Ο Σωτήρης Γεωργίου επιστρέφει μετά το επιτυχημένο περσινό ντεμπούτο του με το single “Έξοδος”, αυτή τη φορά με ένα τσιφτετέλι αφιερωμένο στα παιδιά που κοντεύουν να σαρανταρίσουν.
Με μια δυνατή ενορχήστρωση που φιλοδοξεί να ταρακουνήσει τα κουρασμένα κορμιά και με τρυφερό, χαβαλαδιάρικο στίχο, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να ξορκίσει τη συναισθηματική “ήττα” μιας ολόκληρης γενιάς.
Στα δικά του λόγια: «Η γενιά μου μεγάλωσε σε μια Ελλάδα που υπήρξε μόνο στη σκηνοθετική φαντασία του Τάσου Μπιρσίμ. Κόπιασε για να γεφυρώσει το κενό μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας και να μπορέσει να ερωτευτεί και τελικά χαζοκοροϊδεύτηκε με μιμς και βιντεάκια του λούμπεν. Τώρα που αναπόφευκτα ξεκίνησε να βγάζει άσπρες τρίχες, είναι ώρα να πούμε αντίο σε ό,τι καταφέραμε αλλά και σε ό,τι έμεινε ανολοκλήρωτο.
Οι χήρες κονομήθηκαν ακόμα μια φορά, αλλά εμείς, τα ορφανά της Ολυμπιάδας, έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε να πορευόμαστε πραγματώνοντας σαν άλλη Δημητρούλα των Απαράδεκτων, “Λίτσα Διαμάντη”. Θερμές ευχαριστίες στους συμπορευτές μου που μου επέτρεψαν όλα αυτά τα βαριά να τα πω με ένα τσιφτετέλι που είναι αφιερωμένο σε αυτούς, σε όλους τους Μιλένιαλς που καθίσαμε πάνω στο παγωτό και σε όλα τα ορφανά αυτού του κόσμου».
Τη μουσική και τους στίχους υπογράφει ο ίδιος.
Στίχοι:
Κοπιάζουν κι ερωτεύονται
Γεννάνε και παντρεύονται
Και φαίνονται στους τοίχους τους σαν να το ευχαριστιούνται
Και χαζοκοροιδεύονται
Και τελικά μπερδεύονται
Και τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιούνται
Μικρύνανε τις νύχτες τους
Μεγάλωσαν τις λίστες τους
Βγάλαν΄ μια τρίχα ασημιά, μπήκαν σε μια σειρά
Άδειασαν τα μπουκάλια τους,
κλείσανε τα κανάλια τους
Είδαν τα μαύρα χάλια τους, κι είπανε: “μια χαρά”
“Διαμάντη” πραγματώνουνε
Γιατί εντός ματώνουνε
Πατάν και τσαλακώνουνε τον πρότερο τους βίο
Δώσαμε τα παιχνίδια μας
Και πήραμε τ’ αρχίδια μας
Κάπου αποχωριστήκαμε χωρίς να πούμε αντίο
