Ο Βασίλης Μηλιώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην «Σκοτεινή Θάλασσα» του Mega το 2022 ενώ συμμετείχε και στο κοινωνικό δράμα του ΣΚΑΙ, «Στοργή». Φέτος, υποδύεται τον Τζανή Λάσκαρη στην επιτυχημένη δραματική σειρά του Αnt1, «Μάγισσα». Έναν χαρακτήρα που ο κόσμος λατρεύει να μισεί. Σε πλήρη αντίθεση με τον τηλεοπτικό του ρόλο, στο θέατρο μας συστήνεται ως Ντάμον στο σύγχρονο μιούζικαλ, «Απλή Μετάβαση». Η συγκεκριμένη μετάβαση δεν είναι καθόλου απλή και εύκολη. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα. Την σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Μίνως Θεοχάρης, το κείμενο και τους στίχους ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος ενώ την μουσική-ενορχήστρωση ο Θέμης Καραμουρατίδης.
Ξεκινώντας θα ήθελα να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα, όπως για παράδειγμα που μεγάλωσες, πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα σε μια συνοικία του Πειραιά, στο Κερατσίνι. Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα, δεν έχω κάτι αρνητικό να θυμάμαι. Μεγάλωσα σε μία ήρεμη οικογένεια. Θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει στην αυλή της γιαγιάς. Έχω ωραίες αναμνήσεις.
Έχεις αναφέρει πως μικρός σε ένα λεύκωμα είχες γράψει πως ήθελες να ασχοληθείς με την ηθοποιία γιατί σου αρέσει να λες ιστορίες. Τι είναι αυτό που ωθεί ένα παιδί σε αρκετά μικρή ηλικία σε αυτή την απόφαση; Υπήρξε κάποιο γεγονός που σε οδήγησε στο να πάρεις αυτή την απόφαση;
Να σου πω την αλήθεια όχι. Από μικρός μπορώ να πω πως είχα μια φυσική τάση προς τα καλλιτεχνικά και οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Μου άρεσε να τραγουδάω, μου άρεσε να ζωγραφίζω, είχα το μικρόβιο. Δεν υπήρξε κάποιο γεγονός που με οδήγησε να πάρω αυτή την απόφαση. Ακούω άλλους ανθρώπους που λένε «πήγα σε μία παράσταση και από εκεί κατάλαβα με το τι θέλω να ασχοληθώ». Με εμένα δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Απλά κάτι μου έκανε το κλικ χωρίς να ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Βέβαια στο παιδικό επίπεδο δεν μπορεί να είναι συνειδητή η απόφαση, μεταγενέστερα όμως έγινε. Όταν μπήκα στην θεατρική ομάδα στο λύκειο, κατάλαβα πως θέλω να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό. Πήγα σε ένα σχολείο που έκαναν πολύ καλή δουλειά με το θέατρο. Η δασκάλα μου, Μαίρη Αδαμοπούλου, δίδασκε 20 χρόνια θέατρο στο σχολείο . Μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ πως κάτι ωραίο συνέβαινε σε όλο αυτό. Επομένως στο λύκειο το σκέφτηκα σοβαρά δίνοντας παράλληλα όμως και την μάχη με τις πανελλήνιες. Έδωσα πανελλήνιες , πέρασα στην Φιλοσοφική και μετά έδωσα εξετάσεις. Πέρασα στο Εθνικό Θέατρο και κάπως τα πράγματα από εκεί και έπειτα πήραν την πορεία που έπρεπε. Είχα πάρει την απόφαση μέσα μου.
Βγαίνοντας από την σχολή, το 2020, είχες τον φόβο που έχουν πολλοί ηθοποιοί να ασχοληθείς με την τηλεόραση;
Ναι, υπήρχε αυτός ο φόβος. Η τηλεόραση στα μάτια αρκετού κόσμου είναι ένα μέσο το οποίο μπορεί να κάνει και πολύ καλό και πολύ κακό ταυτόχρονα. Κακό με την έννοια της εμπορικότητας και την έννοια την φθοράς ενός προσώπου καλλιτεχνικά . Από την άλλη βέβαια όταν μπήκα στην διαδικασία να κάνω τηλεόραση κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα η τηλεόραση είναι ένας μεγεθυντικός φακός ο οποίος επικοινωνεί σε μεγαλύτερη εμβέλεια ότι εσύ έχεις να της δώσεις. Παίζει σημαντικό ρόλο ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεσαι απέναντι της , πρωτίστως πάντα με σεβασμό προς την δουλειά που κάνεις και σκεπτόμενος τον ρόλο που υπηρετείς. Μιλώντας για κάτι ουσιαστικό και όχι ‘’παρεμπιπτόντως’’ γιατί χρειάζεσαι την προβολή. Κατάλαβα τον σημαντικό ρόλο της τηλεόρασης χάριν σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Είχα πάει εκδρομή σε μία επαρχιακή πόλη και γνώρισα ένα κοριτσάκι που είχε σαν μοναδική παρέα την τηλεόραση. Έτσι λοιπόν, κατάλαβα πως μπορούμε να είμαστε όντως η παρέα και η ψυχοθεραπεία κάποιου που δεν έχει την ίδια πρόσβαση στην ψυχαγωγία με αυτήν που έχει ένας άνθρωπος που ζει στην Αθήνα. Δεν είναι αυτονόητο. Στην πρωτεύουσα είναι όλα στα πόδια μας, στην επαρχία όχι. Ακόμα και με την τεχνολογία, το ίντερνετ , τις πλατφόρμες. Πολλά χωριά μπορεί να μην έχουν καν ίντερνετ. Έχουν μόνο τηλεόραση. Είναι μια πραγματικότητα και αδικείται κόσμος που δεν έχει τις παροχές που έχουμε εμείς στην Αθήνα. Επομένως, θεωρώ πως αυτός είναι ένας λόγος να κάνει κανείς τηλεόραση γιατί πραγματικά μπορεί να βοηθήσεις με την τέχνη και την δουλειά σου . Με άλλον τρόπο από αυτόν που μπορείς στο θέατρο αλλά εξακολουθείς να μπορείς.
Η τηλεόραση όντως έχει το μαγικό το ότι μπαίνει κάθε μέρα στο σπίτι πολλών ανθρώπων
Αυτό είναι και τρομαχτικό ταυτόχρονα δεδομένου ότι βλέπεις την δύναμη που μπορεί να έχει αυτό το μέσο και εννοείται δεν χρησιμοποιείται μόνο για καλό. Οπότε μπορεί να έχει και την αντίθετη όψη αυτό το πράγμα.
Σωστά. Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος που πολλοί συνάδελφοι σου φοβούνται την τηλεόραση.
Μάλλον ναι. Υπάρχουν βέβαια και συνάδελφοι που έχουν αγκαλιάσει το μέσο, το αγαπάνε, χωρίς να στερείται σαφώς η καλλιτεχνική αξία τους.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στο θέατρο και στην τηλεόραση, τι θα επέλεγες και γιατί;
Εξαρτάται. Είναι πολύ γενικό. Υπάρχει τηλεόραση και τηλεόραση. Όπως φυσικά θέατρο και θέατρο. Ιδανικό για εμένα είναι να μπορώ να τα συνδυάζω σε ικανοποιητικό βαθμό και τα δύο . Το θέατρο είναι η ρίζα μου, κυρίως θεατρικά έχω εκτονωθεί. Το αγαπώ πολύ. Έχει μία άλλη δύναμη. Έχεις κάτι ζωντανό μπροστά στα μάτια σου, κάτι που πάλλεται. Είναι λιγότερο θέαμα και περισσότερο βίωμα. Μου αρέσει η αλληλεπίδραση που υπάρχει στο θέατρο με τον κόσμο, η κάθαρση που αυτό μπορεί να φέρει. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει η τηλεόραση τουλάχιστον όχι με την αμεσότητα που μπορεί να έχει μία καλή παράσταση. Κατά τα άλλα και η τηλεόραση και ο κινηματογράφος φυσικά ως μορφή τέχνης έχει την δύναμη να σε οδηγήσει σε άλλες σκέψεις. Αλλά και πάλι εξαρτάται από την ποιότητα, υπάρχουν για παράδειγμα ταινίες που μπορεί να σε συνεπάρουν και να σου αλλάξουν την ζωή. Έχω συμμαθητές μου από την σχολή που έγιναν ηθοποιοί επειδή είδαν μία ταινία . Δεν ξέρεις πότε θα σε συναντήσει και πότε θα σε αγγίξει όλο αυτό. Σημασία έχει ο καλλιτέχνης να προσπαθεί να επιδιώκει την σύνδεση αυτή με κάθε τρόπο.
https://www.instagram.com/p/CuuzqC4rsFR/
Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για την Μάγισσα. Στην Μάγισσα συνεργάζεσαι με μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως την Θέμιδα Μπαζάκα, Τάσο Νούσια , Γιώργο Γάλλο κ.ά. . Πως σας υποδέχτηκαν και πως είναι η συνεργασία σας;
Ομολογουμένως ήταν λίγο αποστομωτική η υποδοχή. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα μας υποδεχόταν κάποιος τόσο ένθερμα. Πραγματικά, όλοι τους είναι πολύ βοηθητικοί και πολύ προστατευτικοί μαζί μας, μας αγκάλιασαν σχεδόν οικογενειακά. Με την Θέμιδα Μπαζάκα είχα δουλέψει και στην Σκοτεινή θάλασσα όπου έκανε την μητέρα μου, επομένως την ήξερα και το περίμενα. Εκεί που εξεπλάγην πολύ θετικά κυρίως επειδή δεν τον ήξερα τον άνθρωπο ήταν με τον Νίκο Ψαρρά. Στο fitting για την Μάγισσα μπαίνει μέσα ο Νίκος Ψαρράς, με μια τεράστια αγκαλιά φωνάζοντας «έλα, ανηψούλι μου! ». Αυτό με αιφνιδίασε πολύ ευχάριστα. Είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που με έκανε κατευθείαν μέρος της ομάδας τους . Είναι πολύ γλυκό αυτό. Ο Νίκος είναι εξαιρετικά μεγαλόψυχος, αναφέρω το παράδειγμα αυτό γιατί είναι ενδεικτικό. Είναι αυτό που βλέπεις και στην σειρά. Εν αντιθέσει με εμένα που δεν έχω καμία σχέση με τον Τζανή, ο Νίκος είναι αυτό που βλέπεις στην πραγματικότητα σαν Κανέλλος. Είναι πολύ αγαπημένος συνάδελφος, τον αγαπώ πολύ και δεν ισχύει μόνο για μένα αυτό αλλά και για την πληθώρα των ηθοποιών στην σειρά. Ο τρόπος που μας έχει αγκαλιάσει όλους μας είναι πολύ γλυκός, είναι πολύ στοργικός. Αλλά και φυσικά όλο το καστ των ηθοποιών, ο Τάσος, ο Γιώργος που τον είχα και δάσκαλο όπως προανέφερες . Πραγματικά δεν έχω να πω τίποτα αρνητικό, ήταν όλοι τους πάρα πολύ βοηθητικοί. Είναι πολύ σημαντικό που υπάρχει ένα τόσο όμορφο περιβάλλον.
Ο ρόλος του Τζανή είναι ένας χαρακτήρας με αρνητικό πρόσημο. Πως προσεγγίζει ένας ηθοποιός τέτοιους ρόλους;
Στην πραγματικότητα δεν έχεις επιλογή από το να υπερασπιστείς την χειρότερη εκδοχή του ανθρώπου. Βέβαια κάποιες φορές δεν την καταλαβαίνουμε, ακόμα και στους ίδιους μας τους εαυτούς αλλά είναι εκεί, υπάρχει. Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου αλλά και από όσα έχω ακούσει από τους δασκάλους μου στην σχολή, πρέπει να εξερευνήσεις τα σκοτάδια της ανθρώπινης ύπαρξης, με γνώμονα ότι μέσα στον άνθρωπο υπάρχει και το καλό και το κακό. Ο καθένας από εμάς υπό συνθήκες μπορεί να συμπεριφερθεί πολύ άσχημα, βλέπε δολοφονίες και όλα αυτά τα δυσάρεστα που μπορεί να προκαλέσει ένας άνθρωπος αλλά και ευχάριστα φυσικά. Έχει να κάνει με πολλά το αν κάποιος θα δράσει με αρνητικό τρόπο ή όχι. Έχει να κάνει με την οικογένεια , με τις επιλογές του και αυτό φέρνει μια αλυσιδωτή αντίδραση που καταλήγει σε κάτι, σε μια αρνητική συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν θέλω να πιστεύω και για τον Τζανή ως αρνητικό χαρακτήρα. Με έναν τρόπο οι γύρω καταστάσεις τον έχουν φέρει σε αδιέξοδο. Σκέψου την κοινωνική πίεση της εποχής σε συνδυασμό με την ακόρεστη δίψα την μάνας του για την αναγνώριση της ίδιας. Βρίσκεται σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον με έναν αδερφό που βάσει των δεδομένων της μητέρας του δεν είναι πραγματικός του αδερφός και λέγοντάς του συνεχώς πως αυτός είναι ο αδικημένος. Κάποια στιγμή θα το πιστέψει. Θα μου πεις δεν βλέπει πως απέναντι του μπορεί να έχει έναν άνθρωπο τίμιο που μπορεί να τον αγαπάει πραγματικά ; Εγώ θα σου απαντήσω όχι. Υπάρχουν λοιπόν δύο μητέρες που δρούσαν παρόμοια με εννοείται με χειρότερο από όλους τον διαχειριστή αυτής της κατάστασης, τον πατέρα. Η πατρική φιγούρα που στην πραγματικότητα ενσαρκώνει την πατριαρχία εν γένει. Δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα εκείνη την εποχή. Είναι ο κανόνας. Η καταπίεση των γυναικών είναι αυτή που έφερνε και όλον αυτόν τον ανταγωνισμό, όλη αυτή την πίκρα. Αυτό που θέλω να πω λοιπόν, είναι πως δεν γεννιόμαστε κακοί, κάποια στιγμή μάλιστα το λέω στον Μάρκο, ότι σαν παιδιά παίζαμε. Σε μία τέτοια κοινωνία, σε μία τέτοια εποχή είναι όλα πολύ ρευστά. Εδώ βλέπουμε τώρα αδέρφια που είναι αγαπημένα και μόλις μπουν στην μέση τα κληρονομικά, δεν ξαναμιλάνε. Πόσο μάλλον λοιπόν σε μία εποχή που δεν διακυβεύεται μόνο αν θα πάρεις ένα σπίτι ή ένα εξοχικό αλλά αν θα διαχειριστείς μια ολόκληρη περιοχή που διεύθυνε ο πατέρας σου. Είναι πολυπαραγοντικό λοιπόν το όλο ζήτημα. Και αυτό μου αρέσει και στους χαρακτήρες και ιδιαίτερα στο Τζανή. Είναι ο πιο συμπλεγματικός χαρακτήρας από όλους στην σειρά και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον να εξερευνήσει ένας ηθοποιός. Εκτός από τα προσωπικά του αδιέξοδα, η εξέλιξή του στην σειρά έχει πρωτόγνωρα υποκριτικά στοιχεία που πρέπει να διαχειριστείς και αυτό μου αρέσει πολύ στον χαρακτήρα. Έχει πάλη, έχει σπαθιά, έχει να διαχειριστεί μεγάλες καταστάσεις που δεν μας δίνετε η ευκαιρία σε εμάς τους ηθοποιούς να τα κάνουμε συχνά. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενος.
Έχεις κάποια ομοιότητα με τον τηλεοπτικό Τζανή;
Δεν νομίζω πως έχω κάποια ομοιότητα με τον Τζανή. Είναι πολύ μακριά από εμένα. Προσπαθώ όμως όσο μπορώ να βρω σημεία συνάντησης.
Ανεξάρτητα από το ότι γνωρίζεις το τέλος του Τζανή, τι τέλος θα έδινες εσύ στον ήρωα σου;
Θα ήθελα να είναι λυτρωτικό το τέλος του Τζανή. Θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει μεταστροφή στον χαρακτήρα. Θα ήθελα πολύ να φτιάξει τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω του και όλα να είναι καλά . Άλλωστε είμαι αυτός ο άνθρωπος που θα ήθελε κάπως να είναι όλα καλά. Βέβαια αν ήμουν θεατής , θα σου έλεγα πως θα ήθελα τα πράγματα να πάνε όσο πιο στραβά γίνεται. Άλλωστε οι τολμηρές επιλογές, η μη εκπλήρωση αυτού που θες και όχι το fan service, κάνουν την διαφορά σε μία σειρά και την κάνουν αξιόλογη και σοκαριστική. Ενσαρκώνοντας όμως, αυτόν τον άνθρωπο θα ήθελα να δικαιωθεί και να πάνε όλα καλά.
Αν μπορούσες να επιλέξεις να ενσαρκώσεις οποιονδήποτε ρόλο από την Μάγισσα, ποιος θα ήταν;
Νομίζω θα ήταν και πάλι ο Τζανής. Με γοητεύει πάρα πολύ αυτός ο ρόλος. Δεν σου κρύβω πως μπορεί να ήθελα να κάνω και την Μεταξία. Και αυτός ο ρόλος μου φαίνεται εξαιρετικά σύνθετος. Δεν ξέρω μπορεί να έχω επηρεαστεί εξαιτίας του δεσίματος που έχω με την Μεταξία σαν Τζανής. Τώρα που το σκέφτομαι θα σου έλεγα και τον ρόλο της Δαμιανής. Είναι villain ( κακός ρόλος ) αλλά από τους πολύ καλογραμμένους ρόλους.
Επειδή παρακολουθώ την σειρά ομολογώ πως όλοι οι ρόλοι είναι τρομερά καλογραμμένοι.
Όντως, είναι εξαιρετικά καλογραμμένοι . Αφού και εμείς απορούμε , λέμε πως το ξετρυπώσανε αυτό και αυτό για τον τάδε χαρακτήρα.
Φεύγοντας από την Μάγισσα, μπορείς να μας πεις την πιο δύσκολη σκηνή που έχεις γυρίσει στην Μάγισσα; Μπορεί να ήταν δύσκολη συναισθηματικά ή λόγω πάλης π.χ.
Είναι πάρα πολλές οι δύσκολες σκηνές. Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία. Για μένα οι πιο δύσκολες σκηνές δεν είναι αυτές που απαιτούν σωματική συμμετοχή, είναι αυτές που χρειάζεται να επιστρατεύσεις ολόκληρο το νευρικό σου σύστημα για να τις υπηρετήσεις και αυτές έχουν να κάνουν με πιο σημαντικά πράγματα, με πιο μεγάλες έννοιες παραδείγματος χάριν με έναν έρωτα, με μία απώλεια . Αυτά είναι τα πιο δύσκολα που έχει να διαχειριστεί ένας ηθοποιός. Στην Μάγισσα το σενάριο έχει πάρα πολλά μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν. Πρόκειται για ένα σενάριο που σου αποκαλύπτει στην ουσία πράγματα τα οποία υπήρχαν θαμμένα χρόνια και τώρα είναι ώρα να τα δούμε, γίνεται μια τεράστια αποκάλυψη σε κάτι που σου αλλάζει όλον τον κόσμο. Αυτό είναι δύσκολο να αποδοθεί υποκριτικά. Τα γυρίσματα είναι πολύ κουραστικά και πολύ απαιτητικά. Δεν γυρίζουμε μια σειρά με μια basic λογική που θα καθίσουμε για παράδειγμα στο καφενείο του χωριού να πούμε τα νέα μας, δεν υπάρχουν σκηνές που να είναι fillers ( σκηνές που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην κύρια ιστορία) , που θα πρέπει να πεις και δυο χαζομάρες για να κλείσει το επεισόδιο, δεν υπάρχει αυτό. Είναι όλα κόκκινα, όλα μεγάλα, όλα πολλά. Και αυτό σε κάνει να είσαι σε μία συνεχή εγρήγορση και για αυτό τον λόγο δεν μπορώ να σου ξεχωρίσω μία σκηνή . Κάποιες σκηνές σαφώς είναι περισσότερο απαιτητικές από κάποιες άλλες επειδή μπορεί να υπάρχει και η σωματική κούραση . Σχεδόν όλες οι σκηνές όμως έχουν βαθμό δυσκολίας 10.
https://www.instagram.com/p/C0XQw8VsHSx/
Θέλω να πάμε και στο θέατρο. «Απλή Μετάβαση» μέχρι τις 5 Μαρτίου στο θέατρο Ακροπόλ. Οχτώ νέοι άνθρωποι βρίσκονται στον διάδρομο ενός αεροδρομίου και περιμένουν την πτήση που θα τους οδηγήσει πιο κοντά στο όνειρο, τουλάχιστον αυτό νομίζουν στην αρχή του έργου. Εσύ θα έκανες κάτι παρόμοιο; Θα έφευγες από την Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους ή ακόμα και για τον έρωτα;
Δύσκολα αλλά εξαρτάται. Κοίτα ενώ είμαι ρομαντική φύση, είμαι και αρκετά ρεαλιστής. Νομίζω η απόφαση του να φύγει κανείς από μία χώρα, από μία κατάσταση που έχει χτίσει κάτι, αν αυτή είναι λειτουργική φυσικά, μου φαντάζει πολύ δύσκολη. Νιώθω αρκετά καλά στον χώρο μου, στον περίγυρο μου, νιώθω πολύ καλά εδώ με ότι μπορεί να σημαίνει το «εδώ» , που σημαίνει ότι δύσκολα θα το έκανα. Η ζωή όμως είναι το πιο απρόβλεπτο πράγμα και στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Κρατάω μικρό καλάθι και λέω ότι επειδή είμαι άνθρωπος που θα προσπαθήσει για το καλύτερο δυνατό την εκάστοτε στιγμή, θεωρώ πως θα το έκανα. Αν κάτι λειτουργούσε θα έπαιρνα μια απόφαση τέτοιου τύπου. Αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, αν υπήρχε μια τεράστια ευκαιρία , αν υπήρχε ανάγκη , θα το έκανα αλλά δύσκολα όπως προανέφερα.
Τα τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί πολλά για τον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Έχεις βρεθεί σε δύσκολες συνεργασίες; Αν ναι, πως το διαχειρίστηκες. Αν όχι, ακούγοντας όλα αυτά σου δημιουργήθηκε ποτέ φόβος ή ανασφάλεια;
Δεν θα το έλεγα ότι μου δημιουργήθηκε κάποιος φόβος ή ανασφάλεια. Είμαι από τους τυχερούς που από την πρώτη στιγμή που άρχισα να ασκώ το επάγγελμα αυτό, δεν βρέθηκα σε τοξικές καταστάσεις, δεν βρέθηκα σε κάποια πρόβα που να γίνεται χαμός, να μην υπάρχει συνεννόηση και να πάνε όλα λάθος. Ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί και το λέω με μία απορία διότι βγαίνοντας σε έναν επαγγελματικό στίβο είσαι προετοιμασμένος μάλλον και για μη θετικές συναντήσεις. Ακούς γύρω σου να συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις. Βγαίνοντας στον χώρο βρέθηκα σε πολύ καλές συνθήκες και δεν ήθελα να τελειώσει αυτό που είχε αρχίσει. Αυτό νομίζω οφείλεται και στον παράγοντα τύχη. Κατά τα άλλα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο μοναδικός τρόπος να γίνουν τα πράγματα λειτουργικά, είναι να θέτεις το όριο σου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό σε όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνο στο θέατρο. Απλά στο θέατρο επειδή είναι λίγο πιο δυσδιάκριτα τα όρια της εν σκηνής ζωής και της πραγματικής, είναι πιο δύσκολο να το κάνεις. Παρόλο αυτά θεωρώ πως παλιότερα στερούταν στους συναδέλφους η δυνατότητα να το κάνουν αυτό, δεν μπορούσαν να οριοθετήσουν ουσιαστικά πολύ εύκολα γιατί υπήρχε ένα συγκεκριμένο καθεστώς. Τώρα με όλο αυτό που έχει συμβεί οι νέοι συνάδελφοι έχουμε μηχανισμούς προστασίας πια από τέτοιες καταστάσεις. Όχι όλοι φυσικά. Σε κάθε περίπτωση πάντως οφείλουμε να μιλάμε και να προστατεύουμε και τον εαυτό μας και τους άλλους , όταν κάτι πάει λάθος και το βλέπουμε.
Υπάρχει κάποιος ρόλος ή κάποια συνεργασία με κάποιον / κάποια ηθοποιό που ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Δεν έχω κάποιο τέτοιου είδους στόχο. Προσπαθώ ότι με συναντά να προσπαθώ και εγώ να το συναντώ όσο πιο έντιμα, χωρίς να βλέπω το παρακάτω και να ανησυχώ για το παρακάτω. Υπάρχει η αγωνία εννοείται για το τι έρχεται μετά. Νομίζω όμως πως συνειδητά κάπως απομπλέκω τον εαυτό μου από αυτές τις σκέψεις και πάω με αγνότητα και με αισιοδοξία και λέω πάμε και έρθει ότι είναι. Πιστεύω πως μπορεί οι συνθήκες να είναι τέτοιες ώστε να αναδειχθεί οτιδήποτε. Σε ένα ήρωα που μπορείς να διαβάσεις σε ένα σενάριο να κρύβεται ο Άμλετ, να κρύβεται ένας ρόλος φοβερός που θα ήταν όνειρο για κάποιον να το κάνει . Με ταπεινότητα και με ειλικρίνεια όλα έρχονται.
https://www.instagram.com/p/C1APSxMMFgP/
Μετά το τέλος της Μάγισσας αλλά και της Απλής Μετάβασης, τι θα ήθελες να κάνεις, ποιο θα ήθελες να είναι το επόμενο επαγγελματικό σου βήμα;
Θέλω να ταξιδέψω πολύ. Θέλω μια περίοδο που να πω ότι θα ασχοληθώ λίγο με το να ζήσω καλά κ.λ.π. γιατί είναι μία σκληρή δουλειά η δουλειά μας, όσο και να μην φαίνεται. Ταυτόχρονα όμως έχω τρομερή δίψα και τρομερή αγωνία για το τι θα έρθει μετά. Όπως είπα και πριν με αισιοδοξία αναμένω ότι έρθει. Υπάρχουν κάποια πράγματα που συζητάω, και τηλεοπτικά και στο θέατρο και θα δούμε. Τώρα άλλωστε είναι μια μεταβατική περίοδος για όλους μας. Ελπίζω να έρθουν τα πράγματα όπως πρέπει να έρθουν και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Θα ήθελα την άποψη σου για το θέμα των ημερών, αναφέρομαι στον γάμο και στην τεκνοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Είσαι υπέρ ή κατά και γιατί;
Εμένα μου φαίνεται αδιανόητο εν έτη 2024 να συζητάμε για το αν θα στερήσουμε από κάποιον αυτό το δικαίωμα. Μιλάμε για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μου φαίνεται στην σφαίρα του παραλόγου το ότι μπαίνουμε σε δημόσιο διάλογο για κάτι που είναι εντελώς θεμελιώδης κοινωνικά. Δικαιούνται αυτοί οι άνθρωποι να αναγνωρίζονται και από το κράτος και από την κοινωνία και δεν μπορώ να το χωρέσει ο νους μου ότι το συζητάμε ακόμα αυτό.
Τον Βασίλη Μηλιώνη τον βλέπουμε από Δευτέρα έως Τετάρτη στις 21:00 στη «Μάγισσα» του ΑΝΤ1 και θεατρικά στην «Απλή Μετάβαση» σε σκηνοθεσία Μίνου Θεοχάρη στο Θέατρο Ακροπόλ (Περισσότερα ΕΔΩ)
