Δείτε και αυτό
Ένα ταξίδι ζωής, γεμάτο μνήμες και συγκίνηση, γέμισε φως την ψυχή του Ιάκωβου Γκόγκουα, που έπειτα από πολλά χρόνια επέστρεψε στην Γεωργία στην οποία και έζησε στην μετεμφυλιακή δύσκολη περίοδο της επί δύο έτη στα μέσα της δεκαετίας του ΄90.
«Επιστρέφοντας στη Γεωργία μετά από αρκετά χρόνια, ένιωσα σαν να γύρισα σε ένα παλιό αγαπημένο σπίτι. Η χώρα έχει αυτή την απρόσμενη οικειότητα…
Σε κοιτάζει στα μάτια. Ήταν σαν να με περίμενε εκεί, ήρεμη, με τις κορυφές της γεμάτες χιόνι και τους ανθρώπους της ακόμα πιο ζεστούς απ’ ότι τους θυμόμουν» εξομολογείται ο καταξιωμένος γιατρός και συνεχίζει λέγοντας «Αγαπώ τη Γεωργία, γιατί έχει καρδιά.
Οι άνθρωποί της είναι φιλόξενοι, σχεδόν σαν Έλληνες, αλλά με μια ταπεινότητα και δύναμη που έρχεται από τα βουνά τους. Είναι περήφανοι, χωρίς έπαρση και πάντα έτοιμοι να σε κεράσουν κάτι – έστω ένα ποτήρι κρασί ή μια ιστορία».
Το ταξίδι του, όπως αναφέρει ήταν ένας οδικός θησαυρός μέσα στην χώρα «Πέρασα από το Κουτάισι, το Martvili, τη Μέστια, το Καζμπέγκι και το Borjomi. Κάθε πόλη είχε το δικό της χαρακτήρα…Κάθε στάση ήταν και μια παράγραφος σε ένα μεγάλο, γεωργιανό ποίημα.
Ξεκίνησα από Κουτάισι, με την παλιά του ψυχή, τις πλατείες και τις σιωπηλές μνήμες στα σοκάκια. Εκεί ξεκινάς ή τελειώνεις κάτι, σαν ένα φυσικό σημείο αναπνοής. Από εκεί, το Martvili – ένας τόπος με νερά που κυλούν αργά ανάμεσα σε φαράγγια.
Αν κατέβεις με βαρκούλα, ακούς μόνο το νερό και τα πουλιά. Είναι σαν να ταξιδεύεις μέσα σε όνειρο. Τα πάντα γύρω σου έχουν πράσινο, μπλε και βραχιά. Μετά ήρθε η Μέστια, η καρδιά της Σβανετίας.
Βουνά ολόγυρα, πέτρινοι πύργοι που μοιάζουν να προσέχουν τον τόπο από τότε που ο χρόνος είχε ακόμη ήχο. Τα βράδια εκεί έχουν παγωνιά και αστερόφωτο και τα σπίτια έχουν φως που μοιάζει με φωτιά, όχι με λάμπα. Η Καζμπέγκι (ή Qazbegi) σε αφοπλίζει. Εκεί ψηλά, το Gergeti Trinity Church, μόνο του, κάτω από τον Καύκασο.
Δεν είναι η θέα που σε εμπνέει, είναι το αίσθημα. Νιώθεις μικρός αλλά όχι ασήμαντος. Είναι τοπίο που δε σε καλεί να το φωτογραφίσεις, αλλά να σωπάσεις. Τέλος, το Borjomi, ένα μέρος που μοιάζει να σε θεραπεύει, χωρίς να κάνει θόρυβο. Περπάτησα μέσα στον εθνικό δρυμό και ένιωσα πως ό,τι με βάραινε, έμεινε πίσω, σαν να καθαρίστηκα απλώς αναπνέοντας».
Τι διαφορετικό αλήθεια έχει η Γεωργία που θα αρέσει σε έναν Έλληνα; «Έχει αυτό το παράξενα οικείο – ένα μείγμα Ανατολής και Δύσης, παράδοσης και ελευθερίας.
Η φιλοξενία, η γλώσσα του σώματος, η αγάπη για το καλό φαγητό και την κουβέντα, θυμίζουν Ελλάδα αλλά σε άλλο πλαίσιο. Κι επίσης, είναι μια χώρα με ψυχή» τονίζει ο γιατρός που δεν κρύβει πώς «Κάθε φορά που ταξιδεύω νιώθω πιο ελαφρύς.
Τα ταξίδια με βοηθούν να αποτινάξω ρόλους, προγράμματα και ευθύνες. Είναι σαν να επανεκκινείται το σύστημά μου. Και το πιο όμορφο στοιχείο που μου δίνουν είναι η ενσυναίσθηση. Βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων».
