Ο καταξιωμένος συνθέτης Μίνως Μάτσας θα παρουσιάσει στο Ηρώδειο στις 2 Σεπτέμβριου μια συναυλία με άσματα των πληγωμένων αγνών και αισθαντικών ψυχών, ενώνοντας το ρεμπέτικο τραγούδι με το FADO το TANGO και το BLUES.
Ο συνθέτης αναφέρει σχετικά:
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει ‘Το ρεμπέτικο υπήρχε μόνον έναν καιρό που λειτουργούσε παράνομα σε απρόσιτες και απομακρυσμένες κρυψώνες, κάπου στα πέριξ. Ακόμα υπήρχε και όταν άρχιζε να εκφράζει λειτουργικά, πάθη και βιώματα μεταπολεμικά μίας ανώνυμης, ζαλισμένης απ’ την καταστροφή, προδομένη μάζας, που ένιωθε την ανάγκη της ερωτικής επικοινωνίας και δεν μπορούσε, και την διάθεση να ξεφύγει από την πραγματικότητα της, και πάλι, δεν μπορούσε…”.
Με τον ίδιο τρόπο το fado της Πορτογαλίας, το tango της Αργεντινής και το blues της Αμερικής έχουν ρίζες στις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές εμπειρίες των λαών τους και αναδείχθηκαν ως μέσο έκφρασης μέσα από την προσπάθεια των ανθρώπων να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Από την αναζήτηση της αγάπης και της απώλειας μέχρι την αντίσταση έναντι της κοινωνικής αδικίας και την έκφραση της πνευματικής αναζήτησης, αυτά τα είδη μουσικής μοιράζονται μια κοινή παράδοση, της αυθεντικότητας και της επανάστασης και εκφράζουν διαχρονικές αξίες που εμπνέουν και συγκινούν τους ακροατές τους σε όλο τον κόσμο.
Η σχέση μου με το ρεμπέτικο είναι τόσο ισχυρή, σχεδόν κυτταρική. Ο γνωστός τραγουδιστής του ρεμπέτικου Τάκης Μπίνης έχει πει: “ Αν δεν υπήρχε ο ΜίνωςΜάτσας δεν θα υπήρχε ρεμπέτικο τραγούδι”. Φυσικά μιλούσε για τον παππού μου που υπήρξε διευθυντής της εταιρίας Odeon-Pαrlophone, και ήταν αυτός που παρά το συγκρουσιακό κλίμα της εποχής τόλμησε να εκδώσει πρώτος τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, και κατόπιν το έργο όλων των συνθετών της εποχής του ρεμπέτικου. Ταυτόχρονα έγραψε τους στίχους για μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα τραγούδια όπως το “Μινόρε της αυγής ”, ο “Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης”, “Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου” κ.α.
Προσωπικά σαν συνθέτης αναγνωρίζω τις ρίζες της μουσικής μου σε αυτό το μοναδικό αυθεντικό είδος μουσικής.
Έτσι, διαλέγω κάποια από τα αγαπημένα μου ρεμπέτικα τραγούδια δίνοντάς τους το δικό μου χαρακτήρα, τα αποδομώ και τα ανασυνθέτω προσθέτοντας συχνά μουσικά μέρη που γεννιούνται από αυτά. Με έναν βασικό όρο. Κρατώ αυτό που αισθάνομαι ως ουσία και τα παρουσιάζω στο κοινό με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Σε ένα μουσικό ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο αναδύονται οι μορφές του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου και άλλων σε ένα φανταστικό ταξίδι στις όχθες του Μισισιπή , στη Λισαβόνα και τo Buenos Aires παρέα με τον Robert Johnson, την Amalia Rodrigues και τον Carlos Gardel.
Η συναυλία πλαισιώνεται από 15 Έλληνες και ξένους δεξιοτέχνες. Τραγουδούν ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Δήμητρα Μωραΐτη καθώς και οι Lina Cardoso Rodrigues, Debora Russ και Eric B. Turner.
Η προπώληση ξεκίνησε: www.more.com
Τραγουδούν:
Κώστας Τριανταφυλλίδης
Δήμητρα Μωραΐτη
Lina Cardoso Rodrigues
Debora Russ
Eric B. Turner
Παίζουν:
Τάκης Βασιλείου, Κρουστά
Νικόλας Γαρουφαλάκης, Keyboards
Θάνος Γκιουλετζής, Βιολί
Σοφία Ευκλείδου, Τσέλο
Παρασκευάς Κίτσος, Κοντραμπάσο
Γιώργος Μάτσικας, Μπουζούκι, Νυκτά
Νίκος Μέρμηγκας, Μπουζούκι, Νυκτά
Αρσένης Νάσης, Κρουστά
Ιόλη Σιφονιού, Κeyboards
Jim Staridas, Τρομπόνι
Ντίνος Χατζηιορδάνου, Ακορντεόν
Γιώργος Χατζόπουλος, Κιθάρα
Victor Villena, Bandoneon
Pedro Alexandre Rodrigues Ferreira de Oliveira, Πορτογαλική κιθάρα
Davide Serini, Ακουστική κιθάρα
και ο συνθέτης στο πιάνο
Ενορχήστρωση – Διασκευές: ΜίνωςΜάτσας
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Σχεδιασμός ήχου: Ηλίας Λάκκας
Graphic Designer: Δημήτρης Αρβανίτης
Επιμέλεια αφίσας και προγράμματος: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Φωτογραφίες: Νικήτας Σιφονιός, Max Parovsky
Motion Graphic Design : Ελένη Παντελέ
Ο καταξιωμένος συνθέτης Μίνως Μάτσας θα παρουσιάσει στο Ηρώδειο στις 2 Σεπτέμβριου μια συναυλία με άσματα των πληγωμένων αγνών και αισθαντικών ψυχών, ενώνοντας το ρεμπέτικο τραγούδι με το FADO το TANGO και το BLUES.
Ο συνθέτης αναφέρει σχετικά:
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει ‘Το ρεμπέτικο υπήρχε μόνον έναν καιρό που λειτουργούσε παράνομα σε απρόσιτες και απομακρυσμένες κρυψώνες, κάπου στα πέριξ. Ακόμα υπήρχε και όταν άρχιζε να εκφράζει λειτουργικά, πάθη και βιώματα μεταπολεμικά μίας ανώνυμης, ζαλισμένης απ’ την καταστροφή, προδομένη μάζας, που ένιωθε την ανάγκη της ερωτικής επικοινωνίας και δεν μπορούσε, και την διάθεση να ξεφύγει από την πραγματικότητα της, και πάλι, δεν μπορούσε…”.
Με τον ίδιο τρόπο το fado της Πορτογαλίας, το tango της Αργεντινής και το blues της Αμερικής έχουν ρίζες στις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές εμπειρίες των λαών τους και αναδείχθηκαν ως μέσο έκφρασης μέσα από την προσπάθεια των ανθρώπων να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Από την αναζήτηση της αγάπης και της απώλειας μέχρι την αντίσταση έναντι της κοινωνικής αδικίας και την έκφραση της πνευματικής αναζήτησης, αυτά τα είδη μουσικής μοιράζονται μια κοινή παράδοση, της αυθεντικότητας και της επανάστασης και εκφράζουν διαχρονικές αξίες που εμπνέουν και συγκινούν τους ακροατές τους σε όλο τον κόσμο.
Η σχέση μου με το ρεμπέτικο είναι τόσο ισχυρή, σχεδόν κυτταρική. Ο γνωστός τραγουδιστής του ρεμπέτικου Τάκης Μπίνης έχει πει: “ Αν δεν υπήρχε ο ΜίνωςΜάτσας δεν θα υπήρχε ρεμπέτικο τραγούδι”. Φυσικά μιλούσε για τον παππού μου που υπήρξε διευθυντής της εταιρίας Odeon-Pαrlophone, και ήταν αυτός που παρά το συγκρουσιακό κλίμα της εποχής τόλμησε να εκδώσει πρώτος τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, και κατόπιν το έργο όλων των συνθετών της εποχής του ρεμπέτικου. Ταυτόχρονα έγραψε τους στίχους για μερικά από τα ωραιότερα ρεμπέτικα τραγούδια όπως το “Μινόρε της αυγής ”, ο “Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης”, “Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου” κ.α.
Προσωπικά σαν συνθέτης αναγνωρίζω τις ρίζες της μουσικής μου σε αυτό το μοναδικό αυθεντικό είδος μουσικής.
Έτσι, διαλέγω κάποια από τα αγαπημένα μου ρεμπέτικα τραγούδια δίνοντάς τους το δικό μου χαρακτήρα, τα αποδομώ και τα ανασυνθέτω προσθέτοντας συχνά μουσικά μέρη που γεννιούνται από αυτά. Με έναν βασικό όρο. Κρατώ αυτό που αισθάνομαι ως ουσία και τα παρουσιάζω στο κοινό με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Σε ένα μουσικό ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο αναδύονται οι μορφές του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου και άλλων σε ένα φανταστικό ταξίδι στις όχθες του Μισισιπή , στη Λισαβόνα και τo Buenos Aires παρέα με τον Robert Johnson, την Amalia Rodrigues και τον Carlos Gardel.
Η συναυλία πλαισιώνεται από 15 Έλληνες και ξένους δεξιοτέχνες. Τραγουδούν ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Δήμητρα Μωραΐτη καθώς και οι Lina Cardoso Rodrigues, Debora Russ και Eric B. Turner.
Η προπώληση ξεκίνησε: www.more.com
Τραγουδούν:
Κώστας Τριανταφυλλίδης
Δήμητρα Μωραΐτη
Lina Cardoso Rodrigues
Debora Russ
Eric B. Turner
Παίζουν:
Τάκης Βασιλείου, Κρουστά
Νικόλας Γαρουφαλάκης, Keyboards
Θάνος Γκιουλετζής, Βιολί
Σοφία Ευκλείδου, Τσέλο
Παρασκευάς Κίτσος, Κοντραμπάσο
Γιώργος Μάτσικας, Μπουζούκι, Νυκτά
Νίκος Μέρμηγκας, Μπουζούκι, Νυκτά
Αρσένης Νάσης, Κρουστά
Ιόλη Σιφονιού, Κeyboards
Jim Staridas, Τρομπόνι
Ντίνος Χατζηιορδάνου, Ακορντεόν
Γιώργος Χατζόπουλος, Κιθάρα
Victor Villena, Bandoneon
Pedro Alexandre Rodrigues Ferreira de Oliveira, Πορτογαλική κιθάρα
Davide Serini, Ακουστική κιθάρα
και ο συνθέτης στο πιάνο
Ενορχήστρωση – Διασκευές: ΜίνωςΜάτσας
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Σχεδιασμός ήχου: Ηλίας Λάκκας
Graphic Designer: Δημήτρης Αρβανίτης
Επιμέλεια αφίσας και προγράμματος: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Φωτογραφίες: Νικήτας Σιφονιός, Max Parovsky
Motion Graphic Design : Ελένη Παντελέ
