Υπάρχουν κάποιες παρουσίες που δεν περνούν απλώς από μπροστά σου αλλά σε αγγίζουν. Οι Rainbow Mermaids είναι δύο από αυτές. Πολύχρωμες, ονειρικές, τολμηρές και βαθιά ανθρώπινες, κουβαλούν κάτι από θάλασσα, κάτι από παιδική φαντασία και κάτι από το μέλλον που όλοι θα θέλαμε να ζούμε: πιο ελεύθερο, πιο φωτεινό, πιο δικό μας.
Σε έναν κόσμο γεμάτο φαντασία, χρώμα και δημιουργικότητα, η Mystic Van Rouge και η Katina Bella ξεχωρίζουν ως ένα μοναδικό φαινόμενο που συνδυάζει τέχνη, έκφραση και κοινότητα. Με την εντυπωσιακή τους αισθητική, τις τολμηρές εμφανίσεις και το μήνυμα αποδοχής και ποικιλομορφίας που εκπέμπουν, μετατρέπουν την καθημερινότητα σε τελετουργία ομορφιάς και αντίστασης.
Πίσω από κάθε ουρά γοργόνας, κάθε πούπουλο, κάθε χαμόγελο, κρύβεται μια βαθιά ανάγκη για σύνδεση, για αγάπη και για να ανήκεις δίχως εξηγήσεις. Η Katina Bella και η Mystic Van Rouge, δύο λαμπερά πλάσματα, μας θυμίζουν πως η ελευθερία είναι τέχνη, και η τέχνη, όταν γεννιέται από την ψυχή, είναι επανάσταση.
Σε αυτό το ταξίδι μαζί τους, αφήνουμε στην άκρη τους ρόλους και τις νόρμες και βουτάμε βαθιά σε μια θάλασσα αποδοχής, χιούμορ και αυθεντικής αγάπης. Οι ίδιες λένε πως είναι απλώς γοργόνες με αποστολή. Εμείς λέμε πως είναι κάτι παραπάνω: μια υπενθύμιση ότι μπορούμε να υπάρχουμε όπως ακριβώς είμαστε και να λάμπουμε.
Οι Rainbow Mermaids μας ανοίγουν την πολύχρωμη πόρτα του κόσμου τους και μας καλούν να μπούμε χωρίς παπούτσια, μόνο με καρδιά.
Ας πιάσουμε την ιστορία σας από την αρχή. Πώς γνωριστήκατε και πώς φτάσατε στο σήμερα να είστε 20 χρόνια μαζί;
Η αρχή έγινε πριν 30 χρόνια, ήμασταν συμμαθητές… το πώς φτάσαμε στο σήμερα να είμαστε 20 χρόνια μαζί είναι και για εμάς απορίας άξιο. Το σίγουρο είναι ότι μία σχέση τόσων ετών απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις, κοινή γραμμή πλεύσης, όνειρα τα οποία με κάποιο τρόπο είναι κοινά και αν δεν είναι κοινά υπάρχει ελευθερία μεταξύ μας να τα πραγματοποιήσουμε… Και αυτή νομίζω είναι η λέξη-κλειδί, η ελευθερία η οποία είναι το πιο σημαντικό για να κρατήσει μία σχέση 20 χρόνια.
Τι σας ενέπνευσε να ξεκινήσετε την τέχνη του drag; Ήταν κοινή απόφαση ή παρέσυρε η μία την άλλη κι αν ναι ποια το ξεκίνησε και πώς αντέδρασε η άλλη;
Εγώ η Mystic ήμουν αυτή που το ξεκίνησα πρώτη πριν από σχεδόν 14 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, μία εποχή που υπήρχανε πάρα πολύ λίγες Drag Queens. Εγώ ήξερα μόνο μία και μη γνωρίζοντας τι εστί αυτή η τέχνη ξεκίνησα να ψάχνω και να ενημερώνομαι για το drag. Εντυπωσιάστηκα όταν ανακάλυψα ότι η τέχνη υπήρχε από το 500 π.Χ.—ίσως και πιο πίσω—από την εποχή που στο αρχαίο θέατρο τους γυναικείους ρόλους τους έπαιζαν άντρες, οι οποίοι μεταμφιέζονταν σε γυναίκες και έμπαιναν σε μία persona. Αυτό φυσικά υπήρχε και στο ιαπωνικό θέατρο και στο Σαιξπηρικό θέατρο, άρα το drag είναι μια υπόθεση η οποία μετράει πάρα πολλά χρόνια—αιώνες θα έλεγα. Όλο αυτό ήταν τρομερά απελευθερωτικό για εμένα… και κάπως έτσι έκανα την αρχή εγώ παρασύροντας στην πορεία και την Κατίνα η οποία έχει διάφορες personas αλλά σε καμία από αυτές δεν ένιωθε ο εαυτός της και δεν μπορούσε να κουμπώσει. Στη προσπάθειά μου να βοηθήσω και με την ιδιότητά μου ως συγγραφέας αλλά και γνωρίζοντάς την τόσο καλά, γέννησα το χαρακτήρα της Katina Bella, η οποία βασίζεται στον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου που την υποδύεται. Τα τελευταία 7 χρόνια λοιπόν υπάρχει και διαπρέπει αυτή η υπέροχη και με μοναδικό ταπεραμέντο persona.
Πώς είναι να είστε μαζί και στη δουλειά και στο σπίτι; Υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες και αν ναι πώς το διαχειρίζεστε;
Είναι δύσκολο, είναι πολύ δύσκολο να είσαι με έναν άνθρωπο σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο μαζί, ειδικά όταν έχεις δουλειές, όταν έχεις γυρίσματα όλη μέρα και μετά πρέπει να επιστρέψεις σπίτι σου και να είστε πάλι μαζί. Η χρονιά που μας πέρασε ήταν μία αρκετά δύσκολη και απαιτητική χρονιά, υπήρχαν εντάσεις οι οποίες προέρχονταν κυρίως από τη δουλειά και πιέσεις τρομερές. Όταν όμως κάνεις μία τέτοια δουλειά η οποία απαιτεί προσωπικό τρέξιμο και πρέπει να είσαι σε πολλά επίπεδα παραγωγικός και επειδή τα κάνουμε όλα μόνες μας—εγώ να σκεφτείς κάνω και αρχισυνταξία, είμαι και υπεύθυνη καλεσμένων, ασχολούμαι και με το μοντάζ, ασχολούμαι σχεδόν με τα πάντα—είναι φυσικό και επόμενο ότι θα υπάρξουν εντάσεις. Οι διαφωνίες όμως λύνονται γιατί υπάρχει ένας πολύ ισχυρός δεσμός και ένας μηχανισμός που μπορεί να αποσυμπιέσει μία κατάσταση, δεν είναι πάντα εύκολο αλλά όποτε είναι εφικτό το χρησιμοποιούμε και προχωράμε.
Ποια είναι η πιο αυστηρή στη δουλειά, αυτή που βάζει τα όρια, τους κανόνες και που μαζεύει τα λουριά και με ποιο τρόπο;
Ξεκάθαρα εγώ η Mystic. Ως άνθρωπος έχω οριοθετήσει αρκετά αυστηρά τον εαυτό μου, ειδικά όταν είμαι σε μία δουλειά στην οποία ηγούμαι—εννοώντας ότι εγώ θα επωμιστώ τη διαχείριση των επικριτικών σχολίων, αλλά εγώ θα πάρω τα εύσημα. Όταν έχω ευθύνη απέναντι σε εταιρείες, σε διαφημιστικές και σε καλεσμένους αναγκάζομαι πολλές φορές να βάλω όρια και να γίνω η αυστηρή και αυτή που θα κρατάει τα λουριά γιατί η Κατίνα εκ φύσεως, όπως ανέφερα και νωρίτερα, είναι μία προσωπικότητα αυθόρμητη, ανεξάρτητη, δεν μπαίνει σε καλούπια και μιλάει ακατάπαυστα!!!!! Κάποιος πρέπει λοιπόν να βάλει ένα όριο για το καλό της συνέντευξης, της εκπομπής και της ροής και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ.
Τι σημαίνει για σας το drag;
Καταρχάς το drag είναι μία τέχνη η οποία συνδυάζει άλλες δέκα τέχνες μαζί. Το drag κατάφερε τον τελευταίο χρόνο να γίνει και η δουλειά μας—πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που το ασκούμε. Είναι απελευθέρωση, είναι ψυχοθεραπεία, είναι μία περαιτέρω κατανόηση του εαυτού μας. Όταν μπαίνεις στη φύση μιας άλλης personas, που είναι και λίγο ρόλος είναι και μία άλλη έκφραση του εαυτού σου, θεωρώ ότι είναι μεγάλο σχολείο και βοηθάει τρομερά στην αυτοεικόνα, στην εξέλιξή σου και ταυτόχρονα είναι τρομερά διασκεδαστικό.
Έχετε δεχτεί κριτική ή έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες κατά τη διάρκεια της καριέρας σας και πώς το αντιμετωπίσατε;
Φυσικά και έχουμε δεχτεί κριτική κατά τη διάρκεια της καριέρας μας. Το πώς το αντιμετωπίζουμε εξαρτάται κάθε φορά από το πού προέρχεται. Αν είναι από έναν άνθρωπο που σεβόμαστε και εκτιμάμε τη γνώμη του, είναι μία κριτική η οποία θα μας πάει ένα βήμα πιο πάνω, είναι εποικοδομητική, δεν είναι υβριστική, δεν χυδαιολογεί τότε φυσικά και την ακούμε και προσπαθούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Όταν ξεκινήσαμε τις συνεντεύξεις δεν γνωρίζαμε το περιεχόμενο, δεν γνωρίζαμε πώς μπορούμε να πάρουμε μία συνέντευξη σωστά και ίσως να έχουν γίνει κάποια λάθη στα πρώτα podcast, κάθε τέτοιου είδους κριτική την λάβαμε υπόψη μας και τη σεβαστήκαμε.
Τώρα τα υβριστικά σχόλια που επικεντρώνονται στη σεξουαλική μας ταυτότητα ή στο ότι είμαστε ντυμένες υπερβολικά… αυτό όχι πλέον δεν επιτρέπουμε να μας αγγίζει.
Έχει υπάρξει κάποιο ατύχημα αλλά «το έσωσα με στυλ» που σας έχει τύχει on stage;
Όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει πάρα πολλά ατυχήματα, από το να μας φύγει περούκα, από το να σκιστεί ένα ρούχο, από το να σπάσει κάποιο κόσμημα και να διαλυθεί, πάρα πολλά… Είναι και πάρα πολλά τα χρόνια που κάνουμε shows σε σκηνές οι οποίες μπορεί να είναι ένα αναποδογυρισμένο τραπέζι, μία βιβλιοθήκη, ένα bar μέχρι τεράστιες σκηνές. Η διαχείριση εξαρτάται από τη στιγμή… συνήθως με χιούμορ ή το περνάς ως ένα κομμάτι της πλοκής του show σου και πάντα πιάνει.
Ποια είναι η πιο αξέχαστη εμφάνισή σας και ποια θα θέλατε να ξεχάσετε;
Είναι πολλές οι αξέχαστες στιγμές επάνω στη σκηνή. Νομίζω κρατάω μία ή δύο. Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι στο VOX που έκανα lip synching το τραγούδι της Νατάσσας Μποφίλιου το Εν λευκώ—και είναι και το signature κομμάτι μου ως Drag Queen—και στο κοινό ήταν η ίδια η Νατάσσα Μποφίλιου. Αυτό για μένα ήτανε από τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω βιώσει και όλα όσα που μου είπε στο καμαρίνι, ο τρόπος που μου μίλησε που με αγκάλιασε… η στιγμή εκείνη γενικά έχει γραφτεί με πλατινένια γράμματα στο τετράδιο της ζωής μου και της καριέρας μου. Μία άλλη στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ήταν όταν βρεθήκαμε στη σκηνή του EuroPride, με πάρα πολύ κόσμο από κάτω, με ωραία συναισθήματα και το απολαύσαμε όλοι μας νομίζω.
Πώς βλέπετε την εξέλιξη της drag σκηνής στην Ελλάδα;
Η drag σκηνή στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι μία καταπληκτική σκηνή, υπάρχουν πολλές Drag Queens με το δικό της χαρακτήρα και καλλιτεχνικό αποτύπωμα η κάθε μία. Θεωρώ ότι υπάρχει εξέλιξη, ο κόσμος αρχίζει και αντιλαμβάνεται πλέον πολύ περισσότερο τι ακριβώς είναι μία Drag Queen. Έχουν φύγει οι πρώτες προκαταλήψεις—όχι ότι δεν υπάρχουν όμως. Υπάρχει σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων για το αν μία Drag Queen είναι Τρανς ή μία Τρανς είναι Drag Queen… Φυσικά υπάρχουν πολλές Τρανς γυναίκες οι οποίες είναι Drag Queens… όπως υπάρχουν και straight άντρες Drag Queens όπως υπάρχουνε και λεσβίες γυναίκες Drag Queens…
Δεν πρέπει να συγχέουμε τη σεξουαλικότητα, το φύλο, ή οτιδήποτε έχει να κάνει με το sex ή με το gender—όπως είναι οι σωστές εκφράσεις στα αγγλικά και δεν πρέπει να συγχέονται με την πραγμάτωση μιας τέχνης όπως είναι και η τέχνη του drag.
Ας μιλήσουμε για τα λατρεμένα podcast… Πώς ήταν το ξεκίνημά τους και γιατί επιλέξατε το όνομα Rainbow Mermaids;
Όπως λέω χαρακτηριστικά τα podcast μας ξεκίνησαν από το -10. Δεδομένου ότι δεν είχαμε κάποιον να μας υποστηρίξει, δεν υπήρχε από πίσω μπάτζετ, δεν υπήρχε τεχνογνωσία, δεν υπήρχε καμία γνωριμία με κανένα καλλιτέχνη ή με κάποιον που να μπορούσε να μας βοηθήσει. Αν το κάναμε ως αγόρια θα ξεκινούσαμε από το μηδέν, ως Drag Queens όμως—μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα—ξεκινήσαμε από το -10.
Ανέκαθεν μου άρεσαν οι γοργόνες και οι γοργόνες του ουράνιου τόξου είναι ακόμα πιο superheroes, κουβαλάνε στις ουρές τους τα χρώματα του ουράνιου τόξου που το έχουν πολεμήσει τόσο πολύ, τόσο έχουν πολεμηθεί τα άτομα της LGBTQ+ κοινότητας στις κοινωνίες. Θέλαμε τόσο πολύ να υπάρχει αυτό το πολύχρωμο πράγμα, δύο Drag Queens να παίρνουνε συνέντευξη από καλλιτέχνες, από ακαδημαϊκούς, από ηθοποιούς, από τραγουδιστές, από ψυχολόγους, από ανθρώπους από όλα τα επαγγέλματα και να στέκονται δίπλα τους και να μιλούν επί ίσοις όροις. Αυτό δίνει από μόνο του μία ορατότητα. Αυτός ήταν ο σκοπός μας και για αυτό το λόγο ξεκίνησαν με αυτή τη μορφή τα podcast και όπως δείχνει η πορεία τους, είχαμε δίκιο.
Έχετε πάρει συνέντευξη από προσωπικότητες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους συνεντευξιαζόμενους;
Σίγουρα πρώτη μας επιλογή είναι άνθρωποι που θαυμάζουμε και που γνωρίζουμε τη δουλειά τους ώστε να μπορέσουμε να συνδεθούμε μαζί τους. Αν δεν έχουμε δει έργα τους, αν δεν έχουμε παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις, αν δεν ακούμε τα τραγούδια τους, αν δεν έχουμε διαβάσει τη δουλειά τους δεν θα καταφέρουμε να συνδεθούμε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης και δεν θα βγει κάτι αληθινό—όπως βγαίνει μέσα από τις δικές μας συνεντεύξεις. Το χαρακτηριστικό που έχουν οι συνεντεύξεις μας είναι ότι δεν συνδεόμαστε μόνο εμείς με τους καλεσμένους μας αλλά και εκείνοι μαζί μας και μετέπειτα και ο κόσμος που μας ακούει. Αυτό για μας είναι ένα κριτήριο και δεν κάνουμε εκπτώσεις και φυσικά ποτέ δεν είναι κίνητρο αν ο καλεσμένος μας είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, αρκεί να θεωρούμε εμείς ότι έχει κάτι να πει με το έργο του σαν προσωπικότητα, σαν ιδιαίτερη φυσιογνωμία ή χαρακτήρας. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό κριτήριο είναι να μην έχει συμμετάσχει κατά την πορεία της ζωής και της καριέρας του σε δηλώσεις οι οποίες είναι υβριστικές, κακοπροαίρετες, κακεντρεχείς και κακοποιητικές απέναντι σε ομάδες, κοινότητες και σε μειονότητες. Με λίγα λόγια επιλέγουμε ανθρώπους.
Ποια συνέντευξη δεν θέλατε να τελειώσει κι αν υπάρχει κάποια που να είχε το ατέλειωτο…
Ειλικρινά όλες οι συνεντεύξεις θα θέλαμε να κρατήσουνε πολύ παραπάνω γιατί ευχαριστιόμαστε τόσο πολύ την κουβέντα με το συνομιλητή μας κάθε φορά και εκείνοι το ίδιο νιώθουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν είχαμε καλεσμένη την Τάνια Τσανακλίδου, που ενώ μιλούσαμε πάνω από δύο ώρες όταν φτάσαμε στο τέλος λέει με ένα παράπονο «αυτό ήταν μόνο;» Νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα και αυτό είναι υπέροχο!! Ποτέ δεν έχουμε νιώσει άσχημα ή βαρετά σε μια συνέντευξη ώστε να θέλουμε να τελειώσει, μας αρέσει να απλώνονται οι συνεντεύξεις μας γι’ αυτό και διαρκούν τόσο πολύ.
Mystic έχεις αναφέρει—από γράμματα που έχεις λάβει—ότι έχετε υπάρξει η αφορμή από το να κάνουν coming out μέχρι το ότι κάνετε ανθρώπους να νιώθουν φυσιολογικοί… πώς νιώθεις για αυτό;
Ναι, πολλά παιδιά έχουν κάνει coming out βλέποντας τις συνεντεύξεις μας, έχουμε λάβει πολλά μηνύματα με αυτό το περιεχόμενο. Συνήθως μας αναφέρουν ότι είμαστε το safe space τους. Το ότι δυο άνθρωποι, δύο καλλιτέχνες από την LGBTQ+ κοινότητα έχουν την αποδοχή και κάθονται δίπλα τους άνθρωποι οι οποίοι έχουνε μία τεράστια καριέρα και πορεία, είναι αξιοσέβαστοι για το ευρύ κοινό, το ότι καθημερινά πολλές εκπομπές και κανάλια προβάλλουν τις συνεντεύξεις μας όλο αυτό τους κάνει να νιώθουνε μία ασφάλεια και μάλιστα πολλές μαμάδες μας βλέπουν ή μας ακούνε μαζί με τα παιδιά τους. Επίσης από τα δικά μας podcast δεν θα ακουστεί ποτέ κακοποιητικός λόγος, κακοποιητική γλώσσα ή χυδαιολογία, θα ακουστούν λόγια αγάπης και αποδοχής από όλους προς όλους και αυτό είναι που κάνει τις μαμάδες να μας βλέπουν παρέα με μικρότερης ηλικίας παιδάκια τους. Μία ιστορία που μας συγκίνησε και τις δυο μας πάρα πολύ ήταν όταν μας πλησίασε κάποια στιγμή μία κυρία γύρω στα 60 και μας είπε ότι μας αγαπούσε και μας θαύμαζε πάρα πολύ. Γνωρίζοντάς το αυτό η κόρη της, της έδωσε κουράγιο να κάνει το δικό της coming out την ώρα που βλέπανε μαζί το επεισόδιό μας. Πώς μπορεί να με κάνει να νιώθω κάτι τέτοιο… Συγκίνηση, ευγνωμοσύνη και ευτυχία.
Έχετε κάποια συμβουλή να δώσετε σε ένα νεαρό άτομο που θα ήθελε να ασχοληθεί με την τέχνη του drag;
Να είναι ο εαυτός του, να έχει ξεκάθαρο καλλιτεχνικό κίνητρο και πάτημα στο πώς θέλει να παρουσιάσει την persona του. Να έχει δηλαδή μία ταυτότητα, είναι τόσο σημαντική η ταυτότητα στην τέχνη, σε κάθε τέχνη, πόσο μάλλον στη δική μας που γεννάς ένα νέο πρόσωπο, του δίνεις όνομα, του δίνεις ιδιότητες, επιλέγεις τα τραγούδια που θα ερμηνεύσει, το act που θα κάνει γενικά. Είναι πολύ σημαντικό η persona του να έχει προσωπικότητα, χαρακτήρα και μοναδικότητα. Αν τα έχει όλα αυτά το μακιγιάζ, τα μαλλιά, τα ρούχα, τα χορευτικά και όλα τα υπόλοιπα είναι σε δεύτερη μοίρα. Πρώτα θα κερδίσει η προσωπικότητα και η μοναδικότητα της Drag Queen persona που θα δημιουργήσει και ύστερα όλα τα άλλα.
Το χειμώνα που μας πέρασε συνεργαστήκατε με την Ελεονώρα Ζουγανέλη. Πώς βιώσατε αυτή τη συνεργασία;
Η συνεργασία με την Ελεονώρα μια λέξη μπορεί να τη χαρακτηρίσει, Δώρο!!! Ήταν ένα μεγάλο δώρο για εμάς, μία μεγάλη έκπληξη και την ευχαριστούμε τόσο πολύ που μας εμπιστεύτηκε και μας έδωσε αυτό το βήμα. Η συνεργασία μας ξεκίνησε από το Deus Music Experience στη Θεσσαλονίκη και μετά συνεχίσαμε στο VOX στην Αθήνα—μία υπέροχη σκηνή με ιστορία. Ήταν εμπειρία αξέχαστη, δεθήκαμε με όλα τα παιδιά, τους μουσικούς, τους τεχνικούς, φυσικά με την ίδια την Ελεονώρα, γελάσαμε, περάσαμε τέλεια στα καμαρίνια και είναι από τις εμπειρίες που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.
Mystic εσύ έχεις γράψει τρεις ποιητικές συλλογές, συλλογές διηγημάτων, ένα παιδικό βιβλίο και τώρα είναι στα σκαριά και ένα μυθιστόρημα. Τι σε έκανε να ασχοληθείς με αυτό;
Η ανάγκη της συγγραφής υπήρχε πάντα μέσα μου. Με το που έμαθα να γράφω, όταν ήμουνα παιδάκι επτά με οχτώ χρονών, ξεκίνησα να γράφω ιστορίες το έβλεπα σαν παιχνίδι. Ανακάλυψα ότι μπορώ μέσα από το γράψιμο να δημιουργήσω ένα σύμπαν, έναν κόσμο δικό μου από το μηδέν. Ήταν σαν να ζωγράφιζα, ζωγράφιζα έναν ήρωα—τον έγραφα δηλαδή, τον έβαζα να ζει σε ένα ωραίο σπίτι, να έχει δύο φίλους, να έχει μια ζωή και μία καθημερινότητα και αυτό εξελίχθηκε με τα χρόνια και φτάσαμε στο σήμερα. Στην ερώτησή σου τι με έκανε να ασχοληθώ με αυτό… η ανάγκη να βρω τον εαυτό μου.
Έχει υπάρξει στιγμή που να είπατε τα παρατάω κι αν ναι τι σας κράτησε στο να μην το κάνετε;
Ναι υπήρξε!! Η κομβική στιγμή πριν δύο χρόνια, ήμουνα στο drag πάνω από 10 χρόνια αλλά δεν μπορούσα να ζήσω από αυτό. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, πληρωνόμασταν λίγο, ο χώρος ήτανε αρκετά σκληρός και δεν υπήρχε καμία εξέλιξη. Την ώρα λοιπόν που σκεφτόμασταν να τα παρατήσουμε δημιουργήθηκε το Rainbow Mermaids και όχι μόνο δεν τα παρατήσαμε αλλά εξελιχθήκαμε και όπως έδειξε μας βγήκε σε καλό!!
Κατίνα, ποια είναι η μεγαλύτερη κατινιά που έχεις κάνει;
Στο πλαίσιο του παιχνιδιού μου «όχι στη Κατίνα κατινιές» ζήτησα από τη Τόνια Σωτηροπούλου να πάρει τηλέφωνο τον Κωστή Μαραβέγια και να του πει «Κωστή μου η Κατίνα με φίλησε στο στόμα μετά το τέλος του γυρισμάτων της εκπομπής». Φυσικά ο Κωστής γνωρίζοντάς με δεν τη πίστεψε, ήξερε ότι δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο… αυτό ίσως ήταν από τις μεγαλύτερες κατινιές μου.
Ποιο κοινό σας καλοκαίρι θα μείνει για πάντα μέσα στη καρδιά σας;
Θα κρατήσουμε δύο καλοκαίρια… το ένα είναι το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό όταν ήμασταν 19 χρονών, ένα καλοκαίρι στο Παρίσι, το οποίο ήτανε συγκλονιστικό. Ήταν μία βόλτα στη Μονμάρτη, ένα σκίτσο που μας ζωγράφισε ένας πλανόδιος ζωγράφος και το ωραίο φαγητό. Το δεύτερο είναι όλα μας τα καλοκαίρια των τελευταίων 10 ετών στο Πήλιο. Εκεί βρήκαμε το ησυχαστήριό μας, εκεί ερχόμαστε πιο κοντά στους εαυτούς μας… το Πήλιο μας γειώνει και μας απογειώνει!!!
Σχέδια και όνειρα για το μέλλον;
Τα όνειρά μας για το μέλλον είναι αυτό το ταξίδι με το Rainbow Mermaids να συνεχίσει και να μας δώσει ακόμα πιο όμορφες στιγμές και συγκινήσεις. Να καθίσουν στην πολυθρόνα μας περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που έκατσαν αυτόν τον ένα χρόνο και τρεις μήνες που κάνουμε τα podcast. Γενικά δεν είμαστε από τους ανθρώπους που κάνουν όνειρα για το μέλλον, προτιμάμε τα όνειρα να τα ζούμε… άρα θέλουμε απλά να είμαστε παρόν στα όνειρά μας και να τα ζήσουμε!!
