Θοδωρής Κολυδάς: Η στιγμή που μετέωρο πέφτει και φωτίζει τον ουρανό (vid)

Μετέωρο έπεσε χθες το βράδυ και φώτισε τον ουρανό.

Το μετέωρο καταγράφηκε από την κάμερα του Μετεωρολογικού σταθμού Αχαρνών που στοχεύει Δυτικά Βορειοδυτικά, όπως αναδημοσίευσε ο Θοδωρής Κολυδάς.

Θοδωρής Κολυδάς: Η στιγμή που μετέωρο πέφτει και φωτίζει τον ουρανό

Τι είναι το μετέωρο

Μετέωρο ονομάζεται στην αστρονομία κάθε φωτεινό φαινόμενο που εμφανίζεται μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης ως αποτέλεσμα της εισόδου σε αυτή κάποιου μετεωροειδούς, δηλαδή κάποιου βραχώδους σώματος που μπορεί να έχει μέγεθος από λίγα χιλιοστά έως αρκετά μέτρα.

Η κίνηση του μετεωροειδούς με μεγάλη ταχύτητα και η τριβή της επιφάνειάς του με τα μόρια της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα τον έντονο ιονισμό των μορίων του αέρα και, συνήθως, τη συνεπακόλουθη εκπομπή φωτεινής ακτινοβολίας.

Όταν το μετεωροειδές δεν εξαερωθεί πλήρως στην ατμόσφαιρα ή δεν εκραγεί, φτάνει στο έδαφος και αν είναι αρκετά μεγάλο σε μέγεθος δημιουργεί κρατήρα. Το τμήμα του μετεωροειδούς που καταλήγει στο έδαφος ονομάζεται μετεωρίτης.

Εμφανίζονται κυρίως σε ύψος 120 χλμ. και, τα μικρότερα από αυτά, εξαφανίζονται αφού διανύσουν 60–80 χλμ.. Κινούνται με ταχύτητες μερικών δεκάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο.

Οι λαμπρότεροι διάττοντες και οι βολίδες συνοδεύονται από μια φωτεινή ουρά η οποία διατηρείται μερικά λεπτά μετά την εξαέρωση του μετεώρου. Οι ουρές αυτές δεν είναι πάντα ευθύγραμμες και συχνά παρουσιάζουν κυματισμούς ή και καμπές.

Δεν είναι δυνατός ο υπολογισμός της μάζας που προσθέτουν στον πλανήτη μας αλλά γενικά θεωρείται ελάχιστη σε σχέση με τη μάζα του πλανήτη.

Τα μετέωρα διακρίνονται σε:

• Διάττοντες αστέρες: Ο διάττων αστέρας είναι ένα φωτεινό σημείο που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά στον νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα (συνήθως 1 ή 2) δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Στη δημοτική γλώσσα οι διάττοντες αστέρες ονομάζονται «πεφτάστερα» ή και «πεφταστέρια».

• Βολίδες: Οι βολίδες δημιουργούνται από μεγαλύτερους μετεωροειδείς (μεγάλους σαν ένα πετραδάκι μέχρι μεγάλους ογκόλιθους) κι έτσι μπορούν να εκραγούν από ανομοιογενή θέρμανση (και άρα έντονα διαφορική διαστολή) και να παραγάγουν ήχο ικανό να ακουστεί μέχρι το έδαφος, ενώ μπορεί τμήματά τους να φθάσουν μέχρι το έδαφος (βλ. μετεωρίτης).