Δείτε και αυτό
Ο Brad Pitt, με το καλοκαιρινό blockbuster “F1” να σαρώνει στα ταμεία, μίλησε στο podcast New Heights για τις διαφορές της δικής του γενιάς ηθοποιών με τις νεότερες, αποκαλύπτοντας την επιφυλακτικότητά του απέναντι στη franchise κουλτούρα του Χόλιγουντ.
Παρά τη μεγάλη επιτυχία του “F1” (57 εκατ. δολάρια στο άνοιγμα και πάνω από 146 εκατ. παγκοσμίως), ο 2 φορές βραβευμένος με Όσκαρ Brad Pitt δεν φαίνεται έτοιμος να «αγκαλιάσει» τη νέα εποχή του κινηματογράφου που βασίζεται στα franchises και τους υπερήρωες.
Μιλώντας στο podcast New Heights, ο Pitt σχολίασε με ειλικρίνεια:
«Ήμασταν λίγο πιο αγχωμένοι – και έπρεπε να είμαστε – με την υποκριτική. Δεν “πουλούσες”. Δεν έμπαινες σε πράγματα που δεν πίστευες. Τώρα είναι διαφορετικά».
Ο ίδιος πάντως παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη νέα γενιά:
«Μου αρέσει να βλέπω τι φέρνουν τα νέα παιδιά. Μου αρέσει ο τρόπος που διαπραγματεύονται τις προκλήσεις. Νομίζω ότι το απολαμβάνουν περισσότερο», δήλωσε.
Όμως, εκφράζει και τη δυσφορία του για τη μανία με τους ρόλους σε blockbusters:
«Αυτό το “πρέπει να παίξεις σε franchise ή να είσαι υπερήρωας”… Συνεχίζω να λέω, ‘Μην το κάνεις. Θα πεθάνεις.’»
Αν και αντι-φραντσάιζ, ο Pitt έχει αφήσει ένα μικρό παράθυρο για sequel στο “F1” που σκηνοθέτησε ο Joseph Kosinski. Όπως δήλωσε στο The National:
«Θα ήθελα να οδηγήσω ξανά – εγωιστικά μιλώντας. Αλλά το “F1” έχει να κάνει με τον Joshua Pierce (τον χαρακτήρα του Damson Idris) και την ομάδα που μάχεται για το πρωτάθλημα».
Ο Damson Idris, νεαρός συμπρωταγωνιστής του Pitt, όχι μόνο τον πείραζε με «αστεία για παππούδες» στο σετ, αλλά φημολογείται ότι βρίσκεται σε συζητήσεις για τον ρόλο στο Black Panther 3 – κάνοντάς τον έτσι πιθανό μέλος του MCU, δηλαδή αυτού ακριβώς του κόσμου που ο Pitt αποφεύγει.
Παράλληλα, ο ηθοποιός ετοιμάζεται να επιστρέψει στον ρόλο του stuntman Cliff Booth από το Once Upon a Time… in Hollywood για την ταινία The Adventures of Cliff Booth, σε σκηνοθεσία David Fincher, με την υποστήριξη του Netflix.
Μπορεί ο Brad Pitt να μην αγαπά τις στολές και τα CGI, αλλά φαίνεται πως επιλέγει στρατηγικά πού «φοράει το κράνος» του – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
