Ο Κωνσταντίνος Ρήγος βρέθηκε καλεσμένος στο «Στούντιο 4» και μίλησε για όλα: την πορεία του στον χορό και τη σκηνοθεσία, τις παραστάσεις του στην Εθνική Λυρική Σκηνή και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αλλά και τη σχέση του με τη μουσική βιομηχανία.
Αναπολώντας την αρχή της καριέρας του, ο Κωνσταντίνος Ρήγος μίλησε για το πόσο παράξενο του φαινόταν στην αρχή το γεγονός ότι ο κόσμος επέλεγε να δει τις παραστάσεις του:
«Όταν ξεκίνησα, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι άνθρωποι έβγαιναν από το σπίτι τους για να δουν μια δική μου παράσταση. Στην πρώτη παράσταση ερχόντουσαν 30-50 άτομα, και για εμάς αυτό ήταν κάτι καταπληκτικό! Μετά από τόσα χρόνια, βλέποντας ότι οι παραστάσεις στη Λυρική είναι sold out, καταλαβαίνω πως όταν μπεις στον κόσμο της τέχνης, δημιουργείς τον δικό σου μικρόκοσμο. Κάποιοι θα σε αγαπήσουν, κάποιοι όχι, αλλά αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού».
Το μπαλέτο στη Λυρική: Μια εμπειρία υψηλής τέχνης
Ο Ρήγος εξήγησε γιατί κάποιος θα έπρεπε να δοκιμάσει να παρακολουθήσει μια παράσταση μπαλέτου στη Λυρική:
«Το μπαλέτο είναι σαν τον αθλητισμό – απαιτεί ακρίβεια, πειθαρχία, υψηλό επίπεδο τεχνικής. Έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα εξαιρετικό σύνολο χορευτών, ενώ πλέον σημαντικοί χορογράφοι θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας. Στην αρχή ήταν δύσκολο, αλλά τώρα όχι απλώς αποδέχονται να έρθουν, το επιδιώκουν».
Από την τέχνη στη μουσική: Η απρόσμενη πορεία στη βιομηχανία του θεάματος
Δεν θα περίμενε κανείς από έναν άνθρωπο της σκηνής να ασχοληθεί με το mainstream κομμάτι της μουσικής, όμως ο Ρήγος είχε διαφορετική άποψη:
«Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος αν μπορούσα να το κάνω. Αλλά γνώρισα την Πέγκυ Ζήνα και είδα ότι μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Της ανέλαβα το image, τα video clips, τις φωτογραφίσεις – και με τον καιρό γίναμε φίλοι».
Όπως αποκάλυψε, η επιλογή του αυτή δεν ήταν εύκολη, αφού πολλοί από τον χώρο του τον επέκριναν:
«Στην αρχή, κάποιοι μου έλεγαν: “Γιατί το κάνεις αυτό;”. Αργότερα όμως οι ίδιοι άνθρωποι μου έδωσαν συγχαρητήρια. Για μένα, αυτό ήταν σημαντικό, γιατί κατάφερα να διαχωρίσω τις δυο πλευρές μου: την τέχνη και την ψυχαγωγία. Είναι σαν τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο – ο ένας εκπροσωπεί το πνεύμα και ο άλλος την απόλαυση και την ενέργεια. Και τα δύο είναι απαραίτητα».
Σήμερα, ο Ρήγος έχει καταφέρει να ισορροπήσει και να χαράξει τη δική του πορεία, είτε στη σκηνή, είτε στο θέαμα. Και όπως φαίνεται, έχει πολλούς λόγους να νιώθει δικαιωμένος.
Δείτε τη συνέντευξη:
