέ να πω ότι πείνασα, ακόμα και τώρα που είμαι μεγάλη και πέρασαν τα χρόνια. Ίσως μνα μου έφταναν αυτά που είχαμε και δεν ήθελα κάτι παραπάνω, δεν ξέρω να το εξηγήσω αλλά δεν έχω πικρία, όπως ακούω από πολλούς ανθρώπους», είπε αρχικά η Πίτσα Παπαδοπούλου.
Στη συνέχεια η Πίτσα Παπαδοπούλου πρόσθεσε: «Εγώ γνώρισα τέσσερα αδέλφια, η μαμά μου έκανε και κάποια άλλα παιδιά τα οποία βέβαια πέθαναν. Τα γένναγε αλλά πέθαιναν ενός ή δύο χρονών από αρρώστιες τότε στα χωριά. Το ένα το είχε πατήσει το τραμ στη Θεσσαλονίκη, 7 – 8χρονών και είχαμε τρία χρόνια διαφορά με τον αδελφό μου. Βέβαια και την θυμάμαι εκείνη την ημέρα γιατί ήμουν με την αδελφή μου, η οποία ήταν πιο μεγάλη από εμάς. Οι γονείς μου τότε δούλευαν και μας έπαιρνε η αδελφή μου για να μας πάει για μπάνιο στην Αγία Τριάδα».
«Ανέβηκε το παιδί επάνω στο τραμ, ενδιάμεσα στα δυο τραμ και ο εισπράκτορας του χτύπησε τα χέρια. Το παιδί έπεσε μέσα και το πάτησε το άλλο τρένο, γιατί αυτό δεν ήξερε να ανέβει από τα σκαλοπάτια. Το διέλυσε το παιδί», κατέληξε η Πίτσα Παπαδοπούλου.
