Σύμφωνα με τη Dr. Faith Coleman, τα μικροπλαστικά έχουν κατακλύσει όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και τα ράφια του σούπερ μάρκετ — και πλέον βρίσκονται σε πολλά από τα τρόφιμα και ροφήματα που καταναλώνουμε καθημερινά, προκαλώντας αυξανόμενη ανησυχία στους επιστήμονες.
Τα μικροπλαστικά — οι αόρατοι ρύποι που ξεφεύγουν από το βλέμμα αλλά όχι από τη ζωή μας — έχουν αρχίσει να απασχολούν όλο και περισσότερο τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πρόκειται για μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού (μικρότερα από 5 χιλιοστά), που συσσωρεύονται όχι μόνο στο περιβάλλον, αλλά πλέον και στον ανθρώπινο οργανισμό, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε τις πλήρεις συνέπειες για την υγεία μας.
Εννέα τρόφιμα και ροφήματα που βρίσκουμε καθημερινά στα ράφια του σούπερ μάρκετ αποδεικνύονται — σύμφωνα με την Dr. Coleman — «ύποπτα» για υψηλά επίπεδα μικροπλαστικών:
-
Εμφιαλωμένο νερό: Έως και 240.000 μικροπλαστικά σωματίδια ανά λίτρο.
-
Τσάι σε φακελάκια: Ακόμα και τα «χάρτινα» απελευθερώνουν πλαστικά στο ζεστό νερό.
-
Θαλασσινά και οστρακοειδή: Τα μικροπλαστικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα μέσω της ρύπανσης των θαλασσών.
-
Ρύζι, κυρίως το προσυσκευασμένο: Έως και 4mg μικροπλαστικών ανά μισό φλιτζάνι.
-
Αλάτι: Το 90% των δειγμάτων διεθνώς περιέχει μικροπλαστικά.
-
Μέλι: Η ρύπανση αγγίζει ακόμη και το πιο αγνό αγαθό.
-
Φρούτα και λαχανικά: Τα μήλα και τα καρότα εμφανίζουν τα υψηλότερα επίπεδα.
-
Επεξεργασμένες πρωτεΐνες: Το 88% περιέχει μικροπλαστικά, με τα προϊόντα τύπου «ψαροκροκέτας» και «κοτομπουκιάς» να είναι πρωταθλητές.
-
Τρόφιμα σε πλαστική συσκευασία: Ο κίνδυνος αυξάνεται με τη θερμότητα.
Η παρουσία μικροπλαστικών στους ανθρώπινους ιστούς, ακόμη και στον εγκέφαλο, αποτελεί «καμπανάκι» για περισσότερη έρευνα, αλλά και για προληπτική δράση. Η Dr. Coleman συστήνει μείωση της έκθεσης μέσω επιλογών όπως η χρήση γυάλινων/μεταλλικών δοχείων, η προτίμηση χύμα προϊόντων, τα τοπικά βιολογικά τρόφιμα, και η ενημέρωση για πιέσεις στη βιομηχανία.
Η επιστήμη βρίσκεται ακόμη στην αρχή της κατανόησης των μακροπρόθεσμων συνεπειών. Ωστόσο, τα δεδομένα μας καλούν να κοιτάξουμε ξανά τι βάζουμε στο πιάτο μας — και να επιμείνουμε σε αλλαγές για ένα καθαρότερο και πιο υγιεινό μέλλον.
