Σε μια έκταση 100 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, ο αδερφός ενός εκ των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών, μαζί με έναν φίλο του αγρότη, αποτύπωσαν το ισχυρό μήνυμα που έγινε σύμβολο των διαμαρτυριών: «Δεν έχω οξυγόνο».
Μια πρωτοβουλία εις μνήμην των θυμάτων
Η ιδέα γεννήθηκε όταν ο Κρίστιαν Ρούτσι, αδερφός του αδικοχαμένου Ντένις Ρούτσι, άκουσε ξανά το συγκλονιστικό ηχητικό από το δυστύχημα. Μαζί με τον στενό του φίλο Ανέστη, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τα 100 στρέμματα γης για να γράψουν το μήνυμα που έχει χαραχθεί στη μνήμη όλων.
«Πάνω απ’ όλα σκέφτηκα τον αδερφό μου, τον Ντένις, που έχασα στα 22 του χρόνια. Δολοφονήθηκε στα 22 του χρόνια. Αυτό το κάνω εις μνήμην του και εις μνήμην των υπόλοιπων παιδιών. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ και θα το κυνηγήσουμε μέχρι το τέρμα», δήλωσε συγκινημένος στον ΑΝΤ1.
«Νιώθω ότι έφυγα μαζί του εκείνη τη μέρα»
Ο Κρίστιαν Ρούτσι περιγράφει τον ανείπωτο πόνο της απώλειας και το σοκ που βίωσε από τη στιγμή που έμαθε για την τραγωδία.
«Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει καθημερινά. Ό,τι κάνω πλέον είναι για να τον κάνω περήφανο. Θέλω να με βλέπει από εκεί πάνω και να είναι χαρούμενος. Είναι σαν να έχασα το άλλο μου μισό. Από τότε που έγινε αυτό, νιώθω ότι έφυγα και εγώ μαζί του εκείνη την ημέρα».
«Ήταν σκηνές πολέμου»
Ο αδερφός του Ντένις Ρούτσι βρέθηκε λίγες ώρες μετά το δυστύχημα στη Λάρισα, περιγράφοντας εικόνες που του έχουν χαραχθεί στη μνήμη για πάντα.
«Αυτό που αντίκρισα ήταν ένα χάος. Ήμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ. Ήταν σαν να βλέπω σκηνές πολέμου. Έμεινα εκεί τρεις – τέσσερις ημέρες μέχρι να ταυτοποιηθεί».
«Βλέπαμε ασθενοφόρα, ανθρώπους να κλαίνε, να περιμένουν το παιδί τους. Στην αρχή έφερναν τραυματίες, αλλά όσο περνούσε η ώρα έβγαζαν σάκους και σακούλες. Θυμάμαι έναν άνθρωπο να λέει: “Μία σακούλα είναι ελαφριά” και να κατεβάζει το κεφάλι του».
