Ο Don Mischer, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς ζωντανών τηλεοπτικών εκδηλώσεων των τελευταίων δεκαετιών, απεβίωσε την Παρασκευή 11 Απριλίου στο Λος Άντζελες σε ηλικία 85 ετών.
Είχε στο ενεργητικό του πάνω από πέντε δεκαετίες δουλειάς πίσω από τις κάμερες, σκηνοθετώντας και παράγοντας εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικού προγράμματος, από θεαματικές τελετές και συναυλίες έως βραβεύσεις και ιστορικά αφιερώματα.
Μεταξύ των πιο χαρακτηριστικών στιγμών της καριέρας του ήταν η παραγωγή του «Motown 25: Yesterday, Today, Forever» το 1983, στο οποίο ο Μάικλ Τζάκσον παρουσίασε για πρώτη φορά το Moonwalk. Λίγα χρόνια αργότερα, ανέλαβε την παραγωγή της παράστασης του Τζάκσον στο Super Bowl του 1993, που θεωρείται σημείο καμπής για τη θεαματικότητα και την προβολή του ημιχρόνου στον συγκεκριμένο θεσμό.
Ακολούθησαν πέντε ακόμη Super Bowl halftime shows με καλλιτέχνες όπως ο Paul McCartney, οι Rolling Stones, ο Prince, οι Tom Petty & the Heartbreakers και ο Bruce Springsteen. Ιδιαίτερα η εμφάνιση του Prince στη βροχή (2007) θεωρείται από τις πιο αξιομνημόνευτες.
Ο Mischer είχε ενεργό ρόλο σε μερικές από τις πιο προβεβλημένες τελετές στις ΗΠΑ, όπως τα Kennedy Center Honors (1978–1986, 1992–2005), τα Όσκαρ, τα Emmys και τα Tony Awards. Αν και δεν εργάστηκε ποτέ στα Grammy, ήταν εκτελεστικός παραγωγός στα Billboard Music Awards για τρία χρόνια (2011–2013).
Ξεχωρίζουν επίσης οι τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων (Ατλάντα 1996, Σολτ Λέικ Σίτι 2002), όπως και ειδικά αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις, από τη συναυλία για τα 100 χρόνια του Irving Berlin έως τη μνημειακή τελετή αφιερωμένη στο National September 11 Memorial & Museum.
Το 2009 είχε σκηνοθετήσει και την εναρκτήρια συναυλία για την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα στο Λίνκολν Μέμοριαλ, με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως η Beyoncé και ο Bruce Springsteen.
Συνολικά τιμήθηκε με 15 βραβεία Emmy, 10 βραβεία Σκηνοθεσίας της Ένωσης Σκηνοθετών Αμερικής (DGA), 2 βραβεία NAACP και ένα Peabody Award για το «Motown 25». Το 2014 απέκτησε αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ, ενώ το 2019 του απονεμήθηκε το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς από την DGA. Το 2023 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «:10 Seconds to Air: My Life in the Director’s Chair».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Los Angeles Times, ο ίδιος είχε δηλώσει:
«Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτή την αίσθηση όταν μετράει ο χρόνος αντίστροφα, κάθεσαι στο βαν και ξαφνικά είναι ώρα να ξεκινήσει. Εκείνη τη στιγμή εγώ ηρεμώ».
Η πρόεδρος της DGA, Lesli Linka Glatter, σημείωσε με αφορμή τον θάνατό του:
«Η δεξιοτεχνία του Don στην καθοδήγηση ζωντανών εκδηλώσεων υπήρξε ένα αρμονικό κράμα σχολαστικής προετοιμασίας και στιγμιαίας λήψης αποφάσεων. Ανύψωσε τα μεγαλύτερα πολιτιστικά γεγονότα της χώρας και κατέγραψε το ανθρώπινο στοιχείο πίσω από αυτά».
Ο Don Mischer αφήνει πίσω τη σύζυγό του Suzan, τέσσερα παιδιά και δύο εγγόνια.
Η απώλειά του εντάσσεται σε μια ευρύτερη περίοδο κατά την οποία η αμερικανική τηλεόραση χάνει σημαντικά δημιουργικά πρόσωπα, με συνέπεια να γίνεται πιο έντονη η ανάγκη καταγραφής, μελέτης και ανάδειξης της συνεισφοράς τους στον τρόπο που ζούμε και βιώνουμε τα μεγάλα συλλογικά γεγονότα.
