Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έριξε αυλαία για την περιοδεία της «Διονυσιακής περιόδου» με μία αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Θέατρο Βράχων την Κυριακή 16 Ιουνίου, καθώς σταματάει τις ζωντανές εμφανίσεις.
Ο γνωστός καλλιτέχνης είχε ανακοινώσει ότι θα διακόψει τις ζωντανές εμφανίσεις, χωρίς να ξεκαθαρίσει αν αυτή η παύση θα είναι προσωρινή ή μόνιμη.
«Αν και όταν επιστρέψω, το Απολλώνειο στοιχείο θα υπερτερεί», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την τελευταία του εμφάνιση, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ευχαρίστησε θερμά τους θαυμαστές του για την αφοσίωσή τους όλα αυτά τα χρόνια, δηλώνοντας ότι η επόμενη συνάντησή τους θα είναι μόνο μέσα από τη δισκογραφία.
Ο τραγουδοποιός τόνισε ότι η καλλιτεχνική δημιουργία είναι για εκείνον τρόπος ζωής και ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, παρόντες και παρελθόντες. Ολοκλήρωσε τη συναυλία παίζοντας ένα παραδοσιακό τραγούδι, αφιερωμένο στο πολυπληθές κοινό του.
Αναλυτικά, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δήλωσε:
«Σιμούν και αποχαιρετισμός. Κρατήστε τα τραγούδια και εμένα ξεχάστε με! Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ! Εσάς που είστε εδώ σήμερα και αυτούς που ήταν στο παρελθόν… Το μεγαλύτερο που έχετε κάνει είναι ότι παραβλέψατε τις ανεπάρκειές μου και σταθήκατε στην ουσία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο αυτό. Το επόμενο διάστημα θα συναντιόμαστε δισκογραφικά – τουλάχιστον.
Νομίζω ότι η ανταπόκριση και η αγάπη που υπήρχε ήταν υπερβολική! Αυτό που έκανα, δηλαδή να ασχοληθώ με τα τραγούδια, ήταν μια ανάγκη που δεν μπορούσα να ελέγξω. Αντιλήφθηκα όμως ότι το έκανα για τη δική μου ύπαρξη, για να μπορέσω να σταθώ όρθιος σε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο που είναι η ζωή. Άρα, η δημιουργία είναι μια εγωιστική διαδικασία. Αυτό που στεφανώνει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η θυσία – και εγώ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι.
Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια και εμένα ξεχάστε με! Θέλω επίσης να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους συνεργάτες μου, τόσο τους σημερινούς όσο και αυτούς του παρελθόντος, που μ’ αντέξανε…
Βλέπω διάφορα πρόσωπα εδώ και μπροστά και στους συνεργάτες, λυπημένα και στενοχωρημένα. Μη στεναχωριέστε! Ζήστε τη στιγμή! Ζήστε το παρόν! Σαν να μην υπάρχει αύριο! Αλλά όμως, να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από εμάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς».
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έριξε αυλαία για την περιοδεία της «Διονυσιακής περιόδου» με μία αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Θέατρο Βράχων την Κυριακή 16 Ιουνίου, καθώς σταματάει τις ζωντανές εμφανίσεις.
Ο γνωστός καλλιτέχνης είχε ανακοινώσει ότι θα διακόψει τις ζωντανές εμφανίσεις, χωρίς να ξεκαθαρίσει αν αυτή η παύση θα είναι προσωρινή ή μόνιμη.
«Αν και όταν επιστρέψω, το Απολλώνειο στοιχείο θα υπερτερεί», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την τελευταία του εμφάνιση, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ευχαρίστησε θερμά τους θαυμαστές του για την αφοσίωσή τους όλα αυτά τα χρόνια, δηλώνοντας ότι η επόμενη συνάντησή τους θα είναι μόνο μέσα από τη δισκογραφία.
Ο τραγουδοποιός τόνισε ότι η καλλιτεχνική δημιουργία είναι για εκείνον τρόπος ζωής και ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, παρόντες και παρελθόντες. Ολοκλήρωσε τη συναυλία παίζοντας ένα παραδοσιακό τραγούδι, αφιερωμένο στο πολυπληθές κοινό του.
Αναλυτικά, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δήλωσε:
«Σιμούν και αποχαιρετισμός. Κρατήστε τα τραγούδια και εμένα ξεχάστε με! Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ! Εσάς που είστε εδώ σήμερα και αυτούς που ήταν στο παρελθόν… Το μεγαλύτερο που έχετε κάνει είναι ότι παραβλέψατε τις ανεπάρκειές μου και σταθήκατε στην ουσία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο αυτό. Το επόμενο διάστημα θα συναντιόμαστε δισκογραφικά – τουλάχιστον.
Νομίζω ότι η ανταπόκριση και η αγάπη που υπήρχε ήταν υπερβολική! Αυτό που έκανα, δηλαδή να ασχοληθώ με τα τραγούδια, ήταν μια ανάγκη που δεν μπορούσα να ελέγξω. Αντιλήφθηκα όμως ότι το έκανα για τη δική μου ύπαρξη, για να μπορέσω να σταθώ όρθιος σε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο που είναι η ζωή. Άρα, η δημιουργία είναι μια εγωιστική διαδικασία. Αυτό που στεφανώνει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η θυσία – και εγώ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι.
Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια και εμένα ξεχάστε με! Θέλω επίσης να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους συνεργάτες μου, τόσο τους σημερινούς όσο και αυτούς του παρελθόντος, που μ’ αντέξανε…
Βλέπω διάφορα πρόσωπα εδώ και μπροστά και στους συνεργάτες, λυπημένα και στενοχωρημένα. Μη στεναχωριέστε! Ζήστε τη στιγμή! Ζήστε το παρόν! Σαν να μην υπάρχει αύριο! Αλλά όμως, να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από εμάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς».
