Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος άνοιξε την καρδιά του στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στην Κεφαλονιά, αλλά και για το πρόβλημα με το αλκοόλ που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του σχολείου. Μέσα από την ειλικρινή του αφήγηση αποκαλύπτει πώς η αγάπη του για την τέχνη τον βοήθησε να ξεπεράσει δυσκολίες και να βρει το δρόμο του.
Όπως είπε ο ίδιος, «Βαριόμουν πάρα πολύ να διαβάσω στο σχολείο. Μου άρεσε όμως να διαβάζω βιβλία, να βλέπω ταινίες, παραστάσεις, να ακούω μουσική. Μου άρεσε γενικότερα η τέχνη και η πολιτική, από μικρός. Οι γονείς μου, ειδικά η μητέρα μου που είναι ιδιαίτερα σινεφίλ, με πήγαιναν μαζί με την αδελφή μου στη τοπική λέσχη κινηματογράφου και βλέπαμε φανταστικές ταινίες».
Παράλληλα, αποκάλυψε πως ήταν αρκετά δύσκολο παιδί: «Ήμουν πολύ δύσκολο παιδί. Δεν διάβαζα, συμμετείχα στις καταλήψεις, έκανα βλακείες με τους φίλους μου. Ξενυχτούσαμε πάρα πολύ. Έπινα πάρα πολύ στο λύκειο. Μέχρι που ο πατέρας μου, μού είχε κάνει μια υποτιθέμενη εξέταση. Εγώ γενικά πονούσα και μου είχε πει ψέματα ότι είχε πρηστεί το συκώτι μου. Από τον φόβο μου σταμάτησα το ποτό».
Ο σκηνοθέτης θυμάται πως, παρά την κακή φήμη που είχε ως μαθητής, ήταν και αρκετά δημοφιλής: «Ήμουν το παιδί που οι άλλοι πίστευαν ότι δεν θα κάνει τίποτα. Το καταλάβαινα. Είχα την τύχη να είμαι δημοφιλές παιδί. Ήμουν ο πρόεδρος του σχολείου, κάναμε πολλά πάρτι, αλλά δεν πίστευε κανείς ότι θα κάνω κάτι. Ήξερα, όμως, ότι οι Πανελλήνιες δεν είναι το τέλος».
Για τη ζωή στο νησί, ο Βασίλης επεσήμανε: «Επειδή έχω τους ίδιους φίλους που είχα στον παιδικό σταθμό, δεν ένιωθα αποκλεισμένος. Πάντα είχαμε το όνειρο της φυγής που μας ένωνε. Ήμασταν αποκομμένοι αλλά μας ένωνε αυτό».
Η σχέση του με τον κινηματογράφο ξεκίνησε με μια σημαντική ταινία: «Όταν είδα τον ‘Αντίχριστο’ του Λαρς φον Τρίερ κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Μου άρεσε που τα πλάνα έμοιαζαν με πίνακες. Αυτό με αφύπνισε, όχι η αφήγηση και η ιστορία, αλλά η ομορφιά και η ατμόσφαιρα. Αυτό με τράβηξε στο σινεμά».
Κλείνοντας, ο ίδιος είπε: «Οι ταινίες μου άρεσαν γιατί είναι σέξι επάγγελμα. Γνωρίζεις κόσμο, ταξιδεύεις, δεν είναι βαρετό. Κάποια στιγμή σκέφτηκα μήπως γίνω συγγραφέας ή ποιητής. Δεν μπορώ να μένω, όμως, συνέχεια στο σπίτι, θα τρελαθώ. Θέλω να βγαίνω».
