«Πλαστελίνη» : Το σκληρό έργο του Vassily Sigarev στο Θέατρο ArtBox Fargani | από Σάββατο 1 Μαρτίου

Το σκληρό έργο της μετασοβιετικής εποχής του Vassily Sigarev ανεβαίνει από την Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή και μετάφραση Γιώργου Κουτλή στο Θέατρο ArtBox Fargani, από το Σάββατο 1 Μαρτίου.

Ο σκηνοθέτης βυθίζει το μαχαίρι στο ζήτημα της αθωότητας που καταρρέει, εκεί όπου η σεξουαλικότητα ξυπνά μέσα σε μια κοινωνία βίας και κυνισμού. Ο queer performer, παρουσιαστής του Thessaloniki Pride τα τελευταία χρόνια και ακτιβιστής, Synaesthema ή Raw Bee Candles, ερμηνεύει τον κεντρικό ρόλο του Μαξίμ. Ο σκηνοθέτης επιλέγει έναν αντικομφορμιστή καλλιτέχνη για να ερμηνεύσει έναν αινιγματικό και αντικομφορμιστή χαρακτήρα. Έναν καλλιτέχνη που δημιούργησε σάλο πριν μερικά χρόνια για την ακτιβιστική του δράση και πολεμά τον συντηρητισμό μέσα από το έργο του και ο οποίος παίζει με την ρευστότητα του φύλου καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Ο αιρετικός Ρώσος συγγραφέας του 21ου αιώνα, Vassily Sigarev, αμφιλεγόμενος στη χώρα του αλλά διεθνώς καταξιωμένος, πριν αρχίσει να γράφει και να σκηνοθετεί, ήταν ένας περιθωριακός νεαρός από μια ρωσική βιομηχανική επαρχία που πάλευε να επιβιώσει. Το 2002, βασισμένος στη σκληρή ζωή του αδερφού του κατά την εφηβεία τους, δημοσιεύει το πιο προσωπικό του έργο. Η Πλαστελίνη ανεβαίνει στο Royal Court Theater του Λονδίνου και του χαρίζει το Βραβείο Charles Wintour για τον πιο πολλά υποσχόμενο θεατρικό συγγραφέα της χρονιάς.

<Για το έργο

Σε μια βιομηχανική πόλη της Ρωσίας, άνθρωποι βυθισμένοι στη φτώχεια και την απόγνωση μεθούν, εκτονώνουν την οργή τους και απαιτούν σεξ. Ο Μαξίμ, ένας 14χρονος μαθητής, παλεύει να επιβιώσει μέσα σε αυτήν την αστική κόλαση. Ο θάνατος ενός φίλου, ο ξυλοδαρμός του στο σχολείο λόγω της σεξουαλικότητας του, οι ωμές παρενοχλήσεις και, τελικά, η ενέδρα που του στήνει μια κοπέλα, η οποία καταλήγει στο βιασμό του από δυο άνδρες, τον σημαδεύουν ανεξίτηλα. Η μόνη του διέξοδος είναι το δωμάτιό του, όπου εκτονώνεται απροσποίητος μέσα από την τέχνη, δίνοντας τη δική του μάχη ενάντια σε ό,τι ζει. Ο συγγραφέας αποτυπώνει την ποιητική ευαισθησία ενός εφήβου της εποχής, κρυμμένη πίσω από την απροκάλυπτη βία μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Ο σκηνοθέτης μεταφέρει το έργο του Sigarev στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας να καταδείξει την υποκρισία και τον συντηρητισμό που ακόμα τρέφεται από ορισμένους κατοίκους της. Σε ένα σκηνικό περιβάλλον που θυμίζει δημόσιες τουαλέτες και ταυτόχρονα μια σκηνική αναπαράσταση του εφηβικού ψυχισμού του Μαξίμ, οι χαρακτήρες κινούνται στη λεπτή γραμμή μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, εκθέτοντας τις πιο σκοτεινές πτυχές μιας κοινωνίας σε κρίση.